Ήξεις, αφήξεις

          Δεν υπάρχει λόγος να ασχοληθώ ιδιαίτερα με την κυβέρνηση, γιατί είναι καμένο χαρτί. Το αδιέξοδο της ήταν δεδομένο ήδη από την συγκρότηση της και κάθε μέρα επιτείνεται. Προτιμώ στο παρόν σημείωμα να ασχοληθώ με την επόμενη κυβέρνηση, μήπως με την κριτική μου βοηθήσω στην βελτίωση της, τώρα που υπάρχει λίγος χρόνος για να βελτιωθεί, ότι μπορεί να βελτιωθεί. Απευθύνομαι κυρίως στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, για να τους παροτρύνω να ασχοληθούν πιο σοβαρά με τα κόμματα τους και να επιβάλλουν στις ηγεσίες τους την σοβαρή προετοιμασία για την εξουσία. Δεν λέω να σταματήσουν την αντιπολίτευση· στο κάτω κάτω μία άξια κυβέρνηση, θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί διαπραγματευτικά ακόμη και τις υπερβολές της αντιπολίτευσης, αλλά και αν δεν το κάνει, καλό είναι να γνωρίζουν οι ευρωδουνουτιάρηδες «εταίροι», ότι δεν είμαστε όλοι δεδομένοι σε αυτήν την χώρα. Πρέπει να νοιώσουν όμως (οι ηγεσίες των δύο κομμάτων) ότι το κύριο και ιερό καθήκον τους αυτήν την στιγμή είναι η σοβαρή προετοιμασία της κυβερνητικής τους θητείας.

     Με εντυπωσιάζει εξαιρετικά το γεγονός, ότι από τότε που ξέσπασε η κρίση, αντί να φρενάρει λίγο ο εγωισμός και η εξουσιολαγνεία των υποψήφιων σωτήρων, ο ένας μετά τον άλλο καραδοκούν να αρπάξουν την καυτή πατάτα, χωρίς να μεριμνούν, να φορέσουν ένα γάντι έστω. Διαγκωνίζονται, διαπληκτίζονται, κάνουν ότι μπορούν, για να βρεθούν το συντομότερο στην θέση του απολογούμενου…Πραγματικά άβυσσος η ψυχή του ματαιόδοξου. Και πως ερμηνεύουν την παταγώδη αποτυχία του προηγούμενου; Αφενός στην αναξιότητα του και αφετέρου στην συνειδητή εξυπηρέτηση αλλότριων συμφερόντων… Αποτέλεσμα; Αυτά ακριβώς χρεώνονται και οι ίδιοι, όχι μόνο από τους επόμενους, αλλά και από τον λαό. Δίκαιη τιμωρία της αλαζονείας τους, όπως δίκαιη είναι και η τιμωρία του λαού, να υφίσταται τέτοιους υπερφίαλους ηγέτες. Του λαού, που κάθε φορά ξεχνάει, ότι ο ίδιος ψήφισε τον «σωτήρα», που λούζεται. Και το λάθος δεν είναι, ότι τον ψήφισε· το λάθος είναι ότι δεν του επέβαλε προεκλογικά την (φανερή) προετοιμασία για την εξουσία και την λεπτομερή εξήγηση των προθέσεων του.

     Ο ίδιος ο λαός παρασύρεται μαζί με κάθε υποψήφιο σωτήρα στην ευκολόπεπτη ερμηνεία του πουλήματος, ή της εξαιρετικής αναξιότητας του προηγούμενου «σωτήρα». Πόσες φορές πρέπει να συμβεί το ίδιο, για να καταλάβουμε, ότι αιτία των διαδοχικών αποτυχιών είναι η παντελής έλλειψη προετοιμασίας για την εξουσία εκείνων, που τελικά την καταλαμβάνουν; Ούτε πούλημα, ούτε υπερβολική αναξιότητα, ούτε λανθασμένη ιδεολογία είναι τα αίτια· τα αίτια είναι η ντόλτσε βίτα, ο εγωισμός και η αλαζονεία, καθώς και το γλείψιμο της αυλής του υποψήφιου σωτήρα, με το οποίο αναρριχώνται σε θέσεις εξουσίας, ανάξιοι, ιδιοτελείς και κομπλεξικοί. Ετσι ο «σωτήρας» την πατάει από εκείνους, που νόμιζε ντρημ τημ (με την οποία θα άλλαζε επιτυχώς τα πάντα). Τότε (κατόπιν εορτής) καταλήγει στο συμπέρασμα, ότι επρόκειτο για μία ανάξια γλυψ τημ, που κατέστρεψε τα μεγαλεπήβολα σχέδια του. Για τούτο λοιπόν ουσιαστικά ομολογεί, ότι ήταν ανάξιος ο ίδιος, που κολακεύτηκε από τις μαλαγανιές του πονηρού περίγυρου, που ο ίδιος επέλεξε.

