Αλλόκοτα μαθηματικά

Θεώρημα Α: Συμφωνία «κυρίων»

Υπάρχει ένα θέμα στο οποίο συμφωνεί, όχι μόνο το ΠΑΣΟΚ με την ΝΔ, αλλά και ο Τόμσεν με τον Τσίπρα και την Παπαρήγα, οι μνημονιακοί με τους αντιμνημονιακούς, οι καθεστωτικοί με τους επαναστάτες. Ποιο είναι αυτό; Το ύψος από τα υποτιθέμενα έσοδα από την πάταξη της φοροδιαφυγής – εισφοροδιαφυγής. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Στραγγαλισμός μέχρι θανάτου για όλους τους Ελληνες επαγγελματίες και μικροεπιχειρηματίες και πρώτα από όλους, αυτούς που ασκούν παραγωγικά επαγγέλματα. Φυσικά όλοι αυτοί οι «θανάσιμοι» μεταξύ τους εχθροί ομονοούν και στην

«φιλολαϊκή» ρητορεία τους. Ολοι χτυπάνε φιλικά … την πλάτη στον επαγγελματία και του λένε «εμείς σε στηρίζουμε αδελφέ μας· δεν εννοούμε εσένα φοροφυγά» και όλοι μαζί ομονοούντες ψηφίζουν την εξόντωση του με «τελευταίες» περαιώσεις κ.λ.π..

Θα διαμαρτυρηθούν οι «αντιπολιτευόμενοι», ότι τάχα δεν ψήφισαν την περαίωση… Εκανε κάποιος από αυτούς τους υποκριτές την πρόταση να εξαιρεθούν από τον έλεγχο (όσων θα αρνούνταν την περαίωση) οι φορολογικές παραβάσεις, που δεν συνιστούν φοροδιαφυγή; Κανείς. Ξέρουν ότι ο επαγγελματίας τρέμει τον έλεγχο, ακόμη κι αν δεν έχει

φοροδιαφύγει, γιατί κάποια παράβαση θα του βρεί ο ελεγκτής. Ξέρουν ότι η φορολογική νομοθεσία είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του εκβιαστή ελεγκτή, αλλά όλοι έκαναν το κορόιδο, βάζοντας πλάτη στον Παπακωνσταντίνου. Τι απευχόταν ο Παπακωνσταντίνου; Τις λογικές και δίκαιες προτάσεις, που θα έβαζαν κάποια όρια στον εκβιασμό. Το ότι όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα απέρριπταν όλα τα νομοσχέδια ήταν δεδομένο. Ετσι ο κάθε υπουργός περνάει όλες τις πονηρές διατάξεις λέγοντας «δεν βλέπετε την αντιπολίτευση; Άρνηση σε όλα»· και φυσικά το δημοσιογραφικό κατεστημένο φροντίζει για το μπουρδούκλωμα και την σύγχυση. Το να μην ψηφίζω ένα νομοσχέδιο της κυβέρνησης, δεν εμποδίζει στο να κάνω βελτιωτικές προτάσεις, που θα απαλύνουν κάπως τις συνέπειες των νομοσχεδίων, που δεν ψηφίζω· κι όμως δεν βρέθηκε ούτε ένας βουλευτής, ούτε ενός κόμματος, να κάνει αυτήν την πρόταση.

Αντίθετα πολλοί μίλαγαν για χαριστική ρύθμιση. Δηλαδή και γδαρμένοι και ατιμασμένοι οι επαγγελματίες.

Ποιο ήταν το αποτέλεσμα της «χαριστικής ρύθμισης»; Ακόμα περισσότερα λουκέτα, δηλαδή ακόμη μικρότερη βάση παραγωγικών φορολογουμένων και φυσικά ακόμη λιγότερα έσοδα για το κράτος. Γιατί ο στόχος δεν είναι η πάταξη της φοροδιαφυγής, αλλά η πάταξη και η προλεταριοποίηση των παραγωγικών (αρχικά) επαγγελματιών (και στην συνέχεια όλων) και σε αυτό το άθλιο σχέδιο όλοι έχουν τον δικό τους ρόλο και το δικό τους μερίδιο ευθύνης. Εάν κάποιος ήθελε πραγματικά την πάταξη της (επιθετικής*) φοροδιαφυγής θα έκανε σωστές προτάσεις επί της νομοθεσίας και της δημόσιας διοίκησης, θα έκανε προτάσεις για την πλήρη εκλογίκευση της γραφειοκρατίας και της φορολογικής νομοθεσίας. Αλλά τέτοιες (ολοκληρωμένες) προτάσεις δεν είδαμε και δεν βλέπουμε τίποτε άλλο, εκτός από συνθήματα (της κακιάς ώρας) και τίτλους.

