28η Οκτωβρίου 2011 - Ώρα για το νέο μεγάλο ΟΧΙ των Ελλήνων

28^η Οκτωβρίου 2011

Ώρα για το νέο μεγάλο ΟΧΙ των Ελλήνων

       Ο επικείμενος εορτασμός της Εθνικής Επετείου της 28^ης Οκτωβρίου τροφοδοτεί, ειδικά φέτος, ένα πλήθος μελαγχολικών σκέψεων, που θα πρέπει να προβληματίσουν σοβαρά όλους τους Έλληνες. Το 1940, ο ιταλογερμανικός φασι-στικός άξονας επιχείρησε να επιβάλλει  τα οικονομικοπολιτικά του σχέδια με παγκόσμιο πόλεμο, του οποίου οι συνέπειες ήταν ιδιαίτερα καταστροφικές για την Ελλάδα, που υπέστη τη φρικτή δοκιμασία μιας ωμής γερμανικής κατοχής. Φαίνε-ται ότι οι επιπτώσεις του πρώτου παγκόσμιου πολέμου που είχε προηγηθεί, δεν είχε συνετίσει αρκετά τα οικονομικά συμφέροντα εκείνης της εποχής.  Σήμερα η Ελλάδα ζει υπό την απειλή μιας νέας κατοχής γερμανικού τύπου με ευρωπαϊκή νομιμοποίηση. Η ιστορία δεν είναι καινούργια. Είναι ενοχλητικά επαναλαμ-βανόμενη. Κάποτε οι Ευρωπαίοι, με το πρόσχημα της απελευθέρωσης των Αγίων Τόπων, κατέλαβαν την Ελλάδα για δύο περίπου αιώνες. Αργότερα, την ανακατέλαβαν ως τμήμα τουρκικής κτήσης, έστω και για μικρό διάστημα. Και όταν φάνηκε να ωριμάζουν οι συνθήκες για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού, μια ευρωπαϊκή «Ιερή Συμμαχία» θέλησε να εμποδίσει τις όποιες λυτρωτικές για την Ελλάδα επαναστατικές εξελίξεις, και μάλιστα λυσσαλέα.  Ήρθε όμως κάποτε το πλήρωμα του χρόνου για να γίνει η Ελλάδα ελεύθερο κράτος. Και τότε, μια ευρωπαϊκή αντιβασιλεία αρχικά και ευρωπαϊκή βασιλεία στη συνέχεια άρχισαν να καθορίζουν εν πολλοίς τις τύχες της. Από τα χρόνια του Αγώνα ακόμα, επιβλή-θηκε, για να καθιερωθεί έκτοτε συστηματικά, η εύκολη και ύποπτη λύση των ασφυκτικών εξωτερικών δανεισμών. Μόλις το 1843, πριν ακόμα οι Έλληνες προ-λάβουν να δείξουν πόσο «άχρηστοι, τεμπέληδες και καλοπερασάκηδες» είναι, άρχισαν τα όργανα του σωφρονισμού: περικοπές εισοδημάτων, απολύσεις υπαλ-λήλων, αβάστακτοι φόροι και «μνημόνιο». Ναι, μνημόνιο. Δεν είναι εύκολο να έχει ένας λαός τέτοια ηλιοφάνεια, τόσο καλό κλίμα και τόσο φωτεινή πολιτιστική παράδοση και να μένει ατιμώρητος. Άλλωστε οι τιμωροί του αισθάνονταν και συνεχίζουν να αισθάνονται «ανώτεροι» των Ελλήνων, αφού καταφέρνουν να είναι οικονομικά πιο «ανταγωνιστικοί». Το πώς βέβαια το κατάφεραν είναι μια άλλη ιστορία: εξαπλώθηκαν ως αποικιοκράτες σε όλο τον κόσμο, απομυζώντας τον ιδρώτα φτωχότερων λαών για πολλές-πολλές δεκαετίες, κι έτσι έγιναν ισχυ-ρότεροι και υπολογίσιμοι. Ενώ οι κουτοί  Έλληνες έμειναν με την παλαιά δόξα των δικών τους αρχαίων αποικιών, οι οποίες όμως, αν και «αναχρονιστικές» αφού ιδρύθηκαν αιώνες προ Χριστού, λειτούργησαν ως αυτοτελείς τοπικές κοινωνίες, και όχι ως οικονομικοί αιμοδότες των μητροπόλεων, όπως οι μεταγενέστερές τους ευρωπαϊκές. Κάτι παραπάνω ήξεραν, ως φαίνεται, οι προηγμένοι Ευρωπαίοι! Και γι’ αυτό, όταν κάποτε οι Έλληνες, καλώς ή κακώς, επιχείρησαν μια επιστροφή στη διαχείριση της τύχης ανθρώπων και τόπων που παλαιότερα τους ανήκαν, οι αδέκαστοι ευρωπαίοι χωρίς άλλο, δίκην παγκοσμίων χωροφυλάκων, τους «επανέ-φεραν στην τάξη» πάραυτα. Όπως άλλωστε επιχειρούν και σήμερα!

