Από το αρχείο του Νίκου Καρνασιώτη - Σπύρος Οικονομόπουλος (Ξυγκάς)

Τα παιδικά μου χρόνια μεγάλωσα στο σπίτι της θάλασσας που πια δεν ανήκει στην οικογένεια μας. Το σπίτι μας ήταν ακριβώς δίπλα από το σπίτι που ανήκε στην οικογένεια Οικονομοπούλου. Εκεί έμεναν η Ισμήνη Οικονομοπούλου αδελφή του Σπύρου του Οικονομόπουλου, παρατσούκλι Σπύρος Ξυγκάς, ο μπάρμπα Σπύρος. Υπήρχε και άλλη μια αδελφή η Ουρανία. Τύπισσα μποέμισα, μιας και κάπνιζε τσιγάρο, που ήταν προχωρημένη συνήθεια για γυναίκες την εποχή εκείνη. Η Ισμήνη ήταν πιο όμορφη από την Ουρανία, αλλά τσιγκούνα και ιδιότροπη.

Η Ουρανία έμενε στην Αθήνα και επισκεπτόταν συχνά την αδελφή της την Ισμήνη και τον Σπύρο που έμεναν στο Διμηνιό. Πάντως εγώ δεν είχα παράπονο από την κυρία Ισμήνη, που παρ’ ότι ήταν ιδιότροπη με αγαπούσε και με φίλευε πάντα, μιας και ήμουν πολύ συχνά στο σπίτι τους. ‘Άλλωστε μας χώριζαν 2 μέτρα. Ένα πήδημα από την βεράντα μας στο σπίτι της θάλασσας και ήμουν στην πόρτα τους. Θυμάμαι λοιπόν πως ο μπάρμπα Σπύρος ήταν ένας περίεργος άνθρωπος, από την άποψη ότι πάντα όταν του μίλαγε κανείς γελούσε και ένοιωθε ντροπαλός. Μπέρδευε τα λόγια του σα να ντρεπόταν που του απεύθυναν το λόγο. Απαντούσε ή μιλούσε σα να έπρεπε να δικαιολογηθεί για κάτι. Θυμάμαι η Ισμήνη τον μάλωνε συχνά και τον κυνηγούσε για σκανταλιές λες και ήταν μικρό παιδί. Ήταν τύπος ήρεμος με μια εσωτερική νευρικότητα και με μια μανία να φτιάχνει τα ρολόγια .

Είχε μεγάλη μανία με τα ρολόγια και την ώρα!

Πολύ συχνά θυμάμαι η Ισμήνη τον κυνήγαγε για το θέμα αυτό. Στο σπίτι τους υπήρχε ένα παλιό ρολόι ξύλινο που κρεμόταν στον τοίχο και κάθε μισή ώρα χτυπούσε μια φορά, καθώς επίσης κάθε ώρα χτυπούσε τόσες φορές όσες ήταν οι ώρες. Για να δουλεύει καλά είχε και ένα κλειδί που έπρεπε κανείς να το κουρδίζει.

Αυτό λοιπόν ήταν μανία του Σπύρου, που συνεχώς κοιτούσε το μικρό κρεμασμένο ρολόι που είχε στην τσέπη του, αυτά τα παλιά, εκείνα με την αλυσίδα που φορούσαν οι κύριοι καλής οικογενείας εκείνης της εποχής μιας και εκείνος ανήκε στις καλές οικογένειες της εποχής. Ήταν λοιπόν η αιτία για πολύ συχνούς καυγάδες με την αδελφή του την Ισμήνη γιατί όλο το σκάλιζε και η Ισμήνη τον κυνηγούσε. Για να του επιβληθεί είχε ένα μακρύ ξύλο ένα μπλάστη που άνοιγαν το φύλλο για τις πίτες και τον κυνηγούσε με αυτό.

Ο μπάρμπα Σπύρος, ήταν ένα καλοσυνάτο ανθρωπάκι αλλά κακοποιημένο κατά την άποψή μου.

Στο σπίτι τους ειδικά τα καλοκαίρια είχαν κόσμο από την Αθήνα που τους επισκεπτόντουσαν για τις διακοπές τους τα ανίψια τους Νίκος Οικονομόπουλο με τη γυναίκα του Χρυσούλα και την κόρη του Σωσώ και η Ελένη Οικονομοπούλου με τον άντρα της Μίμη Beraha που ζούσαν στο Παρίσι και τον Μεμά κολλητό φίλο και συγκάτοικο τους, ο οποίος σκηνοθέτησε την τηλεοπτική σειρά ο Χριστός Ξανασταυρώνεται. Πολύ συχνές επαφές στο σπίτι τους έκανε ο Ρίτσος, όπου και έγραφε εμπνευσμένος ποιήματα και ο Μάριος Πλωρίτης.

Όλοι τον αγαπούσαν και αυτός ήταν ευτυχισμένος όταν υπήρχε κόσμος στο σπίτι, γιατί ξέφευγε από την Ισμήνη που τον κυνηγούσε και είχε και συμμάχους του τους φιλοξενούμενους τους. Ο μπάρμπα Σπύρος μετά το θάνατο της Ισμήνης που τον είχε υπό την προστασία της, μιας και ήταν ιδιαίτερο άτομο, κατέληξε στο γηροκομείο όπου και εκεί πέθανε.

Νέλλη Σπηλιοπούλου

Δημοσίευση: Ιανουαρίου 23, 2010