Η εξάλειψη της φοροδιαφυγής επιτυγχάνεται μόνο με τον συνδυασμό της νομικής και πρακτικής απλούστευσης του φορολογικού συστήματος, της δίκαιης και αναλογικής κατανομής των βαρών, των (πραγματικά) αποτρεπτικών ποινών, του απόλυτα διαυγούς νομοθετικού πλαισίου, και της λογιστικής σύνδεσης και συμπληρωματικότητας των φόρων. Η υποβάθμιση κάποιου από τα παραπάνω χαρακτηριστικά, που πρέπει να έχει η φορολογική νομοθεσία είναι εκ του πονηρού. Το Ελληνικό φορολογικό σύστημα δεν έχει κανένα από αυτά (τα χαρακτηριστικά) και από καμία κομματική ή συντεχνιακή πλευρά δεν βλέπω μία συνολική πρόταση, που να τα έχει όλα (αυτά τα χαρακτηριστικά).

* «επιθετική» χαρακτηρίζω την φοροδιαφυγή που γίνεται από απληστία σε αντίθεση με την αμυντική φοροδιαφυγή, που απλά περισώζει κάποιο εισόδημα από τους ληστρικούς φορολογικούς νόμους και μηχανισμούς.

Θεώρημα Β: Ανταποδοτικές κουτοπονηριές

Η μεγαλύτερη κοροϊδία αυτού του φορομπηχτικού (για τα χαμηλά εισοδήματα) συστήματος είναι η σοφιστεία της ανταποδοτικότητας. Με το «επιχείρημα» αυτό φορτώνουν τα ίδια ακριβώς βάρη στον φτωχότερο, με τον πλουσιότερο, γελοιοποιώντας έτσι ακόμη και αυτήν την πατσαβούρα, που ονομάζουν «Σύνταγμα της Ελλάδας», στο οποίο έχουν βάλει και πέντε βαρύγδουπες εκφράσεις δημοκρατικού μεγαλείου, τις οποίες όμως αναιρούν στο σύνολο τους με την επί μέρους νομοθεσία, όπως εν προκειμένω την συνταγματική επιταγή της αναλογικότητας στα οικονομικά βάρη των πολιτών. Ετσι έχουμε τον πλουσιότερο με τον φτωχότερο να πληρώνουν τα ίδια διόδια, τα ίδια παράβολα για άδειες κ.λ.π., τους ίδιους έμμεσους φόρους για τα είδη και τις υπηρεσίες διαβίωσης, την ίδια εξαγορά ποινής, τα ίδια πρόστιμα για τακτοποιήσεις, τους ίδιους φορολογικούς συντελεστές στα περιουσιακά στοιχεία, τα ίδια εισιτήρια και εξιτήρια για κοινωνικές παροχές.

