Και ο Απόστολος Παύλος θα έφριττε με αυτά που συμβαίνουν στην Κόρινθο

3.7.2012 —Σκεφτείτε την εικόνα μόνο: στην εορτή μιας πόλης φημισμένης από την αρχαιότητα με πολιούχο τον Απόστολο των Εθνών να είναι γεμάτη με Αλβανούς και Πακιστανούς (όχι τουρίστες), οι οποίοι πωλούν κινέζικα προιόντα και το brand name της πόλης να είναι υπό την διαχείριση των Αρκάδων. ΤΡΕΛΛΑ!!!

του Κώστα Ρομπόρα για το isthmos.gr

Η Κόρινθος έχει την τύχη να έχει συνδεδεμένο το όνομά της με μία παγκόσμια προσωπικότητα και ένα παγκοσμίου φήμης έργο. Η προσωπικότητα είναιο Απόστολος Παύλος και το έργο είναι οι «Προς Κορινθίους επιστολές»του.

Όταν ήμουν στην Αγγλία και έλεγα ότι είμαι από την Κόρινθο, αυτό ερχόταν στη σκέψη των ξένων, ούτε ο Πήγασος, ούτε ο Διογένης.

Την προηγούμενη εβδομάδα είχαμε τον ετήσιο εορτασμό της πόλης και γίναμε μάρτυρες για άλλη μία φορά μίας αποθέωσης του απόλυτου «καρακιτσαριού».

Πάγκοι με τόνους μπιχλιμπιδιών μέσα στο κέντρο της πόλης, σφαγμένα γουρούνια στη λαδόκολα και νταούλια για τον κόσμο, επίσημα δείπνα για τους επίσημους και τις δημόσιες σχέσεις τους.

Και βέβαια το πρόβλημα δεν είναι το όποιο έλλειμα αισθητικής που σε τελική ανάλυση δείχνει περισσότερο το επίπεδο αυτών που αποφασίζουν αφού ο κόσμος απλά ακολουθεί τις κατευθύνσεις τους και μένει ικανοποιημένος με ένα κοψίδι  αφού δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης.

Εδώ έχουμε δύο τοπικές Αρχές που δείχνουν ότι είναι εντελώς αλλού. Από τη μία πλευρά έχουμε την Εκκλησία.

Σύμφωνα με πληροφορίες του τοπικού Τύπου δόθηκε ένα ποσό γύρω στα 6000 ευρώ για το δείπνο των ιερέων. Ούτε αυτό είναι πρόβλημα από μόνο του.

Καθίσταται πρόβλημα όταν διαπιστώνεις ότι πέραν αυτού η Εκκλησία δεν λαμβάνει καμία άλλη πρωτοβουλία για να επικοινωνήσει τα μηνύματα που σχετίζονται με το έργο του Απόστολου (ως οφείλει), να συνεισφέρει και αυτή με κάποιο τρόπο στη διάδοση της φήμης της πόλης πέραν των δημοσίων σχέσεων με τον Αρχιεπίσκοπο που μάλλον δεν προσφέρει καμία προστιθέμενη αξία πέραν της επικοινωνιακής πολιτικής του Μητροπολίτη.

Εάν η άφιξη του Αρχιεπισκόπου ήταν μέρος ενός συνολικότερου πλαισίου προώθησης των συμφερόντων της περιοχής θα χειροκροτούσαμε.

Εδώ όμως πρόκειται μάλλον για μία ατυχή επικοινωνιακή «αρπαχτή» με το όποιο οικονομικό κόστος για τα οικονομικά του Δήμου.

Σε κάθε ενέργεια που έχει στόχο την προώθηση πρέπει να υπάρχει και μία επιστροφή. Εδώ ποια ακριβώς είναι η επιστροφή της επένδυσης;

Δεν ξέρουμε τελικά αν και ο Μητροπολίτης κ. Διονύσιος έχει συνειδητοποιήσει σε ποια Μητρόπολη έχει έρθει, πιθανώς κάποιος που έχει αίσθηση της ιστορίας της περιοχής να πρέπει να του εξηγήσει μήπως και καταλάβει.

