Γονατίζουν τις οικογένειες τα έξοδα της εκπαίδευσης

Επιμέλεια: Μίκα Κοντορούση
Δημόσιο ή ιδιωτικό σχολείο; Το δίλημμα φαίνεται να απασχολεί κάθε χρόνο χιλιάδες ελληνικές οικογένειες, ενώ η τελική επιλογή δεν αποτελεί καθόλου εύκολη υπόθεση.

Από την μία τα δίδακτρα σε ιδιωτικά σχολεία παίρνουν την ανιούσα και πλέον εντάσσονται στα τεκμήρια προσδιορισμού του ελάχιστου φορολογητέου εισοδήματος. Ενώ από την άλλη, πονοκέφαλο φαίνεται να  προκαλούν στις ελληνικές οικογένειες ο "μύθος της δωρεάν δημόσιας παιδείας" οι απαρχαιωμένες εγκαταστάσεις, οι καταλήψεις και τα φαινόμενα παραβατικότητας μέσα και έξω από το δημόσιο σχολείο.

Παρ’ όλα αυτά, η ιδιωτική εκπαίδευση στη χώρα μας κερδίζει πόντους και κατέχει σημαντικό μερίδιο στην εκπαιδευτική πίτα. Σύμφωνα μάλιστα με τα τελευταία στοιχεία που έφερε στο φως της δημοσιότητας η μελέτη που διενήργησε η ICAP, οι ελληνικές οικογένειες ξόδεψαν το υπέρογκο ποσό των 2,9 δισεκατομμυρίων, προκειμένου να παράσχουν στα παιδιά τους καθολική παιδεία για τη χρονιά 2007 - 2008.

Από το ποσό αυτό, τα 1,6 δισεκατομμύρια ευρώ δαπανήθηκαν σε φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης και ξένων γλωσσών, ιδιαίτερα μαθήματα, ωδεία και αθλητικές δραστηριότητες, ενώ 492 εκατομμύρια εισπράχτηκαν από τα ταμεία των ιδιωτικών σχολείων.

Από την ίδια μελέτη προκύπτει ότι οι κυριότεροι λόγοι που ώθησαν τους γονείς να επιλέξουν το δρόμο της ιδιωτικής πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ήταν η υλικοτεχνική υποδομή υψηλού επιπέδου, το επιλεγμένο εκπαιδευτικό προσωπικό, η καλύτερη οργάνωση του εκπαιδευτικού προγράμματος, η μη απώλεια διδακτικών ωρών, η ασφάλεια και η μεταφορά των μαθητών, ενώ καθοριστικό παράγοντας στην επιλογή του σχολείου εξακολουθεί να είναι το ύψος των διδάκτρων.

Από την ανάλυση των στοιχείων του υπουργείου Ανάπτυξης διαπιστώνεται επίσης, ότι τα σχολεία καλύπτουν όλα τα  "βαλάντια" και χωρίζονται σε τέσσερις κατηγορίες: η πρώτη περιλαμβάνει σχολεία με δίδακτρα έως 3.500 ευρώ, η δεύτερη με δίδακτρα μεταξύ 3.500 - 5.500 ευρώ, η τρίτη με δίδακτρα μεταξύ 5.500 - 7.500 ευρώ και η τέταρτη με δίδακτρα υψηλότερα των 7.500 ευρώ.

Ενδιαφέρον προκαλεί ότι η ίδρυση δημόσιων ολοήμερων νηπιαγωγείων και δημοτικών την περσινή σχολική χρονιά μείωσε τη ροή μαθητών προς την ιδιωτική εκπαίδευση.

Εξάλλου, η έμφαση που δίνεται πλέον στη διδασκαλία ξένων γλωσσών είχε ως αποτέλεσμα τον περιορισμό της μαζικής προσέλευσης των μαθητών σε φροντιστήρια ξένων γλωσσών.

Συνολικές δαπάνες

Οι συνολικές δαπάνες για την εκπαίδευση εκτιμάται ότι το 2007 έφθασαν στα 2,77 δισ. ευρώ σε τρέχουσες τιμές 2007 (ποσοστό 2,9% επί των συνολικών ιδιωτικών δαπανών). Για το 2008 η αντίστοιχη δαπάνη εκτιμάται ότι αυξήθηκε σε 2,9 δισ. ευρώ.

Οι δαπάνες για γενική εκπαίδευση (πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια) εκτιμάται ότι έφθασαν σε 2,047 δισ. ευρώ το 2007 (ποσοστό 2,2% επί της συνολικής δαπάνης) και καλύπτουν το 73,9% της συνολικής δαπάνης για εκπαίδευση. Το 2008, οι αντίστοιχες δαπάνες έφθασαν τα 2,143 δισ. ευρώ.

Τα περισσότερα (71,9%) δίνουν οι γονείς όταν το παιδί φθάσει στο γυμνάσιο και το λύκειο. Από αυτά, τα πιο πολλά πηγαίνουν σε φροντιστήρια ξένων γλωσσών, φροντιστήρια προετοιμασίας, ιδιαίτερα μαθήματα και άλλες δραστηριότητες (1,577 δισ. ευρώ το 2007 και 1,651 δισ. ευρώ το 2008) και τα υπόλοιπα σε δίδακτρα ιδιωτικών σχολείων (470 εκατ. το 2007 και 492 εκατ. το 2008).

Δημοσίευση: Μαρτίου 16, 2010