Πρόσφατα έχουμε διαρκείς απόπειρες και από το ΠΑΣΟΚ και από την ΝΔ, για ακόμη μεγαλύτερη εξίσωση των φορολογικών βαρών σε βάρος των χαμηλών εισοδημάτων, τις οποίες τα «ανεξάρτητα» ΜΜΕ περνάνε στο ντούκου, αλλά και από τα (άλλα) κόμματα δεν βλέπω μεγάλη αντίδραση… Το ΠΑΣΟΚ βλέπει την απλοποίηση του φορολογικού συστήματος στην ενοποίηση των φορολογικών συντελεστών του ΦΠΑ σε έναν (δηλαδή την ίδια επιβάρυνση το ψωμί με την Μερσεντέ!). Επίσης ένα άλλο σοσιαλιστικό μέτρο, που προτείνει ο Βενιζέλος είναι η ενιαία φορολόγηση των ενοικίων με τον ίδιο συντελεστή 20% !!! Για να το κάνουμε λιανά αυτό, ένα φτωχαδάκι που έβγαζε 100 χιλιάρικα από διάφορα έσοδα και άλλα 100 από ενοίκια πλήρωνε για τα 100 των ενοικίων 45% δηλαδή 45.000 και ο αγαθός Βενιζέλος το κατεβάζει στα 20.000 του καϋμενούλη. Ποιος θα πληρώσει τα έσοδα που χάνει το κράτος; Μα φυσικά το κάθαρμα που είχε 7 ολόκληρα χιλιάρικα (ετήσιο) μισθό και δεν του έφταναν όλα αυτά, αλλά είχε και μια γκαρσονιέρα και κονόμαγε άλλα τρία χιλιάρικα (σχεδόν) α-φ-ο-ρ-ο-λ-ό-γ-η-τ-α. [Δηλαδή όχι ακριβώς αφορολόγητα, πλήρωνε καμιά δεκαριά φόρους, αλλά φόρο εισοδήματος δεν πλήρωνε το λαμόγιο – δηλαδή πλήρωνε και 200 ευρώ φόρο εισοδήματος, αλλά φόρος εισοδήματος είναι αυτό, ή φιλοδώρημα;] Πώς να την αντέξει τέτοια αδικία ο σοσιαλιστής; Δεν μπορούσε να φάει, δεν μπορούσε να κοιμηθεί, αν δεν εύρισκε την λύση. Εβαλε όλα τα φωτισμένα μυαλά, όλους τους εξέχοντες οικονομολόγους, να διορθώσουν την αδικία. Κουράστηκαν πολύ οι μεγάλοι επιστήμονες, αλλά βρήκαν πως θα το κανονίσουν το καθίκι. Πρώτον· 22% μείωση του υπέρογκου και υπερβολικού μισθού. Δεύτερο· η αύξηση του ΦΠΑ στα είδη που ξοδεύει τα φράγκα ο αληταράς (ψωμί, γάλα, φάρμακα, νερό, φως κ.α. τέτοιες επιδεικτικές σπατάλες). Τρίτο· επειδή ο σιχαμένος πάει να μας ξεφύγει στον φόρο εισοδήματος και μας πετάει κατάμουτρα την μειωσούλα του 22%, λέγοντας «τώρα είμαι στο αφορολόγητο» του μειώνουμε το αφορολόγητο στα 5 χιλιάρικα, αλλά πάλι τι σκατά να πιάσεις με πέντε ολόκληρα χιλιάρικα αφορολόγητο; Με την μειωσούλα που του κάναμε, θα πλήρωνε μόλις 350 ευρώ ο γύφτουλας. Γι αυτό του βάζουμε και 20% στην γκαρσονιέρα, να του βγεί ένα ψιλοαξιοπρεπές ποσό 500 ευρουλάκια φόρος εισοδήματος. Σιγά το ποσό ρε καρμίρη· μια φορά να απαντήσεις σωστά στο play & win τα έβγαλες. Από εκεί και πέρα τι πληρώνεις για γκοτζαμάν ολόκληρη γκαρσονιέρα; Έναν ΤΑΠ, ένα δημοτικό τέλος, έναν δημοτικό φόρο και ένα εκτατομόνιμο χαράτσι… Αχάριστε, ε αχάριστε.

Το εκπληκτικό είναι ότι ο σοσιαλιστής έκανε αυτήν την φορολογική κιμπαριά, όχι για να ευνοήσει έναν παραγωγικό επενδυτή, αλλά τον μαυραγορίτη που επενδύει σε ακίνητα, για να εισπράττει νοίκια.

