Στοιχεία για Δίολκο και Διώρυγα Κορίνθου

Από τις αρχές της δεκαετίας του '80, η προστασία του Δίολκου είχε συνδεθεί με μια σειρά από μελέτες της εταιρίας της Διώρυγας που είχε σχεδιάσει να γκρεμίσει ό,τι απέμενε από τους αρχικούς χαμηλούς κρηπιδότοιχους του καναλιού και να τους αντικαταστήσει για να πετύχει μια διαπλάτυνση και εκβάθυνση. Αυτή η ιδέα, που προωθήθηκε από τους ισχυρούς-επιτήδειους της Διώρυγας για χρηματοδότηση προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με τον ισχυρισμό ότι ήθελαν να διατηρήσουν δήθεν τη ΔΙΩΡΥΓΑ ως μνημείο, συνοδεύτηκε από μια σειρά από μελέτες-φούσκες (1984, 1987, 1997), οι οποίες περιείχαν σοβαρότατες αυθαιρεσίες, ελλείψεις και τεχνικά προβλήματα. Όχι μόνο τα προβλήματα των μελετών αποσιωπήθηκαν, όχι μόνο οι μελέτες συνέχισαν να προωθούνται για χρηματοδότηση (και οι «αρμόδιοι», στους οποίους ανήκαν και ανώτεροι υπάλληλοι του Υπουργείου Οικονομικών, έκλαιγαν με κροκοδείλια δάκρυα γιατί δήθεν είχε π.χ. περάσει η προθεσμία για  κάποια ευκαιρία χρηματοδότησης , αλλά η καθεμιά χρησιμοποιήθηκε ώστε να «εξυπηρετηθούν» νέες απάτες!!!

Το Υπουργείο Πολιτισμού φαίνεται ότι είχε δώσει την άδεια να γίνουν ΟΛΑ ΑΥΤΑ, και είχε πιθανόν «αποσυρθεί» αφήνοντας στη Διώρυγα τον πλήρη έλεγχο τόσο για τη Διώρυγα την ίδια (ως δήθεν «μνημείο»!) αλλά και για τον Δίολκο, ο κηρυγμένος αρχαιολογικός χώρος του οποίου κυριολεκτικά  ΔΕΣΠΟΖΕΙ στη μια άκρη του Καναλιού! Σε κάθε απόπειρα ελέγχου, χωρίς να αναφέρει ότι υπήρχε πολλαπλά παράνομη «συνεννόηση» με τους ισχυρούς επιτήδειους  του καναλιού, το ΥΠΠΟ έδειχνε με πονηρία και αυταρέσκεια προς τη Διώρυγα ενώ ο Δίολκος διαμελιζόταν.

Από ανεπαρκής ως σκοτεινή η στάση της τοπικής αυτοδιοίκησης, εξηγείται μεταξύ άλλων από τη διά νόμου συμμετοχή στο Διοικητικό Συμβούλιο της Διώρυγας δύο εκπροσώπων της. Ανώτεροι υπάλληλοι του Υπουργείου Οικονομικών (που εποπτεύει άμεσα στη Διώρυγα), εκπρόσωποι της Αυτοδιοίκησης και άλλοι επιφανείς διορισμένοι, μαζί με τους «δικούς τους» (και με συγγενείς ακόμα και στο Υπουργείο Πολιτισμού) θεωρούσαν τη Διώρυγα ως οικογενειακή τους επιχείρηση. Αν η χρυσή αγελάδα τους τσαλαπατούσε ένα αρχαίο μνημείο, τόσο το χειρότερο για το μνημείο!

Μία καταγγελία προς τη Δικαιοσύνη, το 1999, οδήγησε σε περισσότερα ψέματα από τους «αρμόδιους» του ΥΠΠΟ. Στην ιδιωτικοποίηση της Διώρυγας, το 2001, το κράτος για άλλη μια φορά απαξίωσε ακόμη και να αναφέρει τον Δίολκο. Όταν ρωτήθηκαν, οι «αρμόδιοι» του ΥΠΠΟ είπαν ψέματα ότι είχαν πάρει μέτρα προστασίας για το μνημείο!!! Έτσι, για όσα χρόνια έμεινε (πριν τελικά η ιδιωτικοποίηση αποτύχει), η ιδιωτική εταιρία πήρε, μαζί με την εκμετάλλευση της Διώρυγας, το σιωπηρό «δικαίωμα» να συνεχίσει τη δρομολογημένη κατεδάφιση του πολύπαθου μνημείου.

