Ο έρωτας στα χρόνια του …Μέργου

Δύσκολες αυτές οι γιορτές στα χρόνια της κρίσης και του … κατώτατου Μέργου.

Και καλά αν παίρνεις ένα- δύο ψωρομισθούς (60 χιλιάρικα μεικτά), καλύπτεις σύζυγο και παράνομα «σουξέ» άνετα, αν δεν, τι κάνεις;

Παίρνεις αντί για τα καθιερωμένα άνθη, μπρόκολα και τα μαγειρεύεις γκουρμέ;

Παίρνεις εσώρουχα και ζαρτιέρες, με κίνδυνο να τα χαίρεται άλλος μετά από δύο τέρμινα;

Παίρνεις τα βουνά, αλλά το ξανασκέφτεσαι με τη βενζίνη στο 1,70 €;

Παίρνεις τον Στρατούλη τηλέφωνο, για να πάρεις «γραμμή» για την ορθή επαναστατικά τακτική στον εορτασμό του Αγίου Βαλεντίνου;

Καλείς τον Δένδια για προστασία, αν σκάσεις μύτη χωρίς δώρο;

Την πας σινεμά και τη βγάζεις οικονομικά με ποπ-κορν;

Της εξηγείς ότι ο έρωτας δεν είναι τίποτα άλλο, παρά η διέγερση μιας ομάδας νευροδιαβιβαστών που ονομάζονται μονοαμίνες, οι οποίες φέρνουν τα πάνω κάτω στον οργανισμό μας και εξηγούν τη συμπεριφορά των ερωτευμένων;

Υποκύπτεις και αγοράζεις δώρο με 36 άτοκες δόσεις, χρησιμοποιώντας την πιστωτική που φέρει βάρη για γερανό;

Της παίρνεις κάτι συμβολικό, γεγονός που θα πληρώσεις με εξήντα «πονοκεφάλους» τον επόμενο μήνα;

Της εξηγείς την πραγματικότητα των άθλιων οικονομικών σου και τη σύμβαση έργου, που έγινε σύμβαση Μέργου;

Τίποτα από όλα αυτά τα φλώρικα. Της ανακοινώνεις ότι σήμερα παίζει ο Θρύλος στην Ισπανία με τη Λεβάντε και θα πας να δεις το ματς. Της κλείνεις ραντεβού κατά τις 23:00 και την προτρέπεις να φορά κόκκινα και μπλε (τα χρώματα της Λεβάντε) για τα περαιτέρω…

Την προειδοποιείς τέλος, ότι σε περίπτωση που χάσει η ομαδάρα, να προετοιμαστεί για τη στάση 96 (πλάτη με πλάτη) και όνειρα γλυκά…

Μ.Ο.

Δημοσίευση: Φεβρουαρίου 20, 2013