TEΛΕΥΤΑΙΟΙ ΣΕ ΟΛΑ - Παρακμή χωρίς τέλος (Γ' ΜΕΡΟΣ)

Παρακμή χωρίς τέλος

«Είναι αισχρό να ζητάμε από θεούς αυτά, που μπορούμε να δώσουμε εμείς στους εαυτούς μας». (Επίκουρος).

Διαχρονικά οι πιστοί χριστιανοί Νεορωμιοί ασφυκτιούν με κατάνυξη και ταπεινότητα μέσα στις εκκλησίες. Συνήθως για ό,τι κακό κάνουν έξω στους συνανθρώπους τους φροντίζουν να εξομολογηθούν στον ιερέα ή στον πνευματικό τους (οι πνευματικοί είναι και πολύ της ρωμαίικης μόδας τελευταία), για να λάβουν άφεση αμαρτιών, αντί να ζητήσουν συγνώμη απ’ αυτούς που έβλαψαν, βγαίνοντας έξω, για να συνεχίσουν το ίδιο θεάρεστο έργο τους. Xρυσοπληρώνουν τους ιερείς τους (πάντα απ’ το υστέρημά τους), όταν βγαίνει ο δίσκος, για την αποπεράτωση του ναού, σε γάμους και βαφτίσια, σε θαυματουργικές εικόνες, ζώνες, κόκαλα, μούμιες, τάφους, ακόμα δωρίζοντας ολόκληρες περιουσίες οικόπεδα, σπίτια, κ.ά. Άλλωστε κι ο θεός τους, τους ζήτησε τα λεφτά και τον πλούτο τους ορθά κοφτά μέσα απ’ την Παλαιά Διαθήκη: «Εμού είναι το αργύριον και εμού το χρυσίον, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων» (Αγγαίος κεφ. Β΄ παρ.8). 

Οι πιστοί χριστιανοί Νεορωμιοί περιμένουν με κατάνυξη τις χριστιανικές εορτές για να γλεντήσουν και την εορτή κάποιου αγίου, που φέρει τ’ όνομά τους, για να γιορτάσουν προς τιμήν του κι όχι για τον εαυτό τους, αφού τα γενέθλια αποτελούν δευτερεύουσα εορτή στη Ρωμιοσύνη. Θα κάνουν νηστείες, αλλά θα φάνε και τη μαγειρίτσα τους, το αρνάκι τους, τα βαμμένα αυγουλάκια τους, τα πρόσφορά τους, τα κόλυβά τους. Πάσχα, Χριστούγεννα, Κυριακή της Ορθοδοξίας, της Παναγίας, Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, εορτάζουν όλα όσα τους κρατούν υπόδουλους και δεμένους στο άρμα της decadence. Όσο για τα ροζ και τα χρηματικά σκάνδαλα των παπάδων τους θα δικαιολογηθούν λέγοντας «δεν φταίει η θρησκεία, κάποιοι κακοί παπάδες φταίνε» …«Eίκοσι χρονών γομάρι, σήκωσα όλο το νταμάρι, κι έχτισα στην εμπασιά, του χωριού την εκκλησιά» (Κ. Βάρναλης, «Η μπαλάντα του κυρ Μέντιου»). 

  

Eλληνοφρένεια. Η μοναδική εκπομπή της τηλεόρασης, που ασκεί σκληρή κριτική στη Ρωμιοσύνη.

Εκτασιάζονται επίσης να παραληρούν και να στενάζουν μέσα σε ποδοσφαιρικά και άλλα γήπεδα (οι νεαρότεροι κυρίως), μέσα σε καφετερίες, κλάμπ, ταβέρνες και μπουζούκια (παλαιότερα αποτελούσε μαγκιά η επίδειξη σπασίματος πιάτων, τώρα το πέταμα λουλουδιών), μπουκωμένοι απ’ τα κάθε λογιών ανθυγιεινά φαγητά-σερμπέτια (τούρκικη λέξη), τσιγάρα, αλκοολούχα ποτά και παντός είδους ναρκωτικά. Όσοι επισκέπτονται θέατρα κι αρχαιολογικούς χώρους χαρακτηρίζονται γραφικοί απ’ τους υπολοίπους.

