Γλείφοντας τα κοκαλάκια της κάθαρσης

Ευθύμης Μαραμής

Και τώρα που τελείωσε το θέαμα με τις διαδικασίες για την παραπομπή του κυρίου Παπακωνσταντίνου, μπορούμε να συνοψίσουμε τα "οφέλη" και να βγάλουμε "ασφαλή" συμπεράσματα για το πολιτικό μας προσωπικό, αλλά και για την ίδια την κοινωνία.

Είμαστε υποχρεωμένοι να το κάνουμε, γιατί σαν γαλαξιακοί μετανάστες οι οποίοι σέβονται την εξωγήινη φύση τους, οφείλουμε να ανακαλύψουμε ότι η γη γυρίζει γύρω από τον ήλιο και όχι το αντίστροφο.

Το πρώτο στοιχείο που προκύπτει από αυτή τη σύντομη παράσταση, είναι ότι αυτό το σύστημα παραμένει το ίδιο διαχρονικά, τόσο προβλέψιμο, ώστε και ο πιο ανόητος, έχει την ευκαιρία να νιώσει σαν επιστήμονας της ΝΑΣΑ "αποκρυπτογραφώντας" τους κώδικες ιδιοτέλειας, αλαζονείας και φιλοτομαρισμού των εκλεκτών-εκλεγμένων του κοινοβουλίου.

Η κυβέρνηση λοιπόν είδε έναν "ύποπτο", η αξιωματική αντιπολίτευση δύο και η ακροδεξιά πτέρυγα είδε τέσσερις, όσες και οι κάλπες οι οποίες τελικά στήθηκαν.

Δεν είναι παράδοξο, τουλάχιστον για τα Ελληνικά δεδομένα, το να μη μπορούν τα κόμματα του κοινοβουλίου να σταθούν ενωμένα ενάντια σε φαινόμενα πολιτικών ατασθαλιών ώστε συμπαγή να προσπαθήσουν να αποδοθούν ευθύνες, όπου αυτές υπάρχουν.

Η τρικομματική δεν θέλησε να ρισκάρει με την παραπομπή Βενιζέλου, για να μην κινδυνέψει η συγκυβέρνηση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ναι μεν ζήτησε την παραπομπή Παπακωνσταντίνου – Βενιζέλου, αλλά όχι του Γεωργίου Παπανδρέου, για να μη δυσαρεστήσει το target group των δυσαρεστημένων φίλων του ΓΑΠ.

Η άκρα δεξιά μη έχοντας άμεσα ψηφοθηρικά οφέλη από τους ψηφοφόρους του πρώην ΠΑΣΟΚ, έπαιξε τα ρέστα της ζητώντας παραπομπή Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου, Βενιζέλου και Παπαδήμου.

Το σόου που παρακολουθήσαμε είναι ένα τυπικό πολιτικό τσίρκο αλά Ελληνικά, με πρώτο στόχο να φθαρεί η κυβέρνηση.

Και για την κυβέρνηση ήταν ένας καλός λόγος να φθαρεί η αντιπολίτευση.

Ψηφοθηρικά παιχνίδια για να διαλέξουν στρατόπεδο οι δυσαρεστημένοι εναπομείναντες Πασόκοι - φίλοι του ΓΑΠ, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ τους άνοιξε ευγενικά την αγκαλιά του, αφήνοντας αλώβητο τον ηγέτη τους.

Ψηφοθηρικά παιχνίδια για να διεκδικηθούν οι δυσαρεστημένοι ψηφοφόροι των ΑΝΕΞ.ΕΛ από τη Χρυσή Αυγή ή τη Νέα Δημοκρατία.

Ο εναγκαλισμός της ηγεσίας των καμένων Ελλήνων με τη ναζιστική πτέρυγα, είναι απλά ενδεικτικός του είδους του πολιτικού τυχοδιώκτη Πάνου Καμμένου και δεν νομίζω να προκάλεσε έκπληξη σε κανέναν.