Σοσιαλισμός με το τσουβάλι στις τελευταίες ημέρες της Πομπηίας.
Όμως και ο έτερος Καππαδόκης, ο ευαίσθητος πατριώτης, κάνει τις δικές του προσπάθειες φορολογικής εξυγίανσης και αποκατάστασης των αδικημένων… Θα καταργήσει τον ανώτατο συντελεστή στον φόρο εισοδήματος !! Και αυτό λέει, ότι το κάνει για τον απλό επαγγελματία !!! Δεν του αυξάνει το αφορολόγητο, δεν μειώνει τους φορολογικούς συντελεστές, δεν αυξάνει το εύρος στα κλιμάκια φόρου· απλώς καταργεί τον συντελεστή στο κλιμάκιο φόρου, που δεν αφορούσε τους απλούς επαγγελματίες ούτε πριν την κρίση… Ποιο είναι το ισοδύναμο μέτρο για την γαλαντομία του Σαμαρά στα πολύ μεγάλα εισοδήματα; Δεν μας είπε ακόμη, αλλά με βάση τα όσα έκανε στην συγκυβέρνηση Παπαδήμου, το μόνο που μπορούμε να υποθέσουμε, είναι άλλη μια μειωσούλα 22% στον βασικό μισθό, γιατί όπως είπε καταχειροκροτούμενος από το κοινό του, ο βασικός μισθός αφορά μόνο το 13% του πληθυσμού !!! Το ότι πρόκειται για το φτωχότερο 13% του πληθυσμού, δεν ενοχλεί καθόλου τους ενθουσιώδεις οπαδούς του. Το ότι ο ανώτατος συντελεστής αφορά ακόμη μικρότερο ποσοστό πληθυσμού, επίσης δεν έχει σημασία… Με λίγα λόγια μας λένε διαρκώς και κατάμουτρα ηλίθιους.

Θεώρημα Γ: ένα κι ένα ίσον έντεκα

Ας επανέλθουμε όμως στην μεγάλη ελπίδα για κονομισιές του κράτους από τους φοροφυγάδες και ποιους εννοούν τελικά ως «φοροφυγάδες» που πρέπει να παταχθούν, ομονοούντες επ αυτού όλοι αυτοί οι σκληρά αντιμαχόμενοι μεταξύ τους «εχθροί»… Μίλησα παραπάνω για την επιθετική φοροδιαφυγή, η οποία φυσικά πρέπει να παταχθεί και φυσικά μπορεί να αποδώσει (η πάταξη της) κάποια διόλου αμελητέα έσοδα. Όταν όμως ακούω τα κουφά νούμερα των δεκάδων δις και όταν βλέπω να πλειοδοτούν μεταξύ τους, ποιος θα πεί το μεγαλύτερο νούμερο, λέω « αχ ρε φουκαρά επαγγελματία, ετούτοι δεν θα σου κλείσουν μόνο το μαγαζάκι· θα σου πάρουν και το σπίτι και θα σε πουλήσουν και σένα και πάλι δεν θα ξεχρεώσεις». Όταν βλέπω όλους αυτούς τους ανεπάγγελτους κοπρίτες, που πουλάνε πολιτικό ήθος, με το περίσσευμα φθόνου για όσους δεν επέλεξαν είτε την υπαλληλική, είτε την δική τους παρασιτική ιδιότητα, να ομονοούν με τους υποτιθέμενους εχθρούς τους (τους τροϊκανούς) το μόνο που μπορώ να προτείνω είναι: κλείστε τώρα όλοι τα μαγαζιά σας με απεργία διαρκείας και χαρακτηρίστε ανεπιθύμητους σε αυτά όλους τους αυτόκλητους σωτήρες. Ετσι κι αλλιώς πλέον δύσκολα κάνετε και σεφτέ και αν βγάλετε δύο ευρώ, σας ζητάνε δέκα για τους ποικιλώνυμους φόρους και από πάνω κρέμεται η δαμόκλειος σπάθη νέων εξοντωτικών μέτρων, καθώς με απύθμενο θράσος τα παράσιτα σας λένε φοροφυγάδες.