Η νεορωμαίικη οικογένεια αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγήν. Παχύσαρκοι γονείς να καπνίζουν, να πίνουν και να σαβουριάζουν ατάκτως σε ταβέρνες, με τα κακομαθημένα παχύσαρκα παιδιά τους να καταστρέφουν οτιδήποτε υπάρχει γύρω τους, αποτελούν εικόνα καθημερινότητας για την οικογένεια της Ρωμιοσύνης. Ρωμιοί που καπνίζουν σε μέρη που απαγορεύεται, που σπρώχνονται και παίρνουν την θέση κάποιου άλλου συμπολίτη τους στην ουρά, που οδηγούν σαν μανιασμένοι, που τσακώνονται καθημερινά στους δρόμους για ψύλλου πήδημα, που, που, που…

Οι Ρωμιοί είναι υπερκαταναλωτικοί, αγοράζουν ακριβά αυτοκίνητα και μοτοσικλέτες, για να επιδεικνύονται στους άλλους γύρω τους (και ας μην έχουν να φάνε ακόμα), αγοράζουν ακριβά ρούχα και υποδήματα (επώνυμες μάρκες κυρίως για να νοιώθουν σπουδαίοι, ή και επώνυμες μαϊμούδες άν δεν διαθέτουν τα χρήματα), πολλά άχρηστα ή και βλαβερά φαγητά και ποτά για να γεμίζουν τα ράφια τους και τα ψυγεία τους και για να έχουν πληθώρα (κατοχικό σύνδρομο). 

Στην οδήγηση η κατάσταση όπως είδαμε και στα στατιστικά στοιχεία είναι τραγική. 75.000 νεκρούς και 1.200.000 τραυματίες σε τροχαία τα 35 τελευταία χρόνια, δηλαδή περισσότερα θύματα κι απ’ τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο! Οι Νεορωμιοί οδηγούν μεθυσμένοι, οδηγούν μοτοσυκλέτες χωρίς κράνη (όσοι φορούν τα έχουν λυμένα), συνήθως δεν φορούν ζώνες ασφαλείας, δεν ασχολούνται κατά την οδήγηση με τις πινακίδες σήμανσης, δεν σταματούν για τους πεζούς, τρέχουν υπερβολικά, οδηγούν και μιλούν στο κινητό κ.ά. Κάποιοι «κολοφτιάχνουν» τ’ αμάξια τους για να τρέχουν σε κόντρες (σύνδρομο Δυτικών προαστίων), κόβουν εξατμίσεις για να κάνουν θόρυβο και για να τους βρίζουν οι άλλοι, βάζουν φυμέ τζάμια για να μη τους βλέπουν κ.ά. 

Ένας φίλος Αμερικανός πριν κάποια χρόνια είχε υποστεί σοκ απ’ τον τρόπο που οδηγούσαν στους δρόμους οι Ρωμιοί λέγοντάς μου χαρακτηριστικά: «Τhe cars here jump in the kitchens» δηλαδή τα αυτοκίνητα εδώ «πηδάνε μέσα στις κουζίνες»… 

Οι δρόμοι της Ρωμιοσύνης είναι κατασκευαστικά καρμανιόλες. Κακοτεχνίες, ελλείψεις, φθορές, ελλειπής σήμανση, ελλειπής φωτισμός, κακές ποιότητες οδοστρώματος είναι μερικά απ’ τα τραγικά στοιχεία του Ρωμαίικου οδικού δικτύου. Η κατάσταση αυτή με τους χιλιάδες νεκρούς και τους εκατομμύρια τραυματίες θα έπρεπε ν’ αποτελεί πρώτο θέμα στις πολιτικές ατζέντες των Ρωμιών πολιτικών μας. Αντ’ αυτού οι πολιτικοί μας ασχολούνται με μίζες και αρπαχτές παντός είδους, (υπόθεση Siemens, Βατοπαίδι, καταπατήσεις, καμμένα δάση, υπέρογκες εισαγωγές φαρμάκων, αγορές όπλων κ.ά.) 

