Είναι ο κόσμος μας ένα ολόγραμμα;

του Σταμάτη Τσαχάλη
Πολλές είναι οι φορές που αναρωτιόμαστε αν αυτά που παρατηρούμε δίπλα μας είναι πραγματικά ή μια ψευδαίσθηση. Τα ρούχα μας, τα παπούτσια μας, το τραπέζι στο οποίο παίρνουμε το γεύμα μας, τα αντικείμενα που χρησιμοποιούμε στην εργασία μας, τα μηχανήματα, ακόμη και το ίδιο μας το σώμα κ.λπ., είναι πραγματικά ή είναι ένας τρόπος με τον οποίο το μυαλό μας ερμηνεύει και καταλαβαίνει τα πράγματα;
Στην κινηματογραφική ταινία Matrix ο πρωταγωνιστής ζεί και κινείται μέσα σε μια τεράστια προσομοίωση ενός υπολογιστή. Είναι μια ύπαρξη, η οποία μπορεί να περάσει στην ανυπαρξία, πολύ απλά, με ένα Delete στο πληκτρολόγιο του υπολογιστή!
Τα ίδια ερωτήματα απασχολούν και τους επιστήμονες, οι οποίοι προσπαθούν να ανακαλύψουν την προέλευση, την φύση και την λειτουργία του Σύμπαντος. Γι' αυτό και κατά καιρούς αναφαίνονται οι επιστημονικές θεωρίες, οι οποίες ρίχνουν λιγότερο ή περισσότερο φως στο τεράστιο, και κατά βάθος, υπαρξιακό αυτό θέμα.
Ας δούμε, λοιπόν, τι λένε επί αυτού του θέματος οι επιστήμονες, φυσικοί ή κοσμολόγοι, και τι σχέση έχουν αυτά με την δική μας ζωή, τι σημασία έχουν αυτά στην πορεία μας σ' αυτό το Σύμπαν.
Οι ερευνητές λένε ότι αυτά που γίνονται αντιληπτά με τις αισθήσεις μας, στον λεγόμενο ορατό κόσμο, είναι προβολές ενός καλειδοσκοπίου, το οποίο βρίσκεται στα όρια του Σύμπαντος, σε μια οριακή επιφάνεια αυτού που εμείς αποκαλούμε Σύμπαν.
Λένε επίσης ότι ο χώρος και ο χρόνος είναι ένα ρευστό που μεταφέρει πληροφορίες.
Η ενοποιητική θεωρία ή θεωρία των πάντων, η οποία προσπαθεί να συσχετίσει τις θεμελιώδεις δυνάμεις της βαρύτητας, της κβαντικής θεωρίας και της θερμοδυναμικής οδηγεί σε ένα Σύμπαν που λέγεται "Ολογραφικό".
Βέβαια οι ερμηνείες που δίνουν οι επιστήμονες αγγίζουν την μεταφυσική και την εσωτερική φιλοσοφία. Αυτό είναι σπουδαίο και παράλληλα παρήγορο στην σημερινή εποχή, γιατί αυτή η σύγκλιση θα φέρει σημαντικούς καρπούς, οδηγητικούς στην ανακάλυψη της ορθής κατεύθυνσης της εξέλιξης της ανθρωπότητας.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τις θεωρίες αυτές το Σύμπαν αποτελείται γενικά από πληροφορίες. Η ύλη και η ενέργεια έχουν δευτερεύοντα ρόλο.
Οι μαύρες τρύπες με τις ιδιότητές τους έδωσαν την ευκαιρία στους ειδικούς να διαπιστώσουν τα όρια του πλήθους των πληροφοριών που μπορούν να αποθηκευτούν σε μια περιοχή του Σύμπαντος ή με άλλα λόγια σε μια ποσότητα ύλης και ενέργειας.
Η Κβαντική μηχανική μάς πληροφορεί ότι, σε ένα φυσικό σύστημα, δεν μπορεί να καταστραφεί η πληροφορία και είναι πάντοτε δυνατή η αποκωδικοποίησή της.
Όπως έχουμε αναφέρει και σε άρθρα του περιοδικού "Οδοδείκτες» οι μαύρες τρύπες είναι αποτέλεσμα της θεωρίας της σχετικότητας, στην οποία η βαρύτητα είναι καμπύλωση του χωροχρόνου που προέρχεται από την παρουσία της μάζας ή της ενέργειας. Όταν ένα άστρο μεγάλης μάζας δεν μπορεί να εξισορροπήσει την δύναμη της βαρύτητας με τις θερμοπυρηνικές αντιδράσεις που συντελούνται στο εσωτερικό του, καταρρέει αυξάνοντας την πυκνότητα της μάζας του και την βαρύτητα και επομένως και την καμπύλωση του χωροχρόνου. Όταν δε η διάμετρός του γίνει μικρότερη από ένα όριο, που το ονομάζουμε "ορίζοντα γεγονότων", γίνεται πλέον αόρατο για μας στο Σύμπαν.