     Μια άλλη ευκολόπεπτη ερμηνεία είναι να αποδώσει κανείς την κριτική μου σε αντιπαλότητα προς τους πολιτικούς που κρίνω. Σαν να λέμε, εγώ μισώ, ή αντιπαθώ τον Τσίπρα και τον Καμένο (αλλά και όλους τους άλλους) και οι κόλακες (είτε εκ του πονηρού, είτε ένεκα βλακείας) που τους οδηγούν στην αποτυχημένη διακυβέρνηση, τους αγαπάνε !! Φυσικά δεν λέω, ότι τους αγαπάω και με κόφτει για την πορεία τους. Η επιτυχία τους σαν πρόσωπα μου είναι αδιάφορη· η επιτυχία τους όμως στην κυβέρνηση με ενδιαφέρει πάρα πολύ και την θέλω εξίσου με αυτούς. Γι αυτό προτιμώ να τους κρίνω τώρα, που υπάρχει ακόμα λίγος χρόνος για μία σωστή προετοιμασία, παρά να απαξιώνω να το κάνω μετά (καθώς δεν είναι του χαρακτήρα μου να ξυλεύομαι πεσμένες δρυς). Δεν πρέπει να αφήσουν να περάσει ούτε μέρα με αντιπολιτευτική μόνο ενασχόληση όλων των στελεχών τους. Κάθε μέρα που χάνεται στην στείρα αντιπαράθεση, είναι μία μεγάλη ευκαιρία, που χάνεται για την σωτηρία της πατρίδας.

     Ας ξεκολλήσουν λοιπόν από την αγκύλωση, του ότι όποιος κρίνει το κόμμα τους είναι εχθρός τους, γιατί και έτσι να είναι, η κριτική μου θα τους βοηθήσει, να βελτιωθούν και να μην γίνουν άλλη μια μετεωρική (και αρνητική) παρένθεση στην πολιτική ιστορία του τόπου. Δεν έχω καμία πρόθεση να πουλήσω φιλία σε κανέναν· η προσφορά της (εποικοδομητικής πιστεύω) κριτικής μου στην υποψήφια επόμενη κυβέρνηση οφείλεται στην αγωνία μου για τα επερχόμενα.

     Αν παρά την εξήγηση αυτή υπάρχουν κάποιοι σε αυτά τα κόμματα, που πιστεύουν, ότι μηχανεύομαι το κακό τους, το φάρμακο κατά της ισχυρογνώμονος βλακείας είναι ο πόνος και εγώ δεν είμαι διατεθειμένος, να το χορηγήσω πουθενά· υπάρχουν όμως πάρα πολλοί πρόθυμοι για να το κάνουν και ετοιμάζονται. Μήπως νομίζει κανείς, ότι έτσι ομαλά θα έχουμε τρίτες εκλογές μέσα σε έναν χρόνο, μόνο και μόνο για να «διορθώσει» ο λαός την ψήφο του υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ; Θα προηγηθεί ο θάνατος της κοινωνικής ειρήνης, πιθανόν θα βρισκόμαστε ήδη εκτός ευρώ και μηχανισμών «διάσωσης» και πιθανότατα θα έχει χυθεί μπόλικο αίμα συμπατριωτών. Συνεπώς η επόμενη κυβέρνηση αναλαμβάνει εν μέσω μάχης (επιβίωσης) με τους χειρότερους δυνατούς όρους. Αν αποδειχτεί ανέτοιμη, να αντιμετωπίσει την κατάσταση, δεν πρόκειται να την περιμένει κανείς· θα αναλάβουν οι επόμενοι, εκείνοι με το γιατρικό του πόνου (όχι με εκλογές βέβαια) γιαυτό ας παραμερίσουν λίγο την ευθιξία τους οι «κρινόμενοι» στα άρθρα μου.