Οι περήφανοι κατά τ’ άλλα νέοι μας μέχρι και τις μεγάλες ηλικίες (άνδρες και γυναίκες) μένουν με τους γονείς τους (για να τους φροντίζει η μαμά τους, μαγείρεμα, πλύσιμο ρούχων, τσάμπα ύπνος). Οι Ρωμιές μανάδες συμβουλεύουν συνήθως τα παιδιά τους (κυρίως τα κορίτσια), όταν μεγαλώσουν να βρουν έναν πλούσιο και βολεμένο γαμπρό, για να τις πληρώνει και να τις ταΐζει, (ανεπίσημη πορνεία). Όσο για ένα καλό, τίμιο, ευθύ, ευγενικό, εργατικό νέο, που θα τις αγαπήσει πραγματικά ούτε λόγος να γίνεται. Οι decadence γαμπροί τύπου Κούγια, Φουστάνου, Ρουβά, αποτελούν πρότυπα για τις νύφες της Ρωμιοσύνης. 

Οι κατάρες για την επικείμενη δυστυχία της Ρωμαίικης οικογένειας ξεκινούν απ’ την εκκλησία, όπου οι ιερείς κατά την διάρκεια του γάμου καταριούνται τους νεόνυμφους Ρωμιούς, «να ευτυχήσετε όπως ο Αβραάμ και η Σάρα τέκνα μου». Ως γνωστόν μέσα απ’ την Παλαιά Διαθήκη ο νταβατζής Εβραίος, Αβραάμ, εξέδιδε για διάφορα πλούτη τη γυναίκα του, Σάρα, σε πλούσιους βασιλείς. Κερατώματα, τσακωμούς, μαλλιοτραβήγματα, απειλές και παντός είδους κατινιές έχει ο έγγαμος Ρωμαίικος βίος. Η συνέχεια του δράματος εκτυλίσσεται στα δικαστήρια, αφού το 70% των Ρωμαίικων οικογενειών σήμερα χωρίζουν πάντα με βάση τις στατιστικές…

Ο άθλιος, αμόρφωτος, πρώην εκδοροσφαγέας γουρουνιών, όσιος Χριστόφορος Παπουλάκος, αποτελεί πρότυπο επιστήμονα για τη σύγχρονη Ρωμιοσύνη. 

Στη χώρα της Ρωμιοσύνης μπορεί κανείς ν’ αγοράσει οποιοδήποτε πτυχίο ή δίπλωμα του αρέσει φυσικά χωρίς να το έχει σπουδάσει (οδήγησης, γιατρού, εναλλακτικού, αρχιτέκτονα κ.ά.). Άλλωστε είμαστε και η χώρα του «ό,τι δηλώσεις είσαι»…

Οι Νεορωμιοί είναι και ρατσιστές, ίσως περισσότερο από κάθε άλλη χώρα της Ε.Ε. Αποτελεί κοινό μυστικό η ρατσιστική και απαράδεκτη πρακτική τους να βαφτίζουν αλλοδαπούς ως χριστιανούς Ορθόδοξους (κυρίως Αλβανούς) και να τους αλλάζουν τα ονόματα σε χριστιανορωμαίικα, για να τους δεχθούν σε δουλειές ή ακόμα και σε παρέες. Ας θυμηθούμε επίσης την νίκη της ποδοσφαιρικής ομάδας της εθνικής Αλβανίας επί της δικής μας πριν τέσσερα χρόνια περίπου. Κάθε προσπάθεια πανηγυρισμού Αλβανών μεταναστών πνίγηκε μέσα σε επεισόδια και ξυλοδαρμούς. Οι παντός είδους παράνομων αλλοδαπών (εισήχθησαν απ’ την Ρωμαίικη κυβέρνησή μας, για να εισπράττουν οι πολιτικοί μας τις επιχορηγήσεις της Ε.Ε.) αποτελούν σήμερα τον αποδιοπομπαίο τράγο και την δικαιολογία για την οικονομική και κοινωνική κατάντια της χώρας, σύμφωνα με την ρατσιστική άποψη που συνεχώς ενισχύεται απ’ τους εθνικιστές. Και κυρίως γι’ αυτούς «οι Αλβανοί φταίνε για όλα…». Που πηγαίνει άραγε αυτή η χώρα… 

Στην Μπανανιο-ρωμιοσύνη είμαστε και οι μέγιστοι ξερόλες. Όποιον Ρωμιό ρωτήσεις για οτιδήποτε, ξέρει… ξέρει τα πάντα και για τα πάντα… «άσε τώρα, εγώ θα σου πω…».

