Πόσες μαλακίες…ακούσατε σήμερα;

Γράφει Ο Μάκης Δεληπέτρος

Μαλακίες. Απίστευτες μαλακίες έχουμε να ακούσουμε αυτό τον καιρό, γιατί οι άνθρωποι έχουν ξεφύγει. Η πολλή πολιτική και πολιτικολογία δεν... κουφαίνει, όπως όλα δείχνουν, τρελαίνει.

Είμαι επαγγελματίας δημοσιογράφος. Αυτό κάνω από την εποχή του κωλοεντύπου που πρωτοέγραψα και το οποίο ήταν πολύ σοβαρό και πολύ ύποπτο αλλά τι να καταλάβεις από «Αριστερά των Σαλονιών» στα 24 χρόνια σου; Τίποτα. Χαμπάρι δεν παίρνεις τι παίζεται γύρω σου. Πέρασαν πολλά χρόνια όμως από τότε.

Ως επαγγελματίας δημοσιογράφος έχω εκπαιδευτεί να μην νευριάζω και προ πάντων ΝΑ ΜΗΝ ΒΡΙΖΩ ακόμη και αν μου... εξηγούν τι ακριβώς θέλουν να μου κάνουν εκείνη την ώρα στο τηλέφωνο, μου πυροβολούν τον εκδότη ή πετάνε πάλι μια μικρή σειρά από μολότοφ στα γραφεία μου. Τα πέρασα όλα αυτά με ψυχραιμία άγγλου παίκτη στοιχήματος .

Σήμερα έχω την παροιμιώδη ψυχραιμία του φίλου μου του Μπάμπη του Κόκλα όταν «έπειθε» τους αντιπάλους στο Ιωνικός Ν.Φ.- Σπόρτιγκ, σχετικά με το ποιος έχει πάντα δίκιο!

Και θέλω να «πείσω» διάφορους. Όμως αυτό είναι άλλο θέμα. Εξαρτάται από το αν θα καταλάβει ο Σωτήρης ότι αυτή τη φορά χρειάζομαι Διαζεπάμη σοβαρά ή θα νομίσει ότι πάλι κάνω πλάκα. Δεν κάνω πλάκα. Ένας θα την πληρώσει και το εννοώ. Εκείνος που θα πει την πρώτη μεγάλη, μαλακία μετά τις τρεις που άκουσα σήμερα.

And the winner is...?

·         No1. O «αρθρογράφος» που έγραψε ότι δεν πεινάνε παιδιά στα Ελληνικά σχολεία σήμερα.

·         Νο2. Ο πρόεδρος κόμματος που συμμετέχει στην συγκυβέρνηση που εξήγησε ότι είμαστε στην δυσάρεστη θέση που βρίσκονταν οι Ιταλίδες το 1943 όταν ...έσπρωχναν τα παιδιά τους να τα χαιδέψουν οι Πακιστανοί που είχαν αποβιβαστεί μαζί με τους Άγγλους γιατί από νεκρά από την πείνα, καλύτερα έτσι!

·         Νο3. Αυτό που είπε (δεν σας ενδιαφέρει αυτό, μην το διαβάσετε, πρόκειται για φαινόμενο Συγχρονικότητας κατά Γιουνγκ) ο πακιστανός απέναντι από το σπίτι μου, στον γείτονα μου, ότι «βάλαμε το παιδί σου στα πόδια μας στο Call Center επειδή κόλλησε το κομπιούτερ του και θέλαμε να του δείξουμε πως φτιάχνεται»

ΕΩΣ ΕΔΩ ΜΕ ΤΗΝ ΠΛΑΚΟΥΛΑ. ΚΟΥΛΤΟΥΡΙΤΣΑ ΤΕΛΟΣ. ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ , (ΣΥΝΤΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΧΩΡΟ), ΤΕΛΟΣ...

Ο κάθε μυρωδιάς, ο κάθε στριγγλινός, ο κάθε παραλίας είναι δυστυχώς ελεύθερος να λέει ό.τι θέλει. Αυτή είναι η «Δημοκρατία» ΤΟΥΣ.

Ο Αλέκος ο Παναγούλης είχε επισημάνει έγκαιρα δύο πράγματα-ανάμεσα στα άλλα:

·         Ότι αυτό «δεν είναι Δημοκρατία αλλά πανηγύρι δημοκρατίας...»

·         Ότι δεν μπορούν αυτοί που ήταν συνεργάτες της Χούντας να εμφανίζονται ως ταγοί της Δημοκρατίας

Βέβαια είχε πει και κάτι άλλο, ποιος θα είναι ο τελευταίος δικτάτορας της Ελλάδας. Εκεί έπεσε έξω. Όχι στο επώνυμο ρε παιδιά. Αλλού.

