Έκθεση παιδιού από δημοτικό σχολείο της Αθήνας ...

Η 28η Οκτωßρίου είναι µια πάρα πολύ σπουδαία µέρα.
Η 27ηΟκτωßρίου και η 29η Οκτωßρίου δεν λένε και πάρα πολλά πράγµατα.
Η 26η Οκτωßρίου κάτι λέει άµα σε λένε Δηµήτρη.
Ο Δηµήτρης Καλπακλής που τον λένε Δηµήτρη και πάει Δευτέρα, χαίρεται πάρα πολύ που τον λένε Δηµήτρη γιατί γιορτάζει και παίρνει πάρα πολλά παιχνίδια και είναι πάρα πολύ
τυχερός. Ενώ άµα σε λένε Νεκτάριο δεν είσαι και πολύ τυχερός, γιατί
κανένας δεν ξέρει πότε γιορτάζουν οι Νεκτάριοι.
Κάποτε πρέπει να γιορτάζουν οι Νεκτάριοι, γιατί ένα παιδί που το λένε Νεκτάριο µού είπε ότι κάποτε γιορτάζουν ακόµα και οι Νεκτάριοι, αλλά επειδή κανένας άνθρωπος στον κόσµο δεν ξέρει πότε γιορτάζουν οι Νεκτάριοι, αυτό το παιδί είναι πολύ στενοχωρηµένο και τρέχουν και οι µύξες του.

Η 28η Οκτωßρίου είναι µια πάρα πολύ σπουδαία µέρα άµα πέφτει Δευτέρα, γιατί έχουµε τριήµερο και πάµε εκδροµή στο χωριό του µπαµπά.
Εκτός αν δεν πάµε, γιατί η µαµά µου δεν χωνεύει τη µαµά του µπαµπά µου, ενώ χωνεύει πάρα πολύ τη δική της µαµά που δεν τη χωνεύει ο µπαµπάς µου, οπότε µπορεί να µείνουµε και σπίτι. Εµείς τα παιδιά είµαστε πάρα πολύ περήφανα που έχουµε την 28η Οκτωßρίου. Γιατί πριν γίνει η 28η Οκτωßρίου, είχανε να γιορτάζουνε µόνο την 25η Μαρτίου.
Την 28η Οκτωßρίου πηγαίνανε σχολείο κανονικά γιατί δεν υπήρχε 28η Οκτωßρίου. Δηλαδή υπήρχε 28η Οκτωßρίου, αλλά κανένας δεν το έκανε θέµα γιατί δεν είχανε µπει οι Γερµανοί. Έπρεπε πρώτα να µπουν οι Γερµανοί και µετά να γίνει μια μέρα της προκοπής.
Εγώ είµαι πολύ περήφανη Ελληνοπούλα. Νιώθω ένα ρίγος. Και µόλις το είπα στη µαµά µου µού έßαλε θερµόµετρο και είχα 37,4 και µου έδωσε σιρόπι και µου πέρασε το ρίγος. Η γιαγιά µου νιώθει ένα ρίγος από µόνη της, γιατί εκείνη την έζησε την 28η Οκτωßρίου και πρέπει να την πέρασε πάρα πολύ ωραία. Η κυρία Χρυσάνθη, η δασκάλα µας, µας είπε ότι την 28η Οκτωßρίου ήρθε ο Ιταλός πρέσßης στο σπίτι του Ιωάννη Μεταξά, νύχτα, χωρίς να τηλεφωνήσει πρώτα και ρώτησε αν µπορούν να πάρουνε την Ελλάδα και να την έχουνε για δικιά τους σ' όλη του τη ζωή.
Και ο Ιωάννης Μεταξάς τσαντίστηκε που τον ξυπνήσανε και είπε «ΟΧΙ». Κι αυτό το «ΟΧΙ» το είπε πολύ ηρωικά γι' αυτό κι εµείς το λέµε «το ηρωικό ΟΧΙ».
Κι εµένα όταν ήρθε η Χαρούλα σπίτι µου, µου ζήτησε όλες µου τις Μπάρµπι και τη Σίντι αστροναύτη, της είπα ηρωικά «ΟΧΙ» γιατί δεν είναι καθόλου ευγενικό αυτό που έκανε ο Ιταλός πρέσßης και η Χαρούλα. Άµα θέλεις να χαρίσεις κάτι το κάνεις από µόνος σου. Κι ο κύριος Μεταξάς δεν ήθελε να χαρίσει την Ελλάδα ούτε εγώ τη Σίντ αστροναύτη. Και µετά τους πολεµήσαµε τους Ιταλούς. Δηλαδή, εγώ δεν τους πολέµησα γιατί δεν είχα γεννηθεί ακόµα. Ούτε ο µπαµπάς ούτε η µαµά. Η µαµά δεν ξέρω πότε γεννήθηκε γιατί όποτε τη ρωτάω «µαµά, πόσων χρόνων είσαι;» µου απαντάει «µήπως είδες το Βετέξ της κουζίνας;».
Και τότε όλοι οι Έλληνες ßγήκανε έξω και φιλιόντουσαν κι εµένα δεν µου αρέσει να µε φιλάνε οι φίλες της µαµάς µου γιατί έχουνε σάλια. Αλλά εκείνη η µέρα ήτανε πολύ σπουδαία και δεν τους ένοιαζε τους ηρωικούς Έλληνες που σαλιώνανε ο ένας τον άλλον.
Και τώρα, από τη χαρά µας ßάζουµε την ελληνική σηµαία στο µπαλκόνι. Όµως εµείς δεν ßάζουµε την ελληνική σηµαία, γιατί όταν µετακοµίσαµε τη χάσαµε. Και κάθε 28 Οκτωßρίου ντρεπόµαστε πάρα πολύ, αλλά τον υπόλοιπο χρόνο το ξεχνάµε και δεν πάµε να αγοράσουµε µια καινούργια. Αυτά και ελπίζω να µην ξαναρθούν οι Γερµανοί.
Ελπίζω επίσης η έκθεση να είναι τρεις σελίδες και ελπίζω µετά να πάµε στο Βίλατζ Σέντερ, γιατί δεν έχω δει ακόµα το Σκούµπι Ντου.
Ζήτω η 28η Οκτωβρίου!

Δημοσίευση: Απριλίου 05, 2010