Το τέλος της «δημοσιογραφίας» έτσι όπως την ξέραμε και του «συνδικαλισμού» της

Αυτή την περίοδο, σε συνθήκες βαθιάς κρίσης, προκαλεί έκπληξη ότι εκδίδονται η μια μετά την άλλη, εφημερίδες. Όλες είναι χαμηλού κόστους, με μισθούς περί τα 800 ευρώ στην καλύτερη περίπτωση, και με «μπλοκάκια». Στη συντριπτική πλειοψηφία τους, αν δεν είναι αδιάφορες, είναι «μια από τα ίδια». Όχι βέβαια, ότι τα παλαιότερα ΜΜΕ, έντυπα και ηλεκτρονικά, είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέροντα. Η δημοσιογραφία βρίσκεται στο ναδίρ και ο εκδοτικός χώρος τύποις υφίσταται. Καταρρέει αλματωδώς. Κάποιοι λοιπόν, ευελπιστούν, άλλοι βάσιμα κι’ άλλοι όχι, ότι εάν πλασαριστούν σήμερα ως «νέο προϊόν», μπορεί να μείνουν στο νέο, υπό διαμόρφωση σκηνικό. Ορισμένοι μάλιστα κάνουν όνειρα ότι αύριο θα είναι τα «νέα αφεντικά».

Ως γνωστόν, η ιστορία και η κοινωνία, όπως εξάλλου και η φύση, δεν αγαπούν το κενό. Έτσι, είναι βέβαιον ότι, αργά ή γρήγορα, το κενό που θα δημιουργηθεί, θα καλυφθεί.

Το βασανιστικό ερώτημα είναι εάν αυτό θα το κάνουν εκείνοι ακριβώς οι διαπλεκόμενοι εκδότες και επιχειρηματίες, μαζί με τους δημοσιογραφικούς ακριβοπληρωμένους «αστέρες» τους, που δημιούργησαν τη φούσκα των ΜΜΕ, και τώρα πια έσκασε, ή θα υπάρξουν νέες, ανεξάρτητες, ουσιαστικές δημοσιογραφικές πρωτοβουλίες στην υπηρεσία της πραγματικής ενημέρωσης που θα ανοίξουν ένα νέο κύκλο στα ΜΜΕ.Δυστυχώς, έως τώρα οι πρώτοι είναι που έχουν την πρωτοβουλία των κινήσεων, μαζί με τις «ορντινάτσες» τους.

Η ταφόπλακα των δημοσιογράφων

Ο θάνατος της έως σήμερα δημοσιογραφίας έχει επέλθει εδώ και χρόνια. Η ληξιαρχική πράξη θανάτου της όμως, υπογράφτηκε με τα νέα μέτρα, και σύντομα θα γίνει πράξη, όταν κοπεί το «αγγελιόσημο». Δηλαδή, η εισφορά μέσω της διαφήμισης στα ασφαλιστικά Ταμεία των δημοσιογράφων και των υπόλοιπων εργαζομένων στα ΜΜΕ.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι τα Ταμεία τους ΕΤΑΠ-ΜΜΕ και ΕΔΟΕΑΠ, θα περάσουν στον ΕΟΠΠΥ. Κάτι που, κατά εκτιμήσεις, αναμένεται να γίνει τους πρώτους μήνες του 2013. Αυτό, με τη σειρά του, θα σηματοδοτήσει κατακλυσμιαίες αλλαγές. Και το σημαντικότερο: Το συνδικάτο των δημοσιογράφων, η ΕΣΗΕΑ, θα «καταστραφεί» ως τέτοιο που είναι σήμερα. Κι’ αυτό, διότι η εγγραφή του εκεί, δεν θα συνδέεται πλέον με την Ασφάλιση και την Υγειονομική περίθαλψη του εργαζόμενου.

Είναι πασιφανές λοιπόν, ότι αποδομούνται σχεδόν ταυτόχρονα οι δύο βασικοί πυλώνες, πάνω στους οποίους στηρίχτηκε ο κλάδος: Ο Ασφαλιστικός (άρα και η ασφάλεια που παρείχε στους εργαζόμενους ή τουλάχιστον στους περισσότερους εξ’ αυτών) και ο Συνδικαλιστικός. Όσο αρνητική κι’ αν είναι αυτή η εξέλιξη για εργαζόμενους που πλήρωναν επί δεκαετίες το αυτοδιοικούμενο Ταμείο τους, και χάνουν τις πράγματι καλές παροχές τους, υπάρχει και κάτι θετικό: θα γίνουν επιτέλους συνδικάτο, όπως όλα στην Ευρώπη.

Θα πάψουν να είναι συντεχνία (ούτως ή άλλως αυτή δεν υπάρχει πια) και θα ξαναστηθεί από την αρχή στη βάση της διεκδίκησης των εργασιακών δικαιωμάτων. Ούτως ή άλλως σήμερα, στην ΕΣΗΕΑ κυριαρχούν δύο στρατόπεδα: Από τη μια το εργοδοτικό, και από την άλλη το ακτιβιστικό. Θα περάσει καιρός βέβαια, και πολύ δύσκολες φάσεις, αλλά εδώ είναι το πεδίον δόξης λαμπρόν. Στο κάτω κάτω της γραφής, καμία κατάκτηση δεν έχει χαριστεί στο εργατικό κίνημα.

Η χαρά των εκδοτών

Οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ βέβαια, τρίβουν τα χέρια τους με αυτή την κατάσταση. Το γεγονός ότι σήμερα υπάρχουν 2.000 άνεργοι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ, τους λύνει τα χέρια για να ρίξουν τους μισθούς στα Τάρταρα και να καταργήσουν τη μισθωτή εργασία.

