Συγκλονιστική συνέντευξη του πατέρα του 15χρονου Αφγανού (video)

Μία συγκλονιστική συνέντευξη έδωσε στην εφημερίδα Τα ΝΕΑ ο πατέρας του 15χρονου Αφγανού που έχασε τη ζωή του στα Πατήσια από έκρηξη βόμβας.
«Αυτοί που σκότωσαν τον Χαμί δεν σκότωσαν μόνο το γιο μου. Στο πρόσωπό του σκότωσαν τα εκατομμύρια των προσφύγων που ξεριζωθήκαμε για να βρούμε αλλού μια καλύτερη ζωή», λέει ο τραγικός πατέρας.
Ο Μοχάμεντ Νατζάφι περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια την οδύσσεια της οικογένειάς του για να φύγει από το Αφγανιστάν, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή.
Δάσκαλος ο ίδιος στην πατρίδα του, μετά την επάνοδο των Ταλιμπάν αποφάσισε να πουλήσει τα υπάρχοντά του και να έρθει στην Ελλάδα.
«Από τον πατέρα μου είχα μάθει πολλά για την ελληνική ιστορία και κυρίως για τον Μέγα Αλέξανδρο, που στο Αφγανιστάν το όνομά του είναι πολύ σημαντικό. Όταν μαζέψαμε τα λεφτά είπα στην οικογένειά μου πως θα πάμε στην Ελλάδα. Ήθελα τα παιδιά μου να μάθουν τη γλώσσα και να ζήσουμε σε μια χώρα που θαυμάζαμε για τον πολιτισμό της. Δυστυχώς αφήσαμε πίσω μας τις βόμβες πιστεύοντας πως είχαμε σωθεί, αλλά ο θάνατος μας παραμόνευε στην Αθήνα», λέει συντετριμμένος.
Ο πατέρας του άτυχου Χαμί διαψεύδει επίσης τα όσα ακούστηκαν ότι η μητέρα και τα παιδιά ήταν ρακοσυλλέκτες και έψαχναν στα σκουπίδια φαγητό και παρουσιάζει μια εντελώς διαφορετική ιστορία.
«Είχαμε τελειώσει την προσευχή μας οικογενειακώς και ύστερα από μισή ώρα η γυναίκα μου με τα δυο παιδιά μου είπαν πως θα πήγαιναν μια βόλτα σε ένα κοντινό πάρκο. Είναι ψέματα πως είχαν βγει να ψάξουν στα σκουπίδια για να φάμε. Η αλήθεια είναι πως καμιά φορά η κόρη μου όταν έβλεπε πεταμένο ένα παιχνίδι που δεν μπορούσα να της αγοράσω το μάζευε. Έβρισκε μια κούκλα, την καθάριζε, την έπλενε και έπαιζε. Εκείνο το βράδυ είδε την τσάντα και σκέφτηκε πως κάτι καλό θα ήταν μέσα. Ρακοσυλλέκτες όμως δεν ήμασταν ποτέ», λέει.
Τέλος, ο Μοχάμεντ Νατζάφι λέει ότι δεν σκοπεύει να φύγει από την Ελλάδα, αφού εδώ είναι θαμμένος ο γιος του και στέλνει ένα μήνυμα προς την κυβέρνηση και όλους τους Έλληνες:
«Ο θάνατος του Χαμί πρέπει να γίνει αφορμή να ακουστεί η φωνή των εκατομμυρίων προσφύγων. Να μάθει ο κόσμος σε τι κατάσταση βρισκόμαστε».

Η οικογένεια Νατζάφι ύ στερα από ταξίδι δύο μηνών πέρασε παράνομα τα ελληνικά σύνορα με οδηγούς Τούρκους δουλεμπόρους και στις 13 Σεπτεμβρίου συνελήφθη και οδηγήθηκε στο κρατητήριο της Παγανής Λέσβου. Ύστερα από λίγες ημέρες βρέθηκε στην Αθήνα, όπου με τη βοήθεια φίλων που ήδη βρίσκονταν στην Ελλάδα νοίκιασε ένα ισόγειο, 50 μέτρα από το σημείο όπου σκοτώθηκε ο 15χρονος Χαμί. Τον Νοέμβριο η οικογένεια προσπάθησε να καταθέσει- χωρίς όμως τελικά να τα καταφέρει- αίτηση ασύλου, αφού απευθύνθηκε πρώτα στο Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες.

