Συν Αθηνά και χείρα κίνει

Αφού παρήλθε ικανός χρόνος, για να δούμε τα γεγονότα με ψυχραιμία, ας καταμετρήσουμε τα οφέλη από την διπλωματική «επίθεση» Σαμαρά σε Βερολίνο και Παρίσι:

1) Και στις δύο συναντήσεις υπερβήκαμε τον προσδιορισθέντα χρόνο της συνάντησης κατά 10 ολόκληρα λεπτά !

2) Η Μέρκελ κοίταξε τον πρωθυπουργό με συμπάθεια επανειλημμένως !!

3) Και στις δύο επισκέψεις ακούστηκε ο εθνικός μας ύμνος !!!

4) Ο Σόιμπλε και ο Ρέσλερ έκλεισαν τον οχετό των ανθελληνικών δηλώσεων για έναν ολόκληρο μήνα!!!! Θα τους ξαναδούμε βέβαια πολύ σύντομα στον συνηθισμένο ρόλο του λασπολόγου του Ελληνικού λαού, εκτός αν αποφασίσουμε να αυτοκτονήσουμε, αφού πριν τους καταστήσουμε κληρονόμους μας. 

5) Απαλλαχτήκαμε από τον πονοκέφαλο της δικαστικής έριδας με την Ζήμενς !!!!! Το ότι αποσύρθηκε η τροπολογία για την επικύρωση της συμφωνίας, δεν σημαίνει ότι η επαίσχυντη συμφωνία της 23ης Αυγούστου δεν συνομολογήθηκε μεταξύ της κυβέρνησης και των Γερμανών ως αντάλλαγμα για τις παραπάνω διπλωματικές «επιτυχίες», ή ότι δεν ισχύει. [Για ποια νίκη θριαμβολόγησε ο ΣΥΡΙΖΑ;] 

Λιοντάρι ο Αντώνης μας ε; Ποιος είδε τον Σαμαρά και δεν φοβήθηκε, όταν ψέλλισε «ουδείς αναμάρτητος» για την δική του «εθνικά υπερήφανη» προκυβερνητική ρητορεία. Μην το βαράτε το παιδί· δεν θα το ξανακάνει. 

Ακολούθησε ο άλλος Κέρβερος των εθνικών και των λαϊκών συμφερόντων, ο Στουρνάρας, που τα `ψάλε ένα χεράκι στον Σόιμπλε (για τις διαρκείς ανθελληνικές δηλώσεις) και λούφαξε το ανθρωπάκι.

Μετά από αυτό ο κ. Μαριάς (των ΑΝΕΛ) έψεξε τον Στουρνάρα, γιατί δεν έθεσε το θέμα των επανορθώσεων και του κατοχικού δανείου…Μεγάλη κωμωδία το δράμα μας. Από ποιους ζητάει να θέσουν θέμα επανορθώσεων; Από αυτούς που δήλωσαν, ότι είμαστε περήφανος λαός και δεν θα καταδεχτούμε, να ζητήσουμε τίποτα από αυτά που μας χρωστάνε, αλλά αντίθετα εμείς θα τους καταβάλουμε και το τελευταίο ευρώ των τόκων και των ανατοκισμών;

Αν θέλουν οι ΑΝΕΛ (ή οποιοσδήποτε άλλος) να λογαριάζονται για σοβαροί, να θέσουν το θέμα στους πολίτες. Να διαμορφωθεί δηλαδή ένα κείμενο με τις δίκαιες απαιτήσεις μας έναντι της Γερμανίας και να το υπογράψουμε, όσοι θεωρούμε τον εαυτό μας Ελληνα πολίτη, απόγονο εκείνων που πολέμησαν ηρωικά τον φασισμό και τον ναζισμό. Το κείμενο αυτό με τις υπογραφές μας θα γίνει το δόρυ, το ξίφος και η κορύνη μας σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς. Αν αντί γι αυτό επαναφέρουν από καιρού εις καιρόν το θέμα στα Ελληνικά ΜΜΕ, κατηγορώντας την εκάστοτε κυβέρνηση για ολιγωρία, απλά βυσσοδομούν πάνω στην αποπνέουσα Ελληνική κοινωνία, μόνο και μόνο για να εισπράξουν μικροκομματικά οφέλη. Ακόμη και μικρότερο (από τους ΑΝΕΛ) κόμμα- πολιτικός σχηματισμός, θα μπορούσε να αναλάβει αυτήν την πρωτοβουλία, γιατί θα έχει ως σίγουρη μαγιά αρκετές χιλιάδες υπογραφές. 