    

     Τελευταία ακούω τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να λένε «συμφωνούμε με τον ισοσκελισμό του προϋπολογισμού, αλλά όχι με αυτούς τους όρους». Και εξηγούν παρακάτω, ότι πρέπει να επιστρέψει ο κατώτατος μισθός στα 750, να μην μπεί πλαφόν στις συντάξεις(!!) και ο ισοσκελισμός να προέλθει από αύξηση των φορολογικών εσόδων (παρά το ότι θα καταργηθεί και το χαράτσι !!) Που θα τα βρούν τότε; Η απάντηση τους είναι από την πάταξη της φοροδιαφυγής (!!) και από την φορολόγηση των εφοπλιστών!!!

     Αναμφισβήτητα υπάρχει αντικοινωνική φοροδιαφυγή, που οφείλεται στην απληστία και η πάταξη της θα έδινε κάποια σημαντικά ποσά, αλλά το μεγαλύτερο μέρος της φοροδιαφυγής είναι η άμυνα του επαγγελματία στην παράλογη και άδικη καταλήστευση του από το κράτος. Αν αφαιρέσουμε αυτά τα υπερβολικά βάρη, καταργούμε το αίτιο για την αμυντική φοροδιαφυγή, αλλά δεν αυξάνουμε τα φορολογικά έσοδα. Φυσικά εκλογικεύοντας το φορολογικό σύστημα μπορούμε να ελπίζουμε στην πλήρη πάταξη της επιθετικής - αντικοινωνικής φοροδιαφυγής των λαμόγιων, ή οποία θα αποδώσει μεν σημαντικά ποσά, αλλά θα πρέπει να έχουμε υπόψιν τα εξής: α) τα μεγάλα πανηγύρια της επιθετικής φοροδιαφυγής έγιναν την περίοδο των παχιών αγελάδων. Το κράτος βέβαια μπορεί να εισπράξει μέρος αυτών, που αποθησαυρίστηκαν από τις αρπαχτές των αρπακτικών όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και αυτά άπαξ μπορούμε να τα πάρουμε, όχι κάθε χρόνο. Αν συνυπολογίσουμε τις εξαιρετικά μεγαλύτερες ανάγκες (πρόσθετες λόγω παρατεταμένης κρίσης) τότε το όφελος από τα έσοδα της πάταξης της φοροδιαφυγής των προηγούμενων ετών με το ζόρι θα μπορούσε να τις ικανοποιήσει. Π.χ. Οι προ κρίσης ισολογισμοί του κράτους δεν περιελάμβαναν βοήθεια σε 2.000.000 άνεργους (και θα είναι τυχερή η επόμενη κυβέρνηση, αν παραλάβει μόνο τόσους άνεργους) ούτε την ανάγκη εξεύρεσης κεφαλαίων, που θα εξασφαλίσει δουλειά για τόσο κόσμο. β) Ένα σωστό φορολογικό σύστημα, μπορεί να εξαλείψει την φοροδιαφυγή από εδώ και μπρός, αλλά ακόμη κι αν φτιάξουν έναν πραγματικά άρτιο νόμο, η φορολογητέα ύλη είναι πολύ μικρότερη και διαρκώς συρρικνώνεται· συνεπώς ακόμη και με πλήρη εξάλειψη της φοροδιαφυγής (υπό τον όρο πάντα της ελάφρυνσης των σημερινών επαχθών βαρών πολιτών και επαγγελματιών) θα είμαστε τυχεροί αν έχουμε το ίδιο έλλειμμα.