Να απαιτήσουμε όλοι, όσοι αποφύγαμε μέχρι σήμερα την σιγουριά της δημόσιας στέγης, επαγγελματίες και αγρότες να γίνουμε δημόσιοι υπάλληλοι, να δούμε ποιοι θα μας πληρώνουν; Αφού εμείς οι επαγγελματίες και οι αγρότες «κλέβουμε» το δημόσιο αποκρύπτοντας εισοδήματα, να σταματήσουμε τώρα, άμεσα, την κλεψιά και να σιτιζόμαστε και μείς από τον δημόσιο κορβανά και να κυκλοφορούμε με το κεφάλι ψηλά, όπως οι «αδικημένοι» συμπολίτες μας…Κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν οι (ομονοούντες εναντίον μας) ξεφτίλες, ότι η φοροδιαφυγή του επαγγελματία και του αγρότη είναι αμυντική (δηλαδή γλιτώνουμε λίγα από το γδάρσιμο) και ότι το μεγαλύτερο μέρος το καρπώνεται η κατανάλωση;

Πηγαίνει λοιπόν ο «αδικημένος» γραφειοκράτης καταναλωτής (αυτός που κατά τους μεγαλοδημοσιογράφους και τα κόμματα «κουβαλάει» όλα τα βάρη) το ταξιδάκι του και ο «φοροφυγάς» ξενοδόχος του προτείνει «με απόδειξη τόσα, χωρίς απόδειξη 30-40% παρακάτω». Δηλαδή από την φοροδιαφυγή ωφελείται κατά την μερίδα του λέοντος ο καταναλωτής, αλλά πρέπει να την φορτωθεί και να την πληρώσει ατιμασμένος ο επαγγελματίας…

Δεν έχουν κανένα όφελος από την φοροδιαφυγή οι επαγγελματίες;

Εχουν· το εξής: Εχω έσοδα 100 και το κράτος με χίλια δυό χαράτσια, από τα οποία ελάχιστα ονομάζει φόρους, μου απαιτεί 120, γιαυτό δηλώνω 70 και μου αρπάζει το κράτος 90 και όλοι μαζί (τροϊκανοί και αντιτροϊκανοί) με ονομάζουν κλέφτη και μου ετοιμάζουν κι άλλα τσεκουρώματα. Γιατί αν υπήρχαν ανάμεσα σε αυτά τα παράσιτα κάποιοι, που πράγματι δεν εννοούν τους αμυνόμενους επαγγελματίες και αγρότες «φοροφυγάδες», θα έκαναν τις ανάλογες προτάσεις, ούτως ώστε ο έντιμος να μην έχει ανάγκη την αμυντική φοροδιαφυγή και θα έθεταν τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση (δηλαδή θα λογάριαζαν ως πιθανό έσοδο την φοροδιαφυγή των καρχαριών μόνο). Όταν συνεχίζουν ανερυθρίαστα να παραμυθιάζουν τον κόσμο για έσοδα (από την πάταξη της φοροδιαφυγής) που δήθεν θα έλυναν το πρόβλημα και θα μπορούσαμε τάχα να συνεχίσουμε επ άπειρον την οικονομία της γραφειοκρατικής αφασίας, ο επαγγελματίας και ο αγρότης* δεν πρέπει να έχουν καμία αμφιβολία, για το ποιος θα κληθεί να πληρώσει αυτήν την αφασία.

* ο αγρότης θεωρητικά έχει καλύτερη φορολογική αντιμετώπιση από τον επαγγελματία. Το πραγματικό χαράτσι του αγρότη είναι οι εξευτελιστικές τιμές των προϊόντων, γιατί οι έμποροι μετακυλίουν στις τιμές μεγάλο μέρος από το ασήκωτο βάρος των φορολογικών τους υποχρεώσεων. Συνεπώς στο ίδιο καζάνι βράζουμε με τους εμπόρους, με τους οποίους μοιραζόμαστε τα βάρη, που τους φορτώνει το κράτος. Εχθρός μας δεν είναι ο (σωστός) έμπορος· είναι τα παράσιτα του πολύμορφου  μανδαρινάτου και φυσικά τα μεγάλα λαμόγια, που ορέγονται την πλήρη υποδούλωση μας. Μήπως στην λαϊκή τις ίδιες τιμές δεν έχουν οι έμποροι με τους παραγωγούς; Που είναι λοιπόν τα τεράστια κέρδη του εμπόρου; Αν υπήρχαν, ποιος εμπόδισε τους αγρότες, να εμπορευτούν τα προϊόντα τους μέσω συνεταιρισμών, ή αγροτικών εταιρειών; Ας μην αναμασάμε τα πονηρά επιχειρήματα εκείνων που θέλουν να εξοντώσουν τον μικροεπιχειρηματία, γιατί στην θέση του μικροεπιχειρηματία, από τον οποίο πολλές φορές έχουμε παράπονα στην συνεργασία μας, θα έλθει το πολύ μεγάλο κεφάλαιο, το οποίο δεν καταλαβαίνει από παράπονα. Μετά την εξόντωση του μικροεπιχειρηματία, έρχεται η εξόντωση του αγρότη. Να το ξέρουν αυτό οι συνάδελφοι, που τόσο εύκολα προσχωρούν στο κίνημα της εξόντωσης του μικρού Ελληνα εμπόρου, καθοδηγούμενοι από λίαν ύποπτα ΜΜΕ.