Οι συμπολίτες μας Νεορωμιοί ζουν πραγματικά στον κόσμο τους και σε κατάσταση αφασίας: «Ένας στους δύο Έλληνες πολίτες (53%) δηλώνει ικανοποιημένος από την καθημερινή του ζωή» (Ευρωβαρόμετρο έτος 2009). Δηλαδή για τον έναν στους δύο Νεορωμιούς του βολέματος, του καναπέ και του φραπέ, «πέρα βρέχει». Όλα γι’ αυτόν θα έρθουν εξ’ αποκαλύψεως, χωρίς να κοπιάσει, να προσπαθήσει… 

Είναι δυστυχώς πολύ βαριά η Ελληνική κληρονομιά, που κουβαλάμε σήμερα στις ρωμαίικες καμπούρες μας και φυσικά δεν το έχουμε καταλάβει. «Η αρχαία Ελλάδα είναι ένας πολιτισμός ασύγκριτος. Μία κοσμοθεωρία πλήρης. Ένα τρόπος ζωής ολοκληρωμένος και τέλειος… Δεν είναι τυχαίο, που λέξεις ελληνικές όπως μουσική, θέατρο, οργασμός, φιλοσοφία, μαθηματικά, φυσική, δημοκρατία, γεωμετρία, πολιτική, περάσανε σε όλες τις γλώσσες των εθνών. Και με τις λέξεις αυτές ζουν και δηλώνουν τις βαθύτερες ουσίες του ανθρώπινου βίου τα δισεκατομμύρια του πλανήτη. Δεν είναι τυχαίο, που όχι μόνο ο πλανήτης, αλλά και ο ουρανός και ολόκληρο το σύμπαν είναι κατάσπαρτο με τις ελληνικές λέξεις και με τα ελληνικά γράμματα που ονομάζουν διεθνώς τους αστερισμούς και τους φωτεινότερους αστέρες του κάθε αστερισμού… Όχι δεν είναι καθόλου τυχαίο. Εκείνο που είναι τυχαίο, είναι πως ο λαός που κατοικεί σήμερα στην χώρα που παλαιά την εκατοίκησαν Έλληνες, ονομάζονται Έλληνες» («Γκέμμα» σελ.112).

Παιδεία, Πολιτισμός, Τέχνες: Λέξεις ανύπαρκτες για το Ρωμιό

«Στην Ελλάδα η κουλτούρα είναι κάτι σαν δεύτερη κατηγορία, όσο πιο μέτριος είναι κάποιος τόσο καλύτερος… Εμένα η Ελλάδα μου πρόσφερε μόνο ζήλεια και φθόνο…» (Άντζελα Ισμαήλου, σκηνοθέτης με καριέρα στο εξωτερικό). 

Η παιδεία για το σύγχρονο Ρωμιόπουλο είναι απούσα, αφού κάθε παιδί ξεκινά τη ζωή του με πολλά μειονεκτήματα σε σχέση με τα παιδιά πιο προηγμένων λαών. Θρησκευτικός προσηλυτισμός, κακή διατροφική αγωγή, παχυσαρκία, πολυφαρμακία, έλλειψη γυμναστικής, κακές συνήθειες (κάπνισμα, αλκοολισμός, ναρκωτικά) και ένα εκπαιδευτικό σύστημα, που υστερεί τραγικά σε γνώσεις και σε παιδεία, συνδυάζονται με μία περιρρέουσα ατμόσφαιρα χαμηλών προσδοκιών και ρηχών αξιών. Ηθικές αξίες όπως τιμιότητα, ευθύτητα, φιλία, ανδρεία, σωφροσύνη, αλληλεγγύη προς τον πλησίον, προθυμία, συμπόνια εμφανίζονται σαν εξαιρέσεις στην Ρωμαίικη καθημερινότητά μας. 