     Η ριζική μεταρρύθμιση λοιπόν με βάση τις αρχές της αναλογικότητας των βαρών, της κρυστάλλινης διαύγειας των οικονομικών δεδομένων, της απλοποίησης και της ηλεκτρονικής αυτοματοποίησης είναι αδήριτη ανάγκη για την επιβίωση του κράτους μας, αλλά δεν θα αποδώσει όσα έσοδα, χρειάζονται για τον ισοσκελισμό. Συνεπώς δεν μπορούμε, να στηριζόμαστε στην πάταξη της φοροδιαφυγής για τον ισοσκελισμό του προϋπολογισμού. Ετσι κατά την άποψη του ΣΥΡΙΖΑ μας μένει η φορολόγηση των εφοπλιστών και του απόδημου μεγάλου κεφαλαίου, την οποία λέει θα αποδεχτούν για λόγους πατριωτισμού !!! Δεν ξέρω αν είναι πατριώτες ή όχι οι εφοπλιστές, πάντως αποδεδειγμένα δεν είναι μ…ες, για να πετάξουν τα λεφτά τους στο άπατο βαρέλι της Ελληνικής γραφειοκρατίας. Αν είναι πατριώτες θα φροντίσουν να το δείξουν αλλιώς, παρά να χρυσοπληρώνουν μία κυβέρνηση, που δεν θέλει να θίξει την αφασία του νεοέλληνα μικροαστού γραφειοκράτη. Γιατί (δεν θέλει); Γιατί είναι η εκλογική πελατεία του ΣΥΡΙΖΑ. Πιστεύουν στ αλήθεια, ότι θα υπάρξει έστω και ένας εφοπλιστής πρόθυμος να ταΐσει τους κακομαθημένους και παρηκμασμένους κοντυλοφόρους; Δεν το έκαναν στις παχιές αγελάδες και θα το κάνουν τώρα για χάρη του Τσίπρα;

 

     Προσπαθώ να ανιχνεύσω το «πρόγραμμα» του ΣΥΡΙΖΑ μέσα από την απεραντολογία των κειμένων της ιστοσελίδας του. Υποθέτω ότι οι «στόχοι» του 2009 είναι το βασικό τους «πρόγραμμα», το οποίο έκτοτε «επικαιροποιούν» με κάποια νέα συνθήματα και τίτλους, καθώς και ατέλειωτη ανούσια φλυαρία. Παρότι συμφωνώ σε αρκετά σημεία (όπως την καθιέρωση ενός μόνο προσωπικού αριθμού για κάθε πολίτη, αντί του σημερινού πλήθους) το «πρόγραμμα» αυτό είναι η χαρά του γραφειοκράτη (του πολιτικού τους πελάτη δηλαδή) καθώς οι προτεινόμενες απλοποιήσεις του γραφειοκρατικού συστήματος είναι δακτυλομετρούμενες, αλλά κι αυτές αντικαθίστανται από ακόμη περισσότερες νέες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Παρόλα αυτά η λέξη «απλοποίηση» αναμασιέται αμέτρητες φορές στα κείμενα των «στόχων» !! Παρακάτω σταχυολογώ κάποια παραδείγματα γραφειοκρατικής λαγνείας του «προγράμματος»:

- προτείνουν και αφορολόγητα ποσά (στον φόρο εισοδήματος) για παιδιά και προστατευόμενα μέλη και παράλληλα μείωση φόρου για τον ίδιο λόγο. Για το ίδιο πράγμα δηλαδή (φορολογική ελάφρυνση) δύο διαφορετικούς λογαριασμούς.

- ενώ (πολύ σωστά) λένε ότι η υγεία δεν μπορεί να είναι εμπορεύσιμη δραστηριότητα (δηλαδή προτείνουν δωρεάν υγεία για όλους) ταυτόχρονα προτείνουν αναγνώριση δαπανών περίθαλψης…

- προτείνουν διμερή χρηματοδότηση αυτού του δωρεάν ΕΣΥ από τον γενικό προϋπολογισμό και την κοινωνική ασφάλιση. Δηλαδή για κάτι που πρέπει να διατίθεται δωρεάν και άνευ όρων σε όλους τους πολίτες, θεωρούν, ότι πρέπει να υπάρχουν μηχανισμοί επί μηχανισμών που θα προσδιορίζουν τα ιατροφαρμακευτικά δικαιώματα των πολιτών !!

- ενώ ζητάνε δωρεάν παιδεία ικανοποιητικού επιπέδου, παράλληλα «δικαιολογούν» φορολογικά έξοδα φροντιστηρίων!!