Έχουμε λοιπόν τη χρεοκοπημένη χώρα που πρέπει να τρέξει μεταρρυθμίσεις κι εμείς αναγάγαμε τη λίστα Λαγκάρντ σε εθνικό ζήτημα.

Φυσικά και θα ήταν ένα ζήτημα εθνικό, αν είχε τηρηθεί η απαραίτητη σοβαρότητα και είχε βάλει η χώρα έστω κάποια εκατομμύρια ευρώ στα ταμεία της.

Σε επίπεδο πολιτικό κερδισμένη βγήκε μόνο η Χρυσή Αυγή, με τα τερτίπια των πολιτικάντηδων όλων των παρατάξεων.

Σε επίπεδο οικονομικό μηδέν και αυτή τη στιγμή προέχει το οικονομικό.

Εκτός κι αν χορτάσουμε με τα κοκαλάκια της "κάθαρσης" που πετάνε οι Βαξεβάνηδες, μαζεύουν οι Βενιζέλοι, εκμεταλλεύονται οι χρυσαυγίτες και τα γλείφει τελικά ο "λαός" για να ξεγελάσει την πείνα του για "δικαιοσύνη" και να χορτάσει θέαμα επιπέδου χοιροστασίου από το κοινοβούλιο.

Εν τω μεταξύ, 500 επαγγέλματα παραμένουν κλειστά, μόνο 6 εκ. από αποκρατικοποιήσεις έχουν μπει στα ταμεία, ενώ ούτε ένα από τα 13.150 ακίνητα του δημοσίου έχει αξιοποιηθεί.

Στο δρόμο οι νεοναζί μαχαιρώνουν κόσμο γιατί δεν τους αρέσουν τα μελαψά πρόσωπα και οι ακροαριστεροί τρομοκράτες σκορπίζουν πολιτισμό με βόμβες και καλάσνικοφ.

Αν πιστεύουμε ότι η τρομοκρατία και η βία είναι αποκύημα του διαπλεγμένου πολιτικού μας συστήματος, αν συνεχίσουμε να χαϊδεύουμε τους τρομοκράτες ψάχνοντας τα αίτια της ασθένειάς τους στη διαφθορά του πολιτικού βίου, είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

Είναι άτομα βίαια, που απλά βρίσκουν "πολιτική" κάλυψη από τους ανισόρροπους ηγέτες τους.

Ψάχνουν "νομιμοποίηση" της βίας μέσω της πολιτικής, όπως την ψάχνει και ένας χουλιγκάνος στο γήπεδο ή ένας μισθοφόρος στον εμφύλιο της Συρίας. 

Το πολιτικό κατεστημένο για να αλλάξει χρειάζεται παιδεία, γνώση της παθογένειάς του και συνολική αναθεώρηση αξιών, η οποία δεν πρόκειται να συντελεστεί εν μία νυκτί στο κοινοβούλιο.

Είναι αστεία πράγματα αυτά.

Δεν είναι δυνατόν υποτιθέμενοι σοβαροί άνθρωποι, να δικαιολογούν τα αίτια της πυροδότησης βίας και τρομοκρατίας, ανάλογης των νεοναζί και των ακρο-αριστερών και να τα αποδίδουν στο "κακό κράτος".

Επικές σαχλαμάρες του στυλ "η χούντα δεν τελείωσε το 73" δεν είναι δυνατόν να αποτελούν σημείο προβληματισμού μιας κοινωνίας που έχει πληρώσει βαρύ φόρο αίματος στο βωμό της δήθεν ιδεολογικής βίας.

Το μεγαλύτερο "κατόρθωμα" της τρομοκρατίας είναι η αναγωγή της από μερίδα της κοινωνίας σε "δικαιολογημένη" μορφή αντίδρασης, για την οποία έχει ευθύνες το κράτος.

Ας μην αφήσουμε την εγκληματική παράνοια να γίνει αντικείμενο διαλόγου.

Αντικείμενο καταδίκης και καταστολής πρέπει να είναι, χωρίς καμία διαπραγμάτευση.

Δημοσίευση: Ιανουαρίου 22, 2013