Ε; Φανταστικέ μου πολίτη!

Επιμέλεια: Μάνος Χωριανόπουλος

Πριν λίγες ημέρες εκεί που περπατούσα αμέριμνος, σταμάτησε δίπλα μου μια λιμουζίνα. Η πόρτα άνοιξε και από μέσα βγήκε ένας επιχειρηματίας με βλέμμα γεμάτο ενοχές. Σε μια εξομολόγηση πατριώτη προς πατριώτη, δήλωσε έτοιμος για θυσίες. "Για την πατρίδα δίνω τα υπερκέρδη μου, δύο offshore εταιρείες και το εξοχικό μου στη Μαγιόρκα" μου είπε με δάκρυα στα μάτια.

Πόσο αληθινή μπορεί να είναι η παραπάνω αφήγηση; Όσο αληθινή είναι και η ιστορία που είπε ο πρωθυπουργός στο υπουργικό συμβούλιο.

"Είναι έτοιμοι οι άνθρωποι του ενός μισθού να βοηθήσουν τη χώρα" είπε ο Γ. Παπανδρέου και πρόσθεσε ότι τον σταματούν στον δρόμο και του λένε "για την πατρίδα δίνουμε και τον μισθό μας".

Αν σταματούν τον πρωθυπουργό στο δρόμο μισθωτοί και του ζητάνε να τους πάρει τα χρήματα, τότε εμένα με σταματάνε επιχειρηματίες. Δεν σηκώνω κουβέντα.

Αλλά ας υποθέσουμε ότι πράγματι το άκουσε αυτό ο κ. Παπανδρέου από κάποιον πολίτη, ποιος άραγε να ήταν αυτός;

Να ήταν κάποιος που έχει τρία παιδιά, του μειώνουν τον μισθό και πρόσφατα η σύζυγός του έχασε τη δουλειά της;

Να ήταν κάποιο νέο παιδί που είχε ως πρώτο μισθό τα 500 ευρώ και έπιασε δεύτερη δουλειά το απόγευμα για να παίρνει άλλα 400 και να μην πεθάνει της πείνας;

Να ήταν κάποιος άνεργος που ειρωνευόταν τον πρωθυπουργό της χώρας;

Το πιο πιθανό είναι να πρόκειται για κάποιον από τους συμπατριώτες μας, που έχοντας για πολλά χρόνια το κόμμα κορώνα στο κεφάλι τους, έχουν σήμερα τα περιθώρια για θυσία.

Διότι αν έχεις ένα μαγαζάκι και επειδή είσαι πρόεδρος της τάδε κλαδικής, έχεις τρεις αργομισθίες, είσαι κάτοχος τριών εξοχικών, πέντε διαμερισμάτων και άλλων πολλών, που δεν δικαιολογούνται από το επάγγελμά σου, τότε ναι, είσαι έτοιμος για θυσίες.

Συμμετείχες στο πάρτι και στην διόγκωση του χρέους και τώρα μπορείς να γίνεις ο πρωταγωνιστής στα παραμύθια του πρωθυπουργού. Όσοι όμως δεν συμμετείχαν, όσοι ζουν μια ζωή στενόχωρη, όσοι πάλεψαν σκληρά και βλέπουν την εργασία τους να αξίζει 500 ευρώ, τους φόρους να πέφτουν βροχή και την κυβέρνηση να δηλώνει έτοιμη να κόψει τον 14ο μισθό, δεν θα μπορούσαν ποτέ να ζητήσουν την οικονομική τους εξόντωση.

Προφανώς για την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ που στηρίζουν κάθε μέτρο αφαίμαξης των πολιτών, ο μισθωτός που ανέφερε ο πρωθυπουργός είναι πολύ καλύτερος πατριώτης από κάποιον που αντιδρά επειδή δεν θεωρεί ότι είναι δίκαιο αυτό που γίνεται, αλλά κυρίως επειδή δεν έχει τα περιθώρια για θυσίες.

 Ας είναι. Έτσι και αλλιώς, ο φτωχός χωρίς γνωριμίες και διασυνδέσεις και ο βολεμένος ή ο πλούσιος, δεν κατοικούν στην ίδια πατρίδα, δεν έχουν την ίδια αντιμετώπιση, δεν πάνε στα ίδια νοσοκομεία και δεν στέλνουν τα παιδιά τους στα ίδια σχολεία.

Δημοσίευση: Μαρτίου 08, 2010