-  ενώ προτείνουν το λογιστικό προσδιορισμό των κερδών για την φορολόγηση τους και κακίζουν το σύστημα του αντικειμενικού προσδιορισμού, ταυτόχρονα εισάγουν τον εξαιρετικά ενδελεχή αντικειμενικό προσδιορισμό, χρησιμοποιώντας ακόμη και τις αποδείξεις της ΔΕΗ και της ΕΥΔΑΠ για αυτό!!!

     Με λίγα λόγια δεν αρκούνται στον σημερινό παραλογισμό, αλλά προσθέτουν αφειδώς και νέες γραφειοκρατικές διαδικασίες και παρόλα αυτά (όπως και όλοι οι προηγούμενοι) μιλάνε για απλοποιήσεις… Αλλωστε από αυτά που οι ίδιοι λένε, η γραφειοκρατία δεν είναι καρκίνωμα της οικονομίας, αλλά συμβάλλει καθοριστικά στην αύξηση του εθνικού πλούτου!!! Πως αλλιώς να εξηγηθεί η αυταρέσκεια των 200 δις του ΑΕΠ που μας κοπανάνε στο «πρόγραμμα» των εκλογών του Μαΐου; [Το οποίο λένε ότι είναι αρκετό, για να πορευτούμε χωρίς ξένα δεκανίκια!!] Κάνουν, ότι δεν ξέρουν πως γίνεται ο υπολογισμός του ΑΕΠ; Αυτοί οι μεγάλοι «επαναστάτες» θεωρούν ότι οι αλχημιστικοί όροι της αστικής οικονομολογίας εκφράζουν πραγματικά μεγέθη πλούτου; Εγώ δεν είμαι καθηγητής της οικονομίας, όπως τα μεγαλοστελέχη τους, αλλά θεωρώ πονηρή αλχημεία να προσθέτεις στον παραγόμενο πλούτο έξοδα και μάλιστα παντελώς γαμ…τικα (όπως αυτά της γραφειοκρατίας) και να τα παρουσιάζεις ως πλούτο. Μήπως είμαι ο μόνος άνθρωπος στον κόσμο, που αμφισβητεί την ορθολογική σύσταση του ΑΕΠ; Μήπως είμαι ο μόνος άνθρωπος στον κόσμο, που αμφισβητεί την εν λόγω «επιστήμη»; Με τέτοιους υπολογισμούς και τέτοια μαγικά κολπάκια θα μας «σώσουν»; Ετσι δεν μας «ανέπτυξαν» και έτσι δεν μας «σώζουν» κι οι άλλοι;

     Αλλά ας έλθουμε και στα ήξεις- αφήξεις αυτών των αταλάντευτων επαναστατών… Αυτοί δεν έλεγαν, ότι το ευρώ δεν είναι φετίχ; Τώρα γιατί κόπτονται γι αυτό και κατηγορούν την κυβέρνηση ως κυβέρνηση της δραχμής; Το κορυφαίο και ιστορικό τους στέλεχος, ο Μ. Γλέζος δεν έθετε τόσα χρόνια το θέμα των Γερμανικών χρεών; (τα οποία αρκούν για να απαλειφθούν τα δικά μας χρέη) Τώρα γιατί τα κάνουν γαργάρα και μιλάνε για μονομερή απάλειψη του επαχθούς μέρους του δικού μας χρέους; (χωρίς μάλιστα να προσδιορίζουν και το ύψος). Είναι σοβαρή στάση αυτή; Πόσο μυαλό χρειάζεται, για να καταλάβει κανείς, ότι το να χαρακτηρίζουμε μονομερώς επαχθές το χρέος αποτελεί ασυνέπεια και ασυνέχεια της κρατικής μας υπόστασης και ταυτόχρονα μας τοποθετεί στην κατηγορία των διεθνών ταραξιών; Αντίθετα αν, όπως πρότεινα σε προηγούμενα άρθρα, απαιτήσουμε αυτά που και οι ίδιοι οι Γερμανοί αναγνωρίζουν, ότι μας χρωστάνε, αποποιούμενοι μάλιστα τις πρόσφατα συντελεσθείσες απομειώσεις του δικού μας χρέους, αναδεικνυόμαστε ως οι πλέον νομιμόφρονες και συνεπείς προς το διεθνές δίκαιο και το αποτέλεσμα είναι η πλήρης εξάλειψη του δικού μας χρέους, όχι ενός μέρους του, όπως προκύπτει από τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Βέβαια οι φραγκοφονιάδες Γερμανοί αποκλείεται να μας δώσουν τα χρωστούμενα, αλλά άλλο να είναι εκείνοι οι μπαταχτσήδες και άλλο να είμαστε εμείς. Εμείς οφείλουμε να τους αρπάξουμε το επιχείρημα που λέει « ο καθένας να πληρώνει αυτά που χρωστάει» και όχι να παρακαλάμε για μειώσεις και επιμηκύνσεις χρεών. Εκείνοι που έπρεπε να παρακαλάνε εμάς για τέτοιου είδους διευκολύνσεις, είναι οι πρώτοι στο καθημερινό βρισίδι της Ελλάδας και δεν βρίσκεται μία πολιτική δύναμη, να τους βάλει στην θέση, που τους αξίζει. Πρέπει να μπει τέλος και στα παρακάλια και στις ασυνάρτητες ψευτοεπαναστατικές κορώνες· πρέπει να αναγνωρίσουμε το σύνολο των χρεών μας και να απαιτήσουμε άμεσα το σύνολο αυτών, που μας χρωστάνε.

