Η ΑΦΗ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ ΦΛΟΓΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΑΜΜΑ ΤΟΥ ΤΣΙΓΑΡΟΥ

«… ο λαμπαδηδρόμος σταμάτησε για λίγο την πορεία του για να ανάψει ένας Βρετανός το τσιγάρο του από την Φλόγα …»

Συνέβη στο Εδιμβούργο και, όπως αναφέρεται, οι Βρετανοί αντιμετωπίζουν ως αστείο το γεγονός! 

Επειδή φαίνεται ότι οι πλούσιοι και «πολιτισμένοι» εταίροι μας πάσχουν από ιστορικό αναλφαβητισμό και ηθική αναπηρία, ίσως είναι σκόπιμο να πληροφορηθούν ότι στην Αρχαία Ολυμπία η αφή της Φλόγας της Ολυμπιακής δάδας συμβόλιζε την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων και αν δεν γινόταν έπρεπε να αναβληθεί ή ακόμη και να ματαιωθεί η έναρξη.

Ήταν μια ιεροτελεστία η οποία δεν αναφέρθηκε ποτέ ως άναμμα, αλλά ως αφή της Φλόγας, επισημαίνοντας την ιερή στιγμή της επαφής – της σύνδεσης του ορατού με τον αόρατο κόσμο που σαν αποτέλεσμα είχε τον φωτισμό της ψυχής των αθλητών από το αιώνιο πυρ των θείων πεδίων. 

Αυτή η μυστηριακή τελετή αποτελούσε τη σημαντικότερη στιγμή των Ολυμπιακών αγώνων.

Οι λεπτομέρειες όμως αυτές δεν είναι για τώρα, γιατί τώρα είναι η ώρα των Olympic Games που σημαίνει «αδελφοποίηση» των λαών μέσα από ξέφρενα κέρδη πολυεθνικών και ασύλληπτα «αθλητικά» ρεκόρ που καταργούν την έννοια «αθλητής» προβάλλοντας τον πρωταθλητή και όλα όσα τον στηρίζουν. Γι’ αυτό και δεν αναφέρονται πλέον ως Αγώνες, αλλά Games που αντικατέστησαν τον κότινο του νικητή με το πανάκριβο συμβόλαιο.

Το ακριβό που αντικατέστησε το πολύτιμο… 

Όμως το γεγονός ότι σήμερα η Φλόγα, μετά την Αφή και έχοντας κάνει τον γύρο του κόσμου, κατέληξε αναπτήρας, μού γεννά την ανάγκη να μιλήσω ΕΛΛΗΝΙΚΑ τόσο στους Αγγλοσάξωνες εταίρους μας που βρήκαν αστείο το γεγονός, όσο και στον Σκωτζέζο υπήκοό τους, αναφέροντας ότι ο σεβασμός απέναντι στην έννοια της Ολυμπιακής Ιδέας και τις πανάρχαιες ρίζες της ή τουλάχιστον η κόσμια αντιμετώπισή της, είναι υποχρέωση του οποιουδήποτε στοιχειωδώς έλλογου και πολιτισμένου όντος που υπολήπτεται το πάτημά του επάνω σ’ αυτή τη γη.

Ας ακούσουν και αν μπορούν (κάποιοι έστω από αυτούς) ας κατανοήσουν ότι όταν μια Ιδέα παραμένει ζωντανή παρακάμπτοντας ακόμη και το θάνατο που κάποτε της επιβλήθηκε, όταν έχει ξεπεράσει το ανθρώπινο του χρόνου, τότε μετέχει μιας ύψιστης εννοιολογικής ουσίας και ο σεβασμός προς αυτή την Ιδέα και το Σύμβολό της είναι χρέος που άπτεται της ηθικής υπόστασης του καθενός.

Φαίνεται όμως ότι μια φυλή δεν ξεφεύγει ποτέ από τα ουσιαστικά χαρακτηριστικά της ρίζας της. Αυτό μαρτυρά η λεηλασία και καταστροφή του Παρθενώνα από τον λόρδο, όπως και οι ορδές των μεθυσμένων απογόνων του που κατακλύζουν τα καλοκαίρια τα Ελληνικά νησιά και τα βρωμίζουν με τα αίσχη τους. Αυτό επίσης μαρτυρά ο σύγχρονος κάτοικος της Βρετανικής επικράτειας που θέλησε να απολαύσει το τσιγάρο του με Ελληνικό άναμμα, αλλά και ο πρωθυπουργός του, που πριν από μερικές εβδομάδες απείλησε ότι θα κλείσει τα σύνορα για τους Έλληνες.

Δεν προτίθεται φυσικά να κάνει το ίδιο και για τα κλοπιμαία που ασφυκτιούν μέσα στο Βρετανικό μουσείο. Έτσι άλλωστε φερόντουσαν πάντα αυτοί οι λαοί γερμανικής καταγωγής που εισέβαλλαν στα Βρετανικά νησιά και δημιούργησαν λόρδους, σερ, πρίγκιπες και λοιπούς αδίστακτους κομψευόμενους σφαγείς πολιτισμών, τους σημερινούς διοργανωτές των Olympic Games που απαξίωσαν να καλέσουν τον δήμαρχο της Αρχαίας Ολυμπίας στην τελετή έναρξης, όπως θεσμικά αλλά και ηθικά επιβάλλεται …

Εύη Μπότσαρη (27.7.2012)

Υ.Γ.: Αν στη Βούλα Παπαχρήστου επιβλήθηκε η εσχάτη των ποινών, για ένα ανύπαρκτο αδίκημα, ποια ποινή προβλέπεται για τον λαμπαδηδρόμο που θεώρησε σκόπιμο να σταματήσει την πορεία και να προσφέρει «φωτιά» σ’ έναν περαστικό;

Δημοσίευση: Ιουλίου 28, 2012