Θεώρημα Δ: Μετά θάνατον γιατρειά.

Πότε θα έλθουν οι φορολογικές ελαφρύνσεις; (Για τα χαμηλά εισοδήματα, όχι αυτές προς το μεγάλο και παρασιτικό κεφάλαιο, που ξετσίπωτα ακόμη και προεκλογικά μας λένε Σαμαράς και Βενιζέλος) Όταν πιά δεν θα υπάρχουν ελεύθεροι επαγγελματίες και ελεύθεροι αγρότες;

Όταν πιά θα έχουμε χάσει όλη την περιουσία μας; Τότε για ποιόν θα είναι οι ελαφρύνσεις; Για αυτούς που μας την άρπαξαν;

Αν κάποιοι από αυτούς τους (αντισυστημικούς, αντιμνημονιακούς κ.λ.π.) υποκριτές ήταν πράγματι μαζί μας (και δεν μας έσκαβαν τον λάκο μαζί με τους δήθεν εχθρούς τους), θα έκαναν σοβαρές και ολοκληρωμένες προτάσεις για την εξυγίανση του γραφειοκρατικού συστήματος, το οποίο δεν μπορούμε πιά να κουβαλάμε στους ώμους μας. Αντί γι αυτό μας λένε, ότι αγωνίζονται (!) να τα πάρουν από τους πλούσιους και …όταν θα γίνει αυτό, το γραφειοκρατικό κόστος θα καλυφθεί από την «απαλλοτρίωση» του μεγάλου πλούτου... Ακόμη κι αν ήταν έτσι· ακόμη κι αν δεν είμασταν εμείς, αυτοί που καλούνται να πληρώσουν τα σπασμένα, με ποια λογική ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού θα παίζει τις κουμπάρες και θα καλοπληρώνεται;

Κάποια χυδαία λιβελογραφήματα μας συκοφαντούν (όσους εναντιωνόμαστε στο γραφειοκρατικό βόλεμα) ότι τάχα στοχοποιούμε τους δημόσιους υπάλληλους. Εγώ (εξ αρχής) λέω: ούτε μία απόλυση από το δημόσιο· ταυτόχρονα όμως λέω: ούτε μία θέση εργασίας, είτε στον δημόσιο, είτε στον ιδιωτικό τομέα, που επιβάλλεται από την γραφειοκρατική αντίληψη της οικονομίας και της κοινωνίας. Δηλαδή (πολλές) εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες τόσο στον δημόσιο τομέα, όσο και στον ιδιωτικό, θα πρέπει να αλλάξουν (πλήρως ή εν μέρει) αντικείμενο εργασίας, ούτως ώστε η εργασία τους να είναι άμεσα ή έμμεσα παραγωγική και ωφέλιμη για την οικονομία και την κοινωνία.

Μόνον έτσι δεν θα είναι βάρος, που κάποιοι άλλοι θα πρέπει να το σηκώνουν. Π.χ. χρειάζεται ένας μηχανισμός επιμερισμού των φορολογικών βαρών, είσπραξης των δημοσίων εσόδων και ελέγχου της φορολογικής νομιμότητας πολιτών και επιχειρήσεων. Ενας μηχανισμός χρειάζεται όμως· όχι πεντακόσιοι· ένα είναι το κράτος και το δημόσιο ταμείο.