      Άλλο το να μην είμαστε καρπαζοεισπράκτορες και άλλο το να καταντάμε φαιδροί ψευτοεπαναστάτες. Το δεύτερο δεν θα το εκτιμήσει κανείς. Ενώ έχουμε σοβαρά ερείσματα, για να επιβάλουμε το δίκιο μας, το χάνουμε από την ασυνάρτητη εξωτερική πολιτική που ασκούν τόσο η κυβέρνηση, όσο και η αντιπολίτευση. Οσο χρησιμοποιούμε το Γερμανικό χρέος μόνο ως διαπραγματευτικό χαρτί, δείχνοντας στους αντισυμβαλλόμενους, πως δεν έχουμε πραγματικό σκοπό να το διεκδικήσουμε, αν μας δώσουν κάποια ανταλλάγματα, για να την βγάλουμε προσωρινά,  χάνουμε κάθε υπόληψη από εχθρούς και φίλους, γιατί αποδεικνυόμαστε φτηνά λιγούρια, που δεν σέβονται το αίμα των προγόνων τους.

     Ας αφήσουν λοιπόν τον καραγκιόζ μπερντέ και ας δείξουν προσήλωση σε αυτά που και οι ίδιοι λένε. Ας ξεχάσουν για πάντα την ξένη «βοήθεια» που έτρεφε τόσα χρόνια την νεοελληνική αφασία, ας προσγειωθούν και ας προσγειώσουν και την εκλογική τους πελατεία. Η Ελλάδα θα ζήσει με αυτά που η ίδια παράγει και μόνον αυτά. Επειδή είναι ανάγκη να παράγουμε περισσότερα και με πολύ καθαρότερες και αειφόρες μεθόδους και φυσικά να διανέμονται δίκαια τόσο ο πλούτος, όσο και ο μόχθος που απαιτείται για την παραγωγή του πλούτου, ας ξεκινήσουν άμεσα (ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ) να διαμορφώνουν τις προτάσεις τους πάνω σε αυτά και ας μας τις παρουσιάσουν έγκαιρα (πριν τις εκλογές).

     Δεν μπορώ να βρώ το οικονομικό πρόγραμμα των ΑΝΕΛ εκτός από μία επιγραμματική αναφορά και τις προτάσεις τους για εθνικούς λογαριασμούς υποστήριξης των χρεών των επιχειρήσεων και επαγγελματιών, γιαυτό θα σταθώ στις προτάσεις τους για την δικαιοσύνη.

