ΤΗΣ ΑΣΥΝΑΡΤΗΣΙΑΣ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΧΩΡΙΣ ΤΖΑΤΖΙΚΙ

Βαρύγδουπο το ερώτημα: “Τι εστί άραγε το ενιαίο παλλαϊκό μέτωπο;” “Ποιο είναι το ΕΠΑΜ που τόσο υποτιμήσαμε και που μας εκπλήσσει τόσο αρνητικά τελευταία;”

Πρώτα πρώτα του ξεφεύγει ότι το είχε μεν υποτιμήσει το ΕΠΑΜ αλλά τώρα είναι αναγκασμένος να ασχοληθεί μαζί του. Μόνο που μένει να δούμε που κολλάει αυτό το “αρνητικά”. Στο ΕΠΑΜ ή στον αρθρογράφο με τα τζατζίκια; Γιατί είναι γνωστό ότι όπου υπάρχει το “αρνητικά” υπάρχει και το “θετικά”.

Τι διαπιστώνει λοιπόν ο αρθρογράφος για το ΕΠΑΜ που τόσο υποτίμησε και τώρα τον εκπλήσσει αρνητικά; Διαπιστώνει “αγάπη για την πατρίδα”, “συναγερμό μπρος στην καταστροφή”, “λαϊκή επανάσταση” (ολίγη) και “εμπεριστατωμένη οικονομική ανάλυση”. Βέβαια, το “εμπεριστατωμένη” το έχει σε εισαγωγικά σε μια προσπάθεια διακωμώδησης της έννοιας, αλλά επειδή παρακάτω δεν μπαίνει στον κόπο να αποδομήσει την οικονομική ανάλυση του ΕΠΑΜ βασιζόμενος προφανώς στην αξιωματική αρχή πως ότι δηλώσει ο ίδιος είναι θέσφατο, εγώ τα εισαγωγικά τα αφαιρώ. Και τι συμπέρασμα βγάζει από όλα αυτά; Το εξής χλευαστικό: “βουαλά…….έχεις το ΕΠΑΜ”.

Νέο θέσφατο. Όποιος δηλαδή αγαπάει τον τόπο του, σημάνει συναγερμό εν όψει μιας καταστροφής, επιδιώκει μια λαϊκή επανάσταση (έστω, ολίγη) και κάνει και την δέουσα οικονομική ανάλυση είναι για τα μπάζα. Τι να πει κανείς; Λες και ακούς τον Ένγκελς στην κριτική στο πρόγραμμα της Γκότα. Ούτε ο Καρτέσιος δεν έφθασε σε τέτοια ύψη.

Πάμε παρακάτω: “Να τα πάρουμε όμως από την αρχή. Μετά από τους μεγάλους λαϊκούς αγώνες κατά του μεσοπροθέσμου την άνοιξη του 2011 και τον ξεσηκωμό όλων των αντιπολιτευόμενων δυνάμεων της χώρας, συμπεριλαμβανομένου και του νεοεμφανιζόμενου κινήματος των αγανακτισμένων, μια νέα δύναμη εμφανίζεται δειλά δειλά σε όλη τη χώρα, οι θαυμαστές του Δημήτρη Καζάκη, ενός γνωστού στα μίντια οικονομολόγου”.

Όπως όλοι θα θυμούνται, φαντάζομαι, η εικόνα του Καζάκη ήταν ο καθημερινός μας εφιάλτης στα μίντια μέχρι την άνοιξη του 2011. Όποιο κανάλι και να άνοιγες, όποιο ραδιόφωνο και να άκουγες, όποιο σχόλιο και να προσπαθούσες να παρακολουθήσεις έτρωγες στη μάπα τη φάτσα του Καζάκη. Ακόμα και όταν ο Καζάκης ζούσε και εργαζόταν στο εξωτερικό, το Μέγκα και όλα τα κανάλια είχαν πίσω του επί μονίμου βάσεως έναν ανταποκριτή μπας και μείνει ασχολίαστη η παραμικρή οικονομική είδηση και όχι μόνο. Πράγμα που βέβαια δεν συνάδει με την “δειλά δειλά” εμφάνιση της δύναμης γύρω από τον πασίγνωστο οικονομολόγο που μετρούσε ήδη χιλιάδες θαυμαστές.