Το να δημιουργούμε πεντακόσια ταμεία με τα προσχήματα της αποκέντρωσης και της ανταποδοτικότητας είναι κουτοπονηριά, που κανείς πλέον δεν είναι διατεθειμένος να πληρώνει. Ο αριθμός των εφοριακών που έχουμε, είναι υπεραρκετός για να καλύψει όλες τις ανάγκες του κράτους (φυσικά με έναν λογικό φορολογικό νόμο, που ενοποιεί όλα τα ποικιλώνυμα χαρατσώματα σε τρείς φόρους: εισοδήματος, κατανάλωσης, κινητής και ακίνητης περιουσίας). Ολοι οι άλλοι μηχανισμοί χαρατσώματος είναι περιττοί και υπηρετούν κουτοπόνηρους στόχους (βολέματα, υπεξαιρέσεις δημοσίου χρήματος, μεγάλες ανισότητες στις πραγματικές αποδοχές των εργαζομένων, πελατειακούς μηχανισμούς κ.λ.π.). Οι μηχανισμοί αυτοί όμως έχουν πολλαπλάσιο προσωπικό (από την κανονική εφορεία) που το πληρώνουμε χωρίς να μας προσφέρει τίποτα, ενώ το ανερμάτιστο σύνολο των φορολογικών υποχρεώσεων δημιουργεί την επιπλέον ανάγκη της εξάρτησης από ιδιωτικούς γραφειοκρατικούς μηχανισμούς (δικηγόροι, λογιστές κ.λ.π) με το επιπλέον χαράτσι που πληρώνουμε στους ιδιώτες ειδικούς διαμεσολαβητές με το κράτος.

Όμως η μεγαλύτερη απόδειξη της υποκρισίας και της απόλυτης ταύτισης με τους υποτιθέμενους εχθρούς τους, των αντιμνημονιακών, αντισυστημικών κ.λ.π. ψευτοεπαναστατών είναι η λατρεία τους στον απεχθέστερο και επαχθέστατο φόρο, τον οποίο ούτε κατά διάνοια δεν δέχονται να καταργηθεί και κατά αυτόν τον τρόπο, είναι εκείνοι που (με τους «αγώνες» τους τον επιβάλουν· τον φόρο εργασίας, τον οποίο αποκαλούν κατ ευφημισμό: ασφαλιστικές εισφορές. Η μεγάλη πονηριά όλων αυτών των σκεβρελέδων είναι ότι κατέστησαν στην συνείδηση του λαού τις κοινωνικές παροχές σύμφυτες με την καταβολή αυτού του φόρου. Σαν να λέμε, είχε η Ελλάδα κοινωνικές παροχές με τα 150 ασφαλιστικά της ταμεία και δεν είχαν η Δανία, ο Καναδάς κ.α. τέτοιες χώρες με υποβαθμισμένη κοινωνική πολιτική… Βέβαια σε αυτά τα τριτοκοσμικά κράτη δεν χρειάζεται να πληρώνεις ένσημα, για να έχεις (πραγματικά) δωρεάν υγεία και σύνταξη, γιατί εκεί (άκουσον, άκουσον) το κράτος θεωρεί αρκετό βάρος τους υπόλοιπους φόρους και δεν σε βάζει να πληρώνεις χαράτσι για το μεροκάματο... Πώς να το σηκώσει αυτό η επαναστατική συνείδηση των ακοίμητων φρουρών της εργατικής τάξης; Θα καταργήσουμε το επάγγελμα του ενσημομετρητή; Και μετά τι θα γίνει; Θα παίρνουμε όλοι ίδια σύνταξη; Μπορούν να δεχτούν τέτοιο πράγμα οι προοδευτικοί, οι ασυμβίβαστοι επαναστάτες; Και μόνο η μερική ενοποίηση των ταμείων ερμηνεύεται ως αποδόμηση του κοινωνικού κράτους !! Αποδόμηση του κοινωνικού κράτους είναι (κατά την αριστερά και ιδιαίτερα το ΚΚΕ) η ενιαία εθνική σύνταξη !!! Δεν ζητούν αξιοπρεπή εθνική σύνταξη· σκοτίστηκαν για αυτό, όπως σκοτίστηκαν για τον κατώτατο μισθό, για τον οποίο πάντοτε οι αντιδράσεις τους είναι πολύ χαλαρές, έως ανύπαρκτες. Το μόνο που τους νοιάζει είναι η διατήρηση των ανισοτήτων ανάμεσα στους εργαζόμενους· αυτήν την ανισότητα (υπέρ των συνδικάτων, που ελέγχουν) ονομάζουν κοινωνικό κράτος !!!

