Δίολκος - καταγγελίες σε Ελλάδα και εξωτερικό

Δίολκος – καταγγελίες σε Ελλάδα και εξωτερικό

Επισήμως τυφλοί οι αρχαιολόγοι, ΔΕΝ έβλεπαν τη διάβρωση!

 

 

Θα ήθελα να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τους συναδέλφους του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ για το άρθρο της Δευτέρας 26/7 σχετικά με το Δίολκο. Το άρθρο αναφέρεται στις ουρανομήκεις ευθύνες του υπουργείου Πολιτισμού για τη σημερινή κατάντια ενός παγκόσμια αναγνωρίσιμου μνημείου - έστω και αν στο συγκερασμό τόσων πληροφοριών έχουν προκύψει κάποιες ανακρίβειες.

 

Πώς να παρακολουθήσει όμως εύκολα κανείς τους ελιγμούς των διαπλεκόμενων  «αρμόδιων» που, αντί να προστατεύουν το μνημείο, κοιτούσαν πώς να προσποιούνται ότι το φρόντιζαν ενώ ταυτόχρονα το τύλιγαν όλο και πιο σφιχτά σε ένα δίχτυ ανοησίας και υποκρισίας από το οποίο δεν ήταν – κι ίσως δεν είναι ακόμα (1)- προορισμένο να αναδυθεί;

 

Ανέτοιμοι και ανέντιμοι

 

Για να τεθούν εκτός διάβρωσης τα εκτεταμένα τμήματα του Δίολκου, χρειάζεται μία επιχείρηση εντοπισμού και περισυλλογής των λίθων που – μέσα σε τόσες δεκαετίες υποβοηθούμενης κατεδάφισης - έχουν τυχόν μετακινηθεί προς τον άξονα της Διώρυγας, ιδίως στην περιοχή της λεγόμενης «πλατφόρμας». Αυτή η στοιχειώδης ενέργεια είναι κάτι για το οποίο οι «αρμόδιοι» κρατήθηκαν ανέτοιμοι με νύχια και με δόντια (2). Προτιμούσαν να μιλούν για δήθεν μελλοντικές μελέτες (το υποτιθέμενο περιεχόμενο των οποίων εμφάνιζαν διαφορετικό κατά περίσταση), ενώ το αθώο θύμα τους διαμελίζεται.

 

Το «ενδιαφέρον» του Εισαγγελέα από το 1999 και μετά (δεν αποκλείω όμως να  υπήρξαν προηγουμένως κι άλλες καταγγελίες)  δεν πτόησε την αήθη αγέλη των υπηρεσιακών παραγόντων που έγιναν όλο και πιο θρασείς στην προσπάθεια να πείσουν πως διαφυλάσσουν το μνημείο ενώ κάνουν τα πάντα για να μην κάνουν τίποτα!  Έγγραφα απίθανης φαιδρότητας σπρώχτηκαν για υπογραφή κάτω από τα χέρια των εκάστοτε Υπουργών. Επιστολές επί επιστολών, που ξεχειλίζουν δήθεν από ενδιαφέρον και φροντίδα, γράφτηκαν μόνο για το θεαθήναι…

 

Η ιστορία που ακολουθεί (και που διηγούμαι συνοπτικά) είναι αποκαλυπτική του αφόρητα παραβατικού τρόπου με τον οποίο δρούσαν επί δεκαετίες οι «αρμόδιοι». Όπως επίσης του γιατί οποιαδήποτε νέα υποτιθέμενη φροντίδα – όπως το ενδιαφέρον της νέας ηγεσίας του ΥΠΠΟΤ – είναι τόσο σχετική…

 

Έδωσαν ψευδείς περιγραφές της διάβρωσης!

 

Στις 31 Ιουλίου 2007, υποτίθεται ότι η Διεύθυνση Αναστήλωσης Αρχαίων Μνημείων θα είχε ολοκληρώσει μία μελέτη (την οποία  είχε αναλάβει να κάνει δύο μήνες νωρίτερα) που θα οδηγούσε -μεταξύ άλλων- σε άμεσα μέτρα προστασίας του μνημείου. Κάποια στιγμή ανέφεραν ότι η μελέτη θα καθυστερούσε άλλους δύο μήνες, και μετά… τίποτα. Ένα κομμάτι της υποτιθέμενης μελέτης πέρασε από το ΚΑΣ στις αρχές Σεπτεμβρίου 2007 ως Σχέδιο Πλαίσιο, παρέχοντας στους «αρμόδιους» ένα βαρύγδουπο «χαρτί» για το δήθεν ενδιαφέρον τους.