Συνεχίζουμε: “Εκείνη την εποχή εμφανίζονται διάφοροι επιστήμονες, καλλιτέχνες και «παλαιοί επαναστάτες» που από το γνήσιο, υποτίθεται, ενδιαφέρον τους για τα βάσανα του ελληνικού λαού πηγαίνουν στις πλατείες για να καταθέσουν την «έμπειρη, αμερόληπτη, εμπεριστατωμένη άποψη» τους για την ελληνική κρίση, τα λάθη που έχουν γίνει από τους έλληνες πολιτικούς και για το τι θα μπορούσε να αλλάξει από εδώ και πέρα. Μέσα σ’αυτούς τους επίτιμους καλεσμένους των πλατειών που ήταν πάντα ολίγον θολό το ποιος τους καλούσε, ήταν και ο Καζάκης, του ΕΠΑΜ”.

Εδώ καταλαβαίνουμε δυο βασικά πράγματα: Αδιακρίτως, όλοι οι επιστήμονες, όλοι οι καλλιτέχνες και όλοι οι παλιοί επαναστάτες (σε εισαγωγικά το τελευταίο βεβαίως βεβαίως) που πάτησαν το πόδι τους στις πλατείες (προφανώς εννοεί την πλατεία Συντάγματος) διακρίνονταν από δόλια σκοπιμότητα και από μεροληψία όταν ανέλυαν τα μικρούλια λαθάκια των καημένων Ελλήνων πολιτικών που τα έκαναν καθαρά από απροσεξία. Το άλλο που καταλαβαίνουμε είναι ότι όλοι αυτοί ελάμβαναν ειδικές προσκλήσεις για χοροεσπερίδες των αγανακτισμένων όπως προβλέπει το πρωτόκολλο για τις περιπτώσεις των διαδηλώσεων.

Και το κλου: “Ο Καζάκης αναγνωρισμένος οικονομολόγος με πτυχία και εμπειρία, με επιστημονικό προφίλ, αλλά και λαϊκότητα (ή καλύτερα λαϊκισμό), από την αρχή έπιανε τον παλμό των νεοελλήνων και σουλάτσαρε θεαματικά από πλατείες σε αίθουσες και από αίθουσες σε τηλεοπτικά πάνελ”.

Μα ποιος τον έγραψε αυτόν τον λογοτεχνικό θησαυρό; Που από το ίδιον του λαού (λαϊκότητα) περνάει στο μη αυθεντικό του (λαϊκισμός), έτσι απλά; Θέσφατο πάλι. Το οποίο στηρίζεται στα ατράνταχτα επιχειρήματα της δόλιας χρήσης των λέξεων “νεοέλληνες”, “σουλάτσαρε” και “πάνελ” που ως γνωστόν διεγείρουν στενάχωρα συναισθήματα στο θυμικό του αναγνώστη ειδικά στις μέρες μας.

Ας δούμε όμως την ρητορική του Καζάκη σύμφωνα με τους εξωγήινους (από το όνομα της ιστοσελίδας προέλευσης του άρθρου) αναλυτές. “Η ρητορική του ήταν ιδιαιτέρως ελκυστική και πονηρά υφασμένη, αφού από τη μία είχε μια οικονομοτεχνική ανάλυση της σύγχρονης (και όχι μόνο) ιστορίας της Ελλάδας, με επιχειρήματα και πληθώρα στοιχείων που θα έπειθαν και τον πιο δύσπιστο μη γνώστη εξειδικευμένων οικονομικών και από την άλλη είχε έναν λόγο εσκεμμένα και κατ’επίφαση λαϊκό που μιλούσε για την ανάγκη να παραγκωνιστούν οι όποιες πολιτικές-ιδεολογικές διαφορές των ελλήνων με σκοπό την ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ”.

Λαμβάνοντας υπ όψη ότι η μόνη κριτική που ασκείται στον ρήτορα περιορίζεται στις λέξεις “πονηρά”, “μη γνώστη”, “εσκεμμένα” και “κατ επίφαση” χωρίς ίχνος πολιτικής ή επιστημονικής τεκμηρίωσης των παραπάνω αυθαίρετων προσβολών και κραυγών οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι αν δεν είσαι λαμόγιο με 3 διδακτορικά στην οικονομία και την ιστορία δεν έχεις ελπίδα. Ο Καζάκης σε έπεισε.