        Πριν μερικά μόλις χρόνια, ήταν η Γιουγκοσλαβία που πλήρωσε το τίμημα της δικής της γεωπολιτικής ιδιαιτερότητας με αδίστακτο σε βάρος της πόλεμο και βομβαρδισμούς, που εξυπηρετούσαν αλλότριες οικονομικοπολιτικές βλέψεις και έγιναν στο όνομα, τάχα, της αποκατάστασης της παγκόσμιας ηθικής τάξης. Μέχρι τότε η Ελλάδα  ήταν απλώς ένα μαύρο πρόβατο που «υπέθαλπε», δήθεν, τη διεθνή τρομοκρατία και τους παγκόσμιους τρομοκράτες. Κι ας ήταν «συνεπέ-στατη» στις …υποχρεώσεις της να προμηθεύεται από τη διεθνή αγορά πανάκριβα εξοπλιστικά συστήματα, για την αντιμετώπιση μιας μόνιμης εξ ανατολών απειλής, την οποία η ευρωπαϊκή διπλωματία ανεχόταν, αν όχι ενθάρρυνε. Τώρα όμως, ευτυχώς, … η Ελλάδα αναβαθμίστηκε σε ‘’χοίρο’’ (“PIG”):  αποκαλύφθηκε επιτέλους ότι είναι ο πλέον εύθραυστος κρίκος της αλυσιδωτής παγκόσμιας οικονομίας, που με την ενοχλητική κατοχή του 2% της «κοινής» ευρωπαϊκής περι-ουσίας κινδυνεύει να ...τινάξει στον αέρα το οικοδόμημα του παγκόσμιου καπι-ταλισμού, που συγκεντρώνει τον πλούτο της γης στα χέρια ολίγων εξαθλιώ-νοντας τους πολλούς, με «παραγωγικά του μέσα» πλασματικές χρηματικές αξίες και υπεραξίες, ένα ύποπτο τραπεζικό σύστημα, την αόρατη λειτουργία των λεγόμενων «αγορών» και τη δράση αδηφάγων τοκογλυφικών μηχανισμών.

       Ας βομβαρδιστούν λοιπόν οι Έλληνες οικονομικά, ας γίνουν το διεθνές πειραματόζωο που δέχεται τα πυρά μιας εξουθενωτικής οικονομικής τιμωρίας, για να παραδειγματιστεί και να «συνετιστεί» η παγκόσμια κοινωνία της εργασίας. Αφού μάλιστα είναι απείθαρχοι, ασυνεπείς και ανίκανοι να ξεπληρώσουν τα επαχθή δάνεια του ανυπόληπτου Κράτους τους, ας τους πάρουμε για εγγύηση τις ζωές και την Πατρίδα, ξαναβάζοντας μάλιστα τους ίδιους σε καθεστώς επιτρο-πείας τύπου οθωνικής αντιβασιλείας. Τέτοιοι που είναι, τέτοια τους αξίζουν....