 

Πάντα αναρωτιόμουν γιατί η Εφορεία Εναλίων Αρχαιοτήτων, που θα έπρεπε να κινηθεί ΜΕΣΑ στα πλαίσια της μελέτης που υποτίθεται ότι ετοιμαζόταν, πέρασε το καλοκαίρι του 2007 χωρίς να κάνει μια αυτοψία στον Δίολκο.

 

Μόνο πρόσφατα κατάλαβα το γιατί (μάλλον ΜΙΑ από τις αιτίες, αφού το Υπουργείο Πολιτισμού είναι βυθισμένο σε τόσο πολύπλευρες παρανομίες στο θέμα του Δίολκου, ώστε κάθε παραβατική συμπεριφορά να συνδέεται πολλαπλά με τις προηγούμενες και με τις σχεδιαζόμενες!)

 

Στις αρχές του 2006, εκτός από τον τότε προïστάμενο της τοπικής εφορείας Αρχαιοτήτων, κ. Αλέξανδρο Μάντη (σύμφωνα με τον οποίο ότι οι κυματισμοί είχαν «πλέον» αρχίσει να διαβρώνουν το υπόστρωμα του μνημείου)[3], αναληθή περιγραφή της διάβρωσης είχε δώσει ΚΑΙ η Διεύθυνση Αναστήλωσης Αρχαίων Μνημείων. Η «καθ' ύλην αρμόδια» ΔΑΑΜ έκανε αυτοψία τον Απρίλιο του 2006, και διαπίστωσε ότι το εκτεταμένο τμήμα του Δίολκου (αυτό που ρημάζει όλα αυτά τα χρόνια περνώντας από διαφορετικούς βαθμούς διατάραξης έως διάλυσης), είχε απλά…  «καθίζηση»! [4]

 

Να λοιπόν ΜΙΑ αιτία για την οποία η Εφορεία Εναλίων δεν πλησίασε το μνημείο πριν να περάσει το θέμα από το ΚΑΣ: aκόμη και μια οριακά ευπρεπής αυτοψία, ΘΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕ ότι η κατάσταση του μνημείου ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΥΤΗ που οι «προστάτες» του επιθυμούσαν να εμφανίσουν στο ΚΑΣ, σε ποιος ξέρει ποια άλλα «επίσημα» κείμενα (και σίγουρα στον Εισαγγελέα).

 

Ενώ λοιπόν οι «αρμόδιοι» υπόσχονταν φροντίδα για το θνήσκον μνημείο, γνώριζαν πολύ καλά ότι στην πραγματικότητα θα φρόντιζαν ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟΨΙΑ από την εφορεία Εναλίων.  Και ότι, βέβαια, δεν θα γινόταν ούτε και αυτή η ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΗ μελέτη – μία ακόμα από τις διάφορες υποκριτικές υποσχέσεις που έδιναν για να θολώνουν τα νερά, να αποπροσανατολίζουν όσους αγωνιούσαν για την τύχη του μνημείου και να ροκανίζουν το χρόνο απομακρύνοντας (έτσι τουλάχιστον νόμιζαν) τις ποινικές ευθύνες τους. 

 

Αρχαιολόγοι-μέντιουμ προβλέπουν φθορές

 

Όταν, στις αρχές Σεπτεμβρίου 2007, το Σχέδιο Πλαίσιο πέρασε από το ΚΑΣ, οι «προστάτες» του Δίολκου ΔΕΝ φαίνεται να είχαν στο νου τους κανένα άμεσο μέτρο που θα έθετε πραγματικά το μνημείο εκτός διάβρωσης[4]. Αντίθετα, οι «επιστήμονες» (που το 2005 δήλωναν ότι προετοίμαζαν μελέτη «αναστήλωσης και ανάδειξης» που θα στοίχιζε 40.000 ευρώ, κι έκαναν μάλιστα ότι δυσκολεύονταν να τα βρουν), ΤΩΡΑ πληροφορούσαν δημοσιογράφο μεγάλης αθηναϊκής εφημερίδας ότι, μέχρι να εξειδικευτούν τα έργα που είχαν δήθεν αποφασιστεί, το μνημείο θα υφίστατο «όλο και μεγαλύτερες φθορές».