Πάμε παραπέρα: “Ο Καζάκης αξίωνε οι ταξικές και πολιτικές αντιθέσεις της ελληνικής κοινωνίας (όπως και κάθε κοινωνίας) να τσουβαλιαστούν κάτω από μια επίπλαστη εθνική ενότητα”.

Δεν είναι γνωστό από ποιαν ακριβώς ιδεολογική και πολιτική θέση εκτοξεύονται τα βέλη στη συγκεκριμένη φράση. Να υποθέσουμε αναρχική ή, έστω, μαρξιστική; Ούτως ή άλλως και οι δυο αντιλήψεις (ο Καζάκης είναι οπαδός της δεύτερης, δεν το κρύβει) αποδέχονται ότι μόνο με την συγκρότηση του έθνους γεννιέται ο σύγχρονος ταξικός κατακερματισμός της κοινωνίας. Προηγούμενα υπήρχε η φεουδαρχία με μια άθλια μάζα υπηκόων του εκάστοτε μικρού ή μεγάλου ελέω Θεού ηγεμόνα. Στα πλαίσια του έθνους την θέση του υπήκοου παίρνει ο πολίτης και έτσι γεννιέται η έννοια του λαού, του συνόλου δηλαδή των πολιτών που έχουν συγκεκριμένα πολιτικά χαρακτηριστικά και συγκεκριμένα δικαιώματα ανύπαρκτα στην φεουδαρχία. Και που είναι διαιρεμένοι σε τάξεις ανάλογα με τα οικονομικά τους συμφέροντα για να το πούμε απλά και κατανοητά. Προς τι λοιπόν η χρήση της λέξης “τσουβάλιασμα” και προς τι το “επίπλαστη”; Αν οι πολιτικές και οι ταξικές αντιθέσεις συμβαίνουν στα πλαίσια του ελληνικού έθνους, μάλιστα. Το να επικαλείσαι εθνικές ενότητες είναι αντεπαναστατικό και ταξικά προδοτικό. Όταν όμως ο Γερμανός προλετάριος έρχεται εδώ με τη στολή της Βέρμαχτ, εσύ, ο Έλληνας προλετάριος τι θα κάνεις; Θα τον αγκαλιάσεις αδελφικά ή θα προστατεύσεις την οικογένεια σου, το σπίτι σου, το χωριό σου, το κοινωνικό σου κράτος και την πολιτιστική σου κληρονομιά (από τον Παρθενώνα μέχρι τον τάφο του παππού σου) δηλαδή αυτό που με μια λέξη λέμε “πατρίδα”; Και που ανήκει σε όλο τον λαό, σε όλες τις τάξεις του; Τι έκαναν οι Έλληνες με το ΕΑΜ; Ή μήπως στο ΕΑΜ ήταν στρατευμένοι μόνο προλετάριοι; Και αν πάλι οι κατακτητές έρθουν εδώ με την δύναμη του χρήματος και όχι των όπλων (σε πρώτη φάση) επειδή η ντόπια ολιγαρχία ξεπούλησε την χώρα, αλλάζει τίποτα; Μήπως θα έπρεπε να είχαμε αφήσει τον Χίτλερ να ενώσει την Ευρώπη τότε, οπότε ας μην κάνουμε το ίδιο λάθος τώρα με την Μέρκελ; Άλλο ανέκδοτο;

Συνεχίζουμε. “Ο «καλός» αυτός κύριος είχε πάντα να επιδείξει μία πληθώρα στοιχείων που αποδείκνυαν, υποτίθεται,  τη διαχρονική και συστηματική επίθεση των ξένων δυνάμεων, των μεγάλων ξένων συμφερόντων και των διεθνών οργανισμών ενάντια στην ελλάδα. Στο ίδιο συνομωσιολογικό ύφος καταδίκαζε την ξεπουλημένη πολιτική των τελευταίων ελληνικών κυβερνήσεων, όπως κάνει κάθε φιλόδοξος κομματάρχης που σέβεται τον εαυτό του. Το πακέτο λύσεων που πρότεινε ήταν η επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή, η ενδυνάμωση της εθνικής οικονομίας, η εθνική κυριαρχία και άλλα διάφορα εθνικοαπελευθερωτικά”.

