Διακρίσεις που έγιναν από το Κράτος ή την Εκκλησία

Όταν κάποιος είναι πολύ καλύτερος ή πολύ χειρότερος από τους συνηθισμένους ανθρώπους, ξεχωρίζει. Διακρίνεται. Μια υγιεινή κοινωνία, ένα δίκαιο κράτος και μια αληθινή θρησκεία αγάπης διακρίνει τους καλύτερους για να παραδειγματιστούν οι άλλοι και να τους μιμηθούν ενώ για το αντίθετο διακρίνει τους χειρότερους. Αν όμως η κοινωνία πάσχει και η βούληση του κράτους με την αγάπη της θρησκείας είναι ψεύτικα, τότε πάλι κάνουν διακρίσεις σε εξαίρετους ανθρώπους αλλά με άλλο σκοπό: να τους συκοφαντήσουν, να τους δυσκολέψουν, να τους απαγορέψουν την κοινωνική συμμετοχή - μάλλον προσφορά, και τέλος να τους εξοντώσουν. Μάλιστα τέτοιου είδους διακρίσεις αποδεικνύουν ακριβώς ότι η κοινωνία και οι θεσμοί της πάσχουν από αδυναμία και ανικανότητα να εξελιχθούν, να ανανεωθούν και να καλυτερεύσουν Βρισκόμενοι στην αρχή του 21ου αιώνα έχομε πεισθεί ότι οι προηγούμενοι αιώνες παρουσίασαν πολλά προβλήματα και αποτυχίες για την ανθρωπότητα. Οι διακρίσεις που έκαναν σε πολλούς φιλοσόφους, καλλιτέχνες, επιστήμονες και πολιτικούς δείχνουν ότι οι αποτυχίες αυτές θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί. Αλλά όπως η ανθρωπότητα δεν έχει καταφέρει ακόμη να πραγματώσει το μήνυμα ενός Χριστού ή Σωκράτη, έτσι δεν κατόρθωσε να οδηγηθεί από υψηλούς συνθέτες της στα τελευταία χρόνια. Το μόνο που καταφέρνει το ίδιο καλά είναι να τους συκοφαντεί και να τους σκοτώνει με τρόπους αναίμακτους και διακριτικούς Χειραγωγώντας τον λαό και συνεταιριζόμενες με εντελώς ανήθικες ομάδες πολλές εξουσίες κατάφεραν τα πάμπολλα χτυπήματά τους σε εξαίσιους ανθρώπους. Χρησιμοποίησαν όχι μόνο την απλή συκοφαντία ή την ολοκληρωτική αφαίρεση της ζωής. Ο αφορεσμός από την εκκλησία, οι μεθοδεύσεις του "κίτρινου" τύπου και ο οικονομικός αποκλεισμός τους ήταν και είναι διακρίσεις ικανές να εξοντώσουν εξαίρετες προσωπικότητες και να μας στερήσουν από μεγάλα ευεργετήματα. Στο άρθρο αυτό θα αναφέρουμε λίγα παραδείγματα ανθρώπων που υπέστησαν τέτοιες διακρίσεις. Θα αναφέρομε τον Ρήγα Φεραίο και τον Ελευθέριο Βενιζέλο στην Πολιτική, τον Λασκαράτο και τον Καζαντζάκη στην τέχνη και μερικούς επιστήμονες όπως ο Βίλχελμ Ράιχ, ο Νίκολα Τέσλα, ακόμη ο Τζέιμς Λάβλοκ. Θα τολμήσουμε να αναφέρομε και τον εφευρέτη του ΒΑΝ που τα τελευταία χρόνια πολυσυζητήθηκε στην Ελλάδα, τον καθηγ. φυσικής κ. Παν. Βαρώτσο. Στη συνέχεια θα δούμε πως στην σημερινή εποχή ένας μεγάλος φονταμενταλισμός μαζί με φανατισμούς κάθε είδους κάνουν διακρίσεις σε κοινωνικές ομάδες που απλά τολμούν να τον ελεύθερο χρόνο τους να τον διαθέτουν σε όνειρα και πράξεις βελτίωσης της κοινωνίας. ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ: ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ Γεννήθηκε στο θεσσαλικό χωριό Βελεστίνο το 1757. Τα πρώτα τριάντα χρόνια της ζωής του είναι ανεξακρίβωτα. Μάλλον καταγόταν από εύπορο πατέρα, βιοτέχνη και επιχειρηματία με μεγάλη περιουσία και δύναμη.Στα 28 εγκατέλειψε τον τόπο του, πιθανότατα κυνηγημένος από τους τούρκους. Ή ίσως για να συνεχίσει σπουδές στην Πόλη όπου τον βρίσκουμε το 1780.Γνώρισε έτσι τον κόσμο των Φαναριωτών. Κατόπιν μαθαίνομε πως εργάζεται στο Βουκουρέστι, σαν γραμματέας στο παλάτι του Υψηλάντη, ηγεμόνα της Βλαχίας - όπου φαίνεται πως έμαθε διπλωματία και πολιτική. Φαίνεται πως έχει πιά διασυνδέσεις με τους ιδεολόγους της Γαλλικής επανάστασης. Σίγουρα βλέπει και παθιάζεται με την ανάπτυξη του "νεοκλασσικού" στις διάφορες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Στα 1790 εργάζεται στη Βιέννη. Εκεί πια φανερώνει τις ιδέες του εκδίδοντας δυο μεταφράσεις του: το Σχολείο των ντελικάτων εραστών, και το Απάνθισμα Φυσικής. Η Λογοτεχνία, η Κοινωνιολογία και οι Φυσικές επιστήμες είναι οι άξονες που απασχολούν την ιδεολογία και το έργο του Ρήγα. Από το 1791 ως το 1796 μένει στο Βουκουρέστι με μεγάλες οικονομικές απολαβές. Το 1796 όμως ξαναγυρνά στην Βιέννη για να τυπώσει την Χάρτα του, το εξαιρετικό για την εποχή χάρτη των Βαλκανίων. Επίσης εκδίδει το Ολύμπια, τη Βοσκοπούλα των Άνδεων, και τον Πρώτο Ναύτη: Όλα μαζί σε μια ειδική τριλογία με τίτλο Ηθικός Τρίπους. Τότε είναι που η αστυνομία της Βιέννης τον συλαμβάνει, μαζί με όλη την ιδεολογικό-πολιτική ομάδα που είχε διοργανώσει. Μετά από πολλά βασανιστήρια τον εξέδωσαν στην τούρκικη αστυνομία - εφόσον οι Οθωμανοί ήταν αυτοί που κινδύνευαν περισσότερο από τις ιδέες του για την απελευθέρωση και ενοποίηση των Βαλκανίων. Το 1798 εκτελέστηκε στο κελί του. Πριν εκτελεστεί το Πατριαρχείο είχε ήδη απαγορεύσει τα βιβλία του. Η φήμη που διαδιδόταν από παπάδες και καλόγερους τον έλεγε παράφρονα και δαιμονισμένο. Πραγματικά όμως ο Ρήγας ήταν μοναδικός ιδεολόγος, πολιτικός και προπάντων ποιητής. Το μήνυμά του μακάρι να είχε εφαρμοστεί όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε όλα τα Βαλκάνια!! ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Μουρνιές Χανίων 1864, Παρίσι 1936. Δέσποζε στην πολιτική ζωή της Ελλάδος από το 1910 ως το 1936, αφού προηγουμένως είχε θητεύσει επί 22 χρόνια στην πολιτική ζωή της Κρήτης και είχε αναδειχθεί σε κορυφαίο πολιτικό της. Επτά φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας (12 χρόνια και 5 μήνες) διακρίθηκε ως ανακαινιστής του κράτους και ως πρωτοπόρος κοινωνικός αναμορφωτής. Μεγαλουργός της Ελλάδας, νικητής της εθνικής εξόρμησης του 1912 και 1920. Η εδαφική έκταση της Ελλάδας και πολλοί θεσμοί της στη εσωτερική και εξωτερική πολιτική της οφείλονται στον Βενιζέλο. Από το 1821 ως το 1897 στην Κρήτη έγιναν 10 (!!) επαναστάσεις. Την τελευταία. το 1897, την κατεύθυνε ο ίδιος ο Β. καταφέρνοντας να ενώσει τους Κρητικούς και να πετύχει την τόσο αιματοβγαλμένη ελευθερία από τους Τούρκους. Από τότε εργάζεται στην Κρήτη νομοθετικά και διοικητικά με μεγάλη επιτυχία. Ήδη από τότε άρχισαν οι εναντίον του κατηγορίες, ότι δεν ήθελε την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα ή ότι δήθεν έβρισε τον ..μητροπολίτη (αυτό του κόστισε 15 μέρες φυλακή). Το 1905 αφού έκανε την "Ενωμένη Αντιπολίτευση" στην Κρήτη, διαδήλωσε την πίστη του για την ένωση με την Ελλάδα. Αλλά οι μεγάλες δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσσία, Γερμανία) που είχαν αντικαταστήσει με την δική τους αρμοστεία την τούρκικη κυβέρνηση του νησιού, δεν το δέχτηκαν. Ο Β. ηγήθηκε τότε της λεγόμενης "επανάστασης της Θερίσου" (10-3 ως 12 -11 του 1905) και κατάφερε την ένωσή της με την Ελλάδα. Από τότε μέχρι το 1920 εκλέχτηκε πολλές φορές πρωθυπουργός και κατάφερε - εκμεταλευόμενος τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο - να ιδρύσει την Μεγάλη Ελλάδα: Από την Βόρεια Ήπειρο μέχρι τα Δαρδανέλια και την Σμύρνη. Αλλά μια αναπάντεχη εκλογική ήττα του αμέσως μετά τον κάνει να αυτοεξοριστεί... Οι πολιτικοί του αντίπαλοι μαζί με τον βασιλιά Κων/νο επέτρτεψαν το γκρέμισμα της τότε Ελλάδας και την γνωστή μικρασιατική καταστροφή του 1922. Οι τελευταίες τραγικές ανάγκες του έθνους ανάγκασαν τον Β. να ξαναμπεί στην μάχη της πολιτικής. Με την διπλωματική δεινότητα έσωσε ότι πρόλαβε από τη Ελλάδα και κατάφερε την ανασύσταση του Ελληνικού Κράτους - Έθνους. Έτσι το οδήγησε ως το 1933. Εκείνη τη χρονιά, στις 6 Ιουνίου, για δεύτερη φορά στην ζωή του θα υποστεί μια άγρια απόπειρα δολοφονίας εναντίον του. Αναγκάστηκε να ξαναφύγει από Ελλάδα το 1935 ενώ οι δικοί του άνθρωποι περνούσαν από διωγμούς και κατατρεγμούς. Από το Παρίσι πια συνέχισε να βοηθά με αυταπάρνηση τα ελληνικά πράγματα. Στις 13 Μαρτίου του !936 μια εγκεφαλική συμφόρηση έφερε το τέλος στη ζωή του. Πολεμικό πλοίο της Ελλάδας έφερνε τη σωρό του για να τη θάψουν στην Αθήνα αλλά τα πολιτικά μίση, ο θυμός του βασιλιά και ο φανατισμός της εκκλησίας δεν το επέτρεψαν. Το Ακρωτήρι των Χανίων φιλοξένησηε από τότε και για πάντα τον μεγάλο αυτό ηγέτη του Ελληνικού έθνους - κράτους. Ο αφορισμός του από την εκκλησία, οι κιτρινισμοί των πολιτικών αντιπάλων ακόμη και οι δολοφονικές απόπειρες εναντίον του μόνο κατόρθωσαν να μεγαλώσουν τη δόξα, το φώς και το σεβασμό στη μνήμη του ανθρώπου που συνέδεσε τη ζωή του με την ξαναγεννημένη Ελλάδα. Αυτή την Ελλάδα που φθάνει με πολύ λίγες αλλαγές ως τις μέρες μας. ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ: ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ: Ο Πολίτης αυτός του κόσμου, πιο συγκεκριμένα ο Έλληνας και για την ακρίβεια ο Κρητικός - έτσι έλεγε για τον εαυτό του - γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης 1833 και πέθανε στη Γαλλία το 1957. Σπούδασε νομικός - με άριστα - αλλά ποτέ δεν έκανε τέτοιο επάγγελμα. Με δασκάλους τον Μπέρξον και τον Νίτσε, τον Χριστό, το Βούδα, τον Λένιν, τον Ζορμπά και πάνω απ όλους τον Οδυσέα, ο Καζαντζάκης ταξίδεψε όλο τον κόσμο και δόθηκε σε κάθε μεγάλη ιδέα. Έχοντας αποφασίσει ότι είναι "καλαμαράς", δηλαδή λογοτέχνης, πολέμησε με όλες τις ιδέες φτιάχνοντας τις δικές για να προσφέρει κι αυτός στην ανθρωπότητα. Έγραψε την ΑΣΚΗΤΙΚΗ σε ηλικία 25 χρόνων, όπου περιγράφεται η κοσμοαντίληψή του και την ΟΔΥΣΕΙΑ (33.333 στίχοι 17 σύλλαβοι, όπου ο Οδυσσέας αναζητά όχι πιά την Πηνελόπη - ψυχή του, αλλά τον ίδιο το Θεό) στα σαράντα του χρόνια, θεωρώντας ότι αυτό ήταν το πραγματικό έργο. Όμως έγινε γνωστός από τα "πάρεργά" του: ΖΟΡΜΠΑΣ, Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ, Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΞΑΝΑΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ, Ο ΚΑΠΕΤΑΝ ΜΙΧΑΛΗΣ, ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΓΚΡΕΚΟ, θεατρικά, ποιήματα, κ.α. Ποιός κατάλαβε τον Καζαντζάκη; Όλοι καταλαβαίνομε κάτι, ελάχιστοι ίσως τον καταλαβαίνουν ολόκληρο, όλοι έχουν ευκαιρίες να τον παρεξηγήσουν και να τον κατακρίνουν Γι αυτό τόσο κατά τη ζωή του όσο και μετά κυνηγήθηκε με πολλούς τρόπους. Ποιός ήταν ο Νίκος Καζαντζάκης; Τα ίδια του τα βιβλία μας το λένε. Ο ίδιος ήταν άδολος, δεν ήξερε να λεγει ψέματα, δεν έγραφε για κερδίσει χρήματα, γενικά δεν έγραφε αλλά έφτιαχνε γράμματα και φράσεις με το αίμα της ψυχής του: ... Ένα μονάχα λαχταρίζω . Να συλλάβω τι κρύβεται πίσω από τα φαινόμενα, τι είναι το μυστήριο που με γεννάει και με σκοτώνει κι αν πίσω από την ορατή ακατάπαυτη ροή του κόσμου κρύβεται μια αόρατη ασάλευτη παρουσία. Ασκητική Σελ 15 ...πέρασαν χρόνια. Προσπάθησα να βάλω τάξη στο χάος αυτό της φαντασιάς μου. Μα πάντα η ουσία τούτη, όπως μου παρουσιάστηκε, θαμπά ακόμα, όταν ήμουν παιδί, μου φαίνεται πως είναι η καρδιά της αλήθειας: χρέος έχουμε, πέρα από τις ατομικές έγνοιες, πέρα από τις βολικές μας συνήθειες, πιο πάνω από τον εαυτό μας, να θέσουμε έναν σκοπό, κι αυτόν, μέρα και νύχτα, αψηφώντας τα γέλια, την πείνα ή τον θάνατο, να μοχτούμε να τον φτάσουμε. Όχι να τον φτάσουμε.. μια περήφανη ψυχή, ευτύς ως φτάσει στο σκοπό της, τον μετατοπίζει ακόμα πιο πέρα.. όχι να τον φτάσουμε, παρά να μη σταματήσουμε ποτέ στον ανήφορο. Έτσι μονάχα αποχτάει η ζωή ευγένεια κι ενότητα. Αναφορά στον Γκρέκο Πες μου τι κάνεις το φαί που τρως και θα σου πω ποιος είσαι. Άλλοι το κάνουν ξίγκια και κοπριά, άλλοι το κάνουν δουλιά και κέφι και άλλοι το κάνουν Θεό. Ζορμπάς Σελ. 79 Καλά πια καταλαβαίνεις πως αυτή είναι η αξία του ανθρώπου: να ζητάει και να ξέρει πως ζητάει το αδύνατο. Και να 'ναι σίγουρος πως θα το φτάσει, γιατί ξέρει πως αν δεν λιποψυχίσει, αν δεν ακούσει τι του κανοναρχάει η λογική, μα κρατάει με τα δόντι την ψυχή του και εξακολουθεί με πίστη, με πείσμα να κυνηγάει το αδύνατο, τότε γίνεται το θάμα, μα ποτέ ο αφτέρουγος κοινός νους δε θα μπορούσε να το μαντέψει: Το αδύνατο, γίνεται δυνατό. Καπετάν Μιχάλης Σελ 10 Πως αντιμετώπισε αυτούς που τον κυνήγησαν: 1955 : Ο Ν.Κ. απαντά στον Πάπα (όταν κατάταξε τα βιβλία του στα απαγορευμένα ) AD TUUM , DOMINE, TRIBUNAL APELLO και στους κληρικούς της Ελλάδας, μετά την απειλή αφορισμού: " Μου δώσατε μια κατάρα, Αγιοι πατέρες, σας δίνω κι εγώ μια ευχή: Σας εύχομαι να ναι η συνείδηση σας τόσο καθαρή, όσο είναι η δική μου και νά στε τόσο ηθικοί και θρήσκοι, όσο είμαι εγώ. 1975, όταν η ελληνική τηλεόραση ανακοινώνει την προβολή σε συνέχεια του έργου του Ν. Κ. " ο Χριστός Ξανασταυρώνεται": " Η Ιερά Σύνοδος κατά την σημερινήν αυτήν συνεδρίαν, πληροφορηθείσα ότι υπάρχει πρόθεσις προβολής από της τηλεοράσεως του βλασφήμιου έργου του Ν. Καζαντζάκη " Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΞΑΝΑΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ", περί του οποίου από πολλών ετών η Εκκλήσια, απεφάνθη ότι είναι δυσσεβές και αντιχριστιανικόν, απεφάσισε να προβή εις αμέσους εντόνους ενεργείας παρά τοις αρμοδίοις προς αποτροπήν της τοιαύτης προβολής, η οποία θα σκανδαλίσει και θα βλάψει πνευματικώς το Χριστεπώνυμον πλήρωμα της εκκλησίας της Ελλάδος... Οι έλληνες εκδότες "τιμούν" τον Νίκο Καζαντζάκη: Σε επιστολή του Ν. Κ. που δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες γύρω στο 1951, έγραφε ότι προσφέρει τα άπαντα του, φτάνει να έπαιρνε ως αμοιβή 4 αντίτυπα για το κάθε του έργο. Και δεν βρέθηκε κανείς εκδότης ............. Σήμερα τα βιβλία του συνεχίζουν να εκδίδονται και να πουλώνται ακόμα, λες και είναι best-seller για τόσα πολλά χρόνια.. ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΣ: "... το πέρασμά μου πάνω από τη γή στάθηκε άτυχο για μένα και μη αγαπητό στην κοινωνία που έζησα. Αν δεν είχα ποτέ γεννηθεί, θα ήταν ίσως καλύτερα για μένα και για την αθώα οικογένειά μου. Όχι όμως και για κείνους τους χαζούς και διεφθαρμένους που στενοχώρησα, γυρεύοντας να τους ωφελήσω ηθικά και υλικά " Με το εξαιρετικό χιούμορ και την άμεση ειλικρίνειά του ο Λασκαράτος περιγράφει στην αυτοβιογραφία του τα σημαντικά γεγονότα της ζωής του. Δύσκολο να μην τον αγαπήσεις ταυτόχρονα με το να λυπηθείς τους παππάδες και τους έμπορους της Κεφαλονιάς που τον μισούσαν. ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ: ΝΙΚΟΛΑ ΤΕΣΛΑ Γεννιέται στις 10 Ιουλίου 1856 στο χωριό Σμίλιαν � περιοχή Λίκα � στη σημερινή Δυτική Κροατία.Στο Ράκοβατς τελειώνει το 1873 το ανώτερο τεχνικό γυμνάσιο. Ο πατέρας του θέλει ο γιός του να ακολουθήσει την οικογενειακή παράδοση και να γίνει ιερέας. Ο μικρός Νίκολα αρρωσταίνει τότε βαριά από χολέρα αλλά όταν ο πατέρας του υπόσχεται ότι θα τον αφήσει να σπουδάσει σε τεχνική σχολή ο μικρός αμέσως γίνεται καλά. Έτσι το 1875 παρακολουθεί την ανώτατη τεχνική σχολή στο Γκράτς της Αυστρίας και τρία χρόνια αργότερα στην Πράγα. Δεν τελειώνει καμμιά σχολή αλλά εργάζεται σε διάφορες εταιρείες όπου εξασφαλίζει τα προς το ζείν και εξασκεί την δημιουργηκότητα και εφευρετικότητά του.Θα εργαστεί σε Ουγγαρία και Γαλλια όπου κυρίως οι εταιρτείες εκμεταλεύονται την ευφυϊα του και τις εφευρέσεις του. Απογοητευμένος από την ηθική των ευρωπαίων φεύγει το 1884 για την Αμερική. Βοηθάει τον Έντισον και την εταιρεία του αλλά γρήγορα συγκρούεται μαζί τους, έτσι αναγκάζεται να ιδρύσει την δική του εταιρεία Tesla Arc Light Company. Έτσι ξεκινάει τις δικές του ευρεσιτεχνίες πάνω στο φωτισμό και στη χρήση της ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας. Αν όλη η ανθρωπότητα σήμερα μπορεί να χρησιμοποιεί φθηνό ηλεκτρικό ρεύμα με εξαιρετικές ευκολίες σε αυτοματισμούς και μηχανές αυτό το οφείλει πάνω απ όλα στο εργαστήριο, την ευφυϊα, την ανεξάντλητη ενεργητικότητα και την γεναιοδωρία του αμερικανού πλέον Τέσλα. Λέγεται ότι για τα πειράματά του έπρεπε να αφευρίσκει κατά μέσο όρο 1000 πατέντες τον χρόνο.!! Ο πρώτος υδροηλεκτρικός σταθμός στον κόσμο έγινε στους καταρράκτες του Νιαγάρα αφαρμόζοντας το πολυφασικό σύστημα του Τεσλα. Η πρώτη φωτογράφηση των ανθρώπινων εσωτερικών οργάνων ανήκει στον Τέσλα. Το ίδιο και ο πρώτος ραδιοσταθμός. Οι μεταφορές ενέργειας χωρίς σύρματα ανήκουν στις εφευρέσεις του Τ. Του αποδίδονται συστήματα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για αμυντικούς ή επιθετικούς σκοπούς με μυθικές δυνατότητες. Με λίγα λόγια ο Τ γίνεται διάσημος στον κόσμο όλο, πλούσιος και ταυτόχρονα γενναιόδωρος ευεργέτης της ανθρωπότητας. Το 1895 μια ύποπτη πυρκαϊά καταστρέφει το εργαστήριο κα κάθε σημείωσή του.! Βρίσκει την δύναμη να ξεκινήσει πάλι τα πάντα από την αρχή. Αλλά τώρα πιά είναι πιό καχύποπτος... Αρνείται να βοβηθήσει την Ρωσία όταν ο Λένιν τον προσκαλεί, εφόσον η Αμερική είναι η πατρίδα του. Αρνείται το βραβείο Νόμπελ επειδή του το έδιναν από κοινού με τον Έντισον που δεν διακρινόταν για την ηθικότητά του. Αρχίζει να εκδηλώνει την φροντίδα του στο να ζούν ασφαλισμένα και τα μικρά κράτη και έθνη μπαίνοντας έτσι σε μια πολιτική βαθιάς ανθρώπινης συμπόνοιας. Από την άλλη μεριά τα ζώα ήταν πάντα οι καλύτεροι φίλοι του, φανερώνοντας την τρυφερή ψυχή του. Όλα αυτά τον βγάζουν από το καθεστημένο. Οι αμερικάνικες εταιρείες τον απομονώνουν. Τα χρήματα δεν του αρκούν ούτε για να ταϊσει τα αγαπημένα του περιστέρια. Το 1917 καταστρέφουν και το εργαστήριό του. Τα τελευταία χρόνια του ζεί από επιχορηγήσεις της ιδιαίτερης πατρίδας του, της Σερβίας, που τον τιμά με κάθε μέσο. Ο ίδιος της ανταποδίδει με κάποιες γνώσεις και πατέντες του... Στα 87 χρόνια του πεθαίνει μόνος και απομονωμένος στη Ν. Υόρκη. Το FBI μπαίνει πρώτο στο δωμάτιό του, ανοίγει το γραμματοκιβώτιό του και παίρνει οτιδήποτε το ενδιαφέρει...!!! ΒΙΛΧΕΛΜ ΡΑΪΧ. Γεννήθηκε το 1897 σε αυστριακή περιοχή εκείνης της εποχής. Οι γονείς, εβραίοι στο θρήσκευμα, ήταν αφανάτιστοι και αφομοιωμένοι με τον ντόπιο πληθυσμό. Στον