Προς Κορινθίους επιστολή Παναγιώτη Μπούρα

Έχω υποστεί πολλούς εξευτελισμούς και θα προσπαθήσω για τελευταία πια φορά να ξεκαθαρίσω την θέση μου απέναντι στην κοινωνία.  Δεν με ενδιαφέρει να ξεκαθαρίσω την θέση μου για εμένα.  Θα πρέπει ο κόσμος να καταλάβει πως εκτός από εμένα, υπάρχουν τα αδέρφια μου στην Κόρινθο με τις οικογένειές τους που δεν φταίνε σε τίποτα.  Υπάρχουν τα παιδιά μου που ίσως κάποτε αποφασίσουν να ζήσουν στην Ελλάδα και αυτά δεν φταίνε σε τίποτα.  Εγώ ούτως ή άλλως καταστράφηκα, αυτή η καταστροφή μου στοίχισε έναν ευτυχισμένο γάμο με την σύντροφό μου Γεωργία για 27 χρόνια, την οποία λάτρευα και λατρεύω.  Όλοι αυτοί δεν φταίνε σε τίποτα να υποφέρουν όταν μάλιστα το «κατηγορώ» για εμένα είναι ανυπόστατο.

Κατηγορούμαι ότι δολίως «έκλεψα» τον τίτλο του Ιερέα, «εξαπάτησα» τον Μητροπολίτη (και άλλους όπως είπαν Μητροπολίτες), χειροτονήθηκα και πληρώθηκα από το Ελληνικό κράτος.

Εάν δεχτώ αυτή την κατηγορία, ερωτώ τους κατακριτές μου πως είναι δυνατόν να καταχράστηκα την πληρωμή του Ελληνικού κράτους ΟΤΑΝ δούλευα το ωράριό μου ΚΑΙ παραπάνω, έκανα αυτά που είχα υποχρέωση να κάνω ΚΑΙ παραπάνω, ξεπέρασα τα απαιτούμενα δεδομένα ώς εφημέριος ΚΑΙ παραπάνω;  που σημαίνει, εκπλήρωσα τις υποχρεώσεις μου σύμφωνα με το εργατικό δίκαιο ΚΑΙ παραπάνω.  Φυσικά για ΟΛΑ αυτά υπάρχουν ακλόνητα στοιχεία!

Κατηγορούμαι ότι πλαστογράφησα.  Εάν δεχτώ αυτήν την κατηγορία, πως είναι δυνατόν να είναι έτσι, όταν ΟΛΟΙ οι δημόσιοι υπάλληλοι γνωρίζουν πως τα έγγραφά μας περνούν από επιτροπές και ελέγχους. Χειροτονήθηκα από τον Μητροπολίτη Κορίνθου το 2009 και σύμφωνα με αυτά που ισχυρίζεται «έμαθε» για την «πλαστογραφία μου» το 2011;  Δεν είναι λίγο παράξενο;

Κατηγορούμαι πως είμαι φυγόδικος.  Εάν δεχτώ αυτή την κατηγορία ΠΡΟΣΚΑΛΩ και ΠΡΟΚΑΛΩ τον οιονδήποτε έχει έγγραφη και επίσημη δικαστική απόφαση να την προσκομίσει στην sfedona.gr και τους δίνω ΑΠΟΛΥΤΑ το δικαίωμα να την δημοσιεύσουν ΜΕ ΟΛΑ τα στοιχεία.

Για τις υπόλοιπες «κατηγορίες» θα αναφερθώ παρακάτω, στην αναγραφή ΟΛΗΣ της αλήθειας.

