«Προτιμώ να είμαι χρήσιμος, παρά αρεστός». Κ. Καραμανλής.

 

Τότε, φανείτε χρήσιμος, κύριε Πρωθυπουργέ! Διότι αρεστός δεν είστε, πλέον!

Ελευθέριος Ανευλαβής

«Έχετε την αλήθεια σε μπουκαλάκια;
Περιτύλιγμα για ψεματάκια;»
Κώστας Μαρδάς

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Την παρότρυνση του τίτλου του κειμένου, μου δίνει το δικαίωμα να σας την
απευθύνω η ιδιότητά μου του πολίτη της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Πολίτης ─ «ούτινος δούλος...ούδ’ υπήκοος (Σοφοκλής)─ μεταξύ ίσων πολιτών, που
γνωρίζει ότι στη δημοκρατία των ελευθέρων και ίσων πολιτών

«Ου γαρ ο δικαστής, ουδ’ ο βουλευτής, … άρχων εστί, αλλά το δικαστήριον, η βουλή και
ο δήμος.» (Αριστοτέλους Πολιτικά).

Και οι πολιτικοί, κυβερνώντες και λοιποί –και εσείς κύριε Πρωθυπουργέ–, πολίτες
ίσοι προς τους υπολοίπους, είστε, ενώπιον των νόμων και βάσει των δημοκρατικών αρχών.

Η ιδιότητα του πολίτη υποχρεώνει όλους μας να ενδιαφερόμαστε όχι μόνον για τα
προσωπικά μας πράγματα, αλλά και για τα κοινά.

Διότι, «τον μηδέν τώνδε μετέχοντα ουκ απράγμονα (σ.σ. αδρανούντα), αλλά αχρείον
(άχρηστον) νομίζομεν». (Θουκυδίδης).

Άχρηστο για τους συνανθρώπους του και για τον εαυτόν του, αλλά και για τα παιδιά
του∙ και ως εκ τούτου, συνάμα, και άθλιο. Διότι άθλιος είναι αυτός που υπονομεύει
και το παρόν και το μέλλον της κοινωνίας. 

Με τις τιμές και τα προνόμια που παρέχονται στους άρχοντες, τιμάται, στο πρόσωπό
τους, ο λαός.

Ο Δήμος, που κρατύνει τη Δημοκρατία, η οποία ονομάζεται έτσι, «δια το μη ες
ολίγους, αλλ’ εις πλείονας οικείν» (Περικλέους Επιτάφιος)

Κύριε Πρωθυπουργέ, είστε έντιμος άνθρωπος.

Αυτοί που σας γνωρίζουν λένε ότι είστε ευχάριστος και άνθρωπος της παρέας και
γλεντζές.

Κάποιοι άλλοι (σας γνωρίζουν  καλύτερα;) λένε πως βαριέστε:

─ Βαριέστε τη Διακυβέρνηση.

─ Βαριέστε τη Νέα Διακυβέρνηση.

─ Βαριέστε (θου Κύριε φυλακήν…) και τη Νέα Δημοκρατία.

Όπως και να έχει το πράγμα, όμως, είστε ο Κυβερνήτης αυτής της χώρας. Της Ελλάδας.

─ Με το μεγάλο όνομα.

─ Τους ολίγους πολιτικούς.

─ Τους πολλούς πολιτικατζήδες.

Ο Λαός, που σας ανέθεσε τη Διακυβέρνηση της χώρας, σας άκουσε, με αγαλλίαση, εσάς, κύριε Πρωθυπουργέ,  να διακηρύσσετε το «σεμνά και ταπεινά».

Και πέντε χρόνια, τώρα, τι βλέπει; Το «σεμνά και ταπεινά», να έχει αναχθεί, από ορισμένους Υπουργούς σας:

 ─ Σε προκλητική επιχειρηματική δραστηριότητα, στη λογική: «το νομότυπο είναι και ηθικό».

          Βουλγαράκης, ο πρώτος, δημοσίως, διδάξας.

─ Σε επίδειξη χλιδής, σε ενδιαιτήματα πέντε εποχών (Five Seasons, ελληνιστί!), εις Παρισίους.

         Στυλιανίδης, Υπουργός Παιδείας και νυν Υπουργός Μεταφορών, διδάξας

─ Σε αλαζονική συμπεριφορά υιών  ταχυδρόμων.

        Ρουσσόπουλος, Υπουργός Επικρατείας, υπερηφάνως, εν τω κοινοβουλίω, διδάξας.

 ─ Σε βαφτίσια αυθαίρετων σε αναψυκτήρια, από φιλανθρώπους προστάτες Ινδών.

        Μαγγίνας, (μου διαφεύγει αυτήν τη στιγμή εις ποιον υπουργείον υπήρξεν αθλοφόρος» πρώτος, φιλανθρώπως, διδάξας.

─ Σε πατρικής αγάπης αγώνα άγονης γραμμής.

       Παυλίδης, δακτυλίζων την παράταξή του, θαλασσοδαρμένος, Υπουργός Ναυτιλίας, ο διδάξας.

─ Σε ανταλλαγές φιλοφρονήσεων και διευκολύνσεων με κολλυβιστάδες ανόσιους οσίους μοναχούς.

            Οι βα(λ)τοπεδινοί εκ των Υπουργών σας καλούμενοι.

