Ο Δαρβίνος,ο Θεός και...οι Ελληνες!

Ισως το τελευταίο πράγμα που θα πίστευε κανείς σήμερα είναι ότι ο Δαρβίνος επρόκειτο να γίνει ιερωμένος. Και όμως! Αυτή ήταν η απόφαση του πατέρα του όταν διεπίστωσε ότι οι σπουδές του γιου του στην Ιατρική δεν προχωρούσαν όπως θα έπρεπε. Οσο για τον ίδιο τον Δαρβίνο, η ιδέα να ζήσει την ειδυλλιακή ζωή του επαρχιακού πάστορα δεν του φαινόταν και κακή, αν και δεν ήταν βέβαιος ότι θα μπορούσε να δηλώσει πίστη στο αγγλικανικό δόγμα.

Οι αμφιβολίες του κάμφθηκαν και ακολούθησε τον απαιτούμενο κύκλο σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. Ολα μάλιστα δείχνουν ότι, αν δεν είχε ξεκινήσει το ταξίδι με το Βeagle, θα είχε ακολουθήσει την προδιαγεγραμμένη πορεία. Αλλά η ζωή είχε άλλα σχέδια...

«Αν σκεφτεί κανείς πόσο έντονες επιθέσεις έχω δεχθεί από την Εκκλησία,φαίνεται γελοίο ότι κάποτε σκόπευα να γίνω ιερωμένος.Οχι ότι η πρόθεση αυτή και ευχή του πατέρα μου εγκαταλείφθηκε ποτέ επισήμως,αλλά πέθανε από φυσικό θάνατο όταν,μετά το Κέιμπριτζ, μπάρκαρα με το Βeagle ως φυσιοδίφης» σημειώνει στην αυτοβιογραφία του. Η σχέση του Δαρβίνου με τον Θεό παρέμεινε μάλλον περίπλοκη: αν και ο ίδιος περιέγραφε τον εαυτό του ως αγνωστικιστή, η ιδέα ότι θα πλήγωνε τα αισθήματα της βαθύτατα θρησκευόμενης συζύγου του Εμας τον έκανε προσεκτικό στις διατυπώσεις του. Νωρίς κατά τη διάρκεια του γάμου τους η Εμα, φοβούμενη ότι με τις ιδέες του θα έχανε την αιώνιο βασιλεία, του είχε γράψει: « Οτιδήποτε σε αφορά,αφορά και μένα και θα είμαι πάρα πολύ δυστυχής στη σκέψη ότι δεν θα ανήκουμε ο ένας στον άλλον για πάντα».

Ο Δαρβίνος συνειδητά λοιπόν προτιμούσε να αφήνει τα ζητήματα πίστης ασχολίαστα, ώσπου ήρθε το μοιραίο και τον έκανε να ξεσπαθώσει. Το Πάσχα του 1851 η αγαπημένη του κόρη Αννι πέθανε σε ηλικία 10 ετών. Καθώς η Εμα εγκυμονούσε, ο Κάρολος είχε συνοδεύσει το παιδί σε κλινική για θεραπεία «από χαμηλό και τρομακτικό πυρετό». Παρακολουθώντας την Αννι να πεθαίνει «ήρεμα σαν ένας μικρός άγγελος», ο Δαρβίνος έχασε πια κάθε ίχνος πίστης στον Θεό. Δεν μπορούσε, όσο και αν προσπάθησε, να βρει κανενός είδους θείο λόγο για τον θάνατο ενός παιδιού «τόσο ζωηρού,γενναιόδωρου,όμορφου και ανυποψίαστου,με σκέψη καθαρή και διάφανη,απαλλαγμένου από φθόνο και ζήλια...». Μπορεί αυτή η «πικρή και απάνθρωπη απώλεια» να έβαλε τέλος στη σχέση του Δαρβίνου με τον Θεό, όμως η απόπειρά του να γίνει ιερωμένος τον έφερε πιο κοντά στους Ελληνες! Αναγκασμένος να παρακολουθήσει κλασικές σπουδές στο Κέιμπριτζ, ο Κάρολος πήρε ιδιαίτερα μαθήματα ελληνικών και σύντομα όχι μόνο μπορούσε να μεταφράσει Ομηρο, αλλά και πολλά χρόνια μετά γράφοντας την αυτοβιογραφία του θυμόταν ακόμη όσα είχε μάθει. Ετσι, κάνει μια μικρή επίδειξη γνώσεων «πετώντας» τη λέξη «οι πολλοί» γραμμένη με ελληνικούς χαρακτήρες στο αγγλικό κείμενο. Γράφει λοιπόν αναφερόμενους στη βαθμολογία του στο Κέιμπριτζ «Ι gained a good place among the οι πολλοί or crowd of men...».

Βιβλιογραφία 1. Αndrian Desmond and James Μoore, «Darwin», εκδόσεις Ρenguin, 1992.

2. «Αutobiography of Charles Darwin», εκδόσεις Ιcon Βooks, 2003.

3. David Quammen, «Τhe reluctant Μr. Darwin», εκδόσεις Νorton, 2006.

Μοιράσου το στο Facebook

Δημοσίευσε το στο Twitter

Δημοσίευση: Σεπτεμβρίου 28, 2009