Ομολογουμένως μαθαίνουμε μια μεγάλη αλήθεια που είχε διαφύγει από όλους τους Έλληνες και ξένους ιστορικούς των τελευταίων δυο αιώνων ανεξαρτήτως ιδεολογικής και πολιτικής τοποθέτησης: Κανείς απολύτως δεν επιβουλεύτηκε την ανεξαρτησία της Ελλάδας από την σύσταση της. Δεν υπήρξε διαχρονική και συστηματική επίθεση των ξενών συμφερόντων. Πρόκειται για συνομωσιολογίες. Αφού ευχαριστήσουμε που είδαμε επιτελούς το φως το αληθινό, μιαν ερώτηση. Σε ποιους ακριβώς ξεπούλησε η “ξεπουλημένη πολιτική των τελευταίων ελληνικών κυβερνήσεων”; Όχι πάντως στη Ζίμενς, έτσι; Όσο για την απόρριψη του πακέτου λύσεων του “καλού κυρίου” Καζάκη η επιχειρηματολογία είναι τόσο ακλόνητη όσο και ανύπαρκτη.

Συνεχίζει η κριτική των κυρίων κριτικών: “Όσο για τον Καπιταλισμό, ως σύστημα αδηφάγο και υπερεθνικό, ούτε αναφορά. Για την ταξική διαστρωμάτωση των ανθρώπων, ανεξαρτήτως εθνικής προέλευσης, επίσης ούτε αναφορά. Για τον συγκαλυμμένα εθνικιστικό λόγο του δόκτωρα Καζάκη, αυτά είναι αναλύσεις ξεπερασμένες μιας και τώρα, η όποια στοιχειωδώς πολιτική θέση, χαρακτηρίζεται ως κομματική αγκύλωση”.

Λέξεις μαγικές. “Καπιταλισμός”, “υπερεθνικός”, “ταξική διαστρωμάτωση”. “Ούτε αναφορά” μας λέει ο επίδοξος εκτελεστής των “ξεπερασμένων αναλύσεων” του Καζάκη. Να είχε παρακολουθήσει και καμιά ομιλία! Έχει μαλλιάσει η γλώσσα του Καζάκη να τα αναλύει σε πολιτικά αμόρφωτους βαλτούς προβοκάτορες της φτηνής αριστερίζουσας μπουρδολογίας, για να μην πω τίποτα χειρότερο. Ωραία λοιπόν. Ο Καζάκης λέει ανοησίες ή είναι εγκάθετος του συστήματος. Τι προτείνουν οι κύριοι επαΐοντες της επανάστασης; Να περιμένουμε τους προλετάριους του Μπαγκλαντές να ανέλθουν στο επίπεδο των Σουηδών προλετάριων ή τους Σουηδούς προλετάριους να κατέλθουν στο επίπεδο των προλετάριων του Μπαγκλαντές; Ενδεχομένως μετά 4 αιώνες; Ή δεν πειράζει αν μέχρι τότε έχουν αφανιστεί αυτοί που εννοούμε, ο καθένας με τον τρόπο του, Έλληνες μαζί με δεν ξέρω πόσους άλλους λαούς; Ειπώθηκε με διαφορετικό τρόπο πριν: Ο κάθε λαός αφέντης στον τόπο του, τον τόπο που ποτίζει με τον ιδρώτα του, μόνο τότε αποκτά νόημα η ταξική πάλη. Μέχρι τότε είναι πάλη ανεξαρτησίας μέσα από την συμμαχία των λαϊκών μαζών πάντα ενάντια στο κεφάλαιο που στο μεταξύ όμως έχει αποκτήσει κατεξοχήν υπερεθνική (παγκοσμιοποιημένη το λένε σήμερα) μορφή. Γι' αυτό θέλει να καταλύσει τα κράτη έθνη. Για να μας γυρίσει σε μια νέα φεουδαρχία. Διαφορετικά θα είχαμε περάσει στο σοσιαλισμό ή κομμουνισμό ή αναρχία (όπως προτιμάει ο καθένας) κατευθείαν από την παλιά φεουδαρχία. Με τα παρακάτω και τις “παραστάσεις” του “κυρίου Καζάκη” από τις οποίες μετά “εξαφανιζόταν” (έπρεπε να εγκατασταθεί μόνιμα εκεί προφανώς) δεν θα ασχοληθώ. Μπορεί να το κάνει ένα οποιοδήποτε από τα πρωινάδικα της TV: 

