Ο ρυθμιστής του …. χάους

Γράψαμε και χθες για την ομιλία του Α. Σαμαρά στην Βουλή για τον προϋπολογισμό. Επειδή όμως έχει γίνει του συρμού τελευταία η σκληρή κριτική στον Σαμαρά. για δήθεν εγκατάλειψη του αντιμνημονιακού αγώνα, για παράδοση των όπλων, για συμβιβασμό και άλλα τέτοια θεαματικά και αστήρικτα, κρίνουμε αναγκαίο να δημοσιεύσουμε σήμερα μερικά εκτεταμένα αποσπάσματα της χθεσινής ομιλίας του

Από όσα θα διαβάσετε στη συνέχεια προκύπτει σαφέστατα ότι ο Α. Σαμαράς στήριξε την κυβέρνηση Παπαδήμου επειδή την στιγμή που γενικευόταν η κρίση στην ευρωζώνη, δεν μπορούσε η Ελλάδα να μένει πλήρως απομονωμένη και ουσιαστικά ακυβέρνητη, όπως θα συνέβαινε αν πηγαίναμε αμέσως σε εκλογές τότε. Και η κυβέρνηση Παπαδήμου ήταν μονόδρομος (κάτω  από το βάρος των αφόρητων πιέσεων) προκειμένου η Ελλάδα  ναπαραμείνει στο ευρώ, να εξασφαλίσει την 6^η δόση  και – κυρίως – να διασφαλίσει τηβιωσιμότητα του χρέους της. Επαναλαμβάνει επίσης κατηγορηματικά ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου είναι προσωρινή μεταβατική κυβέρνηση, μέχρι να γίνουν οι εκλογές στις προθεσμίες που έχουν τεθεί.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι αν ο Σαμαράς δεν συμφωνούσε στον σχηματισμό της κυβέρνησης Παπαδήμου θα διακινδύνευε μια ασύντακτη χρεοκοπία της χώρας, την έξοδο από το Ευρώ και …όλα τα κακά του κόσμου, με λίγα λόγια – τα οποία επιπλέον θα τα φόρτωναν στις πλάτες του.  Αυτό ήταν το δίλημμα και ο Σαμαράς δεν μπορούσε να αυτοκτονήσει πολιτικά. Όλα τα άλλα είναι λόγια για να βρισκόμαστε σε κουβέντα και να κάνουν τζόγο οι αυτόκλητοι σωτήρες της χώρας. Γιατί το θέμα δεν είναι να λέει ο καθένας “όχι” στο ένα και “όχι” στο άλλο. Πρόγραμμα έχει;

Είναι επίσης σαφές ότι ο Σαμαράς προσπαθεί να κερδίσει χρόνο και ελίσσεται μέσα στο χάος της κατάρρευσης και της Ευρώπης και του εγχώριου πολιτικού συστήματος (και της …ΝΔ)  – αν δεν την επιδιώκει με την τακτική του όπως έχουμε εξηγήσει αλλού (και θα επανέλθουμε επ΄ αυτού).

Τις ημέρες εκείνες το Antinews είχε πάρει θέση και είχε προτείνει ψήφο ανοχής και όχι ψήφο εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση Παπαδήμου και επίσης να αφεθούν ελεύθεροι οι βουλευτές να πράξουν κατά συνείδηση. Παρόλα αυτά ο Σαμαράς με την χθεσινή ομιλία του παρουσίασε ισχυρότατα επιχειρήματα υπέρ της τακτικής που ακολούθησε και θα διαβάσετε στη συνέχεια.

Σε κάθε περίπτωση η χθεσινή του ομιλία αποδεικνύει το βασικό πρόβλημα σήμερα της ΝΔ :

1. Αυτός ξέρει τι κάνει και έχει και συνολική αντίληψη της κατάστασης και σχέδιο

2. Το κάνει όμως … μόνος του με ένα κόμμα που αδυνατεί να επικοινωνήσει με τις λαϊκές μάζες και να αντιληφθεί τα μηνύματα των καιρών.

Ίσως, πάλι, να επιδιώκει μόνος του αυτό το …χάος. Για να γίνει μέσα σε αυτό το απύθμενο χάος της καθημερινής ακυβερνησίας, οικονομικής δυσπραγίας, μπαχαλάκηδων, «σταγονιδίων», κομματικής φαγωμάρας, σκανδάλων, μέσα δηλαδή στο απέραντο τσίρκο που λέγεται Ελλάδα, ο … παράξενος ελκυστής που επί δυο χρόνια τώρα παραμένει αταλάντευτος στις θέσεις του, προσελκύοντας γύρω του τον σχηματισμό μιας τάξης μέσα στην αταξία.