     Παρότι δεν πρόκειται για σκέτους τίτλους και πάλι δεν είναι επαρκής περιγραφή κυβερνητικού προγράμματος. Όλα αυτά θα μπορούσαν άνετα να καταλήξουν ωραίες προεκλογικές υποσχέσεις, η ουσία των οποίων μπορεί άνετα να ανατραπεί από μία πονηρή νομοθεσία, που θα διατηρεί μεν τα υπεσχημένα ως «γενικές αρχές», αλλά στην ουσία θα τα ανατρέπει με την γνωστή μέθοδο των επιμέρους διατάξεων. Θα μπορούσαν δηλαδή να συγκεκριμενοποιήσουν πολύ περισσότερο κάποιες αοριστίες όπως:

- Περιορισμός της βουλευτικής ασυλίας στις υποθέσεις που είναι άμεσα συνδεόμενες με τις πολιτικές απόψεις των βουλευτών. Ερώτηση: Ο κάθε βουλευτής θα συμπεριφέρεται ατιμώρητα ανάλογα με τις απόψεις του; Π.χ. μπορεί να δέρνει όποιον έχει διαφορετικές απόψεις;

- Αποσυμφόρηση των φυλακών για πράξεις ήσσονος παραβατικότητας. Ερώτηση: Είναι πλεονασμός και μακρηγορία να προσδιοριστούν από τώρα αυτές οι πράξεις;

- Αναβάθμιση των δικηγόρων και των δικηγορικών συλλόγων ως συλλειτουργών της δικαιοσύνης. Ερώτηση; Θεωρούν επαρκή αποτύπωση θέσεων αυτήν την φράση;

     Πέραν των πολλών διφορούμενων σημείων, αυτό που εξάγεται από την ανάγνωση των θέσεων για την δικαιοσύνη, είναι η πρόταση για περαιτέρω ενίσχυση της ασυδοσίας του νομικού κόσμου της χώρας έναντι των πολιτών. Αραγε το πρόβλημα της Ελληνικής δικαιοσύνης είναι η «εξάρτηση» της από τις άλλες (εκλεγμένες) εξουσίες, ή η ασυδοσία με πρόσχημα την «ανεξαρτησία» της; Δεν έχουν καταλάβει οι ΑΝΕΛ, ότι αυτή η «ανεξαρτησία» έχει δημιουργήσει μία δικτατορία των νομικών η οποία κατατυραννεί τον λαό αδιάλειπτα από συστάσεως του Ελληνικού κράτους; [με προεξέχοντες βέβαια τους δικαστές, αλλά και απόλυτα αρμονική συνεργασία με τους δικηγόρους, τους καθηγητές της νομικής και των νομικών τμημάτων άλλων σχολών, νομικούς συμβούλους και ανεξάρτητες αρχές.]

     Ποιος πιέζει και σκούζει όλα αυτά τα χρόνια για πλήρη ανεξαρτησία της δικαιοσύνης από τις αιρετές εξουσίες; Ο λαός, ή οι ίδιοι οι δικαστές και οι νομικοί; Ποιοι δημιούργησαν παραδικαστικά κυκλώματα; Τι έπραξαν οι δικαστές, όταν κάποιοι δημοσιογράφοι τα αποκάλυψαν; Μήπως εξανέστησαν, μήπως εξοργίστηκαν κατά των διεφθαρμένων συναδέλφων τους; Όχι βέβαια· διαμαρτύρονταν καθημερινά κατά των δημοσιογράφων (που τους στεναχώρησαν) τους οποίους τελικά εξοβέλισαν από την τηλεόραση. Οσο για την «αυτοκάθαρση»; Ας μας πουν οι ΑΝΕΛ και ο μαχητικότατος Π. Καμένος: Είναι τόσο ευχαριστημένοι από αυτήν την «κάθαρση» και θέλουν να καταργήσουν τα τελευταία ψήγματα ελέγχου από τις αιρετές εξουσίες; Και εν τέλει οι νομικοί είναι αυτοί που έχουν καβαλήσει τις άλλες εξουσίες, γιατί στην ουσία εκείνοι νομοθετούν. Οι βουλευτές, που δεν ανήκουν στην εν λόγω συντεχνία, είναι καθ` ομολογίαν τους ανδρείκελα, που απλά υπογράφουν τους νόμους. Πέραν αυτού οι δικαστές νομοθετούν ανεξέλεγκτα μέσω της δικανικής νομολογίας, ενώ οι ίδιοι αποφασίζουν μέσω των ανωτάτων δικαστηρίων για το αν ισχύσει τελικά η κοινοβουλευτική νομοθεσία. Αν λοιπόν έπρεπε να ενισχυθεί η ανεξαρτησία και η πρωτοκαθεδρία κάποιων εξουσιών από άλλες, αυτή είναι η ανεξαρτησία των εκλεγμένων εξουσιών έναντι των παραχαϊδεμένων και παντελώς ασύδοτων εξουσιών του βαθέως κράτους (δικαστές, ανεξάρτητες αρχές, ακαδημαϊκοί, στρατιωτικοί και αστυνομικοί, κληρικοί, γραφειοκράτες πάσης φύσεως).

