Τσικνοπέμπτη!

Ήρθες και πάλι τρελό καρναβάλι.
Θυμάμαι κάτι εξόδους σε ψησταροτέτοια, εφιαλτικές. Αλλά πρέπει να βγεις, το έθιμον βλέπεις!
Κοσμοπλημμύρα. Κάτι παλιοτράπεζα δίπλα στον καμπινέ, παχουλοί οικογενειάρχες σε δρασκελούν προκειμένου να πάνε προς νερού τους. Όλοι βγαίνουν με άπλυτα χέρια, αλλά αυτό είναι άλλης ώρας κουβέντα.
Το κοκορέτσι πάντα τελειώνει νωρίς. Ιδρωμένα γκαρσόνια φέρνουν άλλα αντί άλλων και πάντα καθυστερημένα. Παιδάκια σκούζουν & χοροπηδούν, γονείς τα αποπαίρνουν-τα συμβουλεύουν-τα απειλούν μα πάντα μεγαλοφώνως. Μεγάλες παρέες συγγενών, συναδέλφων, κουμπάρων και παλαιών συμμαθητών σαχλαμαρίζουν, επίσης μεγαλοφώνως. Κάποιοι αποθέτουν σε περίοπτον θέσιν του τραπεζιού την πεθερά, μπας & της κλείσουν το στόμα.
Λάδια ταγκισμένα, πατάτες κρύες, λίπη, κρέατα ξαναζεσταμένα, το παρκάρισμα δράμα, κάτι μικρογρατζουνιές μετά θα σε εκνευρίσουν λιγάκι, αλλά από δίπλα οι φίλοι θα σε παρηγορήσουν. Μικροπράγματα. Εσύ να είσαι καλά.
Χρόνια πολλά.

Δράστης ο Δημήτρης Χίλιος

Δημοσίευση: Φεβρουαρίου 04, 2010