       Όχι πως οι Έλληνες δεν έχουμε ευθύνες, και μάλιστα τεράστιες. Τέτοιος ισχυ-ρισμός θα ήταν ανιστόρητος. Ευθυνόμαστε πάρα πολύ και για πάρα πολλά: από τα σκουπίδια στους κοινόχρηστους χώρους και τις τηλεοράσεις μας, μέχρι την ανοχή ή συμμετοχή μας στη διαφθορά, τη διαπλοκή και τη φοροδιαφυγή. Κυρίως όμως ευθυνόμαστε για τη διαχρονική κατάντια των πολιτικών μας πραγμάτων, που με την ανοχή μας κατέληξαν να είναι επιρρεπή και επιτήδεια σε δολοφονίες Καποδιστριών και φυλακίσεις Κολοκοτρώνηδων, ανίσχυρα και απρόθυμα να αποτρέψουν την ευνοιοκρατία, τις αθέμιτες συναλλαγές, τη θεοποίηση του προ-σωπικού οφέλους σε βάρος του κοινού καλού. Απεμπολήσαμε εθνικές αρχές και αξίες και συμβιβαστήκαμε με την αποδοχή πολιτικών που απαξιώνουν συνειδητά την αξιοκρατία και επιτρέπουν την ατιμωρησία πράξεων και προσώπων που ζημιώνουν τα δημόσια συμφέροντα για ιδιοτελείς σκοπούς. Αφήσαμε να παρει-σφρήσουν στην καθημερινότητά μας και να παγιωθούν εν οίκω και εν δήμω οι επικίνδυνες εκφυλιστικές συνήθειες του εφησυχασμού και του ωχαδερφισμού. Δεν διαμαρτυρηθήκαμε σοβαρά και όσο έπρεπε για τις αγκυλώσεις μιας ατελέσφορης γραφειοκρατίας, που μας ταλανίζει αφόρητα, εξυπηρετώντας κατά κανόνα πελα-τειακές σχέσεις και άνομα συμφέροντα. Δεν πήραμε πρωτοβουλίες για να διευ-ρύνουμε τη δημοκρατία μας με συνειδητή συμμετοχή σε κοινωνικά κινήματα ενερ-γών πολιτών. Γυρίσαμε την πλάτη στην ελληνική παιδεία και στις πατρογονικές μας παραδόσεις, περιφρονήσαμε την καλλιέργεια του πολιτισμού μας και εθιστή-καμε στο κυνήγι του ευδαιμονισμού. Αδιαφορήσαμε για την επικράτηση και παγίωση του λαϊκισμού στα δημόσια ήθη της Χώρας, ανεχθήκαμε την επικίνδυνη δράση πολλών κρατικοδίαιτων μετριοτήτων και αποποιηθήκαμε των ευθυνών μας να συντηρούμε οι ίδιοι υψηλόφρονες και βιώσιμες ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον, εναποθέτοντάς τες σε τρίτους που δεν άξιζαν της εμπιστοσύνης μας. Επιτρέψαμε με ελαφρά καρδία το σταδιακό εκμαυλισμό του δημόσιου βίου και δεν αντισταθήκαμε σε πάμπολλες αντιδημοκρατικές πολιτικές και κομματικές απρέ-πειες και εγκληματικές μεθοδεύσεις, που σήμερα καλούμαστε να  πληρώσουμε πανάκριβα, με πανωτόκια και εφάπαξ.