Από την άλλη πλευρά έχουμε μία Δημοτική Αρχή που φαίνεται εντελώς εκτός τόπου και χρόνου στο συγκεκριμένο γεγονός.

Τη στιγμή που άλλες πόλεις δημιουργούν το brand name τους ακόμη και εκ του μηδενός, εδώ έχουμε μία «τριπλέτα»  παγκόσμιας εμβέλειας (Απ. Παύλος - Αρχαία Κόρινθος - Ισθμός) η οποία πάει κατευθείαν στα σκουπίδια.

Οι έννοιες θρησκευτικός τουρισμός, brand name, πολιτιστική κληρονομιά, μάρκετινγκ προορισμού και σύγχρονη αισθητική είναι εντελώς άγνωστες.

Στην Κόρινθο το «χρυσάφι» την ημέρα του Απ. Παύλου και της πόληςανταλάσσεται με «κάρβουνο», γουρουνόπουλα, μπιχλιμπίδια, και ορδές Αλβανών και Πακιστανών μικροπωλητών (οι οποίοι βέβαια προσπαθούν απλά να επιβιώσουν).

Σκεφτείτε την εικόνα μόνο: στην εορτή μιας πόλης φημισμένης από την αρχαιότητα με πολιούχο τον Απόστολο των Εθνών να είναι γεμάτη με Αλβανούς και Πακιστανούς (όχι τουρίστες), οι οποίοι πωλούν κινέζικα προιόντα και το brand name της πόλης να είναι υπό την διαχείριση των Αρκάδων. ΤΡΕΛΛΑ!!!

Έχουμε λοιπόν αυτό το παράδοξο και από το οποίο μπορούμε να βγάλουμε πολύτιμα συμπεράσματα. Στη γιορτή της πόλης το κεντρικό γεγονός να είναι η γιορτή των Αρκάδων της Κορινθίας.

Σίγουρα δεν είμαστε τοπικιστές, αλλά να παραδίδεις το κεντρικό γεγονός, το brand name σου προς εκμετάλευση στους γείτονές σου (μαζί με τους Πακιστανούς και τους Αλβανούς σε δεύτερο πλάνο) είναι σαν να κάνεις πάρτυ για τη γιορτή σου στο σπίτι σου και να επικεντρώνεις στην προβολή του γείτονά σου.

Αυτά, έτσι όπως έχουν εξελιχτεί τα πράγματα, μόνο στην Κόρινθο μπορούν να συμβούν πλέον.

Και πιθανώς ο απλός πολίτης να πει «έλα μωρέ, δεν έγινε και τίποτα, αντιθέτως έχουμε και κάτι να γιορτάσουμε σε σχέση με το παρελθόν».

Ο απλός πολίτης πιθανότατα να μην καταλαβαίνει ούτε από συμβολισμούς, τουριστική και πολιτιστική εκμετάλευση, δημιουργία ευκαιριών και προστιθέμενης αξίας.

Οι άνθρωποι όμως που αποφασίζουν δεν επιτρέπεται να μην καταλαβαίνουν. Μιλάμε είτε για αδυναμία λήψης αποφάσεων ή γιαασχετοσύνη, ολική, απόλυτη και εξοργιστική.

Υπό αυτή τη λογική δεν θα καταλογίσω κακή πρόθεση σε πολιτικό πρόσωπο από την Πελοπόννησο που πρόσφατα ανέφερε ότι «οι Κορίνθιοι είναι ηλίθιοι, αν η περιοχή μου είχε τα πλεονεκτήματα σας θα ήμασταν πάμπλουτοι».