Η εκκλησία ήταν η μεγάλη μου αγάπη.  Πηγαίνοντας στην Αυστραλία με την σύζυγό μου Γεωργία το 1987, γνώρισα τον τότε Αρχιεπίσκοπο της Αυτοκεφάλου Σπυρίδωνα και ανύποπτος στην κατάσταση των εκκλησιών στην Αυστραλία αφέθηκα στο όνειρο που είχα σαν παιδί, για να ιερωθώ.  Ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων γνώριζε για την κουταμάρα που έκανα σαν παιδί να παντρευτώ πολύ νέος μία κοπέλα που ήταν στο ψυχιατρείο.  Ήταν μια κουταμάρα σαν νέος για την οποία πλήρωσα και ακόμη πληρώνω.  Για εκείνον ο γάμος αυτός δεν θεωρήθηκε ποτέ «κανονικός», μια και η πρώην σύζυγός μου τότε Ελένη, ήταν ψυχοπαθής.  Καταλαβαίνοντας μετά την χειροτονία μου ότι δεν ήμουν στην κανονική εκκλησία, έφυγα και συνάντησα τότε τον Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας Στυλιανό, και πήρα την πρώτη μου μεγάλη πληγή από την Εκκλησία, της μάνας αυτής που θα έπρεπε, σύμφωνα με την Αποστολική διαδοχή, να αγκαλιάζει τα παιδιά της.  Λόγω του ότι είχα πάει στις «κοινότητες» όπως τις λένε εκεί, δεν ήθελε ούτε καν να ακούσει για μένα.  Έφυγα καταπικραμένος και συνέχισα την καριέρα μου και τις σπουδές μου.  Λόγω της τίμιας εργασίας μου, ταξιδέψαμε σε πολλές χώρες με την οικογένειά μου, η αγάπη μου όμως δεν είχε σβήσει.  Κατά την διάρκεια της παραμονής μου στην Αυστραλία και επειδή μου ζήτησαν να βοηθήσω στις κοινότητες του Σίδνεϊ μου δόθηκε η ευκαιρία να επιστρέψω στην Ελλάδα στον Μητροπολίτη Μαντινείας και Κυνουρίας κ. κ. Αλέξανδρο.  Σε αυτόν πάλι δεν έκρυψα ότι είχα προηγούμενο γάμο από την τότε σύζυγό μου Γεωργία.  Τότε ο Μητροπολίτης Μαντινείας μου είπε πως θα με επαναχειροτονήσει και δέχτηκα διότι όπως μου είπε σε τηλεφωνική μας επικοινωνία από την Αυστραλία, ή πρώτη ήταν άκυρη.  Το πρόβλημα παρουσιάστηκε διότι δεν συναντήθηκα καθόλου με τον Μητροπολίτη Μαντινείας και Κυνουρίας πριν την δεύτερη χειροτονία μου.  Με την σύγχυση και με τα προβλήματα του επαναπατρισμού μας δυστυχώς δεν μας δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσουμε.  Όταν μας δόθηκε η ευκαιρία ήταν πια αργά διότι με είχε ήδη χειροτονήσει Διάκονο.  Φύγαμε και από εκεί καταπικραμένοι.  Μετά και από αυτήν την ατυχία περιπλανήθηκα στην Ελλάδα σε διάφορους Επισκόπους που μόνον με ήθελαν για να καλύψω ανάγκες ενοριακές, χωρίς διορισμό.  Εκείνη την περίοδο τα μάτια μου είδαν και τα χειρότερα της Ελλαδικής Εκκλησίας.   Δεν αντέξαμε και πολύ με την σύζυγό μου και φύγαμε για Νέα Ζηλανδία διότι γνώριζα τον Μακαριστό Μητροπολίτη Νέας Ζηλανδίας Κυρό Διονύσιο.  Εκείνος διέψευσε όλη την πίκρα μου και με αγκάλιασε σαν πραγματικός Πατέρας.  Γνώριζε για την κατάστασή μου καθώς του είπα ΟΛΗ την αλήθεια.  Εκείνος δεν ζήτησε να με επαναχειροτονήσει, ούτε θεώρησε τον πρώτο μου γάμο έγκυρο.  Όσο έμεινα κοντά του, έμεινε και έμεινα πολύ ευχαριστημένοι.  Ο μόνος λόγος που έφυγα ήταν διότι έπρεπε να τελειώσω τις διδακτορικές σπουδές μου και λόγω της έρευνάς μου έπρεπε να φύγουμε από την πόλη του Ουέλινγκτον.  Φεύγοντας από τον Μακαριστό, δεν είχαμε καμία επαφή με την εκκλησία διότι και η ερευνά μου, αλλά και η κυβερνητική δουλειά μου μας έδινε τα απαραίτητα αλλά και πολύ ικανοποίηση.  Αγοράσαμε το σπίτι μας στην Νέα Ζηλανδία και ήμασταν ευτυχισμένοι.  Μέχρι που ήρθε ο θάνατος της μητέρας μου που με γονάτισε στην κυριολεξία.  Έχασα τον κόσμο και περάσαμε πολλά με την Γεωργία μου.  Τότε και επάνω στον πόνο μας πήραμε και την πιο λάθος απόφαση της ζωής μας.  Αποφασίσαμε να αφήσουμε όλα αυτά τα αγαθά, σπίτι, καλή δουλειά και οι δυο μας, για να έλθουμε στην Ελλάδα, ώστε να είμαστε κοντά σε δικούς μας ανθρώπους.  Σκεφτήκαμε πως ίσως έπρεπε να έλθουμε μια κι οι άνθρωποι μας σιγά σιγά, έφευγαν από την ζωή, οπότε θα έπρεπε να είμαστε κοντά τους.  Πριν έλθουμε στην Ελλάδα, εγκατασταθήκαμε για λίγο στην Μεγάλη Βρετανία, ώστε να δούμε τι θα γινόταν με δουλειά.  Ερχόμενος στην Ελλάδα χτύπησα ΟΛΕΣ τις πόρτες.  Και εννοώ ΟΛΕΣ.  Μέχρι σερβιτόρος είπα να πάω.  Όλοι μου έλεγαν πως είμαι «μεγάλος» ή «είσαι πολύ μορφωμένος».  Τότε ήλθε και η ευκαιρία να διδάξω στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο.  Όλα πήγαιναν πολύ καλά, μέχρι που ζήτησα από τον ΔΟΑΤΑΠ να επικυρώσει τα πτυχία μου και το Πρωτοδικείο Πειραιώς να μου δώσει αντίγραφο ποινικού μητρώου.  Τότε έπαθα και το σοκ της ζωής μου.  Ο ΔΟΑΤΑΠ αρνήθηκε να επικυρώσει τα πτυχία μου διότι δεν είχα προπτυχιακό.  Να εξηγήσω.  Στην Νέα Ζηλανδία όπου έκανα όλες τις σπουδές μου (και η πρεσβεία μπορεί να επικυρώσει τα λεγόμενά μου) έχει ένα νόμο που λέει πώς εάν κάποιος έχει εργαστεί σε κάποιον τομέα (πληροφορική στην δική μου περίπτωση) για πολλά χρόνια, μπορεί να προσκομίσει βεβαιώσεις από την εργασία του και κάποια ακαδημαϊκή επιτροπή θα συνεδριάσει για να αποφανθεί εάν αυτό το άτομο μπορεί να εισαχθεί σε μεταπτυχιακό επίπεδο.  Έτσι και έγινε.  Προσκόμισα τα απαραίτητα δικαιολογητικά και έτσι προχώρησα σε μεταπτυχιακό με επιτυχία και αργότερα σε διδακτορικό επίπεδο και αυτό με επιτυχία.  ΟΛΕΣ οι χώρες που ταξίδεψα στο εξωτερικό το δέχτηκαν χωρίς ΚΑΝΕΝΑ απολύτως πρόβλημα ΕΚΤΟΣ από την Ελλάδα, που μου είπε «δεν δεχόμαστε καν να κοιτάξουμε τα χαρτιά σου αφού δεν έχεις προπτυχιακό».  Αυτή είναι η κατάντια της χώρας μου.  Το δεύτερο σοκ ήλθε από το αντίγραφο του ποινικού μου μητρώου. 