            Όλα όμως αυτά που μας βαρύνουν και μας έχουν βυθίσει στην κατήφεια και την απελπισία, συνιστούν αποκλειστικά δική μας υπόθεση και οι Έλληνες, όπου γης, θα αγωνιστούμε για να βρούμε το δρόμο μας, με όποια αυτόβουλη και οικειοθελή θυσία απαιτηθεί. Δεν έχουμε καμιά ανάγκη από ξένους τοποτηρητές και πάτρωνες της παγκοσμιοποίησης, ούτε εκχωρούμε σε κανέναν τις ζωές μας και την Πατρίδα μας. Όποιος τις επιβουλεύεται, ζωές και Πατρίδα,  ας έρθει να τις πάρει μόνος του. Πριν όμως το αποφασίσει, ας συμβουλευτεί πρώτα την Ιστορία, που σίγουρα θα του υπενθυμίσει ότι «ο τράχηλος του Έλληνα ζυγό δεν υπομένει» ή πιο ευγενικά: Εδώ είναι Βαλκάνια …… και ο ελληνικός λαός, στην πλειοψηφία του, θυμάται καλά ότι δεν εκχώρησε ποτέ σε κανέναν ηγέτη ή ηγετί-σκο του το δικαίωμα παραίτησης από τα κυριαρχικά δικαιώματα της Χώρας, ούτε βεβαίως και από τις δίκαιες αξιώσεις για γερμανικές αποζημιώσεις λόγω των πολλαπλών ζημιών που υπέστη κατά το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο. Και θα καταφέρει τελικά μόνος του αυτός ο λαός,  καθ’ υπέρβαση της ύποπτης δουλοπρέπειας  των πολιτικών του ταγών, καλλιεργώντας και προβάλλοντας παντού τις αξίες του διαχρονικού πολιτισμού του, να εμπνεύσει και πάλι στους παραπληροφορημένους ευρωπαίους πολίτες και στην ευρωπαϊκή διανόηση την ίδια συμπάθεια και διά-θεση υποστήριξης που απέσπασε από αυτούς, ερήμην των κυβερνήσεών τους, πριν και κατά την Επανάσταση του 1821. Κάτι τέτοιο το έχουμε απόλυτη ανάγκη ιδιαίτερα σήμερα που, όπως όλα δείχνουν, επίκειται σύντομα μια νέα επανάσταση των Ελλήνων: Μια καταλυτική επανάσταση πνευματικού και εθνικού αφυ-πνισμού, αξιακών επαναπροσδιορισμών και σθεναρής  κοινωνικής αντίστασης στο παγκόσμιο οικονομικό δόγμα «οι πτωχοί πτωχότεροι και οι πλούσιοι πλου-σιότεροι», που οδηγεί όλη την υφήλιο σε εκρηκτικό αδιέξοδο.

        Οι καθιερωμένες λοιπόν εκδηλώσεις της 28^ης Οκτωβρίου και ο εορτασμός του ιστορικού ΟΧΙ ας γίνουν φέτος ευκαιρία για να διατρανώσουμε όλοι οι Έλληνες, δημόσια και μαζικά, από κάθε γωνιά της Ελλάδας και προς κάθε κατεύθυνση, ότι δεν παραδινόμαστε αμαχητί σε καμιά νέα, οικονομικής ή άλλης φύσεως, γερμανική ή διαφορετικής προέλευσης και επινόησης κατοχή. Και από αυτό το προσκλητήριο αντίστασης ας απουσιάσουν μόνον όσοι, προσχηματικά και κακο-προαίρετα, απορρίπτουν αυτές τις θέσεις ως «λυρικές», στείρες, κοντόφθαλμες και «εθνικιστικές». Ας απουσιάσουν μόνον εκείνοι που εθελοτυφλούν, ενώ θίγονται η υπερηφάνεια, η αξιοπρέπεια και η φιλοτιμία των Ελλήνων και εξυφαίνονται ύπο-πτα σχέδια εθνικής υποτίμησης ή και αφανισμού τους. Ας απουσιάσουν και οι κάθε λογής μειοδότες που συνεχίζουν να ενδιαφέρονται μόνον υπέρ «πάρτης», αδιαφορώντας για το διεθνή διασυρμό της χώρας μας.

Δεν τους χρειαζόμαστε! Εμείς, οι αποφασισμένοι να αμυνθούμε υπέρ πάτρης, είμαστε οι περισσότεροι. Και σε κάθε προσπάθεια κατάργησης ή απεμπόλησης Ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων απαντάμε με ένα ηχηρό οκτωβριανό                                                                            ΟΧΙ !

Γιώργος Π. Κωστούρος

Πολιτικός Μηχανικός

Νεμέα 22-10-2011

Δημοσίευση: Οκτωβρίου 27, 2011