Οι νέοι μας συνεννοούνται μεταξύ τους πλέον με την νέα ρωμαίικη μόδα την γλώσσα των Greeklish. Πρόκειται για μία κορακίστικη και ακαταλαβίστικη γλώσσα, που στην κυριολεξία δεν μιλιέται και δεν διαβάζεται (!) αφού οι χρήστες χρησιμοποιούν Λατινικούς χαρακτήρες με Ελληνικές έννοιες! Την λαίλαπα αυτή την εισήγαγε το ίδιο το Ρωμαίικο παρακράτος μας σε δημόσιες πινακίδες, δημόσια έγγραφα, στην τηλεόραση και αλλού. 

Επίσημο κρατικό στρατιωτικό έγγραφο γραμμένο σε Greeklish...

To ψάρι βρωμάει από το κεφάλι...

Οι Νεορωμιοί αντιθέτως διασκεδάζουν μέσω πλύσης εγκεφάλου τους πηγαίνοντας στους κινηματογράφους παρακολουθώντας τις Χολλυγουντιανές και Ρωμαίικες προπαγανδιστικές παρωδίες. Ένα βασικό μέσο διασκέδασης (ουσιαστικά ολοκληρωτικής αποβλάκωσης) είναι η τηλεόραση με τα τηλεσκουπίδια της «κι η Παλάμπραινα γυμνή χαϊδεύει δώρο συσκευή, σ’ ένα τηλεπαιχνίδι πουλημένο» (Τζίμης Πανούσης «Νεοέλληνας»). Το Διαδίκτυο χρησιμοποιείται επίσης αποβλακωτικά (βλέπε Face book), και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια (τύπου Play station) αποβλακώνουν κυρίως τα μικρά παιδιά.

Πρότυπα της Ρωμαίικης νεολαίας μας είναι τα μοντέλα, οι πνευματικοί, οι κοκάκηδες τραγουδιστές και ηθοποιοί, οι ντοπαρισμένοι αθλητές, οι μπάρμενς-μπαργούμενς, οι τηλεπαρουσιαστές, οι τηλεοπτικές γλάστρες, οι πανελίστες, οι ομοφυλόφιλοι, οι τηλελλαδέμποροι και διάφοροι άλλοι υπάνθρωποι της Ρωμαίικης decadence. Όνειρα των νέων αποτελούν τα ακριβά αυτοκίνητα-μοτοσυκλέτες, οι βίλλες, οι καριέρες, μία θέση στο δημόσιο, τα ταξίδια και ο άκρατος νεοπλουτισμός. Αγαπημένα βιβλία της νεολαίας (και όχι μόνο) είναι τα κουτσομπολίστικα περιοδικά, οι τσόντες (πλέον ελεύθερα στο internet), οι αθλητικές εφημερίδες, περιοδικά για αυτοκίνητα, αστρολογία κ.ά. Όσο για πνευματικά έργα (επιστημονικά, φιλοσοφία, ψυχολογία, ιστορία) ούτε λόγος να γίνεται. «Ο κλασικός, ο μ..., ο Έλληνας» Γεωργίου speaking…

Ρωμιοσύνη τα κάλλη σου. Στη φωτογραφία ο αρχαιολογικός χώρος του νεο-λιθικού οικισμού Στρόφιλα Άνδρου, ο οποίος χρησιμοποιείται ως χωματερή. Η Ρωμιοσύνη σε όλα τα επίπεδά της δεν είναι τίποτε άλλο από μία απέραντη χωματερή… 

Η Ρωμαίικη αθλιότητα εμφανίζεται στην τέχνη (δείτε γύρω σας όλα τα καταθλιπτικά και κακότεχνα έργα γλυπτικής, ζωγραφικής κ.ά.), στην αρχιτεκτονική (οι τραγικές πολυκατοικίες και μονοκατοικίες στις οποίες ζούμε, οι άθλιες μπετόχτιστες εκκλησίες, τα δημόσια κτίρια-κουτιά). Απ’ την καταθλιπτική μουσική των κουτσαβάκηδων και της μαγκιάς εισαγόμενη απ’ την Σμύρνη και τ’ Αϊβαλί, βουτηγμένη στο αλκοόλ και το χασίσι, φθάνουμε στη μεταπολεμική μιζέρια, στο κλάμα και στον οδυρμό της μετανάστευσης του Καζαντζίδη και του Νταλάρα, για να καταλήξουμε σήμερα στα απαράδεκτα και παρακμιακά λαϊκά και σκυλάδικα της Βανδή, της Βίσση και του Γονίδη. Αθλιότητα εμφανίζεται και στο Ρωμαίικο θέατρο σκιών και κινηματογράφο, απ’ την κακομοιριά του Καραγκιόζη, του Χατζηαβάτη και των άλλων αθλίων ραγιάδων αντι-ηρώων μαριονετών της Τουρκοκρατίας, φθάνουμε στην αθλία εποχή του Ξανθόπουλου, της Μερκούρη και της ψωνισμένης Βουγιουκλάκη, μέχρι την αποκαρδιωτική και ατάλαντη σημερινή εποχή του Γλέτσου, του Τζώρτζογλου και της Ντενίση.