Βλέπετε όταν έφυγα με την σύζυγό μου από την Ελλάδα το 1987, ο συχωρεμένος πια πεθερός μου είπε πως του πήρα το κορίτσι και μου είχε κάνει δύο μυνήσεις χωρίς εγώ να είμαι παρών.  Τότε το Ιόνιο Πανεπιστήμιο είχε όλα τα χαρτιά και μου είχε πει:  Το θέμα του ΔΟΑΤΑΠ θα μπορούσαν να το είχαν ξεπεράσει αλλά όχι το θέμα του ποινικού μητρώου.  Αυτή είναι ή άλλη κατάντια της χώρας μου.  Και να πω ότι είχα καταδικαστεί για τίποτα μεγάλο, θα έλεγα, το καταλαβαίνω.  Αυτό όχι μόνον δεν ήταν άξιο συζητήσεως αλλά και ο πεθερός μου είχε κάνει απόσυρση των καταγγελιών του.  Βρέθηκα σε τρομερά δύσκολη θέση.  Είχα οικογένεια, ένα μικρό παιδί, και το άλλο μου παιδί στο πανεπιστήμιο να σπουδάζει στο εξωτερικό ΚΑΙ χωρίς δουλειά.  Έπρεπε να πιαστώ από οτιδήποτε.  Βρέθηκε τότε στο δρόμο μου ο Μητροπολίτης Κορίνθου και προσπάθησα απλά να επιβιώσω και να ταΐσω την οικογένειά μου μια και η χώρα μου, δεν μου έδινε ΟΥΤΕ το ταμείο ανεργίας διότι λέει, ήμουν τόσα χρόνια στο εξωτερικό.  Το μόνον λάθος που έκανα ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΩ είναι ότι δεν του είπα όλη την αλήθεια από την αρχή.  Δεν θα μπορούσα όμως ξέροντας το ποιόν της «εκκλησίας» από προηγούμενες εμπειρίες μου!  Εκεί όμως είδα και ΠΟΛΛΑ και ΚΑΝΕΝΑΣ δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. 

Αυτά είχα να πω με ΟΛΟ τον σεβασμό στην αλήθεια.  Δεν κρύφτηκα ΠΟΤΕ και ούτε θα κρυφτώ.  Ο δικηγόρος μου έχει ενημερώσει τον Εισαγγελέα και περιμένουμε όταν εκδικαστούν οι «κατηγορίες» να παρουσιαστώ και να φέρω ΟΛΑ τα στοιχεία τα οποία έχω.  Για αυτό παρακαλώ ιδιαίτερα να σεβαστεί ο κόσμος την οικογένειά μου και την οικογενειακή τους γαλήνη!

Παναγιώτης Μπούρας

Δημοσίευση: Δεκεμβρίου 21, 2012