Τον φωνάζει η γυναίκα του η οποία ξυπνάει με εφιάλτες. «Πρέπει να φύγω, με χρειάζεται. Μετά θα πάω στην κορούλα μου. Οι γιατροί μού λένε πως ίσως γλιτώσει τα ματάκια της, αλλά η μικρή είναι ακόμη σε καταστολή και δεν μπορώ να της μιλήσω». «Και μην ξεχάσεις», μου φωνάζει, «αυτοί που σκοτώνουν πρόσφυγες διαπράττουν έγκλημα κατά της ανθρωπότητας».

«Ρακοσυλλέκτες δεν ήμασταν ποτέ»

ΕΝΟΣΩ μιλάμε φθάνει η πληροφορία ότι η Αντάρτικη Ομάδα Λάμπρος Φούντας ανέλαβε την ευθύνη για την τοποθέτηση της βόμβας. Του το αναφέρω. Είναι η πρώτη φορά που ο άντρας με τα πολύ σκληρά χαρακτηριστικά είναι έτοιμος να σπάσει. Σφίγγει το μπράτσο της καρέκλας και ζητάει από τον διερμηνέα μας να του πω όσα περισσότερα γνωρίζω για την οργάνωση.

«Ο θάνατος του Χαμί πρέπει να γίνει η αφορμή να ακουστεί η φωνή των εκατομμυρίων προσφύγων. Να μάθει ο κόσμος σε τι κατάσταση βρισκόμαστε».

Το βράδυ που ο γιος του σκοτώθηκε, ο Μοχάμεντ Νατζάφι βρισκόταν 60-70 μέτρα μακριά από το σημείο. «Είχαμε τελειώσει την προσευχή μας οικογενειακώς και ύστερα από μισή ώρα η γυναίκα μου με τα δυο παιδιά μού είπαν πως θα πήγαιναν μια βόλτα σε ένα κοντινό πάρκο. Είναι ψέματα πως είχαν βγει να ψάξουν στα σκουπίδια για να φάμε».

Όπως λέει, για να φύγουν από το Αφγανιστάν πούλησαν όλα τους τα υπάρχοντα και μετέφεραν αρκετά λεφτά στο Ιράν. Η κόρη του που ζει εκεί τους έστελνε από τα χρήματα αυτά για να ζουν στην Ελλάδα μέχρι να βρεθεί κάποια δουλειά.

«Η αλήθεια είναι πως καμιά φορά η μικρή (η Φερστέ) όταν έβλεπε πεταμένο ένα παιχνίδι που δεν μπορούσα να της αγοράσω- γιατί σίγουρα λεφτά δεν μας περίσσευαντο μάζευε. Έβρισκε καμία κούκλα, την καθάριζε, την έπλενε και έπαιζε. Εκείνο το βράδυ είδε την τσάντα και σκέφτηκε πως κάτι καλό θα ήταν εκεί μέσα. Ρακοσυλλέκτες όμως δεν ήμασταν ποτέ».