Η ΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΠΑΡΑΝΕΧΤΗΚΑΜΕ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΤΥΠΟΥΣ...

Πράγματι ήταν λάθος να αγωνιστώ τόσο για να γίνω mr. «Βαστάω την Ψυχραιμία μου».

Κάναμε λάθος με τους συγγενείς, τους «φίλους», τους βουλευτές, με τους συνδικαλιστές, με τους πολιτικούς που είναι συνήθως άτομα φυσικώς μειονεκτικά. Γιατί αν δεν ήταν δεν θα νόμιζαν ότι αυτά που λένε και κάνουν δεν τα καταλαβαίνουμε, τουλάχιστον κάποιοι από την «μάζα» όπως μας αποκαλούσαν στα νειάτα τους. Και δεν θα το έπαιζαν «Γκόρτζοι» οι χτεσινοί σφαλιαροφάγοι της πλατείας και τα κορίτσια που αβάδιστα-αβασάνιστα τα αφήναμε να μιλούν - για εντελώς διαφορετικούς λόγους- σε μια ηλικία με άλλες απαιτήσεις...

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ-ΕΙΝΑΙ ΔΕΚΑΔΕΣ «ΜΙΚΡΑ» ΠΡΑΓΜΑΤΑ:

·         Είναι που γεννηθήκαμε καλώς ή κακώς στον Πειραιά και μας φαίνεται παράξενο να φταίει για όλα τα κακά π.χ. η Χαλυβουργία και όχι και λίγο π.χ. η Χαλυβουργική

·         Είναι που οι Αριστεροί συνδικαλιστές δεν ήθελαν τους κινέζους στο λιμάνι αλλά τώρα τους... ξέχασαν (καλά έκαναν αλλά πως έγινε και ηρέμησαν;)

·         Είναι που οι ούλτρα – αριστεροί συνδικαλιστές δεν δίνουν επιδόματα σε εταιρείες που βαράνε κανόνι γιατί «δεν έχουν απολυθεί νόμιμα οι εργαζόμενοι...»

·         Είναι που οι Δεξιοί είναι τόσο αδέξιοι ώστε να μην μπορούν να κρυφτούν μέχρι να τους ψηφίσουν οι «αμνοί»- αν τελικώς τους ψηφίσουν γιατί έχουν αρχίσει να ουρλιάζουν...

·   Είναι εκείνοι οι Καραγκιόζηδες που φτιάχτηκαν κατά την διάρκεια των Μεταπολιτευτικών έργων και δηλώνουν ανερυθρίαστα πως «αντί να πεινάσουν τα παιδιά μου –να πεινάσουν τα δικά σας» (όπα ρε μεγάλε)

·         Είναι που οι ρουφιάνοι των σχολών που έτσι πήραν πτυχίο, των γειτονιών που έτσι έκτισαν σπίτια, των εφημερίδων που έτσι... βολεύονται, των Δημοσίων Υπηρεσιών και Δήμων που έτσι παραμένουν ακόμη ενεργοί για να κάνουν παιχνίδι.

Νομίζουν ότι το παιχνίδι έχει «άλλη μια χαρτωσιά και θα κονομήσουν πάλι πάνω μας». Δεν έχει. Η μπάνκα τινάχτηκε στον αέρα και ο κάθε «παίζοντας» δύσκολα θα βρει τον δρόμο να βγει έξω από την λέσχη. Δεν θα τον βρουν τουλάχιστον όλοι. Έτσι γίνεται κάθε φορά από το 1897, το 1922, το ΄40, το ΄44, το ΄74 και βάλε...

ΕΠΙΜΥΘΙΟΝ: Αξιότιμοι κ.κ. Σέτουλες της Αριστεράς, της Δεξιάς, του Κέντρου, διαβάστε λίγο Ηράκλειτο. Η Εκπύρωση έρχεται...

Υ.Γ. Δηλαδή « Κυριακή κοντή γιορτή» που λένε και στην Κίττα και στους Μπουλαριούς... (Mani's places). Αύριο λέω να γράψω κάτι για την μεταφυσική της ... εκδίκησης. Θα βάλω και κοπυράιτ (!) να το έχω να το βλέπω όταν θα αποσυρθώ, πάλι, στο χωριό μου ή όπου αλλού...
http://eleftheriskepsii.blogspot.com

Δημοσίευση: Ιανουαρίου 08, 2012