     Ωστόσο υπάρχει ένα σημείο στο οποίο συμφωνώ με όλη μου την καρδιά, σε αντίθεση με την άθλια τοποθέτηση της ΝΔ και προσωπικά του Σαμαρά σε αυτό το θέμα. Προτείνουν (οι ΑΝΕΛ) επανεξέταση του καθεστώτος της νομικής βοήθειας και περιορισμού των παράβολων και ενσήμων στο απολύτως αναγκαίο ποσό, ώστε να εξασφαλίζεται η απρόσκοπτη πρόσβαση κάθε πολίτη στην παροχή εννόμου προστασίας. Πραγματικά έξοχη τοποθέτηση, την οποία εγώ θα συμπλήρωνα με την εξαντλητική επέκταση της αρχής της υπευθυνότητας, ώστε να εξαλειφθεί πλήρως το άθλιο επιχείρημα του Σαμαρά για καταπολέμηση της δικομανίας με τον τετραπλασιασμό των δικαστικών παράβολων !!!!

     Δεν έχω ακούσει ποτέ πιο άθλια προεκλογική εξαγγελία. Κι όμως πέρασε στο ντούκου από τα ξεφτέρια της «αδέσμευτης» δημοσιογραφίας. Ούτε ένας από αυτούς τους «ανυπότακτους μαχητές της αλήθειας» δεν βρέθηκε να υπερασπιστεί το συνταγματικό δικαίωμα της φτωχολογιάς στην έννομη προστασία. Ποιος άραγε είχε την φαεινή ιδέα, που ξεστόμισε ως μεγάλη εξυπνάδα; Σίγουρα κάποιος από την Σαμαρείτικη γλυψ τημ, που τώρα «μεγαλουργεί» σε κάποιο υπουργείο. Όταν αύριο θα αποκαλυφθούν τα έργα και οι ημέρες των σημερινών άχρηστων, να μην κλαίγεται για τα παράσιτα, που τον περιέβαλαν, όπως κάνουν σήμερα ο Παπανδρέου, ο Καραμανλής, ο Σημίτης, γιατί μόνος του επέλεξε τους γλοιώδεις σφουγκοκολάριους ως «ικανούς» και «έντιμους» συνεργάτες.

   

     Μήπως ο Τσίπρας και ο Καμένος έχουν κάνει αντιγλυφτικό εμβόλιο; Δεν νομίζω· αντίθετα οι ίδιοι εμβολιάζουν τα κόμματα τους με σαβούρα από το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ παριστάνοντας την κολυμπήθρα του Σιλωάμ. Αυτή είναι η ανανέωση του πολιτικού δυναμικού; Αυτά είναι τα νέα ήθη; Δεν μπορούν να βρουν ανάμεσα στα εκατομμύρια των Ελλήνων ικανούς συνεργάτες και βολεύονται με αυτές τις μετεγγραφές; Τι θα πείραζε αν έλεγαν έστω στους πιο χυδαίους από αυτούς τους χαμαιλέοντες « όχι ρε φίλε· δεν θέλουμε την υποστήριξη σου»;

     Ας τα σκεφτούν αυτά τα μέλη και οι ψηφοφόροι των δύο κομμάτων και ας πράξουν αυτό που πρέπει τώρα, γιατί αύριο (όταν τα κόμματα τους θα έχουν αναλάβει την κυβερνητική ευθύνη, χωρίς να έχουν αλλάξει τα λάθη τους) θα είναι πλέον αργά.

Π. Ρέππας

Δημοσίευση: Αυγούστου 22, 2012