 

Γιατί αυτή η απροκάλυπτη αναφορά σε φθορές; Η απάντηση μάλλον είναι απλή: με το να κρύψουν τις βαρύτατες καταστροφές που είχαν επί τόσα χρόνια εξασφαλίσει, οι επιστήμονες της συφοράς είχαν εμφανίσει ένα μνημείο που (εκτός από την περιοχή της «πλατφόρμας», αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία!) είχε πολύ μικρές ζημιές. Έτσι τώρα ΟΡΓΑΝΩΝΟΝΤΑΝ για να μεταθέσουν τη φθορά του τραγικού τους θύματος ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ, «προβλέποντας» όλο και μεγαλύτερες καταστροφές ώστε κάποια στιγμή να προσποιηθούν ότι η διάβρωση είχε επέλθει κατά κύριο λόγο μετά από τις ψεύτικες αναφορές τους!

 

Ενδεχομένως, μετά από μερικά χρόνια αυτής της πολλαπλά ελεγχόμενης κατεδάφισης, οι «αρμόδιοι», που υπολόγιζαν βεβαίως ότι το θέμα θα έμενε μεταξύ τους, λογάριαζαν να «διαπιστώσουν» με πόνο ψυχής πόσο απότομα είχε «αφανιστεί» το μνημείο – και να λυπηθούν ιδιαίτερα που έκαναν τόσα… αλλά δεν το πρόλαβαν!

 

Σοφία Λοβέρδου

www.youtube.com/user/sofiagreek

 

 

 

 

σημειώσεις:

 

[1] Δείτε σε πρόσφατη επίσημη απάντηση πώς οι «αρμόδιοι» προετοίμαζαν το έδαφος για να ΜΗ ΓΙΝΕΙ ΠΟΤΕ αναστήλωση του μνημείου που ρήμαξαν οι ίδιοι. Το έγγραφο μαρτυρά ότι, ακόμη και αν παρθούν προσωρινά μέτρα προστασίας, το Υπουργείο θα θεωρεί εαυτόν δικαιολογημένο να μη σκεφτεί ΠΟΤΕ την αναστήλωση όσο δεν γίνεται μόνιμος κρηπιδότοιχος. Η εφεύρεση υποτιθέμενων συναρμοδιοτήτων άνοιγε το δρόμο για νέες υποτιθέμενες «εμπλοκές» που οι «προστάτες» του Δίολκου μπορούν και πάλι να φορτώσουν σε τρίτους (όπως επί δεκαετίες προσποιούντο ότι περίμεναν μελέτη από την εταιρία της Διώρυγας). 

[2] Δεν προέβαιναν σε σωστικές (δηλαδή επείγουσες) ενέργειες προστασίας ούτε για τα σημεία  όπου το μνημείο «ξηλωνόταν» συνεχώς χάνοντας πέτρες στο νερό. Η προσωρινή αντιμετώπιση δύο μετώπων διάβρωσης (εντελώς πρόχειρα το 2007 και γεμίζοντας – επίσης προσωρινά - με σακιά το υπόστρωμα, το 2009) έγινε υπό το φόβο του Εισαγγελέα, ενώ είχε ήδη αρχίσει η διεθνής κατακραυγή και μετά από έγγραφο της ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ όπου επισημαινόταν ο κίνδυνος σοβαρού ατυχήματος…

 

 

[3] Στην περιγραφή του, τον Ιανουάριο του 2006, ο κ. Μάντης αναφέρει ότι οι κυματισμοί «πλέον έχουν αρχίσει να διαβρώνουν το υπόστρωμα του μνημείου με αποτέλεσμα πολλοί από τους κυβόλιθους -κυρίως η βόρεια παρειά- να έχουν καταβυθιστεί και πλέον να βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας». Η περιγραφή αυτή όχι μόνο δεν αναφέρει ΚΑΘΟΛΟΥ  την αποκαλούμενη πλατφόρμα (που χαρακτήριζε με το γράμμα «Α»  ο Βέρνερ) ούτε το τμήμα του μνημείου στα ανατολικά του δρόμου προς τη βυθιζόμενη γέφυρα (που ο Βέρνερ χαρακτήριζε με το γράμμα G), αλλά «αστοχεί» να περιγράψει σαφώς μια τεράστια έκταση δεκάδων ήδη διαβρωμένων μέτρων του ίδιου του τμήματος του Δίολκου στο οποίο μοιάζει να αναφέρεται (αυτό στα δυτικά του δρόμου προς τη βυθιζόμενη γέφυρα).

