Πέθανε σε ηλικία 96 ετών, ο διάσημος blues μουσικός David "Honeyboy" Edwards.
Ο David "Honeyboy" Edwards άφησε την τελευταία του πνοή τη Δευτέρα, 29 Αυγούστου, στο σπίτι του στο Σικάγο. Η υγεία του τους τελευταίους μήνες χειροτέρευε, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να ακυρώσει προγραμματισμένες του εμφανίσεις, λόγω της εξασθενημένης καρδιάς του.
Ο Edwards θεωρούταν από πολλούς ο τελευταίος κορυφαίος εκπρόσωπος της Delta Blues μουσικής. Γεννήθηκε το 1915 στην πόλη Shaw του Mississippi, όπου έμαθε να παίζει blues σε μία κιθάρα που του χάρισε ο πατέρας του και την είχε αγοράσει για 8 δολάρια. Στα 17 του ο Edwards ήδη έπαιζε επαγγελματικά και στη δεκαετία του 1940 ξεκίνησε μία μακρά καριέρα στο Σικάγο, όπου εμφανιζόταν μαζί με άλλους θρύλους των blues, όπως ο Howlin' Wolf, ο Little Walter και ο Muddy Waters. Ήταν καλός φίλος του σπουδαίου Robert Johnson και βρισκόταν μαζί του τη νύχτα που ο τελευταίος πέθανε.
Το 1942 ο Edwards ηχογράφησε για πρώτη φορά μαζί με τον Alan Lomax, παρ' όλα αυτά το ντεμπούτο του με προσωπικό υλικό κυκλοφόρησε το 1951, με τον τίτλο "Who May Be Your Regular Be".
Το 1997 εξέδωσε την αυτοβιογραφία του, υπό τον τίτλο "The World Don't Owe Me Nothin'", ενώ συνέχισε να περιοδεύει, παρά τη μεγάλη του ηλικία. Το 2008 τιμήθηκε με Grammy για το καλύτερο παραδοσιακό blues άλμπουμ, τη δουλειά του "Last Of The Great Mississippi Delta Bluesmen: Live In Dallas", αλλά και τη συνολική προσφορά του στη μουσική, ενώ έκανε κι ένα μικρό πέρασμα στην ταινία "Walk Hard: The Dewey Cox Story".
Δημοσίευση: Αυγούστου 31, 2011
- Κατηγορία:
ΠΡΟΣΩΠΑ
Ο David "Honeyboy" Edwards άφησε την τελευταία του πνοή τη Δευτέρα, 29 Αυγούστου, στο σπίτι του στο Σικάγο. Η υγεία του τους τελευταίους μήνες χειροτέρευε, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να ακυρώσει προγραμματισμένες του εμφανίσεις, λόγω της εξασθενημένης καρδιάς του.
Ο Edwards θεωρούταν από πολλούς ο τελευταίος κορυφαίος εκπρόσωπος της Delta Blues μουσικής. Γεννήθηκε το 1915 στην πόλη Shaw του Mississippi, όπου έμαθε να παίζει blues σε μία κιθάρα που του χάρισε ο πατέρας του και την είχε αγοράσει για 8 δολάρια. Στα 17 του ο Edwards ήδη έπαιζε επαγγελματικά και στη δεκαετία του 1940 ξεκίνησε μία μακρά καριέρα στο Σικάγο, όπου εμφανιζόταν μαζί με άλλους θρύλους των blues, όπως ο Howlin' Wolf, ο Little Walter και ο Muddy Waters. Ήταν καλός φίλος του σπουδαίου Robert Johnson και βρισκόταν μαζί του τη νύχτα που ο τελευταίος πέθανε.
Το 1942 ο Edwards ηχογράφησε για πρώτη φορά μαζί με τον Alan Lomax, παρ' όλα αυτά το ντεμπούτο του με προσωπικό υλικό κυκλοφόρησε το 1951, με τον τίτλο "Who May Be Your Regular Be".
Το 1997 εξέδωσε την αυτοβιογραφία του, υπό τον τίτλο "The World Don't Owe Me Nothin'", ενώ συνέχισε να περιοδεύει, παρά τη μεγάλη του ηλικία. Το 2008 τιμήθηκε με Grammy για το καλύτερο παραδοσιακό blues άλμπουμ, τη δουλειά του "Last Of The Great Mississippi Delta Bluesmen: Live In Dallas", αλλά και τη συνολική προσφορά του στη μουσική, ενώ έκανε κι ένα μικρό πέρασμα στην ταινία "Walk Hard: The Dewey Cox Story".
Τα θέματα των αναρτήσεων δεν εκφράζουν απαραίτητα και τις απόψεις των διαχειριστών και των συντακτών του ιστολογίου μας. Τα σχόλια εκφράζουν τις απόψεις των σχολιαστών και μόνο αυτών.
Σχόλια που περιέχουν ύβρεις ή απρεπείς χαρακτηρισμούς διαγράφονται κατά τον έλεγχο από την ομάδα διαχείρισης. Ευχαριστούμε.