Αρχική
Επικοινωνία
LIVE.png){kind=small}
Ο Καιρός
Κυριακή απόγευμα, ακριβώς τις ώρες που έβραζε το πανελλήνιο για το μέλλον των διαπραγματεύσεων, δυόμισι χιλιάδες αναίσθητοι και εγώ βλέπαμε στο Μπάντμιντον τον «Θείο Βάνια» του Τσέχοφ από το θέατρο Βαχτάνγκοφ της Ρωσίας. Δεν το έκανα επίτηδες, με βόλεψε ωστόσο αφάνταστα.
Χίλιες φορές καλύτερα από το να κρέμομαι σαν σφαχτό στο τσιγκέλι της τηλεόρασης περιμένοντας να φανεί το «άγιον φως» ενώ μέσα πλακώνονται οι αρχιερείς με τις αρμαθιές τα κεριά και τις ποιμαντορικές μπαστούνες.
Στο διάλειμμα - άνθρωπος είμαι - δεν άντεξα και τηλεφώνησα να μάθω σε ποια χώρα θα βγω όταν θα τελείωνε η παράσταση.
Ξέρω, δεν το έκανες επίτηδες, με βόλεψε ωστόσο αφάνταστα που το είχες στο αθόρυβο και δεν άκουσες την κλήση.
Ξαναγλίστρησα στη θέση μου σίγουρη ότι η Μαρίνα, η γριά μπάμπουσκα, θα πει πάλι την τελευταία λέξη από την προτελευταία κιόλας πράξη της ιλαροτραγωδίας:
«Σώπα παιδί μου, δεν είναι τίποτα. Θα κακαρίσουνε λιγάκι οι τσαλαπετεινοί και θα πάψουν...».
Κι όπως μου συμβαίνει κάθε φορά που βλέπω έργο του Τσέχοφ, έτσι και τώρα έσπασα το κεφάλι μου.
Μα πώς γίνεται κι ένας γιατρός από τη Μόσχα μπόρεσε να καταλήξει στην τέλεια διάγνωση, εκατόν τόσα χρόνια πριν καλά καλά γνωριστούμε;
Τσαλαπετεινοί στου Μαξίμου
Της Ρούλας Γεωργακοπούλου
0 Σχόλια για την ανάρτηση: "Σώπα παιδί μου, δεν είναι τίποτα."Τα θέματα των αναρτήσεων δεν εκφράζουν απαραίτητα και τις απόψεις των διαχειριστών και των συντακτών του ιστολογίου μας. Τα σχόλια εκφράζουν τις απόψεις των σχολιαστών και μόνο αυτών.
Σχόλια που περιέχουν ύβρεις ή απρεπείς χαρακτηρισμούς διαγράφονται κατά τον έλεγχο από την ομάδα διαχείρισης. Ευχαριστούμε.