Φαίνεται να περιγράφει μόνο κάποιες κατακρημνίσεις λίθων που είχαν συμβεί τα τελευταία χρόνια στο διαρκώς συρρικνούμενο υγιές κομμάτι του τμήματος αυτού.

Όμως αυτή η περιγραφή της διάβρωσης, δημιουργεί σοβαρότατα ερωτηματικά για την υποτιθέμενη μελέτη «αναστήλωσης» την εκπόνηση της οποίας υποτίθεται ότι είχε σχεδιάσει για το 2006 ο κ. Μάντης. Τι ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ότι θα αφορούσε; Τις πέτρες που είχαν πέσει τα προηγούμενα χρόνια από το συγκεκριμένο σημείο; ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ φαινόταν να περιγράφει ο κ. Μάντης ΩΣ ΔΙΑΒΡΩΣΗ! 

Δείτε όμως τι έλεγε το 2000 το ΚΑΣ, εξετάζοντας την κηποτεχνική «μελέτη» του 1989 που αφορούσε μόνο το τότε υγιές τμήμα του Δίολκου! Αρχικά νόμιζα ότι η παρaίνεση για αποκατάσταση που αναφέρεται στο έγγραφο, αφορούσε ΟΛΟ το σπαρασσόμενο τμήμα του μνημείου, αλλά είναι πολύ πιθανό να αφορούσε (ή έτσι τελικά να θεωρήθηκε) το κομματάκι για το οποίο είχε γίνει η παγκακομελέτη!! Μήπως αυτό σημαίνει ότι το 2000 το ΚΑΣ … καταδέχτηκε να εξετάσει την παγκακομελέτη ΟΧΙ ΟΜΩΣ το υπόλοιπο, ήδη διαβρωμένο τμήμα, και συνέστησε ΑΠΛΑ να μαζευτούν κάποιες πέτρες που είχαν πέσει από την εποχή της παγκακομελέτης (δηλαδή από το 1989 ως το 2000), ψελλίζοντας ότι η παγκακομελέτη έπρεπε να λάβει υπόψη τα αίτια της διάβρωσης, και ΠΑΡΑΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΤΜΗΜΑ ΤΟΥ ΣΠΑΡΑΣΣΟΜΕΝΟΥ ΔΙΟΛΚΟΥ;;; Και αυτό θα έκανε η ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΗ ΑΝΑΣΤΗΛΩΣΗ του κ. Μάντη;

 

[4] Στην αυτοψία της ΔΑΑΜ, τον Απρίλιο του 2006 … «ξαναφανερώνονται» και τα τρία επί της Πελοποννήσου κομμάτια του μνημείου. Ενώ όμως η κακή κατάσταση της πλατφόρμας αναφέρεται, η περιγραφή για το ιδιαίτερα εκτεταμένο κομμάτι του μνημείου που έχει ρημάξει όλα αυτά τα χρόνια, είναι εντελώς πλασματική.

 

Εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι ένα  τμήμα του μνημείου έχει γλιτώσει με σχετικά μικρότερες φθορές από τη λαίλαπα της υποκρισίας των αρμόδιων, Η ΔΑΑΜ βαφτίζει τα πάντα ως «καθίζηση». Υποτίθεται μάλιστα ότι ακολουθεί την ονομασία των τομέων που είχε κάνει ο Βέρνερ. Όμως ο Γερμανός ερευνητής και μεγάλος φίλος του Δίολκου, είχε «χωρίσει» το μεγάλο τμήμα του Δίολκου στους τομείς που είχε ονομάσει C, D και Ε, για να δείξει ακριβώς τις διαφορετικές καταστάσεις διατήρησής τους ΠΡΙΝ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ. Η δημοσίευση του Βέρνερ (που εγώ η ίδια είχα πάει στην ΔΑΑΜ η οποία, όπως και η τοπική εφορεία, δε φαίνεται να διέθετε στοιχεία για το μνημείο) είναι του 1997, άρα η ΔΑΑΜ γνώριζε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο χαρακτηρισμός είχε γίνει το 1997 ή και νωρίτερα [από προσωπική επικοινωνία με τον Βέρνερ έμαθα ότι τα τμήματα είχαν χαρακτηριστεί το 1992]). Η ΔΑΑΜ λέει ότι οι τομείς C και D παρουσιάζουν καθίζηση, όμως ο Βέρνερ είχε ήδη χαρακτηρίσει ξεχωριστά τον τομέα D ως ήδη κατεστραμμένο, ενώ μετά από τόσα χρόνια συνεχούς και βίαιης καταπόνησης, το συγκριτικά λιγότερο διαταραγμένο τμήμα C ήταν επίσης σε πολύ χειρότερη κατάσταση!  Όλη αυτή τη σημαντική διατάραξη – έως διάλυση – το 2006 ήταν για  τη ΔΑΑΜ απλή «καθίζηση».