Θα καταλάβω επίσης το πνεύμα πρώην υπουργού που μου είχε αναφέρει ότι «ήρθα μία φορά στην Κόρινθο και δεν το βλέπω να ξανάρχομαι εκτός αν είναι για δουλειά. Δεν υπάρχει τίποτα που να με κάνει να θέλω να ξανάρθω».

Πιθανώς ο αναγνώστης να βρει το κείμενο κάπως σκληρό. Η λογική του όμως δεν είναι να υποτιμήσει τη νοημοσύνη αυτών που αποφασίζουναλλά να τους ξυπνήσει (αν και το βρίσκω δύσκολο προς το παρόν), να τους ταρακουνήσει, να τους φέρει σε μία εγρήγορση σχετικά με το γεγονός ότι εδώ υπάρχει χρυσάφι που αντί να τα εκμεταλευθούμε το κάνουμε κάρβουνο,σκοτώνοντας την όποια αισθητική.

Η Κόρινθος πρέπει επιτέλους να αποκτήσει ταυτότητα μέσα στον (εθνικό τουλάχιστον) χάρτη. Δεν μπορεί να παραμένει διαρκώς ως ένας ενδιάμεσος σταθμός προς Ναύπλιο, Τρίπολη, Πάτρα ή Αθήνα.

Είναι αυτό ακριβώς το πρόβλημα της περιοχής. Δεν έχει ταυτότητα ή για να το πούμε ακριβέστερα η ταυτότητα της είναι το σύνολο ενός σωρού αποσπασματικών πραγμάτων που τελικά αλληλοακυρώνονται

Η κληρονομιά του Απόστολου Παύλου είναι τόσο προς την ανθρωπότητα όσο και προς την πόλη της Κορίνθου και είναι πολυεπίπεδη, δεν έχει δηλαδή μόνο θρησκευτικό χαρακτήρα.

Έχει και λογοτεχνικό, και πολιτιστικό και πλέον και οικονομικό αλλά και τουριστικό.

Οι άνθρωποι που αποφασίζουν στην πόλη έστησαν αγάλματα και αντίγραφά αγαλμάτων για μυθικές φιγούρες που δεν έχουν καμία σχέση με την ιστορία της περιοχής και δεν έχουν φτάξει ένα στο πιο κεντρικό σημείο γι’ αυτόν που έκανε γνωστή την πόλη παγκοσμίως, ασχέτως των θρησκευτικών προεκτάσεων.

Μιλάμε για τόση εφευρετικότητα.

Εφευρετικότητα που φτάνει μέχρι του σημείου να στήνεται ένα άγαλμα στην παραλία απεικονίζοντας μία σκηνή μεταξύ του Διογένη και του Αλέξανδρουεπειδή έτυχε ένας δημοσιογράφος να έχει βαφτίσει το blog του με το όνομα του ενός και να το προτείνει στο Δήμαρχο που τυγχάνει να έχει το όνομα του άλλου.

Είναι ο ορισμός του «ιστορικού αστείου», μιας «ιστορικής πλάκας» και ένα δείγμα του τι σημαίνει σχεδιασμός και ανάπτυξη στην Κόρινθο.

Οι καμπάνες της Εκκλησίας του Απόστολου Παύλου χτυπούν στη γιορτή του κάθε χρόνο, αλλά και κάθε ημέρα για τους ντόπιους. Κανείς δεν τις ακούει;

Περαστικά μας ...

Υ.Γ. Θα τονίσω και πάλι προς αποφυγή παρεξηγήσεων ότι σκοπός του κειμένου δεν είναι να χλευάσει κανέναν, να υποτιμήσει ή να παρουσιάσει κάποιον ή κάποιους ως ανθρώπους χαμηλότερης νοημοσύνης.

Είναι αποκλειστικά και μόνο να τους ταρακουνήσει και να τους ενεργοποιήσει προς μία λογική σχεδιασμού. Ας ελπίσουμε την επόμενη χρονιά να μην πούμε τα ίδια.

Δημοσίευση: Ιουλίου 03, 2012