Ο φιλόσοφος Πλούταρχος αντικαταστάθηκε απ’ τον Ρωμιό τραγουδιστή της καψούρας και του γαρύφαλλου, Πλούταρχο, τα αποφθέγματα του φιλοσόφου Σωκράτη, απ’ τα μάγκικα λογοπαίγνια του «κόκκινου φιλοσόφου» ή πράκτορα «crocus» Σωκράτη Κόκκαλη… και πάει λέγοντας…

Σ’ ένα απ’ τα πολλά ατοπήματα που έχει υποπέσει η ανύπαρκτη ρωμαίικη υποκουλτούρα είναι τελευταία και ο διασυρμός για άλλη μία φορά της χώρας-μπανανίας, απ’ την λογοκρισία και περικοπή της ταινίας μικρού μήκους του Κώστα Γαβρά (που επέβαλε το πολιτικοθρησκευτικό κατεστημένο μας), για την ιστορία της Ακρόπολης και τις διαχρονικές κακοποιήσεις που υπέστη το μνημείο, απ’ τους ρωμαιοχριστιανούς ιερείς και υπηκόους τους. (Βλ. Οργισμένα ράσα και νεοραγιάδες). 

Aγία Φωτεινή Μαντινείας. Μία εκκλησία φτιαγμένη ολοκληρωτικά από τα ερείπια αρχαίων οικοδομημάτων. Ο θάνατός σου, η ζωή μου… Το ανοσιούργημα αυτό ξεπερνά σε φρικαλεότητα ακόμα και το τέρας Φρανκεστάιν. (Βλ. Η Θαμμένη Ελλάδα). 

Επίλογος

«Αν ήξερα παλαιότερα πόσο ζώα είναι οι Έλληνες θα τους διοικούσα από την εποχή, που ήμουν δεκανέας» (Στρατηγός Γεώργιος Κονδύλης, πρωθυπουργός της Ρωμιοσύνης 1925-1926). 

Σκοπός αυτού του άρθρου δεν είναι να προσβάλλει, ούτε να κατακρίνει άδικα ούτε να υποβιβάσει τους Ρωμιούς συμπολίτες μας. Όσοι είναι ευχαριστημένοι απ’ την μίζερη και παρηκμασμένη Ρωμαίικη ζωή τους, ας συνεχίσουν την μοίρα και την αρρωστημένη πορεία προς τα βάραθρα της κατάντιας και της παρακμής, που τους οδηγεί η εξαθλιωμένη Ρωμιοσύνη. Όσοι όμως προβληματιστούν με τα στοιχεία του άρθρου και μπορέσουν και κοιτάξουν τους εαυτούς τους στον καθρέπτη, θα δουν αυτό το μέγεθος της κατάντιας μας, την Ρωμαίικη decadence. 

