Μια χώρα σακατεμένη από την ανεπάρκεια, τη βλακεία και τη διαφθορά

Ποιος θα το περίμενε ότι η λίστα Λαγκάρντ θα προκαλούσε τέτοια ταραχή εξαιτίας της ανεπάρκειας, της βλακείας και της διαφθοράς του συνοθυλεύματος που λέγεται ελληνικό πολιτικό σύστημα και ελληνική διοίκηση. Γιατί περί αυτού πρόκειται κατ' αρχήν.

Οι Γάλλοι απέκτησαν πληρώνοντας κάποιο μπαγάσα υπαλληλάκο τα αρχεία των καταθετών στην τράπεζα HSBC. Στη συνέχεια επεξεργάστηκαν και διαχώρισαν τα στοιχεία και τα μοίρασαν σε όποια χώρα της Ευρωζώνης ενδιαφέρθηκε, μήπως και ανακαλύψει τίποτα δικούς της φοροφυγάδες. Ανάμεσα στις χώρες αυτές και η Ελλάδα, η οποία παρέλαβε έναν κατάλογο ελλήνων καταθετών και τον χειρίστηκε με τον πιο άθλιο δυνατό τρόπο. Δηλαδή "αλά γκρέκα", ακριβώς επειδή εδώ επικρατούν η ανεπάρκεια, η βλακεία και η διαφθορά.

Σε όλα τα κανονικά κράτη, οι αρχές παρέλαβαν με μυστικότητα τη δική τους λίστα, δεν έκαναν καμμία αναφορά σε αυτήν γιατί ήταν προϊόν υποκλοπής, εξέτασαν τα ονόματα και τις καταθέσεις, έλεγξαν για να βρουν πια από αυτά δεν αντιστοιχούσαν στις φορολογικές δηλώσεις και φώναξαν έναν έναν τους φοροφυγάδες για να τους πουν δυο λόγια. Οτι έμαθαν ότι έχουν ένα λογαριασμό στη τάδε τράπεζα, ότι αυτός περιείχε το εξής ποσό, ότι απαιτούν να τους φέρει όλη την κίνηση του λογαριασμού και από εκεί και πέρα τους έριξαν τις αναλογούσες καμπάνες. Ούτε αναφορές σε λίστες Λαγκάρντ, ούτε τζερτζελέδες.

Εδώ όμως είναι Ελλάδα. Πρώτα έγινε βούκινο ότι η Ελλάδα παρέλαβε μία λίστα με καταθέτες στη συγκεκριμένη τράπεζα, οι οποίοι αμέσως χαρακτηρίστηκαν φοροφυγάδες. Γιατί αυτό ήθελε να πιστεύει η αδηφάγα κοινή γνώμη, έτσι το πλάσαραν και το πλασάρουν τα μήντια και αυτή η πεποίθηση εδραιώθηκε. Μετά, ο υπουργός Οικονομικών που την περέλαβε, στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Παπακωνσταντίνου απέφυγε να δώσει όλα τα ονόματα στο ΣΔΟΕ, παρά μόνο 20 της δικής του επιλογής (είπε ότι διάλεξε του μεγαλύτερους καταθέτες) γιατί δεν είδε εμπιστοσύνη στους χειρισμούς και στην εχεμύθεια των εφοριακών. Σε αυτό είχε δίκιο, αλλά όμως δεν ήταν η ουσία, οπως αποκαλύφθηκε αργότερα. Θα φτάσουμε όμως εκεί...

Στη συνέχεια, αλλάζει ο υπουργός και ο επικεφαλής τους ΣΔΟΕ, παίρνουν στα χέρια τους ένα "στικάκι" , όχι την πρωτότυπη δισκέτα, με τα ονόματα και προφανώς για να μη μπλέξουν νομικά, ίσως και πολιτικά, το βάζουν στο συρτάρι. Δεν ρωτούν τον προηγούμενο υπουργό γιατί τους έδωσε στικάκι και όχι δισκέτα και γενικώς προτιμούν να ξεχαστεί η ιστορία, θεωρώντας ότι μόνο βαβούρα θα γίνει χωρίς να προκύψει όφελος. Αυτή είναι η καλή ερμηνεία, γιατί θα μπορούσε να υπάρχει και κακή... Επειδή όμως εδώ είναι Ελλάδα και αφού και αυτός ο υπουργός, ο Βενιζέλος, και αυτός ο επικεφαλής του ΣΔΟΕ, ο Διώτης, αλλάζουν, κάποιος διοχετεύει τη λίστα με τα ονόματα, δίχως όμως τα ποσά των καταθέσεων, σε δημοσιογράφο, ο οποίος τα βγάζει στη δημοσιότητα. Βγήκαν δηλαδή ξερά και χλωρά στη σέντρα, χωρίς κανείς να νοιάζεται αν με αυτό τον τρόπο εκτίθενται και σε άλλους κινδύνους (εκβιασμών, απαγωγών, ληστειών, δολοφονιών κλπ.).