Αγωνίστηκαν και αγωνίζονται για την καθιέρωση και την διατήρηση του φόρου αυτού και με τους «αγώνες» τους επέβαλαν την θεσμοθέτηση της φυλάκισης στους εισφοροδιαφεύγοντες. Για άλλη μια φορά όμως «ξέχασαν» να διαφοροποιήσουν τον φουκαρά, από τον μεγαλοκαρχαρία· την αυτασφάλιση από την υποχρέωση της ασφαλιστικής κάλυψης των υπαλλήλων.

Ετσι έχουμε επαγγελματίες που έχουν πληρώσει όλους τους φόρους (και τα ένσημα των υπαλλήλων) να καταλήγουν φυλακή, γιατί δεν τους έμειναν χρήματα να πληρώσουν την δική τους ασφάλιση !!! Υπήρξε ποτέ μία κινητοποίηση, ένας αγώνας από αυτούς τους αρχιυποκριτές για την αποφυλάκιση ενός τέτοιου θύματος; Όχι βέβαια. Αγωνίζονται όμως για την αποφυλάκιση και το άσυλο του κάθε αναρχικού, που έρχεται να προσθέσει το δικό του χαράτσι (με τα σπασίματα και τις λεηλασίες) στον «εισφοροδιαφεύγοντα».

Εχθροί μας δεν είναι οι (έντιμοι) δημόσιοι υπάλληλοι. Εχθροί μας είναι οι ανεπάγγελτοι πατρόνες τους. Οι έντιμοι δημόσιοι υπάλληλοι δεν έχουν καμία αντίρρηση για παραγωγική εργασία. Οι έντιμοι δημόσιοι υπάλληλοι δεν έχουν καμία απαίτηση για συντεχνιακά προνόμια. Τις απαιτήσεις αυτές τις έχουν τα παράσιτα του μανδαρινάτου και του κομματικού κατεστημένου. Ειρήσθω εν παρόδω: το μανδαρινάτο δεν αποτελείται αποκλειστικά από δημόσιους υπάλληλους. Εξέχουσα θέση σε αυτό κατέχουν πολλοί ελεύθεροι επαγγελματίες (νομικοί, οικονομολόγοι, κρατικοδίαιτοι «επιχειρηματίες» κ.λ.π. παρατρεχάμενοι). Συνεπώς να αφήσουν τις τρίχες τους και το γλείψιμο των δημοσίων υπαλλήλων οι επαναστάτες της φακής, γιατί η διαίρεση και ο διχασμός, που τόσο πολύ επιδιώκουν, δεν θα έχει ούτε επαγγελματικά, ούτε πολιτικά χαρακτηριστικά. Από την μία θα είναι ο εξαγριωμένος λαός που θα κυνηγάει όλα τα λαμόγια ανεξαρτήτως επαγγέλματος και κομματικής τοποθέτησης κι απ την άλλη εκείνοι που θα τρέχουν να σωθούν από την οργή του. Ο λαός δεν είναι ετοιμόλογος και ρήτορας σαν τα πολιτικάντικα παράσιτα· αντιλαμβάνεται όμως την αλήθεια και το ψέμα· αντιλαμβάνεται τον μπαγάσα, παρά το ότι συνήθως τον ψηφίζει. Όπως έφτασαν τα πράγματα όμως, δεν έχει τα περιθώρια για συνένοχη στάση. Οι ρητορείες και οι σοφιστείες βρίσκουν όλο και μικρότερη ανταπόκριση και καθώς δεν υπάρχει εναλλακτική διέξοδος, πολύ φοβάμαι, ότι θα καταλήξει στην βίαια αντίδραση προς όλους τους επαγγελματίες της πολιτικής.

Π. Ρέππας

Δημοσίευση: Μαΐου 02, 2012