του Στρατή Μαζίδη
Χαμός έχει γίνει τις τελευταίες ημέρες στο διαδίκτυο με μια κάποια κυρία ηθοποιό, σκηνοθέτη και συγγραφέα ονόματι Λένα Κιτσοπούλου και ένα έργο το οποίο ανέβασε όπου ο ήρωας του 1821 Αθανάσιος Διάκος παρουσιάζεται ως βαρύμαγκας ιδιοκτήτης σουβλατζίδικου με τζιν και τσαρούχια. Επιπλέον βρίζει και δέρνει τη γυναίκα του επειδή τη ζηλεύει, ώσπου εκείνη τελικά τον απατά με Κούρδο λαθρομετανάστη από τον οποίο η σύζυγός του μένει έγκυος και τελικά τη σκοτώνει σε ένα έγκλημα πάθους.
Εκτιμώ ότι αυτό το καταπληκτικό έργο δε θα αργήσει να ανέβει στο Μπροντγουέι της Νέας Υόρκης (γιατί υπάρχει κι αυτό στην Αγίου Μελετίου).
Συγγνώμη ρε παιδιά αλλά τι περιμένατε από μια κυρία Κιτσοπούλου; Και να με συγχωρεί η φαντάζομαι διακεκριμένη άνθρωπος της τεχνής που απλώς εμένα μου διαφεύγει αλλά εκτιμώ ότι στα πλαίσια της σάτυρας που φτάνει έως και την ξεφτύλα ιστορικών μορφών, τουλάχιστον δέχεται και αυτή την κριτική της που μπορεί να αγγίξει αντίστοιχα όρια. Άλλωστε όπως μου υποδεικνύει τι να κάνω με την κόρη μου, θα της απαντήσω κι εγώ ελεύθερα.
Βέβαια στην περίπτωση της κας Κιτσοπούλου υπάρχουν κάποια ΑΛΛΑ. Όπως:
> ότι η σκηνοθέτης έχει κερδίσει το σεβασμό των αναγνωστών με αυτή την καταπληκτική φωτογραφία με κάτι “θάμνους” σε συνδυασμό με την προσεκτική μελέτη των δηλώσεών της και τους αυτονόητους συνειρμούς
> επίσης στο greek festival υπάρχει αυτή η φωτο που βρήκαμε κι εδώ
αλλά εμείς έχουμε λίγη ντροπή μέσα μας όταν μιλάμε για ήρωες και δε την βάζουμε στην ιστοσελίδα
> ότι εμείς τα κορόιδα επιχορηγήσαμε με € 41.000,00 αυτό το πράγμα που λέγεται καλλιτεχνική δημιουργία
> ότι δε χρειάστηκε να εμπνευστούμε για να της απαντήσουμε. Η πράξη της γεννά την απάντηση
> ότι πολύ θα ήθελα να δω την κα Κιτσοπούλου ανάμεσα σε μερικούς πειναλέους Τουρκαλάδες την ώρα που θα την ετοίμαζαν για σούβλα ή έστω επειδή πέρασε το 1821 και μίλησε για πατεράδες και κόρες που θα έπρεπε να εύχονταν να είχαν εμπειρίες με ωραίους μαύρους (αυτό τον όρο χρησιμοποίησε αν δεν κάνω λάθος) να τη στριμώχνουν τίποτε νταγκλαράδες μετά από κανένα θέατρο το βράδυ σε κάποιο καταγώγι. Διότι σε αυτή τη ζωή, αν δεν πάθεις, δε θα μάθεις.
Το κακό βέβαια κα Κιτσοπούλου είναι ότι αυτός ο άνθρωπος σουβλίστηκε και αργοπέθανε όπως λένε τα ιστορικά κείμενα τα οποία φυσικά έχετε μελετήσει ως άνθρωπος του πνεύματος, για να μπορείτε εσείς σήμερα να κοροϊδεύετε τόσο αυτόν όσο και το Γένος του.
Κι αλήθεια, ο καλλιτεχνικός κόσμος έχει κάτι ουσιαστικό να πει ή πάλι θα αρκεστούμε στις γνωστές ανοησίες πως η τέχνη με τη σάτυρα δεν έχουν όρια; Γιατί και κάτι άλλο που αρχίζει από Μ και έχει 7 γράμματα, ούτε σε αυτό υπάρχουν όρια.