Και όλους αυτούς τους ανεχθήκατε. Και ορισμένους τους καλύψατε. Και το πληρώσατε στις Ευρωεκλογές και το πληρώνετε ακόμη.

Σας άκουσε, ο Λαός, εσάς, τον ίδιον, κύριε Πρωθυπουργέ, στεντορεία τη φωνή, να καταγγέλλετε τους νταβατζήδες.

Και πέντε χρόνια τώρα τι βλέπει;

           Τους πέντε νταβατζήδες να έχουν πολλαπλασιαστεί.

          Τους θρασείς Χριστοφοράκους να εκθέτουν πολιτικούς και κόμματα.

          Εσάς να κλείνετε, «αμελλητί», τη Βουλή.

          Να μην δέχεσθε συζήτηση στη Βουλή, για να ξεκαθαρίσει η ήρα από το σιτάρι.

           Και τον κυβερνητικό σας εκπρόσωπο να προσπαθεί να κάνει την νύχτα μέρα.

          Και τους λαλίστατους, στα τηλεοπτικά λεγόμενα πάνελ, υπουργούς και βουλευτές σας να λένε: «αυτά έκαναν και οι άλλοι».

          Όμως, εσείς ο ίδιος, κύριε Πρωθυπουργέ, είχατε διακηρύξει: «Εμείς δεν θα κάνουμε αυτά που κατακρίναμε» (Καραμανλής, 2004).

Σας άκουσε, κύριε Πρωθυπουργέ, ο λαός, να διατυμπανίζετε την «επανίδρυση του κράτους».

Και πέντε χρόνια, τώρα, τι έχει δει;
     
        Ελεύθερες πτώσεις κυβερνητικών αξιωματούχων.

        Στην αφάνεια και στην αδιαφάνεια, το «σάλτο μορτάλε» του Ζαχόπουλου, μαζί με τους πρωταγωνιστές του (Κομιστές, αποδέκτες DVD και «τριανταπεντάχρονες»,
        φυλακισμένες, αποφυλακισμένες, σχεδόν λυντσαρισμένες, «τω καιρώ εκείνω», υπό παντός είδους και χρώματος έντυπων και ηλεκτρονικών «μέσων»).

        Δομημένα ομόλογα και κουμπάρους, αλυσοδεμένους και ξεχασμένους.

        Ελικοπτερικές αποδράσεις κρατουμένων. Και μετ’ αυτών απέδρασε και η σοβαρότητα του κράτους.
     
      Πυρπόληση της Αθήνας, από τους κουκουλοφόρους, τον περασμένο Δεκέμβρη, με την ανοχή, των, άνωθεν (από την πολιτική τους ηγεσία), εντεταλμένων αστυνομικών να
      τηρούν στάση παθητική. Δεν αναφέρομαι στην εξέγερση των μαθητών. Αυτοί διέσωσαν την ανθρωπιά μας.

      Εγκληματικό συνδικάτο, μέσα στις φυλακές, με «εγκληματική» συμμετοχή κρατικών αξιωματούχων.

      Υπερπτήσεις τουρκικών αεροσκαφών στα νησιά του Αιγαίου.

      Τουρκικές καταπτύσεις των υμετέρων διαβημάτων. Ναι. Ψυχραίμων, συνετών και σωφρόνων διαβημάτων, του ημετέρου Υπουργείου «από το εξωτερικόν». Και υμείς άδετε το
      ασμάτιον της Ευρωπαϊκής Τουρκίας.

Σας άκουσε, ο λαός, στον προσφιλή σας ενεστώτα διαρκείας, να δηλώνετε: 

«Περιορίζουμε τη γραφειοκρατία, προωθούμε την ηλεκτρονική διακυβέρνηση στις συναλλαγές του κράτους με τον πολίτη, αναβαθμίζουμε και επιμορφώνουμε το ανθρώπινο δυναμικό της διοίκησης»

Και πέντε χρόνια τώρα διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας τι βλέπει;

…, …, …,

Δεν απαριθμώ άλλα κυβερνητικά προσόντα, τα οποία λείπουν από την Κυβέρνησή σας, «ου μόνον εκ φόβου μακρηγορίας, αλλά και διότι είναι ως να εξήταζα πόσα άλλα, πλην των ποδών, ελλείπουσιν εις χωλόν, όπως διαπρέψει ως χορευτής» - (Εμμανουήλ Ροΐδης).


Η πολιτική, πλέον, εκφυλίσθηκε σε διαχείριση καταστάσεων, με γνώμονα την παράταση του κυβερνητικού βίου ή την παραμονή στην καρέκλα του Προέδρου του κόμματος. Πολιτική δεν παράγεται πλέον και λύσεις στα καίρια προβλήματα του τόπου δεν δίδονται.

Κύριε Πρωθυπουργέ,

 Φανείτε χρήσιμος στην Χώρα. Ζητήστε τη γνώμη του Λαού.

«Κρίνουσιν άμεινον (σ.σ. καλύτερα) οι πολλοί.». (Αριστοτέλους Πολιτικά).

                                                                «Πάντα είναι αργά για κάθε τι». (Μ. Αναγνωστάκης)
zougla.gr

Δημοσίευση: Σεπτεμβρίου 12, 2009