Εως ότου βρεθεί ο πολιτικός φορέας, που θα αναλάβει να πραγματοποιήσει αυτό το στοιχειώδες διάβημα, όλοι όσοι θεωρούμε εαυτούς άξιους να ονομάζονται πολίτες, δεν πρέπει να σιωπούμε. Τα σόσιαλ μίντια δεν είναι μόνο για να διαβάζουμε, αλλά και να γράφουμε· αλλιώς δεν έχουν νόημα. Αν θέλουμε να είμαστε παθητικοί θεατές της ίδιας μας της ζωής, υπάρχουν τα επαγγελματικά ΜΜΕ με πιο άρτια οργάνωση και επαγγελματίες κειμενογράφους. Αν κωλώνουμε να αρθρώσουμε ακόμη και ένα στοιχειώδη πολιτικό λόγο, επειδή δεν είμαστε λογοτέχνες, θα το κάνουν μόνιμα οι επιτήδειοι, οι οποίοι είναι λαλίστατοι για τα εθνικά και λαϊκά συμφέροντα, όσο διεκδικούν την εξουσία και όταν την κατακτήσουν, τα κάνουν όλα γαργάρα. 

Πόσο περισσότερο πρέπει να ζοριστούμε, για να κάνουμε το απλούστερο; Να μιλήσουμε· να πούμε την γνώμη μας. Γιατί πρέπει πάντα να σταματάμε την σιγή ιχθύος με τα ουρλιαχτά του όχλου, όταν φτάνουν τα πράγματα στο απροχώρητο; Μέση οδός δεν υπάρχει; 

Υπάρχει κάποιος που τον αντιπροσωπεύουν οι Σαμαρείτικες δηλώσεις υποτέλειας; Προφανώς όχι. Υπάρχει κάποιος που θεωρεί δίκαιο, εμείς να πληρώσουμε αυτά που χρωστάμε (με κάποιες εκπτώσεις επί των συνεχών ανατοκισμών) και οι Γερμανοί να μην πληρώσουν απολύτως τίποτα για την κατακρεούργηση μιάς ολόκληρης γενιάς και τώρα να τους επιτρέπουμε, να χαρούν ένα δεύτερο ολοκαύτωμα; Προφανώς όχι. Τότε τι περιμένουμε, για να μιλήσουμε; Τι περιμένουμε να ξαναπούμε «Όχι» στους αλαζόνες εισβολείς; Πότε θα καταλάβουμε, ότι η επώνυμη συμμετοχή μετράει πολύ περισσότερο από την ανώνυμη διαμαρτυρία. Κάθε υπογραφή μετράει για εκατό γιαούρτια στην μούρη της Μέρκελ· κάθε κείμενο, που θα γραφτεί γι αυτόν τον σκοπό, μετράει για χίλιες μολότωφ στην πρεσβεία τους. Αντίθετα οι οχλοκρατικές αντιδράσεις είναι βούτυρο στο ψωμί των εχθρών μας. Οσοι ορέγονται περιπέτειες, θα τις ζήσουν, αλλά να φυλάνε τον εαυτό τους, να τον προσφέρουν στην πατρίδα όπως πρέπει και όταν πραγματικά χρειαστεί.

Αυτό που οφείλουμε να κάνουμε όλοι τώρα, είναι να πυροβολήσουμε την κοιμώμενη πολιτική ηγεσία του τόπου με ομοβροντία κειμένων στα μπλόγκς, με τα οποία θα απαιτούμε, να μας εκπροσωπήσουν στις δίκαιες διεκδικήσεις μας από αυτούς, που μας χρωστούν και όχι να εκπροσωπούν εκείνους στην διαρπαγή της Ελληνικής δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας. 

Η διευθέτηση του δημόσιου χρέους κατ αυτόν τον τρόπο (να το φορτώσουμε στους Γερμανούς δηλαδή) δεν μας λύνει τα προβλήματα που έχουμε ήδη, αλλά τουλάχιστον δεν θα μας προσθέσει το αφόρητο άχθος της αποπληρωμής του. Το άχθος αυτό δεν αρχίζει σε ένα δύο χρόνια με τους πλεονασματικούς προϋπολογισμούς και απολογισμούς, που θα πρέπει να διαθέτουμε γι αυτό, αλλά άρχισε ήδη με τις πωλήσεις κοψοχρονιά της δημόσιας περιουσίας και ιδιαίτερα του τμήματος αυτής που συνέβαλε στα έσοδα του κράτους. 

Π. Ρέππας

Δημοσίευση: Οκτωβρίου 01, 2012