ΦΩΤΟ ΑΠΟ ΤΟ "ΧΑΡΑΤΣΙ" ΣΤΗΝ ΝΕΡΑΤΖΑ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ (1986-1990)
Όσοι ξέρουν από μουσική είπαν ότι τουλάχιστον τα μισά από τα καλύτερα τραγούδια που ακούσαμε τα τελευταία είκοσι χρόνια ήταν δικά του. Και όχι άδικα.
Ο χαμός ενός ακόμη τόσο αξιόλογου καλλιτέχνη μας θυμίζει για μια ακόμη φορά, ότι άτομα σαν κι αυτόν δύσκολα θα ξαναβγούν στο καλλιτεχνικό στερέωμα.
Γιατί όλα έχουν περάσει σε άλλο επίπεδο πια.
Ο Νίκος Παπάζογλου δεν φοβόταν τίποτα.
Στο "ΧΑΡΑΤΣΙ" (που ο τίτλος του μας ενέπνευσε κάποτε) ο Νίκος παντρεύει τη ροκιά με το "αχ", το μπαγλαμαδάκι με την ηλεκτρική κιθάρα και το τσέλο με το μπουζούκι σε ένα εκπληκτικό άκουσμα, αποδεικνύοντας πως ότι είναι γνήσιο δεν έχει όρια και κανονισμούς.
Αυτό μας έμαθε και αυτό πρεσβεύαμε κάποτε.
Βάζω και μια φωτογραφία, από την εποχή εκείνη, που τον "τραγουδούσαμε" όλη μέρα και όλη νύχτα.
Καλό ταξίδι Νίκο, σ'ευχαριστούμε για όλα.
Άλλη μια μέρα πέρασε, βιάστηκε να νυχτώσει
δύσκολη θα 'ναι η βραδιά, ώσπου να ξημερώσει
Κατέβηκα αργά στο μπαρ, να πιω κα' να ποτήρι
κουβέντες, φώτα, μουσικές, της νύχτας ακρωτήρι
Όπως τα έργα τα κακά, που φεύγουμε στη μέση
οι έρωτές μας κι οι ζωές, ένα μεγάλο φέσι
Σκαρφάλωσα στο κάθισμα, την πιο σκληρή παγίδα
στρίμωξα τους αγκώνες μου απάνω στη σανίδα
Κοιτάζουν τα ποτήρια τους, αμίλητοι οι θαμώνες
οι ευκαιρίες χάθηκαν, θα 'ρθουν σκληροί χειμώνες
18 Απριλίου 2011 στις 2:27 μ.μ.
Κανείς εδώ δεν τραγουδά
κανένας δε χορεύει
ακούνε μόνο την πενιά
κι ο νους τους ταξιδεύει...
Τι μου θύμισες...
4 Αυγούστου 2011 στις 9:16 π.μ.
Τα θέματα των αναρτήσεων δεν εκφράζουν απαραίτητα και τις απόψεις των διαχειριστών και των συντακτών του ιστολογίου μας. Τα σχόλια εκφράζουν τις απόψεις των σχολιαστών και μόνο αυτών.
Σχόλια που περιέχουν ύβρεις ή απρεπείς χαρακτηρισμούς διαγράφονται κατά τον έλεγχο από την ομάδα διαχείρισης. Ευχαριστούμε.