Α παγκόσμιο πόλεμο ο Ρ υπηρέτησε σαν αξιωματικός του αυστριακού στρατού. Κατόπιν σπούδαξε ιατρική, έγινε μαθητής του Φρόυντ και από το 1923 άρχισε ν εργάζεται σαν παθολόγος και ψυχαναλητής. Πιό αισιόδοξος από το Δάσκαλό αλλά το ίδιο ορμητικός και ριζοσπαστικός ανέπτυξε τις δικές του ιδέες για την "νεύρωση" στα βιβλία του "Η Λειτουργία του Οργασμού" (1927) και "Ανάλυση του Χαρακτήρα" (1933). Επεξέτεινε τις ιδέες του αυτές και στην πολιτική όπου προσχώρησε στο κομμουνιστικό κόμμα, και το 1933 έγραψε την "Μαζική Ψυχολογία του Φασισμού". Ο θρίαμβος του ναζισμού στην Γερμανία τον ανάγκασε να ξεκινήσει την περιπλάνησή του σε Βιέννη, Δανία, Σουηδία και Νορβηγία. Αλλά και οι κομμουνιστές τον είχαν ήδη κυνηγήσει σαν "σεξοκεντρικό" ενώ ταυτόχρονα οι ψυχαναλυτές τον κατηγορούσαν σαν υπερβολικά ασχολούμενο με τα πολιτικά. Τελικά εγκαταστάθηκε στην Ν. Υόρκη, στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Έχοντας ανακαλύψει την βιοενέργεια ή όπως αυτός την έλεγε "οργόνη" και τον "οργονοσυσωρευτή", ασχολήθηκε με την θεραπεία του καρκίνου και με την προέλευση της ζωής. Το 1940 γράφει το "Άκου Ανθρωπάκο", όπου με φοβερό πάθος και μεγάλη σοφία απευθύνεται προς τους συνανθρώπους του αποκαλώντας τους θύματα και θύτες ταυτόχρονα, ενώ το 1951 έγραψε την "Δολοφονία του Χριστού". Το 1947 συγκρούστηκε με τις αμερικάνικες φαρμακοβιβομηχανίες που του απαγόρεψαν να χρησιμοποιεί και να διακινεί τους οργονοσυσωρευτές του. Το 1956 τον έκλεισαν φυλακή και το 1957 πέθανε σε ηλικία 60 χρόνω σε ομοσπονδιακό σωφρονιστήριο. Σήμερα οι ιδέες του για τον οργασμό και την ηδονή, το δικαίωμα στη σεξουλική ελευθερία και απαλλαγή από τις ενοχές, η αναγνώριση της ανάγκης για στοργή και θαλπωρή των νεογέννητων, τα πλεονεκτήματα του φυσικού τοκετού και του θηλασμού, ο ρόλος της καταπίεσης στη δημιουργία της ασθένειας και πολλά άλλα όπως η λειτουργία της οργόνης και του οργονοσυσωρευτή είναι φυσιολογικές αλήθειες και για καθημερινούς ανθρώπους και για σοβαρούς ερυνητές. Όμως υπάρχουν ακόμη πολλές ιδέες του που μόνο αυτός σαν Δον Κιχώτης είχε και πολεμούσε εναντίον τους. ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΜΠΟΜ (1917-1992) Ο David Bohm ήταν σε παγκόσμιο επίπεδο ένας από τους μεγαλύτερους φιλόσοφους, στοχαστές και θεωρητικούς φυσικούς του 20ου αιώνα. Γεννήθηκε στην Πενσυλβάνια το 1917, εβραϊκής καταγωγής. Σπούδαξε και ερεύνησε την φυσική κάτω από τις οδηγίες του Einstein και του Oppenheimer. Στο Μπέρκλεϋ, το 1943, κάνει το διδακτορικό του με θέμα τη "Διασπορά Νετρονίου-Πρωτονίου". Εργάστηκε στο Μπέρκλευ πάνω στη Θεωρία του Πλάσματος και στη Θεωρία του Κυκλότρου και Συγχροκυκλότρου έως το 1947. Από το 1947-1951 δίδαξε στο φημισμένο Πανεπιστήμιο του Princeton ως βοηθός καθηγητής . Έγραψε το κλασικό βιβλίο του (1951), η Κβαντική Θεωρία, σε μία προσπάθεια να γίνει κατανοητή η κβαντικής θεωρία από την άποψη του Nils Bohr Το 1952 διατύπωσε τη θεωρία του Κβαντικού δυναμικού και τη θεωρία της "διπλής λύσης" και του "κύματος πιλότου. Το 1949, εν μέσω της περιόδου αντικομμουνιστικής υστερίας, ο Bohm αρνήθηκε να καταθέσει εναντίον του Robert Oppenheimer στην Επιτροπή της Βουλής για τις αντιαμερικανικές δραστηριότητες. Κατά συνέπεια ο Bohm συλλήφθηκε και χρεώθηκε με την περιφρόνηση του συνεδρίου. Δικάστηκε αλλά αθώωθηκε. Ο Bohm απολύθηκε από τη θέση του στο Πανεπιστήμιο του Princeton και παρά τις προσπάθειες του Αλβέρτου Einstein οι αρχές ήταν απρόθυμες να τον επαναφέρουν. Έτσι μετακινήθηκε προς τη Βραζιλία όπου έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Σάο Πάολο, της Βραζιλίας. Ακολούθως στο Technion της Χάιφα, του Ισραήλ, και στο κολλέγιο Birkbeck, του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Επίσης έγινε ερευνητικός συνεργάτης στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ και εκλέχτηκε Συνεργάτης (Fellow) της Βασιλικής Εταιρείας το 1990. Δεν πήγε ποτέ ξανά στις Ηνωμένες Πολιτείες. Πέθανε το 1992 ατο Λονδίνο. Ο Bohm έγινε μέλος της Βρετανικής Βασιλικής Ακαδημίας, ο δημιουργός της αιτιώδους ερμηνείας της κβαντικής θεωρίας, και ο συντάκτης ενός διάσημου κειμένου της κβαντομηχανικής και πολυάριθμων άρθρων και άλλων βιβλίων. Η πιό γνωστή πρόσφατη εργασία του (1980) ήταν η "Ολότητα και η Ενδογενής Τάξη". Εδώ ασχολήθηκε με τη φυσική, τη φιλοσοφία της φυσικής