“Ο κύριος Καζάκης μετά από κάθε «παράσταση», όμορφα και ηρωικά, εξαφανιζόταν για να πάει στην επόμενη πλατεία, στην επόμενη πόλη, στο επόμενο κανάλι, αφήνοντας το ενθουσιασμένο κοινό να μιλάει για τον πολύ ενημερωμένο επιστήμονα, αλλά και τον προσιτό άνθρωπο, τον έναν από εμάς, που ξέρει όμως πιο πολλά από εμάς”.

Και τώρα το θαύμα: Ο Καζάκης ως νέος Ιησούς. “Και έτσι σιγά σιγά με παρουσία σε όλη την Ελλάδα, με γεμάτες πλατείες και αμφιθέατρα, με όλο και περισσότερο κόσμο να πίνει νερό στο όνομα του Καζάκη, στήνεται ένα κανονικό fan club και ιδρύεται στα μέσα Ιουλίου το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο. Το ΕΠΑΜ, διατείνεται ότι δεν είναι κόμμα και μάλιστα ότι δεν επιθυμεί τον εγκλωβισμό των Ελλήνων στις κομματικές και όποιες άλλες ιδεολογικές διαχωριστικές γραμμές. Το ΕΠΑΜ διατείνεται ότι είναι μέτωπο και ο ρόλος του είναι προσωρινός και στοχεύει μόνο στην ανασυγκρότηση της χώρας, όπως το ΠΑΣΟΚ στοχεύει στο σοσιαλισμό, το ΚΚΕ στον κομμουνισμό κ.ο.κ. Στο ΕΠΑΜ χωράνε οι πάντες, αριστεροί και δεξιοί, ακροαριστεροί και ακροδεξιοί. Πατριώτες να είναι και να θέλουν να σωθεί το έθνος και όλα τα άλλα λύνονται. Και οι εχθροί, τότε, ποιοι είναι για το ΕΠΑΜ; Οι ξένοι, φυσικά, που μας πολεμούν από τα γενοφάσκια μας, οι γερμανοί κατακτητές, η Μέρκελ και ο Σαρκοζί, οι τούρκοι που καιροφυλακτούν στα σύνορά μας, οι ξένοι πολυεθνικοί όμιλοι και όλοι οι έλληνες πολιτικοί που ξεπουλάνε την εθνική μας κυριαρχία. Τόσο απλά είναι τα πράγματα για το ΕΠΑΜ. Και στον αγώνα που έχει εξαπολύσει απέναντι σε όλα αυτά τα δεινά ευπρόσδεκτοι είναι όλοι, και πάνω απ’όλα όλοι οι ένστολοι, στρατιωτικοί και αστυνομικοί, η εκκλησία που πρέπει να οργανώσει λαϊκοκληρικές συνελεύσεις και όλη η ελληνική ομογένεια.” 

Αχ βρε αναλυτή μου. Αν στα παραπάνω απουσίαζε το όνομα Καζάκης, η λέξη ΕΠΑΜ είχε αντικατασταθεί από τη λέξη ΕΑΜ και οι λέξεις Μέρκελ και Σαρκοζί από τις λέξεις Χίτλερ και Μουσολίνι τότε το ξέρεις για ποια ιστορική περίοδο θα μιλούσες; Συνειδητοποιείς ότι θα παρομοίαζες το ΕΑΜ με fan club; Ανιστόρητε εξωγήινε! Ξέρεις πόσοι κληρικοί ήταν εαμίτες; Ξέρεις πόσοι αστυνομικοί ήταν οργανωμένοι στο ΕΑΜ; Ξέρεις ποιος ήταν ο στρατιωτικός αρχηγός του ΕΛΑΣ; Τι ήταν όλοι αυτοί; Ενεργούμενα του κεφαλαίου; Ξέρεις πόσο αίμα έχυσαν και για χάρη σου; Οι αντάρτες που βροντοφώναζαν και τραγουδούσαν “Δεν πολεμάμε αντάρτες μέσ τα χιόνια μόνο και μόνο για τη λευτεριά” τι εννοούσαν βρε επαναστάτη του γλυκού νερού;