Στην αρχή πίστευαν οι επιστήμονες ότι από μια μαύρη τρύπα δεν μπορεί να φύγει καμία πληροφορία. Αργότερα όμως διαπιστώθηκε ότι ακόμη και από τις μαύρες τρύπες μπορεί να δραπετεύσει η πληροφορία, η οποία έχει σχέση με την ύλη που καταρρέει στο εσωτερικό τους (Stephen Hawking 2004).
Αυτό μπορεί να συμβεί γιατί σύμφωνα με την Κβαντική θεωρία ο ορίζοντας γεγονότων μιας μαύρης τρύπας εμφανίζει κβαντικές διακυμάνσεις, από τις οποίες μπορεί να φύγει η πληροφορία έξω από τα όριά της.
Άρα η πληροφορία διατηρείται και διαφεύγει ακόμη και από την μαύρη τρύπα.
Επίσης η θεωρία των χορδών, η οποία κινείται προς την κατεύθυνση της ενοποίησης των θεωριών σε μία, δείχνει την διατήρηση της πληροφορίας, κωδικοποιημένης στον χωρόχρονο.
Με τον τρόπο αυτόν αναδύθηκε μια «περίεργη» αντίληψη για το Σύμπαν, ότι δηλαδή το Σύμπαν είναι ένα είδος ολογράμματος στο οποίο, η πληροφορία για το ο,τιδήποτε συμβαίνει σε μια περιοχή του, βρίσκεται κωδικοποιημένη στην επιφάνεια που θέτει όρια στην περιοχή αυτή. Αυτό διατυπώθηκε στηριγμένο σε μια έρευνα η οποία έδειξε ότι όταν συγχωνεύονται δύο μαύρες τρύπες, το εμβαδόν του ορίζοντα γεγονότων δεν μπορεί να είναι μικρότερο από το άθροισμα των δύο οριζόντων γεγονότων που συγχωνεύθηκαν. Συνέχεια της έρευνας αυτής ήταν η διαπίστωση ότι η εντροπία μιας περιοχής του Σύμπαντος είναι ανάλογη του εμβαδού της και όχι του όγκου της. Επομένως ο όγκος ως φυσικό μέγεθος είναι κάτι το "φανταστικό" και η μάζα καταλαμβάνει επιφάνεια και όχι όγκο. Από αυτό προκύπτει ότι το Σύμπαν είναι ένα τεράστιο ολόγραμμα ισομορφικό ως προς την πληροφορία που είναι κωδικοποιημένη στα όριά του. Δηλαδή ο,τιδήποτε συμβαίνει μέσα στο Σύμπαν μπορεί να περιγραφτεί από μια θεωρία που υπάρχει στα όρια αυτής της περιοχής.
Η ιστορία, λοιπόν, του Κόσμου μας είναι γραμμένη στα σύνορά του!
Αν οι ιδέες αυτές έχουν υπόσταση, τότε στην πραγματικότητα η θεωρία των πάντων, την οποία προσπαθούν να ανακαλύψουν οι επιστήμονες, δεν βρίσκεται στον τετραδιάστατο κόσμο μας, αλλά βρίσκεται στα σύνορα του χωροχρόνου μας, δηλαδή στα όρια της 4ης με την 5η διάσταση. Τότε η θεωρία π.χ. των χορδών έρχεται από τον κόσμο των πέντε διαστάσεων και εμφανίζεται στον κόσμο μας των τεσσάρων διαστάσεων ως σημειακά σωματίδια, όπως τα ηλεκτρόνια, τα πρωτόνια κ.λπ..
Προχωρώντας μπορούμε να κάνουμε κι άλλες υποθέσεις για τον κόσμο μας και τον κόσμο μιας ανώτερης διάστασης. Το Σύμπαν στο οποίο βρισκόμαστε προς το παρόν διαστέλλεται με επιτάχυνση, είναι γεμάτο από ύλη και ακτινοβολία και διέπεται από τους νόμους της κβαντικής θεωρίας πεδίου σημειακών σωματιδίων.
Το πενταδιάστατο Σύμπαν, σύμφωνα με την άποψη των επιστημόνων θα είναι το αντίστροφό του. Θα συστέλλεται, θα είναι άδειο από ύλη και ακτινοβολία και θα διέπεται από τον νόμο των υπερχορδών. Τα σωματίδια της ύλης εδώ αντικαθίστανται από τις χορδές.
Και τι σημαίνει σύνορο ενός πενταδιάστατου Σύμπαντος; Μερικοί επιστήμονες πιστεύουν ότι είναι τα όρια της μεγαλύτερης περιοχής του χωροχρόνου, την οποία μπορεί κανείς να παρατηρήσει και η οποία εξαρτάται από το σημείο που βρίσκεται ο παρατηρητής και από την ταχύτητα του φωτός. Αν ο παρατηρητής βρίσκεται στο τετραδιάστατο σύνορο του πενταδιάστατου κόσμου, οι δύο κόσμοι τού φαίνονται ισοδύναμοι εφ' όσον το πενταδιάστατο Σύμπαν εγγράφεται ως ένα ολόγραμμα εντός του τετραδιάστατου συνόρου του.
www.ododeiktes.gr

Μοιράσου το στο Facebook

Δημοσίευσε το στο Twitter

Δημοσίευση: Σεπτεμβρίου 03, 2009