Λεφτά υπάρχουν. Μαζί τα φάγαμε. Δεν διάβασα το μνημόνιο

Είναι οι τρεις μνημειώδεις φράσεις που χαρακτήρισαν την χειρότερη διετία της μεταπολιτευτικής Ελλάδας.

Ο Παπανδρέου είχε δίκιο. Λεφτά υπάρχουν.

Κυκλοφορούν στο ΙΚΑ Καλλιθέας, στα 100.000 προνοιακά επιδόματα μαϊμού, στις επιδοτήσεις και κοινοτικές επιχορηγήσεις, σε διευκολύνσεις για επιστροφές ΦΠΑ.

Πάνω από 1δις εξοικονόμηση υπολογίζουν από το ξεκαθάρισμα των συντάξεων.

Υπάρχουν στη φορολογητέα ύλη, από στους τιμημένους εφοριακούς που τώρα κάνουν μήνυση στον κ. Σπινέλλη που κατήγγειλε τον κανόνα του 4-4-2 για μειωμένα πρόστιμα στους φορολογικούς ελέγχους. (40% της μείωσης επωφελείται ο ελεγχόμενος, 40% ο ελεγκτής και 20% το κύκλωμα κατά τον κ. Σπινέλλη, πρώην γραμματέα της γραμματείας πληροφορικών συστημάτων). Αλήθεια γιατί τον μηνύουν ; Μήπως το σύστημα ήταν 4-5-1 ή 4-3-3 και λέει ανακρίβειες ο άνθρωπος και τους προσβάλλει; Κι αν λέει υπερβολές ας αποκαταστήσουν την «τιμή» του κλάδου στο πεδίο δράσης των φοροελέγχων.

Διακινούνται στις χρήσεις γης γιατί αν κάποτε ελεγχθούν τα πόθεν έσχες των υπαλλήλων σε πολεοδομίες, εκεί όπου τα αυθαίρετα είναι πιο πολλά από τα μανιτάρια, κι εκεί στα γαλανά νερά όπου οι όροι δόμηση είναι αυστηροί και άρα το κέρδος πιο μεγάλο, τότε το ΙΚΑ θα μοιάζει σαν απλό πταίσμα.

Ναι λεφτά υπάρχουν, κυκλοφορούν, διακινούνται. Όχι στην Ελλάδα. Στο σύστημα!

Μαζί τα φάγαμε. Έχει δίκιο ο κ. Πάγκαλος

Γιατί ο κ. Ρακιντζής , πρόεδρος του σώματος επιθεωρητών δημόσιας διοίκησης με στωικότητα αναφέρει πως σε 12500 περιπτώσεις πειθαρχικών ελέγχων στο δημόσιο μόνο 300 απολύσεις έχουν διαταχθεί από τα πειθαρχικά συμβούλια.

Λιγότερο από 3% δηλαδή.

Πειθαρχικά συμβούλια. Πλειοψηφία στη σύνθεσή τους έχουν οι ίδιοι οι υπάλληλοι. Οι οποίοι αποφασίζουν για τους συναδέλφους τους! Τι ωραία εφεύρεση! Δεν υπάρχει δικαιοσύνη, δικαστές διοικητικοί να αποφασίσουν; Πάμε κόντρα στην ανθρώπινη φύση και βάζουμε τους ανθρώπους να κρίνουν συναδέλφους;

Ακόμη και με τον σημερινό νόμο Ρέππα, που σήμερα βράδυ ψηφίζεται στα δευτεροβάθμια πειθαρχικά συμβούλια δεν μετέχει δικαστικός. Μόνο από το νομικό συμβούλιο του κράτους. Ημίμετρα εκεί που η χώρα αναστενάζει.

Ο έλεγχος στα χέρια των κρινόμενων; Και μαχαίρι και καρπούζι;

Βεβαίως είναι η απάντηση γιατί έτσι «κλείνει το κύκλωμα». Όταν ελέγχεις και το αδέκαστο σύστημα ελέγχου, ακόμη και τα αναπληρωματικά μέλη της επιτροπής που αποφασίζει.

Κι όταν έχεις τόσες διαδικασίες, γραφειοκρατία, σφραγίδες και υπογραφές ώστε μισολιπόθυμος από την ταλαιπωρία ο πολίτης να παρακαλά για το γρηγορόσημο, να ικετεύει για να πληρώσει. Κι έτσι γίνεται κι αυτός κομπιναδόρος ακόμη κι αν δεν ήταν, εθίζεται στην συναλλαγή.

Αυτό είναι το δημόσιο. Όχι ο κάθε υπάλληλος αλλά τα κυκλώματά του, το σύστημα δημόσιο.

Ποιος οργανώνει το δημόσιο; Μα οι πολιτικοί προϊστάμενοι, το κομματικό σύστημα.