Επειδή στο μόνο σημείο που διαφωνούμε με την ομιλία πουν θα διαβάσετε στη συνέχεια είναι η φράση του : “η ΝΔ είναι σήμερα ο ρυθμιστής των εξελίξεων“. Θα ήταν ακριβέστερο να έλεγε …”ο ρυθμιστής του χάους“!

Αλλά διαβάστε τα αποσπάσματα από τη ομιλία:

Πέρα από την Ελληνική κρίση και πέρα από την Ευρώπη ακόμα, στο χώρο της ευρύτερης γειτονιάς μας υπάρχει πρωτοφανής αποσταθεροποίηση καθεστώτων. Στη Βόρειο Αφρική και στη Μέση Ανατολή. Στον Αραβικό κόσμο και πέραν αυτού…

Η κρίση αυτή, γεωπολιτικού χαρακτήρα, συμπίπτει με τη κρίση της Ευρώπης, συμπίπτει με την ακόμα πιο οξυμένη εσωτερική κρίση στην Ελλάδα και – το σπουδαιότερο – βρίσκεται δίπλα μας!

Δεν μας φτάνουν όλα τα άλλα, έχουμε και την πρωτοφανή αποσταθεροποίηση όλου του περίγυρού μας και τα κύματα των λαθρομεταναστών που μαζεύονται τα σύνορά μας, περνάνε στην επικράτειά μας και σωρεύονται στις πόλεις μας, ενώ την ίδια στιγμή η τοπική αυτοδιοίκηση έχει παραλύσει λόγω δραματικών περικοπών.

Και αυτή η πραγματικότητα καθιστά τη θέση της Ελλάδας πολύ-πολύ πιο επικίνδυνη.

Μέχρι πριν λίγες εβδομάδες, είχαμε μια κυβέρνηση που επί δύο χρόνια άσκησε ολέθρια πολιτική. Και τελικά κατέρρευσε, αφού έχασε κάθε ίχνος αξιοπιστίας στο εσωτερικό, αλλά και στο εξωτερικό. Ας δούμε, λοιπόν, που βρισκόμαστε σήμερα και πως θα επιβιώσουμε μέσα σε αυτή την πρωτοφανή «καταιγίδα» που απειλεί να σαρώσει τα πάντα.

Στην Ευρώπη έχουμε μια νομισματική Ένωση 17 χωρών αλλά δεν έχουμε Κεντρική Τράπεζα με αντίστοιχες αρμοδιότητες, όπως εκείνες των άλλων κεντρικών τραπεζών. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν μπορεί να λειτουργεί ως «δανειστής έσχατης ανάγκης», δεν μπορεί να εκδίδει ευρωομόλογα, δεν μπορεί – τυπικά τουλάχιστον – να παρεμβαίνει στη δευτερογενή αγορά ομολόγων.

Μετά τις κερδοσκοπικές επιθέσεις και σε άλλες χώρες – Ιταλία και Ισπανία – και μετά την αδυναμία που επέδειξε η Ευρώπη να φτιάξει «αναχώματα» για να τους αντιμετωπίσει, δεν αρκούν ούτε τα ευρωομόλογα ούτε η παρέμβαση του Μηχανισμού Στήριξης στην δευτερογενή αγορά. Πρέπει να υπάρξει απευθείας ενίσχυση της ρευστότητας. Δηλαδή να βγάλει η ίδια η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα το «υπέρ-όπλο» της -το «μπαζούκα» όπως καθιερώθηκε να λέγεται – και να γίνει ο «δανειστής έσχατης ανάγκης», να δώσει νέο χρήμα, φρέσκο χρήμα, στην ευρωζώνη.

Αλλά αυτό δεν το θέλει η Γερμανία, γιατί φοβάται τον πληθωρισμό, από τα ιστορικά τραύματα που υπέστη στις αρχές της δεκαετίας του 1920…Κι έτσι τα πράγματα έφτασαν στο απροχώρητο: Σήμερα στο στόχαστρο των κερδοσκόπων έχει μπει και η Γαλλία και το Βέλγιο. Ενώ και η ίδια η Γερμανία δυσκολεύεται να δανειστεί στα χαμηλά επιτόκια που δανειζόταν ως τώρα.