και εκθέτει τις επαναστατικές του απόψεις για τη συνείδηση. Ο Bohm επαναπροσδιόρισε τη Φυσική. Για αυτόν η φυσική δεν ήταν μόνο η πρόβλεψη και ο έλεγχος, ούτε ακόμη οι μαθηματικές εξισώσεις. Εν τούτοις ενώ είναι στο κέντρο της δουλειάς του, δεν είναι η ουσία της. Η Φυσική είναι για τη Φύση και για την κατανόηση μας της Φύσης. Για τον Bohm, η έννοιά της και το μήνυμά της ήταν η δημιουργικότητα, ήταν η υπογραφή ενός άπειρου σύμπαντος. Αυτός είδε την Φύση σαν μια αδιαίρετη ολότητα κρυμμένη σε μια άπειρη πηγή υποβάθρου, που ξετυλίγεται στον ορατό, υλικό, και χρονικό κόσμο της καθημερινής μας ζωής. Είπε ότι η σκέψη μπορεί να συλλάβει ότι δεν είναι κρυμμένο, αλλά μόνο κάτι πέρα από τη σκέψη - η διαίσθηση, η διορατικότητα, η νοημοσύνη - μπορεί να δοκιμάσει το κρυμμένο. Σε κάποιο σημείο βαθιά μέσα στην ενδογενή τάξη, η σκέψη και η γλώσσα μας αποτυγχάνουν και μόνο η ιερή σιωπή μπορεί να αποκαλύψει την αλήθεια. Αυτή η σιωπή είναι η γλώσσα του όλου, το σύμπαν που εκφράζεται μέσα από εμάς σε μια ζωή ολότητας παρά κατατεμαχισμένη. Ο Bohm πρόβλεψε έναν μετασχηματισμό για εκείνους που αντιλαμβάνονται την κβαντομηχανική σε βάθος: έναν κόσμο της διασύνδεσης και της αλληλοεξάρτησης, της άμεσης και στιγμιαίας επικοινωνίας. Μάλιστα ήταν ο ίδιος ένα παράδειγμα των ιδεών του. Πολλοί που τον ήξεραν τον πίστευαν ως κάποιο "κοσμικό Άγιο". Είχε μια παραισθησιακή ποιότητα που παρέσερνε και τους άλλους και τους ενέπνεε. Ο Bohm ανέφερε επίσης τους κινδύνους που αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία και τις αλλαγές που θα πρέπει να κάνουμε στη σκέψη μας προκειμένου να υπάρχουμε στο μέλλον. Μίλησε ότι χρειαζόμαστε μια πιό ολιστική προσέγγιση στο οικολογικό πρόβλημα και πρέπει να βρούμε κάτι άλλο στη ζωή μας εκτός από την οικονομική ανάπτυξη. Εάν η οικονομική ανάπτυξη συνεχίσει ανεξέλεγκτα, θα καταστρέψει τον πλανήτη Η αποκαλυπτική αλλαγή στη συνείδηση είναι η πρόκληση αλλά και το κλειδί. "Το μέλλον μας εξαρτάται από το εάν αισθανόμαστε σαν μέρος του Όλου ή εάν αισθανόμαστε ότι είμαστε κάτι το ξεχωριστό." Στην επιστημονική Ελλάδα, σήμερα: Αν κοιτάξομε τώρα στην πιό πρόσφατη ιστορία μας, δηλαδή στις μέρες κα τα χρόνια που εμείς ζήσαμε τον τελευταία δεκαπενταετία θα δούμε ένα ακόμη παράδειγμα διακρίσεων, στο ελληνικό πανεπιστήμιο αυτή τη φορά: Στον κ. Παναγιώτη Βαρώτσο, καθηγητή Φυσικής στο Εθνικό Καποδιστριακό Παενπιστήμιο. Το 1981 στους τότε σεισμούς της Αθήνας, ανακαλύπτει μια συκευή με την οποία μπορεί να προβλέπει σεισμούς 4 - 5 λεπτά πριν εκδηλωθούν. Σε λίγα χρόνια καταφέρνει τα 4 - 5 λεπτά να γίνουν μέρες. Αποτέλεσμα: Όλοι οι έλληνες σεισμολόγοι να καταφερθούν εναντίον του χωρίς κανείς τους να μελετήσει έστω και τυπικά την συσκευή και τις μετρήσεις της. Η ζήλεια, η οικονομική πλεονεξία και η ματαιοδοξία κάνει τους συναδέλφους του εχθρούς και τους πολιτικούς ανήμπορους να αποφασίσουν τι είναι επιστημονικό κα τι δεν είναι. Τελικά κάποιοι πολιτικοί πείθονται και προσφέρουν τα μέσα ώστε η επιστημονική ομάδα του κ. Βαρώτσου, που επί χρόνια έβαζε χρήματα από την τσέπη της και χρόνο από την ελεύθερη ώρα τους για να κάνουν την αντισεισμική αυτή έρευνα, να μπορέσει να εργαστεί καλύτερα με μέσα και προσωπικό. Όμως το 1999 οι σεισμοί της Αθήνα είναι ακόμη πιό δραματικοί. Ποιός πολιτικός μπορούσε να σηκώσει την ευθύνη του να ξέρει πότε περίπου θα γίνει μεγάλος σεισμός και να πάρει αποφάσεις για τον εκεί πληθυσμό; Κανείς. Ποιός επιστήμονας δεν ζήλευε την διασημότητα και επικαιρότητα του Π. Βαρώτσου; Έτσι αναλαμβάνουν τα ΜΜΕ να "κάψουν με τη μέθοδο του κιτρινισμού" τον επικίνδυνο και σταθερό στις αρχές του ερυνητή επιστήμονα. Ένας επιστήμονας και καθηγητής σπάνιας παιδαγωγικότητας, μοναδικής ηθικής, εργατικότητας και αποδοχής από μέρους των φοιτητών (αυτό το γράφομε από προσωπική φοιτητική εμπειρία) σπιλώνεται σαν καιροσκόπος, εκμεταλευτής της ανθρώπινης αγωνίας, χειραγωγός της πολιτικής και αναξιόπιστος επιστήμονας. Πολύ σοβαρές εφημερίδες και τηλεοπτικά μέσα καταρρακώνουν την εικόνα του και αποκλείεται από το πρόγραμμα αντισεισμικής θωράκισης της Ελλάδας.!!. Ο σημερινός Φονταμενταλισμός επιβαρύνει και επιταχύνει τις διακρίσεις: Τέλος στο άρθρο αυτό θα προσθέσομε και δύο άρθρα απο τον παγκόσμιο ιστό. Στο ένα έχομε την άποψη του δικηγόρου Πάνο Μπιτσαξή σχετικά με την