Τι ψήφισε το 2002 η Βουλή για τη σύνθεση της επιτροπής που ελέγχει το πολιτικό χρήμα;

Δηλαδή το πώς χρηματοδοτούνται πέραν της κρατικής επιχορήγησης τα κόμματα και οι προεκλογικές δαπάνες και τα υπόλοιπα.

Ψήφισε πως η πλειοψηφία στην επιτροπή ελέγχου θα είναι πολιτικοί. Το υπηρεσιακό δηλαδή συμβούλιο που ελέγχει τους πολιτικούς κυριαρχείται από πολιτικούς! Όχι από δικαστικούς!

Τυχαία …. ομοιότητα με τα υπηρεσιακά συμβούλια των δημοσίων υπαλλήλων, δηλαδή του εκτελεστικού βραχίονα, του στρατού εφαρμογής των πολιτικών αποφάσεων !

Έτσι κλείνει το κύκλωμα. Μην μας ελέγχετε να μην σας ελέγχουμε! Κι αν δεν ειπώθηκε ρητά, πάντως συνομολογήθηκε, εφαρμόσθηκε, κυριάρχησε.

Κράτος και συστήματα χωρίς θεσμικά και κοινωνικά αντίβαρα. Δηλαδή χωρίς αξιολόγηση και έλεγχο.

Είναι δυνατόν να μην χρεοκοπήσει;

Βεβαίως φαγώθηκαν. Αλλά όχι από όλους κι όχι το ίδιο. Εντός συστήματος διακινήθηκαν, με το πολιτικό χρήμα που μετά γίνεται κρατικό και δημόσιο, επιχορηγήσεις , επιδοτήσεις και εκμαυλίζει συνειδήσεις, αλλάζει προοπτικές, κάνει τους αγρότες υπαλλήλους, τους υπαλλήλους βαποράκια, το δημόσιο εχθρό, σάπιο , διεφθαρμένο.

Δεν διάβασα το μνημόνιο δήλωσε ο κ. Χρυσοχοίδης. Λέει αλήθεια.

Κι όσοι το διάβασαν τότε, σε Ελλάδα κι Ευρώπη δεν έμαθαν τίποτε περισσότερο από τους αδιάβαστους.

Ποιος καταλάβαινε τη βόμβα της κρίσης χρέους; Ποιος Ευρωπαίος ηγέτης αντιλαμβανόταν τον συστημικό κίνδυνο για την Ευρώπη; Η Μέρκελ τιμωρούσε τους τεμπέληδες, η Ευρωπαική Τράπεζα ένιπτε τας χείρας της και όλοι εγηγούσαν πως το χρέος είναι εθνική, τοπική υπόθεση.

Οι δικοί μας πολιτικοί αμέριμνοι προσπαθούσαν με κάποιες περικοπές, να χρυσώσουν το χάπι στους κουτόφραγκους. Και κάποιοι άλλοι απερίσκεπτοι έφτιαχναν σχέδια ώστε το έλλειμμα δήθεν να μηδενισθεί.

Ελάχιστοι είδαν ρομαντικά μια ευκαιρία διαρθρωτικών αλλαγών στη χώρα.

Κανείς δεν διανοήθηκε τη συνέχεια.

Απροετοίμαστοι το 2009, ανίκανοι το 2010, απελπισμένοι το 2011, σε άτακτη διάλυση το 2012.

Δεν αντιλήφθηκαν το μνημόνιο, γιατί η νοοτροπία τους ήταν άλλη, ο εφησυχασμός δεδομένος, η προσοχή στραμμένη στο εσωτερικό και στο σύστημα. Οι δελφίνοι σχεδίαζαν το μέλλον τους, ο Παπανδρέου την αυλή του, ο Σαμαράς την τακτική του.

Όπως συνήθως, όπως πάντα, όπως πριν.

Ιδρυματοποιημένοι, μέσα στις δίνες των κυκλωμάτων, βοών, ψιθύρων, ευτελισμών, έχασαν την στιγμή, την επαφή, το στόχο.

Ένα σάπιο σύστημα, ένα κλειστό κύκλωμα. Χωρίς αέρα, χωρίς ορίζοντες. Καταρρέει καθημερινά, στην ανομία που γεννάει, στις ληστείες που πολλαπλασιάζονται, στην πόλη που καταλαμβάνεται, στην παρέλαση που ματαιώνεται, στις βρωμιές που αποκαλύπτονται.

Δεν θα βγούμε γρήγορα, δεν θα ξεφύγουμε εύκολα.

Αλλά μαζί μας δεν θα περπατήσουν.

Χάρης Τσάκωνας 

Δημοσίευση: Μαρτίου 19, 2012