Οι Οίκοι αξιολόγησης απειλούν τώρα τα «τρία άλφα», του Γαλλικού χρέους. Κι αν συμβεί αυτό, τότε ο ίδιος ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Στήριξης, το EFSF θα χάσει την αξιοπιστία του. Τώρα πλέον η χρήση του «μπαζούκα» της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας είναι απαραίτητη. Αλλά οι αντιρρήσεις παραμένουν…

Αλλά, ακόμα κι αν γίνουν όλα όσα δεν έγιναν ως τώρα – το ευρωομόλογο, η ενίσχυση του ταμείου EFSF, και η νομισματική παρέμβαση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα – ο κίνδυνος δεν θα ξεπεραστεί. Γιατί δυστυχώς, υπάρχει κι ένας ακόμα, πολύ σοβαρός παράγοντας ανησυχίας: Με τα προγράμματα μονομερούς λιτότητας που εφαρμόζονται πλέον σε μια σειρά από ευρωπαϊκές χώρες, η ίδια η Ευρώπη κατευθύνεται πια σε γενικευμένη ύφεση! Και με πιθανότητα, αυτή τη φορά, να παρασύρει όλο τον υπόλοιπο κόσμο…

Κινδυνεύει να συμβεί σε όλη την Ευρώπη, αυτό που έγινε ήδη στην Ελλάδα: Όπου επιβλήθηκε μια σκληρή λιτότητα, χωρίς ταυτόχρονα μέτρα ανάκαμψης. Και το αποτέλεσμα ήταν να επιδεινωθεί η ύφεση, να παραμείνουν υψηλά τα ελλείμματα και να εκτοξευθεί το χρέος. Τώρα αυτό κινδυνεύει να συμβεί πανευρωπαϊκά… Γι’ αυτό και η τελευταία είδηση: ότι όλες οι χώρες της Ευρωζώνης προειδοποιούνται από τον S&P πως κινδυνεύουν με πιστοληπτική υποβάθμιση!

Αλλά αν η Ευρώπη ξαναμπεί σε ύφεση, τότε τα ελλείμματα όλων των χωρών θα αυξηθούν. Και τα χρέη τους θα εκτοξευθούν. Και τότε είναι πιθανό, ακόμα και μια συμφωνία μεθαύριο στις Βρυξέλλες, που μοιάζει «επαρκής» τώρα, να αποδειχθεί σε λίγους μήνες εντελώς ανεπαρκής. Και τότε μπορεί να γίνει πραγματικότητα, αυτό που θέλουμε όλοι να αποφευχθεί: το τέλος της ευρωζώνης!

Στην Ελλάδα υπάρχουν τρείς μείζονες προτεραιότητες για τους επόμενους μήνες, όχι για τον επόμενο χρόνο:

• Πρώτον, να τακτοποιηθεί οριστικά η βιωσιμότητα του Ελληνικού χρέους. Με το εθελοντικό κούρεμα που αποφασίστηκε στις 26 Οκτωβρίου…
• Δεύτερον, να εξασφαλιστεί η επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και των ασφαλιστικών ταμείων.
• Τρίτον, και υπέρτατο χωρίς το οποίο όλες οι άλλες δεν έχουν νόημα: η Ανάκαμψη!

Προέχει επίσης να ρυθμιστεί το συνολικό χρέος της Ελλάδας το ταχύτερο:

• Αυτό απαιτεί έναν «οδικό χάρτη» δημοσιονομικής προσαρμογής.
• Το έχουμε πει εξ αρχής, δεν διαφωνούμε με τους στόχους της δημοσιονομικής προσαρμογής. Συμφωνούμε πλήρως να εξαλειφθεί το έλλειμμα και να μειωθεί το χρέος.
• Προσθέτουμε, όμως, ένα ακόμα, το σπουδαιότερο: Ανάκαμψη τώρα!
• Επαναλαμβάνουμε τη διαφωνία μας με μέτρα οριζόντιων περικοπών και με τις αλλεπάλληλες φορολογικές επιβαρύνσεις που δεν μειώνουν την παραοικονομία, εξοντώνουν αυτούς που ήδη πληρώνουν.

 Ψηφίζουμε τον Προϋπολογισμό, πρώτον, γιατί δίνουμε απόλυτη προτεραιότητα να εξασφαλιστεί τώρα η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους και να τηρηθούν οι στόχοι της δημοσιονομικής προσαρμογής. Δεύτερον, για να ζητήσουμε αυτό που λείπει από το πρόγραμμα: Ανάκαμψη!

Υποσχέθηκα, να αποκαταστήσω τις μεγάλες αδικίες στους χαμηλοσυνταξιούχους και τους πολύτεκνους. Να αντικαταστήσω πολλά πράγματα που υπάρχουν σήμερα, με άλλα «ισοδύναμου αποτελέσματος».

Προτείνουμε: Να σταματήσει η υπέρ-φορολόγηση, να σταματήσουν τα χαράτσια. Με μικρότερους φορολογικούς συντελεστές μπορούμε να αντλήσουμε περισσότερα φορολογικά έσοδα. Μειώσεις συντελεστών θα ζητήσουμε ευθέως. Και δεν θα σταματήσουμε να το θέτουμε και να πιέζουμε, μέχρι να το καταφέρουμε.