Βαθιά πίσω στην ιστορία και ακόμα βαθύτερα μέσα μας στα άπατα της ψυχής μας, βρίσκεται και το αίτιο της αρρώστειάς μας. Η Ρωμιοσύνη είναι καρφωμένη πάνω μας απ’ την στιγμή της γέννησής μας στα σταυρουδάκια του νονού και τις λαμπάδες μας, πάνω απ’ την κούνια μας στην εικόνα του Χριστού, της Παναγίας και των λοιπών Ρωμιών αγίων της, καρφωμένη στα σπίτια μας, στα σχολεία μας, στα δικαστήριά μας, σε καταστήματα, παντού γύρω μας. Η Ρωμιοσύνη είναι η ίδια η κατάντια και η παρακμή, ένα θανατηφόρο μικρόβιο και μία ανίατη νόσος που πλανάται ως σαρκοβόρο φάντασμα στις γκρίζες τσιμεντουπόλεις μας. «Ο δούλος του θεού γεννήθηκε, ο δούλος του θεού βαπτίσθηκε, ο δούλος του θεού παντρεύτηκε, ο δούλος του θεού πέθανε». Γεννιόμαστε και πεθαίνουμε δούλοι, Ρωμιοί, Ραγιάδες. Η Ρωμιοσύνη καραδοκεί πάντοτε ψαλιδίζοντας τα φτερά μας, γκρεμίζοντας τα όνειρά μας, εξανεμίζοντας κάθε ελπίδα προόδου μας, τρώγοντας τα παιδιά μας σαν άλλος Κρόνος, στο τραγούδι του Ρίτσου… «Η Ρωμιοσύνη», «και κει που πάει να σκύψει… με το λουρί στο σβέρκο…να τη να τη, πετιέται κι αντριεύει και θεριεύει»... 

Είναι στο το χέρι μας ν’ αλλάξουμε την πορεία αυτού του τόπου όχι όμως με λόγια, αλλά με έργα. Ας γκρεμίσουμε κι ας ξεκαρφώσουμε την Ρωμιοσύνη από παντού γύρω μας. Ας βγάλουμε την Ρωμιοσύνη μέσα απ’ τα σωθικά μας, ας την σβήσουμε μέσ’ απ’ την ψυχή μας. Η Ελληνική παιδεία, αυτό που η Βυζαντινή πλέμπα και η χριστιανική Ρωμιοσύνη αποκαλούσε για χίλια τριακόσια περίπου χρόνια ως «νόσο των ανόσιων, μιαρών και αλητήριων Ελλήνων», είναι το μοναδικό αντίδοτο για την κληρονομική και βαριά νόσο της Ρωμιοσύνης. Είναι η παιδεία, που αγνοούν παντελώς, που μίσησαν και ακόμα μισούν θανάσιμα οι Ρωμιοί κάτοικοι του τόπου μας, αλλά θαύμασαν, λάτρεψαν και οικειοποιηθήκαν στην πράξη κι όχι στα λόγια, όλες οι προοδευμένες και πολιτισμένες χώρες του κόσμου. Η παιδεία, που θεράπευσε πολλές άλλες άρρωστες κοινωνίες βαρβάρων λαών. Σήμερα όμως οι βάρβαροι της Ευρώπης και του κόσμου είμαστε εμείς, οι ανάξιοι και επιλήσμονες Ρωμιοί! Γιατί όπως λέει και ο ποιητής «…σε τούτη εδώ την γη, ο ήλιος δεν θα ξαναβγεί… γιατί παραμιλάει ο γαϊδαράκος»… 

«Έλληνες θα πει δύο και δύο τέσσερα στη γη, όχι δύο και δύο εικοσιδύο στον ουρανό... Όχι κεριά στους νεκρόλακκους, και δηνάρια στο σακούλι του τουρκόπαπα. Έλληνες θα πει... στους Δελφούς το “γνώθι σαυτόν”. Όχι να κάνεις την εξομολόγηση στους αγράμματους πνευματικούς και στους μαύρους ψυχοσώστες... Όχι να σκαλίζεις πάνω σε σταυρούς κορακίστικα λόγια και νοήματα: “προσδοκώ ανάσταση νεκρών”...Όχι το πρωί να κάνεις μετάνοιες στα τούβλα. Το μεσημέρι να γίνεσαι φοροφυγάς στο κράτος και επίτροπος στην ενορία σου. Και το βράδυ να κρύβεσαι στην κώχη του φόβου σου…» («Γκέμμα» κεφ. Ελληνοέλληνας σελ. 124).

Οι αρχαίοι Σπαρτιάτες δεν ρωτούσαν τί πρεσβεύεις ή τί λες, αλλά «τί ποιείς» ή «τί πράττεις»…

Βασίλειος Μαυρομμάτης

24.9.2009

Το Β' μέρος εδώ

Το Α' μέρος εδώ

freeinquiry.gr

Δημοσίευση: Φεβρουαρίου 13, 2011