καταστολή του "προσηλυτισμού": Ο πρωταρχικός δομικός λίθος, ο θεμέλιος αρμός του δημοκρατικού πολιτεύματος είναι ο διάλογος. Χωρίς αυτόν η δημοκρατία αφυδατώνεται και πεθαίνει. Ο πολίτης, ο ενεργός πολίτης, ξυπνά και κοιμάται μέσα σε ένα περιβάλλον αέναου, σκληρού, αδυσώπητου διαλόγου του καθενός προς τον καθένα, του καθενός προς όλους, όλων προς τον καθένα, με όλες τις μορφές και τις παραλλαγές, επί παντός επιστητού. Μπορεί η θρησκεία να τεθεί με νόμο, με φετφά, με «απεφασίσαμε και διατάσσομεν» εκτός του δημοσίου διαλόγου; Και μόνη η έγερση αυτού του ερωτήματος αποπνέει παραλογισμό, δείχνει ακατανόητη, σχεδόν ανάρμοστη για μια δημοκρατία που δεν αντιλαμβάνεται πια ούτε το νόημα ούτε την ουσία απαγορεύσεων που έθεσε ο Μεταξάς το 1936. Ανακαλώ στη μνήμη μου το ακροατήριο στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στην πρώτη υπόθεση θρησκευτικής ελευθερίας την οποία εξεδίκασε στην ιστορία του, δυστυχώς προερχόμενη από την Ελλάδα. Την υπόθεση Κοκκινάκη κατά Ελλάδας. Ήταν το 1992. Μια δίκη που θεωρήθηκε τότε παγκοσμίως σημαντική, αν και ήταν δίκη για τα πιο αυτονόητα πράγματα. Το δικαίωμα να έχεις γνώμη, το δικαίωμα να εκφράζεσαι, το δικαίωμα να διαδίδεις την πίστη σου, όποια και εάν είναι αυτή, αρέσει - δεν αρέσει. Φαίνεται, τελικά, πως τα σημαντικότερα νομικά ζητήματα είναι τα οφθαλμοφανή, τα αυτονόητα. Είχα την τιμή να συμπαρίσταμαι στη δίκη αυτή με τον αείμνηστο Φαίδωνα Βεγλερή. Υποστηρίξαμε τότε επί λέξει: «Ο διάλογος μεταξύ ενηλίκων πολιτών προϋποθέτει την αποδοχή της αμοιβαίας επιρροής. Αλλιώς, θα ανήκαμε σε μια παράξενη κοινωνία σιωπηλών θηρίων που σκέπτονται αλλά δεν εκφράζονται, μιλούν αλλά δεν επικοινωνούν, υπάρχουν αλλά δεν συνυπάρχουν». Όσο διατηρείται σε ισχύ η ποινική διάταξη για τον προσηλυτισμό, η παραπάνω σκέψη, δυστυχώς, θα διατηρεί την επικαιρότητα και τη σημασία της. Τι υπηρετεί τελικά η απαγόρευση του προσηλυτισμού; Τη «θρησκευτική καθαρότητα»; Το «Έθνος»; Την «Ορθοδοξία»; Γιατί υφίσταται τροφοδοτώντας άγονες, άδικες και σε τελική ανάλυση ηλίθιες διώξεις του θρησκευτικού φρονήματος; Πολύ απλά και καθαρά. Κακώς υφίσταται. Τίποτε από όλα αυτά δεν υπηρέτησε και δεν υπηρετεί. Απλώς, δίνουμε διεθνώς την άδικη για τον ελληνικό λαό αίσθηση ενός ορθόδοξου Ιράν, απροσάρμοστου και αναχρονιστικού. Η ώρα για να τελειώνουμε οριστικά με αυτή την υπόθεση έχει έρθει, είναι ώριμη και κοινωνικά αποδεκτή. Οι θρησκευτικές διακρίσεις στη χώρα μας υπήρξαν και εν μέρει εξακολουθούν να διατηρούνται, άλλοτε ενεργά και άλλοτε ως αναερόβιο μικρόβιο που καιροφυλακτεί να κτυπήσει παριστώντας προς το παρόν το ψόφιο. Δεν προήλθαν ποτέ από τον λαό. Ο λαός ήταν πάντα ανεκτικός στις άλλες πίστεις. Προήλθαν από τους κρατούντες που ενεργούσαν υπό την πίεση της Εκκλησίας. Πρέπει να τελειώνουμε με αυτή την ιστορία. (Ο Πάνος Μπιτσαξής είναι δικηγόρος ΤΑ ΝΕΑ , 02-12-2000 , Σελ.: N37 ) Στο άλλο έχομε μια γνώμη για την διαμάχη μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Ιράκ που σημαδεύει το τέλος του 20 αι και την αρχή του 21ου: H αμερικανική μήτρα του φονταμενταλισμού Tου Xρηστου Γιανναρα Διαβάζουμε στον Tύπο (και στον ελληνικό) για το θρησκευτικό υπόβαθρο της πολιτικής των HΠA σήμερα: O πρόεδρος, Tζορτζ Mπους ο νεώτερος, είναι εκφραστής αντιλήψεων και οραμάτων της αμερικανικής κοινωνίας πρωτίστως θρησκευτικών. Θρησκευτικές αρχές και επιδιώξεις επενδύοντας στην πολιτική πρακτική. Kαυχάται ο ίδιος ο πρόεδρος ότι ανήκει στους «αναγεννημένους» (bor- again) Xριστιανούς. H «αναγέννηση» και ριζική «μεταστροφή» του (conversion) τον έσωσε από τον αλκοολισμό και τον έκλυτο βίο. Mε την εκλογή του η ισχυρή κοινωνική μερίδα των «Eυαγγελιστών», και ειδικά των «φονταμενταλιστών», πήρε τη ρεβάνς μετά τα σεξουαλικά έκτροπα του προηγούμενου προέδρου Kλίντον. Oπως είναι γνωστό, fundamental στα αγγλικά σημαίνει το θεμελιώδες, το πρωταρχικό και ουσιώδες μιας άποψης ή θεωρίας. Προτού να γίνει πασίγνωστος στις μέρες μας ο φονταμενταλισμός με αφορμή τους Mουσουλμάνους, οι Προτεστάντες στην Aμερική, από τον 19ο κιόλας αιώνα, περιέφεραν με καύχηση αυτό το όνομα: Φονταμενταλισμός σήμαινε την εμμονή, με απόλυτη συνέπεια, στις θεμελιώδεις και βασικές αρχές του χριστιανικού ευαγγελίου. Aυτή η φιλοδοξία και καύχηση σχηματοποιήθηκε σε κοινωνικό μόρφωμα ή ρεύμα ως αντίδραση σε τάσεις «εκμοντερνισμού» του Xριστιανισμού και της πουριτανικής (από καταγωγή) αμερικανικής κοινωνίας. Mην ξεχνάμε ότι η αμερικανική κοινωνία συγκροτήθηκε αφετηριακά, κυρίως από ακραίους πουριτανούς φυγάδες Aγγλοσάξονες. Aυτοί πρώτοι και οργανωμένα εγκατέλειψαν την Eυρώπη με το όραμα να αναδείξουν την Aμερική σε καινούργια «γη της επαγγελίας», να αποτελέσουν οι ίδιοι το «νέο Iσραήλ του Θεού» να πραγματοποιήσουν άμεσα τη «Bασιλεία του Θεού». Tαύτισαν την εμπιστοσύνη στον Θεό με την ισχύ του χρήματος («iGod we trust», γράφει πάνω κάθε χαρτονόμισμα δολαρίου), την Hθική με την οικονομικά αποδοτική εργασία (Work Ethics), τη θρησκευτικότητα με την ατομική κατοχύρωση και την κοινωνική ευημερία (Civil Religion). Tέτοιες επιδιώξεις ή και κατακτήσεις θεωρήθηκε ότι υπονομεύονται από τον «μοντερνισμό»: τις νεωτερικές επιστημονικές μεθόδους και αντιλήψεις, την ιστορικο-φιλολογική ερμηνεία της Bίβλου, τις φιλελεύθερες κοινωνικοπολιτικές θεωρίες. (Συμβολική έκφραση του μοντερνισμού θεωρήθηκε η θεωρία του Δαρβίνου � ώς σήμερα ακόμα πρέπει να υπάρχουν πολιτείες των HΠA που απαγορεύουν με νόμο τη διδασκαλία της εξελικτικής θεωρίας στα σχολεία). Aντίδραση στον «μοντερνισμό» ήταν η ενθουσιώδης «επιστροφή στα θεμέλια» της πίστης, η φανατική προσκόλληση στις εντολές της Bίβλου. Bασική πίστη των φονταμενταλιστών είναι η «θεοπνευστία» της Bίβλου: η Bίβλος υπαγορεύτηκε στους συγγραφείς της από τον Θεό, είναι θεόπνευστη κατά γράμμα μέχρι και στα σημεία στίξεως. Eτσι κατέχουν οι φονταμενταλιστές την «αντικειμενική» αλήθεια, την αλάθητη διατύπωση της αλήθειας. Kαι η αλήθεια δεν είναι «θεωρία», δόγματα, αφηρημένες ιδέες. Eίναι πολύ συγκεκριμένες εντολές, κώδικας ηθικής συμπεριφοράς, ακριβέστατος εντοπισμός του «καλού» και του «κακού», μέτρο για να μετράει ο άνθρωπος τη βεβαιότητα της ατομικής του σωτηρίας. Xιλιάδες ή και εκατομμύρια ανθρώπων, χάρη στην «αναγέννηση» και «μεταστροφή» τους, έζησαν ή ζουν τη μία και μοναδική ζωή τους στη φυτική «ευτυχία» της απόλυτης ψυχολογικής σιγουριάς ότι κατέχουν την αλήθεια, την αρετή, την αιώνια σωτηρία. Hδονίζονται με νομικές οριοθετήσεις του ναρκισσισμού τους, εξειδικευμένη περιπτωσιολογία διαβάθμισης φαντασιωδών ενοχών ή αρετών. Eχουν αναπτύξει ψυχικούς μηχανισμούς που εξωραΐζουν σαν «θυσία» και «αυταπάρνηση» την κόλαση αδυσώπητου άγχους, απωθημένων επιθυμιών, φόβου για την ενηλικίωση, για την ευθύνη της ελευθερίας. Tαυτίζουν «ηρωικά» τη θρησκεία με τον τρόμο της αμαρτίας, την αρετή με την απέχθεια για το ίδιο τους το κορμί. H οικογένεια, το κράτος, οι κοινωνικές δομές και οι θεσμοί, είναι όλα υποταγμένα στη νευρωτική μονομανία να νικηθεί το «κακό» να θωρακισθεί το εγώ τους με τη βεβαιότητα της «αιώνιας σωτηρίας». ... Διερωτάται κανείς, πώς γίνεται να γεννάει και να συντηρεί τέτοιον πρωτογονισμό μια κοινωνία με κορυφαία, στον διεθνή στίβο, επιτεύγματα επιστημονικής και τεχνολογικής πρωτοπορίας. Ποιο πρέπει να είναι το ποσοστό των διανοητικά ανεξέλικτων στην κοινωνία των HΠA, των ατόμων εξαιρετικά μειωμένης καλλιέργειας, των καθαρά ψυχοπαθολογικών περιπτώσεων. Tην ώρα που ρητορεύει ο φονταμενταλιστής ιεροκήρυκας, πλήθος τηλεθεατών καταθέτουν στην εκπομπή χιλιάδες δολαρίων, για να ενισχυθεί η μάχη ενάντια στο «κακό», η μάχη για τον θρίαμβο του «καλού» και της «αλήθειας»! .... O θρησκευτικός φονταμενταλισμός είναι μόνο ένα από τα χαρακτηριστικά της κοινωνίας που υπογραμμίζουν εμφατικά την ιστορική ευθύνη της Eυρώπης σήμερα. Eυθύνη για τη διάσωση σεβασμού, σε διεθνές επίπεδο, των πολιτικών κατακτήσεων της νεωτερικότητας. ΕΠΙΛΟΓΟΣ: Το πρόβλημα των ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ, με όλα τα επακόλουθά του δηλ. ρατσισμός, φονταμενταλισμός, θρησκευτικός φανατισμός, τρομοκρατία, πόλεμος ανατολής - δύσης ή πόλεμοι πολιτισμών είναι διαρκές μέσα στην ιστορία του Δυτικού πολιτισμού και της Ελλάδας μας επίσης. Το χειρότερο είναι ότι το πρόβλημα αυτό τώρα αρχίζει να παίρνει διαστάσεις αναξέλεγκτες. Οι σημερινές μεγάλες δυνάμεις μοιάζουν παγιδευμένες και ανήμπορες να αντιδράσουν προς όφελος του ανθρώπου και της ειρήνης. Ένας παράξενος και απεχθής πόλεμος έχει ξεκινήσει και τα πυρά και οι σωματικοί θάνατοι δεν θα είναι το χειρότερο αυτού του πολέμου. ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΑ ΑΚΡΟΠΟΛΗ

Δημοσίευση: Ιουλίου 10, 2009