Την ώρα της έκρηξης ο Μοχάμεντ βρισκόταν στο σπίτι ενός φίλου του Αφγανού που μένει σχεδόν απέναντι από το δικό τους σπίτι. «Την έκρηξη δεν την άκουσα. Άκουσα όμως τη φασαρία μετά. Βγαίνοντας από το σπίτι του φίλου μου είδα όλους αυτούς τους αστυνομικούς που είχαν μαζευτεί. Προσπάθησα να περάσω απέναντι και να μπω στο σπίτι μου, αλλά κάποιοι αστυνομικοί με σταμάτησαν. Καθώς είμαι παράνομος στην Ελλάδα, σκέφτηκα πως αν τους πίεζα περισσότερο για να περάσω απέναντι, μπορεί να μου ζητούσαν χαρτιά και να είχα μπλεξίματα. Κοιμήθηκα λοιπόν στο σπίτι του φίλου μου ελπίζοντας πως η οικογένειά μου θα είχε προλάβει να επιστρέψει στο σπίτι. Το πρωί όταν έφυγαν οι πολλοί αστυνομικοί επέστρεψα αλλά δεν βρήκα κανέναν. Τηλεφώνησα στο κινητό του Χαμί, αλλά δεν μου απάντησε κανείς. Λίγη ώρα αργότερα ήρθαν κάποιοι φίλοι Αφγανοί και με ενημέρωσαν για το τι συνέβη. Ακολούθησε η Αστυνομία. Έχασα τον κόσμο».
«Φοβόταν να έρθει στο νοσοκομείο γιατί δεν έχει χαρτιά»

Στο πλευρό των δυο άτυχων γονιών βρέθηκαν χθες και πολύ συμπατριώτες τους, γνωστοί αλλά και γείτονες που τους επισκέφτηκαν στον «Ερυθρό Σταυρό» προκειμένου να εκφράσουν τα συλλυπητήριά τους για το τραγικό συμβάν.

Οι περισσότεροι από αυτούς είχαν μόνο καλά λόγια να πουν για την οικογένεια, ενώ δήλωσαν χαρακτηριστικά: «Στο Κασνίς του Αφγανιστάν ο Μοχάμετ ήταν δάσκαλος σε σχολείο, ενώ ο πατέρας του ήταν ιδρυτής δυο μεγάλων σχολείων. Εφυγαν από εκεί για να γλιτώσουν τη ζωή τους, αλλά δυστυχώς δεν μπορούσαν να φανταστούν τι θα τους τύχαινε. Από όσα γνωρίζουμε, ήρθαν στην Ελλάδα μαζί με τα δύο από τα συνολικά οκτώ παιδιά τους (σ.σ.: κάποια από τα οποία έχουν φύγει από το Αφγανιστάν και ζουν στη Νορβηγία και την Αυστραλία), διασχίζοντας με τα πόδια τεράστιες αποστάσεις μέχρι που έφτασαν στα τουρκικά παράλια. Στην Αθήνα δεν είχαν καταφέρει να βρουν μια δουλειά και τα έβγαζαν πέρα με ελάχιστα αγαθά».

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο άτυχος Αφγανός δεν είχε καταφέρει να εξασφαλίσει άσυλο στη χώρα μας, ενώ φοβόταν ακόμη και να επισκεφτεί στο νοσοκομείο τα δύο μέλη της οικογένειάς του, γιατί δεν διέθετε τα απαιτούμενα από τον νόμο έγγραφα.

Ο ίδιος φέρεται να είναι πολύ ενοχλημένος από όσα έχουν ειπωθεί και γραφτεί όλες αυτές τις μέρες στα μέσα ενημέρωσης, ενώ δεν αποκλείεται να κινηθεί ακόμη και νομικά εναντίων όλων όσοι επιμένουν να δημοσιεύουν ανακρίβειες. Επίσης, όπως λένε κάποιοι που γνωρίζουν την οικογένεια, τους είπε πως ήρθε στην Ελλάδα επειδή στο Αφγανιστάν κινδύνευε η ζωή τους και δεν θέλει να δεχτεί ελεημοσύνη από κανέναν, αλλά ζητάει να του δοθεί πολιτικό άσυλο, που το έχει ζητήσει από τον περασμένο Νοέμβριο. «Είναι σπουδαγμένος και πολύ καλός άνθρωπος και η μοναδική στήριξη που έχει εδώ στην Ελλάδα είναι από εμάς τους ομοεθνείς του», μας λένε κάποιοι συμπατριώτες του, που συμπληρώνουν ότι «όλη του η οικογένεια είναι πολιτικοί πρόσφυγες».

Δημοσίευση: Μαρτίου 31, 2010