 Με μια συνετή πολιτική, όπως αυτή που προτείνουμε, θα σταθεροποιήσουμε τη χώρα. Οικονομικά και κοινωνικά. Γι’ αυτό δεν θα σταματήσω να λέω αυτό που είπα από την αρχή: Χρειαζόμαστε Ανάκαμψη!

Χρειαζόμαστε εσωτερική σταθεροποίηση. Κατά προτεραιότητα να αντιμετωπίσουμε προβλήματα ασφαλείας.

Κατά προτεραιότητα, επομένως, θα καταργήσουμε το Νόμο για την Ιθαγένεια και αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης.

Κατά προτεραιότητα θα προωθήσουμε την ανακήρυξη ΑΟΖ. Η Ελλάδα πρέπει να βρει τον εαυτό της. Πρέπει να αξιοποιήσει τον πλούτο και τα πλεονεκτήματά της. Πρέπει να ασκήσει τα δικαιώματά της. Στο θαλάσσιο και χερσαίο ορυκτό πλούτο της.  Και πρέπει να παραμερίσει οριστικά, τους μόνιμους κήρυκες της ηττοπάθειας και την μοιρολατρίας.

Η Ελλάδα έχει «κόκκινες γραμμές» και τις τηρεί. Αλλά έχει και «γαλάζιες γραμμές», έχει και θεμιτές επιδιώξεις και τις προωθεί. Και αυτή τη στιγμή κεντρική της επιδίωξη είναι η ανακήρυξη της ΑΟΖ. Που ακόμα και η μικρή Κύπρος την αποτόλμησε. Κι εμείς δεν τολμήσαμε ακόμα.

Η Ευρώπη σήμερα βρίσκεται σε ιστορικό μεταίχμιο. Έχει εισέλθει σε μεταβατική φάση. Και η Ελλάδα βρίσκεται σε μεταβατική φάση. Κι έχει μεταβατική κυβέρνηση:

Εμείς πρωτοστατήσαμε να δημιουργηθεί! Όταν οι απίστευτοι χειρισμοί της προηγούμενης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, απομόνωσαν πλήρως τη χώρα και δημιούργησαν προς στιγμή τον κίνδυνο άμεσης εκδίωξης της  Ελλάδας από την Ευρώπη και ταυτόχρονης πλήρους χρεοκοπίας της.

Τη στιγμή που γενικευόταν η κρίση στην ευρωζώνη, δεν μπορούσε η Ελλάδα να μένει πλήρως απομονωμένη και ουσιαστικά ακυβέρνητη. Έπρεπε να αποκτήσει κυβέρνηση, να παραμείνει στην Ευρώπη και το ευρώ, να εξασφαλίσει την 6^η δόση  – κυρίως – να διασφαλίσει τη βιωσιμότητα του χρέους της. Και μόλις δρομολογηθούν όλα αυτά να πάει σε εκλογές.

Αυτή είναι μια προσωρινή μεταβατική κυβέρνηση! Δεν είναι συγκυβέρνηση. Δεν προέκυψε από κοινό πρόγραμμα διακυβέρνησης των κομμάτων που την αποτελούν. Τη στηρίζουμε για να επιτύχει τους στόχους της άμεσα.Δεν δίνουμε «συγχωροχάρτι» για τις αμαρτίες της προηγούμενης κυβέρνησης.

Όσα πρέπει να αλλάξουμε, θα το αλλάξουμε, αλλά χρειαζόμαστε την εντολή του ελληνικού λαού. Και θα τα αλλάξουμε μετά τις εκλογές. Η Νέα Δημοκρατία δεν είναι σήμερα ούτε συμπολίτευση ούτε αντιπολίτευση. Τι είναι; Είναι ο ρυθμιστικός παράγοντας των εξελίξεων! Είναι ο ρυθμιστικός παράγοντας, η εγγύηση μετάβασης σε μια νέα εποχή.

Ζούμε μια μετάβαση από το φαύλο κύκλο της κρίσης και της ύφεσης, στον ενάρετο κύκλο της Ανάκαμψης και της Ανάπτυξης.

Το πώς θα γίνει αυτό θα το αποφασίσει ο ελληνικός λαός. Και μόνον αυτός. Και πολύ σύντομα. Το Φεβρουάριο…

Εγώ υποσχέθηκα να του εξασφαλίσω ομαλές συνθήκες εκλογών. Χωρίς αγωνίες και εκβιασμούς. Και αυτά που θα του υποσχεθώ, αυτά θα κάνω.

antinews.gr

Δημοσίευση: Ιανουαρίου 09, 2012