Στην πραγματικότητα, οι ίδιοι, όπως προκύπτει από τις συζητήσεις συνδικάτων και εργοδοτών, θέλουν, όχι μόνον να καταργηθεί η ασφαλιστική εισφορά που πρέπει να αποδίδουν από το Αγγελιόσημο, ώστε να εισπράττουν περισσότερα έσοδα από τη διαφήμιση, αλλά και να μην πληρώνουν καθόλου ασφαλιστικές εισφορές.

Επίσης, να επιβάλλουν «ευέλικτες» μορφές εργασίας. Κοντολογίς, ολοκληρωτική κατάργηση της μισθωτής εργασίας στη δημοσιογραφία, και μονά ζυγά δικά τους. Αυτό είναι το όραμά τους. Να σημειωθεί πως οι περισσότεροι από αυτούς παρακρατούν το Αγγελιόσημο, το οποίο πολύ πιθανώς κάποιοι έχουν τοποθετήσει σε λογαριασμούς τους, σε Ελβετικές Τράπεζες.

Σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΕΤΑΠ-ΜΜΕ, κ.Τσουπαρόπουλο, που κατά πληροφορίες μίλησε σε πρόσφατη συνδικαλιστική σύσκεψη στην ΕΣΗΕΑ, το Ασφαλιστικό Ταμείο είχε προτείνει, με μελέτη μάλιστα που είχε εκπονήσει πέρυσι ο νυν υπουργός Οικονομικών κ.Στουρνάρας, ως πρόεδρος του ΙΟΒΕ τότε, να επενδύσει τμήμα των αποθεματικών του Ταμείου σε μεγάλα ΜΜΕ, τα οποία δήλωναν ότι είχαν οικονομικό πρόβλημα. Και, άρα, να γίνει το Ταμείο μέτοχος σε αυτά.

Οι ιδιοκτήτες βέβαια, απέρριψαν κατηγορηματικά την πρόταση, αφού, όπως έλεγαν τα μέτρα που θα ακολουθούσαν, τους βόλευαν για να προχωρήσουν σε απολύσεις και να ρίξουν τους μισθούς. Από την «διαπραγμάτευση» όμως, προέκυψε και κάτι άλλο πολύ ενδιαφέρον: Σχεδόν όλοι τους είχαν πάρει Τραπεζικά δάνεια για την ανάπτυξη των επιχειρήσεών τους, αλλά ουδέποτε αυτά έπεσαν στις εκδοτικές εταιρείες. Προφανέστατα έγιναν βίλες, είναι σε κάποιες offshore, ή στην Ελβετία.

Τέλος εποχής 

Έλα όμως, που η πραγματική, αποκαλυπτική και ερευνητική δημοσιογραφία, είναι ακριβό πράγμα. Πως θα φτιάξουν λοιπόν, τη «νέα δημοσιογραφία» οι παλαιοί ή οι νεοπαγείς εκδότες, με μισθούς πείνας; Τις συνταγές τους, τις ξέρουμε. Είναι το αποτυχημένο μοντέλο των περασμένων ετών, του life style, των DVD, του «αίμα και σπέρμα», και γενικά του απόλυτου «τίποτα».

Αυτοί είναι που θα κάνουν την αλλαγή; Αυτοί, που ακόμα και σήμερα, οπότε πεθαίνει η Ελλάδα, εξακολουθούν να θέλουν να ανεβάζουν και να κατεβάζουν κυβερνήσεις, αυτοί που λειτουργούν ως «κουκουλοφόροι της Τρόϊκα», θα συνεχίσουν να κρατούν στα χέρια τους το όπλο της ενημέρωσης του λαού; Αν δεν συντριβεί η διαπλοκή ΜΜΕ-Πολιτικής-Επιχειρηματιών, η ενημέρωση του λαού είναι καταδικασμένη. Το ίδιο και τα διαδικτυακά ΜΜΕ.

Στο μεταξύ, παρά την βαθιά και πολύπλευρη κρίση στα ΜΜΕ, συνεχίζουν να εκδίδονται και νέες εφημερίδες. Ως γνωστόν, σχεδιάζεται να βγει και πάλι η Ελευθεροτυπία, έχει ήδη κυκλοφορήσει η «Εφημερίδα των Συντακτών» από παλιούς δημοσιογράφους της Ελευθεροτυπίας (περί τις 15.000 κυκλοφορία), έβγαλε μια εφημερίδα ο Δελατόλλας, σχεδιάζεται να βγει άλλη μια έως το τέλος του έτους, ακούγεται ότι μπορεί να ξαναλειτουργήσει το Alter του Γιαννίκου, κ.ο.κ.

Σε συνθήκες που η «αγορά» είναι εντελώς «στεγνή», ή τουλάχιστον αυτό ισχυρίζονται οι περισσότεροι από τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τις Τράπεζες, απορίας άξιον είναι πως ανοίγουν νέες εφημερίδες.

Είναι σίγουρο ότι κάποιοι από αυτούς έχουν χρήματα, και τα ρίχνουν στα νέα έντυπα. Όχι βέβαια, ότι όλα από τα πρωτοεμφανιζόμενα έχουν οικονομικά αποθέματα. Να σημειωθεί πάντως, ότι πλέον συνηθισμένη πρακτική στην «πιάτσα», είναι να προπληρώνεται για κάποιο σημαντικό χρονικό διάστημα το χαρτί των εντύπων. Πως άραγε, όλα τα καταχρεωμένα ΜΜΕ, αλλά και πολλά νέα, καταφέρνουν να τα βγάζουν πέρα;

antinews.gr

Δημοσίευση: Δεκεμβρίου 15, 2012