Άντε να τελειώνουμε. “Δηλαδή με άλλα λόγια, ευπρόσδεκτοι είναι ακόμα και αυτοί που πατάγανε με τα άρβυλα τους τα δημοκρατικά δικαιώματα των επαναστατημένων ανθρώπων κατά τη διάρκεια της δικατατορίας του Παπαδόπουλου, ακόμα και αυτοί που σπάνε τα κεφάλια των διαδηλωτών με τα γκλομπ τους στις αντιμνημονιακές πορείες, ακόμα και οι πλούσιοι παπάδες που απολαμβάνουν την αμύθητη εκκλησιαστική περιουσία και διαπλέκονται σε τεράστια οικονομικά σκάνδαλα, ακόμα και οι businessmen της διασποράς που επεκτείνουν τις μεγαλοεταιρείες τους στο εξωτερικό. Είναι ευπρόσδεκτοι όλοι οι απανταχού έλληνες μόνο και μόνο επειδή είναι έλληνες”.

Όχι. Δεν είναι όλοι ευπρόσδεκτοι. Δεν είναι ευπρόσδεκτοι οι προσκυνημένοι που έλεγε ο Κολοκοτρώνης αν τον έχεις ακουστά. Δεν είναι ευπρόσδεκτοι οι δωσίλογοι. Όλοι οι άλλοι είναι. Οι αξιωματικοί της δικτατορίας του Παπαδόπουλου, όσοι υπάρχουν ακόμα, έχουν να επιλέξουν. Το ίδιο και οι πραιτοριανοί με τις ασπίδες. Ή με το λαό ή με τους τραπεζίτες. Και το ξέρουν. Τότε το σκηνικό ήταν στημένο αλλιώς. Πολλοί είχαν πιστέψει στον μπαμπούλα του κομμουνιστικού κινδύνου που είχε στηθεί παγκόσμια για να μοιράζεται ο κόσμος πιο άνετα. Σήμερα είναι διαφορετικά τα πράγματα, δεν καταπίνεται το χάπι της βλακείας εύκολα, αλλιώς ο στρατός θα είχε πνίξει στο αίμα την εξέγερση του λαού προ πολλού και οι παρελάσεις θα γίνονταν κανονικά όπως θα ήθελαν οι δωσίλογοι. Όχι με ΜΑΤ και αποκλεισμούς του κέντρου.

“Και οι μετανάστες που ζουν εδώ; Για αυτούς γιατί δε μιλάει το ΕΠΑΜ; Αυτοί δεν είναι οι πρώτοι που πλήττονται από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές των ελληνικών κυβερνήσεων, της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ.; Με αυτούς δε βράζουμε στο ίδιο καζάνι; Όχι, εμείς ταιριάζουμε πιο πολύ με τους έλληνες μεγαλοεπιχειρηματίες και τραπεζίτες που είναι μέσα στις ζεστές τους βίλλες!”

Όσα περισσότερα λες τόσο πιο πολύ με κάνεις να πιστεύω ότι ο ρόλος σου είναι δόλιος. Ποιος σου είπε ότι δεν μιλάει για μετανάστες το ΕΠΑΜ; Κάνεις το κορόιδο ή είσαι; Πως γίνεται με όλη σου τη διεθνιστική γνώση να μην αντιλαμβάνεσαι ότι οι μετανάστες χρησιμοποιούνται, ότι η δυστυχία τους είναι όπλο στα χέρια του κεφαλαίου που τόσο αντιπαλεύεις; Δεν βλέπεις ότι έχουν μετατρέψει την Ελλάδα σε μια χωματερή ανθρώπινων ψυχών επίτηδες; Για να μας κάνουν όλους αλοιφή; Για να σβήσουν κάθε συναίσθημα του ανήκειν κάπου, για να σβήσουν σ' αυτούς και σε μας κάθε αξιοπρέπεια ώστε να ρίξουν τα μεροκάματα στο τάλιρο; Για να μας κάνουν και Λίβανο αν χρειαστεί; Τι θα λες σε 10-20 χρόνια όταν αυτοί θα είναι 5 ή 6 εκατομμύρια και εμείς 7 ή 8 και θα κοιταζόμαστε με τα μάτια κόκκινα από το μίσος;