 

Φανταστική περιγραφή δίδεται ΚΑΙ για το τμήμα Ε, που εμφανίζεται να υπάρχει ολόκληρο εκτός από την άκρη του που κινδύνευε από κατάρρευση. Όμως το τμήμα Ε ήταν το υγιές κομμάτι του μνημείου το 1992 (η ΔΑΑΜ θα ήταν δικαιολογημένη, όπως εξήγησα, να θεωρεί ως χρονολογία ακόμη και το 1997), αλλά από τότε είχε επίσης φαγωθεί από τη διάβρωση. Οι πέτρες από το πάλαι ποτέ υγιές τμήμα Ε που βρίσκονται στο νερό (και τις οποίες μοιάζει να περιγράφει ο κ. Μάντης στην δική του «αρμόδια» περιγραφή), δεν εμφανίζονται στην περιγραφή της ΔΑΑΜ.

 

Η ΔΑΑΜ (η οποία δεχόταν από το 1994 κάποιες ομολογουμένως αλλοπρόσαλλες εκκλήσεις για το μνημείο και, το 2000, είχε ασχοληθεί με το πέρασμα από το ΚΑΣ της παγκακομελετούλας την οποία ο ίδιος ο Διευθυντής της ΔΑΑΜ θεωρούσε ότι είχε «κόψει» όπως θα ήταν λογικό άλλωστε, ΧΩΡΙΣ τότε να προτείνει– τουλάχιστον στα έγγραφα τα οποία γνωρίζω – ούτε την παραμικρή σωστική ενέργεια!!!) θεωρούσε πάντως τον Απρίλιο του 2006 ότι οι καιρικές συνθήκες δεν της επέτρεπαν να διαπιστώσει την κατάσταση του τμήματος με την «καθίζηση». Πάνω από έναν χρόνο αργότερα, οι συντονισμένες προσπάθειες των υπηρεσιών του Ελληνικού Υπουργείου Πολιτισμού είχαν λύσει την αμφιβολία: στην περιγραφή που περιλαμβάνεται στο «Σχέδιο Πλαίσιο» το ρημαγμένο αυτό τμήμα του μνημείου έχει απλά «καθίζηση»!!!!

 

[5] Κι αυτό παρόλο που είχαν αναφερθεί σε άμεσα σωστικά μέτρα (δείτε π.χ. την απάντηση στην τότε βουλευτή του Συνασπισμού κα Άννα Φιλίνη). Φυσικά δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι οι «προστάτες» που χρειάστηκαν έντεκα χρόνια -από το 1989 ως το 2000-, για να αντιληφθούν ότι τέσσερα παγκάκια ΔΕΝ ήταν μέτρα προστασίας για τον ΣΠΑΡΑΣΣΟΜΕΝΟ Δίολκο (και, όταν το κατάλαβαν «ξέχασαν» να καταπιαστούν με οποιαδήποτε σωστική ενέργεια), δε θα είχαν πρόβλημα να συνεχίσει να ρημάζει ο Δίολκος και μετά από οποιοδήποτε «σχέδιο Πλαίσιο».

 

 

Σοφία Λοβέρδου

Δείτε κάποια ακόμη άρθρα εδώ

__________ Information from ESET NOD32 Antivirus, version of virus signature database 5353 (20100809) __________

The message was checked by ESET NOD32 Antivirus.

http://www.eset.com

Δημοσίευση: Αυγούστου 10, 2010