Permaganant

Τα βρήκαν οι καιροσκόποι με τους κερδοσκόπους και φτιάξαν αυτήν την ωραία ατμόσφαιρα.
Πώς, πώς; Μας έκαναν ένα απέραντο;
Ποιό; Όχι, oxi, παρακαλώ! Εκεί υπάρχει μια τάξη.
Προπληρώνεις την συνδρομή σου, περιμένεις υπομονετικά στον καναπέ, πιάνεις κουβεντούλα με την περμαγκανατζού, σου εκμυστηρεύεται τα βάσανά της, ξεφουρνίζεις τα δικά σου, αναστενάζεις και κατόπιν έρχεται η σειρά σου. Τότε περνάς φουριόζος στο ιδιαίτερο, ψεκάζεις, σκουπίζεις, βγαίνεις στον δρόμο και σφυρίζεις ανέμελα έναν σκοπό της εποχής. Οργανωμένα πράγματα. Ενώ εδώ... άσε!

Ναι, ξέρω, έχουμε άγνωστες λέξεις.
Η περμαγκανατζού λοιπόν ήταν.... αλλά ας το πάρουμε από αλλού.
Την ταινία "Κόκκινα φανάρια"; την είδαμε.
Εκείνη η δόλια που κουβαλάει τους κουβάδες με το νερό και ονειρεύεται να χτίσει μια παράγκα να την χαρεί με τη συντροφιά του Νότη Περγιάλη; Αυτή λοιπόν είναι η περμαγκανατζού. Permaganant, ήταν ένα αντισηπτικό επί εποχής Τρούμπας. Αυτά.

Κάτι για πρώιμο καλοκαιράκι πήρε το αυτί μου & αναθάρρησα, ο ευρισκόμενος σε κρίση οικονομική.
Κάτι για 26 C αύριο. Άκουσα καλά; Α, πα πα!
Να προκάμω να τρέξω για φρέσκα αντιηλιακά, να σκαρφαλώσω στο πατάρι για τον εξοπλισμό, βερμούδες, πετσέτες και λοιπά αξεσουάρ θαλάσσης, να ξεπετάξω κάτι υποχρεωσούλες και βουρ! Κάτι τέτοιες μικροαπολαύσεις μας μείνανε. Ε, είναι και κάποιες ακόμη, αλλά ας μην μπούμε σε ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Έχουμε και μικρά στο φιλοθεάμον. Καλημέρα.

Δημήτρης Χίλιος

Δημοσίευση: Απριλίου 20, 2010