Τι λέει το ΕΠΑΜ; Λέει ναι σε όσους έχουν εγκατασταθεί κανονικά εδώ, όσοι δουλεύουν μαζί μας, τους βλέπουμε κάθε μέρα σε δουλειές, πληρώνουν τις εισφορές τους και ότι άλλο πρέπει και από εκεί και πέρα καταγγελία της Δουβλίνο 2 και προώθηση των υπόλοιπων στις χώρες που είχαν από την αρχή επιλέξει, άλλο αν φράκαραν εδώ. Ξέρεις τι μάσες γίνονται από τα γνωστά λαμόγια που για τους μετανάστες στην Ελλάδα τσεπώνουν κάτι κατοστάρικα το κεφάλι; Και στο μεταξύ όλο και διεγείρουν την δυσφορία, τα πάθη, το μίσος που μπορεί να βρει διέξοδο μόνο στο αίμα.

Τα υπόλοιπα λίγα που γράφεις τα αφήνω στη κρίση όσων μας διαβάζουν. Μιλάς για τα Ίμια! Ιδέα δεν έχεις για το παιχνίδι που παίχτηκε εκείνο το βράδυ. Αυτό όμως δεν θα σε γλυτώσει από τις συνέπειες του. Εσύ φαίνεται ότι θεωρείς διεθνισμό το να δώσεις και το βρακί σου. Εγώ έχω άλλη αντίληψη για τον διεθνισμό. Την συναδέλφωση των λαών με αξιοπρέπεια και ισοτιμία, όχι τον θλιβερό αχταρμά των εξαθλιωμένων. Περαστικά. Ούτως ή άλλως το μάθημα θα το έχεις. Είτε με τον τίμιο αγώνα που προτείνω εγώ, είτε με την οδυνηρή ισοπέδωση χωρίς τέλος που πρεσβεύεις εσύ. Στο όνομα της επανάστασης τρομάρα σου. Θαυμάστε:

“Άλλωστε για το ΕΠΑΜ, σύμφωνα με  άρθρο στο site του, η σημαία και το εθνικό νόμισμα είναι τα σύμβολα αυθυπαρξίας μίας χώρας. Το κόμμα του κυρίου Καζάκη, και σε άλλα άρθρα στο site του, δεν παραλείπει να μας υπενθυμίζει την εθνική μας καταγωγή και τους εθνικούς μας εχθρούς, όπως στο άρθρο για την επέτειο των Ιμίων, που μόνο ακροδεξιές οργανώσεις θα έβρισκαν επίκαιρο.”

“Αν το Ε.ΠΑ.Μ., σας θυμίζει και λίγο από Ε.Α.Μ. (εθνικό απελευθερωτικό μέτωπο) και αν η «ευπρόσδεκτη» ΕΛ.ΑΣ (ελληνική αστυνομία) σας θυμίζει και λίγο από Ε.Λ.Α.Σ. (ελληνικός λαϊκός απελευθερωτικός στρατός), αυτή ακριβώς είναι η επιτυχία της σούπας του Καζάκη που μυρίζει τόσο πατριωτισμό και λαϊκισμό όσο και η σούπα κάποιων άλλων (εθνικο)σοσιαλιστών του παρελθόντος που μιλούσανε πάντα με το έθνος πρώτη λέξη και μετά σφαγιάζανε εκατομμύρια ανθρώπων που δε γουστάρανε. Και γι’αυτούς που δε φοβούνται τα ζόμπι του μεταξά και του χίτλερ, να μην αυταπατώνται: ο απολυταρχισμός μεταλλάσεται με τον καιρό, βγάζει τη σβάστικα και το χακί, φοράει γραβάτα και σακάκι, και μας λέει «ωραία, δημοκρατικά, επιστημονικά λόγια» που μας μιλάνε στο μυαλό και στην καρδιά…”

Όχι. Δυστυχώς στα τελευταία λόγια του, αυτά που φωνάζει με έντονους χαρακτήρες, δεν εννοεί τους τραπεζίτες. Τον Καζάκη εννοεί.

απάντηση και σχολιασμός σε αυτό το άρθρο

Γιώργος Αδριανός

Δημοσίευση: Απριλίου 02, 2012