Από εκεί και πέρα η υπόθεση παίρνει άλλη τροπή. Γίνεται συζήτηση στη Βουλή, καλούνται να καταθέσουν σε επιτροπή της οι Παπακωνσταντίνου, Βενιζέλος, Καπελέρης, Διώτης, μεταξύ άλλων, λένε αυτοί διάφορα και τότε μαθαίνει το πανελλήνιο ότι ο πρώτος "έχασε" την πρωτότυπη δισκέτα που τού έστειλαν οι Γάλλοι! Ζητείται η πρωτότυπη δισκέτα από τους Γάλλους, πάνε να την παραλάβουν τρεις, όχι ένας, υπάλληλοι, γιατί ως γνωστόν στην Ελλάδα κανείς δεν εμπιστεύεται κανένα, στο μεταξύ ο καθείς λέει το μακρύ του και το κοντό του για λόγους πολιτικού λαϊκισμού και γίνεται δημόσιος διάλογος επί υποθέσεων, οπότε αποκαλύπτεται ότι η πραγματικότητα ξεπερνούσε την φαντασία. Η λίστα που έστειλαν οι Γάλλοι περιελάμβανε τέσσερα ονόματα που δεν υπήρχαν στο "στικάκι" και προφανώς και στον κατάλογο που δημοσιεύτηκε. Και αυτά τα ονόματα με τις καταθέσεις τους ανήκουν σε δύο πρώτες ξαδέλφες (και στους συζύγους τους) του Παπακωνσταντίνου.

Θύελλα λοιπόν και τέζα ο Παπακωνσταντίνου. Οι πάντες και εύλογα θεωρούν ότι αυτός απάλειψε τα ονόματα από το "στικάκι" και είπε ότι έχασε την πρωτότυπη δισκέτα, ο ίδιος δεν προώθησε τα ονόματα για να ερευνηθούν όταν παρέλαβε τη λίστα, αλλά επέλεξε κάποια μόνο, εκείνος δεν είπε κιχ όταν δημοσιεύτηκαν στο τύπο χωρίς να περιλαμβάνουν την οικογένεια και οι ξαδέλφες δεν βγάζουν μιλιά. Η πλάκα είναι μάλιστα ότι λογικά τα λεφτά που βγήκαν έξω ενδεχομένως να δικαιολογούνται, καθώς ο Μιχάλης Παπακωνσταντίνου, πατέρας των δύο ξαδέλφων και θείος του Γ. Παπακωνσταντίνου εθεωρείτο εύπορος άνθρωπος. Το πολύ πολύ, να έπρεπε να πληρώσουν κάποιο πρόστιμο, αν δεν είχαν πληρώσει φόρους. Λέμε τώρα...

Ο Παπακωνσταντίνου τώρα, κλαίει, οδύρεται, ορκίζεται και υποστηρίζει ότι δεν έκανε καμία λαθροχειρία, αλλά τα στοιχεία σε βάρος του είναι πάρα πολύ ισχυρά. Αυτός υποστηρίζει ότι έχει πέσει θύμα σκευωρίας, αφήνει υπαινιγμούς σε βάρος του Βενιζέλου, αλλά θα πρέπει να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας για να γίνει πιστευτός. Εξάλλου, δεν ήταν ποτέ αγαπητός στο πολιτικό σύστημα που θα πέσει επάνω του σύσσωμο να τον ξεσκίσει για να ξεκαρφωθεί γενικά, η κοινή γνώμη διψάει για αίμα και εδώ που τα λέμε, ακόμη και αν έχει κάποιος όλη την καλή διάθεσή απέναντί του, δύσκολα μπορεί να πειστεί ότι είναι αθώος. Αυτή η αθλιότητα πάντως ξέσκισε ακόμη περισσότερο το πολιτικό σύστημα και έφερε σε δύσκολη θέση όσους τάχθηκαν υπέρ της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας. Γιατί η ανάγκη να μπει η χώρα στο μηχανισμό στήριξης, αφού είχε καταρρεύσει και οι πολιτικές που επέβαλαν οι δανειστές, δεν έχουν καμιά σχέση με τις μ... του Παπακωνσταντίνου, αλλά οι λαϊκιστές θα το εκμεταλλευθoύν. Αφήστε που για άλλη μία φορά η χώρα έδειξε σε όλο τον κόσμο πόσο άρρωστη είναι, σακατεμένη κυριολεκτικά από την ανεπάρκεια, τη βλακεία και τη διαφθορά.

Αν πάλι ο Παπακωνσταντίνου αποδείξει με κάποιο τρόπο ότι είναι θύμα σκευωρίας, τότε οι εξελίξεις θα είναι ακόμη πιο θυελλώδεις.

Άγγελος Στάγκος

astagkos@reporter.gr

Πηγή:www.reporter.gr

Δημοσίευση: Ιανουαρίου 03, 2013