Όλα αυτά τα χρόνια, η διάβρωση συνεχιζόταν ανεμπόδιστη. Διάφορες υποκριτικές ενασχολήσεις του ΚΑΣ, όπως το 1988, το 2000 και το 2007, ήταν στην πραγματικότητα κεκαλυμμένα συμβόλαια θανάτου.

Νέες καταγγελίες από τα τέλη του 2005 και μετά οδήγησαν σε περισσότερες ανοησίες τους αρμόδιους, όπως π.χ. στην υπόσχεση για μια «μελέτη» που άλλοτε εμφάνιζαν σαν μελέτη αναστήλωσης (και μάλιστα σε διπλό. ρόλο, είτε σαν δήθεν συνολική φροντίδα για το μνημείο είτε σαν αποκλειστικά «αρχαιολογική» δουλειά που όμως ΔΕΝ περιελάμβανε την προστασία από τη θάλασσα!!!) άλλοτε σαν μελέτη ανάδειξης (για να ταιριάζει με μια ψευτομελετούλα του 1989 που πρότεινε. παγκάκια για το σπαρασσόμενο μνημείο) και άλλοτε σαν μελέτη για προσωρινά μέτρα προστασίας (για να εμφανίσουν στον εισαγγελέα πως φρόντιζαν το αθώο θύμα τους!)

Μετά ΚΑΙ από αυτό το φιάσκο, ήρθε η σειρά του επόμενου: ένα Σχέδιο Πλαίσιο (2007) όπου - για να καλυφθούν σύμφωνα με την πάγια τακτική οι πάντες - προτάθηκε η αναβίωση μιας υποτιθέμενης μελέτης που είχε κάνει το 1987 η Διώρυγα και που προέβλεπε (δήθεν!) μεταλλικά πετάσματα.

Το Σχέδιο Πλαίσιο (που δεν ήταν παρά μια μισο-αρχινισμένη μελέτη που υποτίθεται ότι θα οδηγούσε σε προσωρινά μέτρα προστασίας) προέβλεπε επίσης να υπογραφεί Κοινή Υπουργική Απόφαση ώστε να εφαρμοστούν τα ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΑ μεταλλικά πετάσματα του 1987. Κι ακόμα, θεωρούσε ότι έπρεπε να κηρυχθεί η Διώρυγα μνημείο (πιθανότατα για να «ταιριάζει» με τις απατεωνιές των αρχών του '80 τις οποίες είχε προφανώς προσυπογράψει το ΥΠΠΟ - στην ουσία επιτρέποντας την απίθανη σειρά από απάτες της Διώρυγας!!!

Όταν κι αυτή η προσέγγιση αποδείχθηκε μια μπλόφα, το Υπουργείο «Πολιτισμού» (που είχε βρει τη «λύση» να δίνει μόνιμα ψευδείς περιγραφές για το μνημείο και τη διάβρωση), ήρθε για άλλη μια φορά σε συνεννόηση με κάποιους «ειδικούς». Εδώ και πάνω από έναν χρόνο, προφανώς για να πείσουν τον εισαγγελέα ότι η ζημιά είναι μηδαμινή αλλά και για να καλύψουν ίσως παλιότερες ψεύτικες «πραγματογνωμοσύνες», επαναλαμβάνουν ΑΝΟΙΧΤΑ το ψεύδος ότι τα αρχικά τμήματα του Δίολκου «θα» γίνουν «όπως παλιά!»   

Φαίνεται ότι οι «αρμόδιοι» έχουν βρει τη χρυσή συνταγή της εγκατάλειψης: να στήνουν τόσες ανοησίες, ώστε να εξασφαλίζουν ότι θα σκοντάψουν στη συνέχεια. Φυσικά, κάθε υπόσχεση δεν μπορεί πια να σημαίνει απολύτως τίποτα.

Έτσι, μία μελέτη προστασίας από τη θάλασσα που το Υπουργείο Πολιτισμού αναγκάστηκε να «παραγγείλει» το 2010 μέσω του Υπουργείου Υποδομών, προς το παρόν δεν αποτελεί παρά μία συνέχεια στις πολυσχιδείς απάτες που οδήγησαν στη βαρύτατη -και συνεχιζόμενη- φθορά του Αρχαίου Δίολκου, όπως και στην προώθηση και συγκάλυψη δεκαετιών οικονομικού και αρχαιολογικού εγκλήματος! Θα αποκτήσει κάποιο νόημα μόνο ΟΤΑΝ και ΑΝ μεταφραστεί σε σοβαρή αλλά και μόνιμη προστασία για το πολύπαθο μνημείο.

20 Δεκεμβρίου 2011 - Σοφία Λοβέρδου

Δημοσίευση: Ιανουαρίου 24, 2012