ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΤΕΣΤ Β' ΜΕΡΟΣ (ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ)

ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Ο σεναριογράφος λοιπόν μας τοποθετεί σε μια σκοτεινή κατάσταση,αποσκοπώντας έτσι να τονίσει μια μοναδίκη στιγμή της "ζωής" μας:
Την αμέσως πρώτη μετά το τέλος της..

Ναι λοιπόν, βρισκόμαστε στο πρώτο στάδιο του θανάτου μας..
Για κάποιο λόγο έχουμε πεθάνει (το δωμάτιο είναι κρύο μα δε κρυώνουμε),
Ξέρουμε οτι κάτι δε πάει καλά ομώς δεν έχουμε την νοητική υποδομή να το συνειδητοποιήσουμε.
Δεν είμαστε φορείς έντονων αναμνήσεων παρά μόνο συναισθημάτων αυτοεπιβίωσης και προσαρμογής στο νέο μας περιβάλλον..
Κάθε ψυχική μας δύναμη λειτουργεί μόνο για τον εγκλιματισμό και τη νόηση της νέας μας κατάστασης.

ΤΟ ΑΤΟΜΟ

Ο σεναριογράφος λοιπόν εδώ γίνεται καλός μαζί μας προσφέροντας μας μια μοναδική ευκαιρία..
Τη συνάντηση ενός πολυαγαπημένου μας προσώπου κάνοντας μας έτσι να ξεχαστούμε απο κάθε τι τρομακτικό και πρωτόγνωρο που συναντάμε στο νέο μας περιβάλλον..
Όλοι έχουμε την αίσθηση οτι είναι η τελευταία φορά που αντικρύζουμε αυτο το άτομο μα όπως οι περισσότεροι θα καταλάβατε και θα νιώσατε αυτό δε μας ενοχλεί, δε μας στενοχωρεί.
Μια του λέξη μόνο μας φτάνει να μας κάνει να ξεχαστούμε απο όλο αυτό τον εφιάλτη και να νιώσουμε αδιαφορία για κάθε τι που πρόκειται να συνάντησουμε..
Αυτό το άτομο λοιπόν είναι το άτομο που αγαπάμε ή εμπιστευόμαστε η και τα δύο όσο κάθε τι στη ζωή μας..
Είναι το μονάδικό άτομο που θα θέλαμε να συναντησούμε σε αυτή τη στιγμή της καινούριας μας "ζωής" έστω και για μια μόνο φορά.....

Η ΛΕΞΗ

Όσο καλός γίνεται μαζί μας ο σεναριογράφος λοιπόν τόσο σκλήρος μετατρέπεται περιορίζοντας την επαφή μας με το αγαπημένο μας πρόσωπο σε μια μόνο λέξη....

Οι λέξεις λοιπόν που είπαμε δηλώνουν τα έξης:

1)Κάτι που λαχταρούσαμε να ακούσουμε απο το συγκέκριμενο πρόσωπο μα οι εγωισμοί ή άλλες συνθήκες της καθημερινότητας του απαγόρευαν να ξεστομιστεί...

2)Κάτι που ακούγαμε και νιώθαμε καθημερινά απο το συγκεκριμένο άτομο και μας άρεσε τόσο που μας έκανε να ζούμε μόνο γι αυτό ώστε να είναι και το τελευταίο πράγμα που θα θελήσουμε να πάρουμε μαζί μας.

3)Κάτι που θα έπρεπε να ε'ιχαμε πει εμείς στο συγκεκριμένο πρόσωπο μα δεν το είπαμε ποτέ.........(Τα άτομα της περίπτωσης 2 είναι και οι πιο ευτυχισμένοι)

ΤΑ ΡΟΥΧΑ

Τά ρούχα που φανταζόμαστε οτι μας συνοδευόυν λοιπόν στο θανατό μας εκφράζουν το οικονομικό επίπεδο της βιολογικής μας ζωής....ή ακομα και το πόσο "κακομαθημένοι" είμασταν ώς "ζωντανοί "'

Αλλοι αδιαφορούν αν στη κατάσταση που βρίσκονται θα είναι γυμνοί, ξεσκισμένοι, σκονισμένοι και άλλοι φαντάζονται τον εαυτό τους με μεταξωτά λευκά φορέματα,φτερά κ.α. τέτοια...

ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ

Το δωμάτιο είναι ένα κομμάτι δύσκολο να περιγραφεί....Έχει να κάνει με την συνειδησιακή μας ισορροπία....Δηλώνει με ένα ξεχωριστό τροπο το καλό και το κακό μεσα μας.
Το δωμάτιο είναι το αποτέλεσμά των τύψεων μας ώς ζώντες άνθρωποί..
Δε μας ανέφερε κανείς οτι το δωμάτιο είναι τρομακτικό γεμάτο υγρασία και ανατριχιαστικά αντικείμενα..
Το μόνο που αναφέρθηκε είναι σκοτεινό όπου σκοτείνο δε σημαίνει και τρομαχτικό..
Ένα αρμονικό σκοτάδι δεν είναι φρικιαστικό...Ετσι λοιπόν καθένας ανάλογα με τις συνειδησιακές του ανυσηχίες κατατάσσει τον εαυτό του στο ανάλογο δωμάτιο..

ΜΕΡΑ Η ΝΥΧΤΑ

Θέλοντας ο καθηγητής να κατανοήσει τη λαχτάρα μας για τη ζωή επινόησε την κατάσταση του φωτός εκτός δωματίου...

Τό "έξω" λοιπόν είναι η ΖΩΗ...όποιου το μυαλό έπλασε τη ζωή φωτεινή (δηλ ημέρα) δηλώνει πως η ζωή του είχε νόημα και σκοπό και νιώθει πως είναι αδικημένος να είναι κλεισμένος στο σκοτάδι...
Όποιου το μυαλό ενέπλασε το σκότος πρέπει να βρεί περισσότερα ενδιαφέροντα στη ζωή του....
Ειναι σαν να μην είχε διαφορά η μία κατάσταση απο την άλλη..
Σαν να λεει : Ε σιγά δεν άλλαξε και τίποτα......

ΓΙΑΤΙ ΒΡΙΣΚΕΣΤΕ ΕΚΕΙ...

Αυτό το κομμάτι έχει να κάνει καθαρά με την αξιολόγηση της φαντασίας του καθενός..

Δεν υπαρχει ερμηνεία για τις απαντήσεις αυτές και αποσκοπεί μόνο στη λειτουργία της σκέψης......

Ακούστε τι απάντησε μια 25χρονη κοπέλα οταν ρωτήθηκε τις παραπάνω ερωτήσεις......

Πρόσωπο: Παναγία

Λέξη: Θέατρο

Ρούχα: Ένα λευκό μανδύα

Δωμάτιο: Ενα τεράστιο δωμάτιο με τα παιδικά μου πράγματα στην άκρη μαζεμένα (σαν να μετακομίζω)

Εξω: Μέρα αλλα σε λίγο νυχτώνει....

Γιατι: Γιατί δεν έκανα όσα έπρεπε να κάνω..Είναι η τιμωρία μου....

Όπως καταλαβαίνετε στηρίζει την εμπιστοσύνη του σε κάτι τόσο Αγιο που καλείται Πανάγιο..
Η λέξη που λαχταράει να ακούσει είναι το θέατρο...
Στην αρχή θεώρησα πως θέλει να ακούσει μια λέξη που δηλώνει μια ψεύτικη κατάσταση απο ένα άγιο πρόσωπο μα γελώντας με διέψευσε όταν μου περιέγραψε τη λαχτάρα της να γίνει ηθοποιός....

Μιλούσε για το θέατρο και έκλαιγε.....
Ένιωθε πως έχει κάτι μέσα της που πρέπει να το μοιραστεί με ένα κοινό που θα τη χειροκροτήσει..
Το χειροκρότημα μου είπε θέλει να είναι η ανταμοιβή της...
Μου ανέφερε επίσης πως έχει ένα μοναδικό τρόπο στο να προσφέρει γέλιο μα και κλάμα....ένα μοναδικό τρόπο να σε κερδίσει με τα μάτια τής...να μπεί αναμεσά σου και να σε κάνει να τη χαζεύεις.....
Μα αυτο δε θέλει να το μοιραστεί με έναν δύο.....

Θέλει να το μοιράστει με το πλήθος που αποτελεί το κοινό ενός θεάτρου.......
Το δωμάτιο που περιέγραψε δηλώνει την αθωωτητά της....
Το κοριτσάκι που είναι κρυμμένο μέσα της...
Το κοριτσάκι αυτό με το μελίρρυτο χαμόγελο....
Το "σε λίγο νυχτώνει" θέλει να δηλώσει αργοπορία στο προορισμό της....και όπως και πιο κάτω αναφέρει δεν έκανα αυτό που έπρεπε να κάνω και τώρα δεν προλαβαίνω...

Νυχτωσε............

Δημοσίευση: Ιουνίου 02, 2009