Από την άλλη φίλοι bloggers, Κιτσοπουλίτσες υπάρχουν αρκετές. Γιατί τα βάζουμε με αυτές; Τόσο μπορούν, τόσο ξέρουν, τόσο φτάνουν.
Τα ΚΙΤΣΟΠΟΥΛΑ μας φταίνε που τις αναδεικνύουν. Και ποια είναι αυτά;
> αυτοί που ενέκριναν να πάρει κρατικό χρήμα.
> αυτοί που δέχθηκαν να ενσαρκώσουν ρόλους στο έργο της, ίσως γιατί μπορεί να ήθελαν δουν τι κρύβει ο …θάμνος.
> αυτοί που πλήρωσαν εισιτήριο και χειροκρότησαν την παράσταση.
Διότι αν όλοι αυτοί, αντί να κάνουν τα παραπάνω, απλά έβαζαν σε λειτουργία – συνεργασία τους σιελογόνους αδένες τους με τη στοματική τους κοιλότητα, τίποτε από τα παραπάνω δε θα είχε συμβεί. Αν και, ούτε αυτό δεν αξίζουν κάτι τέτοιοι άνθρωποι.
ΛΕΝΑ ΚΙΤΣΟΠΟΥΛΟΥ: Αυτό το σούργελο ξεφτίλισε τον Αθανάσιο Διάκο!
Σχεδόν 200 χρόνια μετά τον μαρτυρικό του θάνατο, αφού σουβλίστηκε από τους Τούρκους στην Αλαμάνα, ο Αθανάσιος Διάκος «επιστρέφει» στην Αθήνα του σήμερα, δια χειρός και "εμπνεύσεως" της συγγραφέως, ηθοποιού και σκηνοθέτιδας Λένας Κιτσοπούλου. Η ίδια, όπως δημοσιεύει το Πρώτο Θέμα εμπνεύστηκε και παρουσίασε τον ήρωα της Επανάστασης ως βαρύμαγκα ιδιοκτήτη σουβλατζίδικου με τζιν και τσαρούχια, που βρίζει και δέρνει τη γυναίκα του επειδή τη ζηλεύει, ώσπου εκείνη τελικά τον απατά με Κούρδο λαθρομετανάστη. Στην πορνογραφική φαντασία της κυρίας Κιτσοπούλου, ο «κερατάς» Αθανάσιος Διάκος στο τέλος σκοτώνει την έγκυο γυναίκα του σε ένα έγκλημα πάθους. Κι όλα αυτά σε μια παράσταση που επιδοτήθηκε από τα χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων και βιντεοσκοπήθηκε για εκπαιδευτικούς σκοπούς ενώ προβλήθηκε τον περασμένο Ιούλιο στο πλαίσιο του φετινού προγράμματος εκδηλώσεων του Φεστιβάλ Αθηνών στο θέατρο Πειραιώς. Στόχος της κυρίας Κιτσοπούλου είναι να δείξει ότι ακόμη και σήμερα μπορούν να υπάρξουν ήρωες στην καθημερινότητα. Όσο για τις δηλώσεις της σκηνοθέτιδας σχολιάζονται ποικιλοτρόπως στα κοινωνικά δίκτυα. Όπως δήλωσε σε άρθρο της, «Κάθε κόρη Έλληνα είναι καλό να πάει με έναν μαύρο. Οι Έλληνες όμως είναι ακόμα ρατσιστές και θέλουν να διαιωνιστεί η δική τους φάτσα, ο δικός τους κ… κι ας είναι δύο επί δύο». Ενώ συμπληρώνει «Δεν έχει σκεφτεί ποτέ ο Έλληνας πατέρας “μακάρι την κόρη μου να την γ… ένας ωραίος μαύρος, να βγει και το εγγονάκι ωραίο. Όοοοχι! Προτιμάει να διαιωνίσει τη φάτσα του, προτιμάει το εγγονάκι του να γίνει 1,50 μ. στο ύψος αλλά να του μοιάζει».
Τα θέματα των αναρτήσεων δεν εκφράζουν απαραίτητα και τις απόψεις των διαχειριστών και των συντακτών του ιστολογίου μας. Τα σχόλια εκφράζουν τις απόψεις των σχολιαστών και μόνο αυτών.
Σχόλια που περιέχουν ύβρεις ή απρεπείς χαρακτηρισμούς διαγράφονται κατά τον έλεγχο από την ομάδα διαχείρισης. Ευχαριστούμε.