Τορπίλη Σαμαρά στις σχέσεις Ελλάδας - Ρωσίας

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Η εντυπωσιακή κωλυσιεργία της κυβέρνησης γύρω από τη ΔΕΠΑ και τον ΔΕΣΦΑ ενισχύει την υποψία ότι ο πρωθυπουργός δεν θέλει Ρώσους επενδυτές.

Τυπικά, η σεμνή τελετή που θα λάβει χώρα στην Αθήνα την Τετάρτη, 13 Φεβρουαρίου, θα αφορά στην υπογραφή μιας ασήμαντης διακρατικής συμφωνίας Ελλάδας, Ιταλίας και Αλβανίας, η οποία -προσωρινά τουλάχιστον- θα είναι και... άνευ αντικειμένου!

Οι τρεις χώρες θα δηλώσουν την πολιτική τους υποστήριξη στην κατασκευή ενός αγωγού φυσικού αερίου, ο οποίος θα μεταφέρει αζερινό φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν μέσω Τουρκίας, Ελλάδας, Αλβανίας και από εκεί υποθαλάσσια στην Ιταλία. Ο αγωγός αυτός ονομάζεται TAP. Λέμε ότι η υπογραφή της πολιτικής συμφωνίας της άλλης εβδομάδας είναι προσωρινά άνευ σημασίας, γιατί ο αγωγός αυτός θα κατασκευαστεί μόνο αν το Αζερμπαϊτζάν πάρει απόφαση σε μερικούς μήνες και πάντως κατά τα φαινόμενα φέτος, αν θέλει να διοχετεύσει το φυσικό του αέριο προς την Ευρώπη μέσω του TAP ή μέσω ενός άλλου αγωγού που οι συζητήσεις για την κατασκευή του έχουν «στοιχειώσει» εδώ και σχεδόν... δέκα χρόνια!

Ο αγωγός αυτός ονομάζεται «Ναμπούκο (Nabucco)». Αν ποτέ κατασκευαστεί, θα μεταφέρει το αζερινό φυσικό αέριο από την Κασπία προς την Κεντρική Ευρώπη μέσω Τουρκίας, Βουλγαρίας, Ρουμανίας, Ουγγαρίας και Αυστρίας. Δεν είναι όμως αυτό καθαυτό το θέμα των αγωγών το αντικείμενο του σημερινού μας άρθρου. Το ουσιώδες είναι ότι η Ελλάδα μέσω της πολιτικής στήριξης στον αγωγό TAP δίνει οριστικό τέλος στη σφοδρότατη επιθυμία του ηγέτη του Κρεμλίνου Βλαντιμίρ Πούτιν να κατασκευαστεί μέσω Βουλγαρίας και Ελλάδας και εν συνεχεία μέσω Αδριατικής αγωγός ρωσικού φυσικού αερίου προς την Ιταλία, το νότιο παρακλάδι του επονομαζόμενου «Νότιου Ρεύματος (South Stream)» για τον οποίο συζητούσαμε τόσα χρόνια, από την εποχή της πρωθυπουργίας του Κώστα Καραμανλή.

Τη διέλευση του ρωσικού αγωγού από την Ελλάδα υπονόμευσε με όλες του τις δυνάμεις ο Γιώργος Παπανδρέου, υπηρετώντας τους πολιτικούς και οικονομικούς στόχους των ΗΠΑ. Η Μόσχα είχε όμως την ελπίδα ότι ο Αντώνης Σαμαράς θα ακολουθούσε, λόγω ιδεολογικοπολιτικής συγγένειας, γραμμή λίγο - πολύ ανάλογη με εκείνη του Κώστα Καραμανλή. Η απογοήτευσή τους ήταν έτσι έντονη, όταν είδαν τον νυν πρωθυπουργό να ταυτίζεται απολύτως με τη γραμμή του Γ. Παπανδρέου και μάλιστα να τον υπερβαίνει σε ενέργειες που στρέφονται κατά των ρωσικών συμφερόντων, αδιαφορώντας παντελώς αν με την αντιρωσική στάση του παραβλάπτει πολλαπλάσια τα ελληνικά συμφέροντα όπως ο ίδιος τα διακηρύσσει.

Οι Ρώσοι έχουν γίνει έξω φρενών με τον Σαμαρά και την κυβέρνησή του και εξαιτίας των προκλητικών μεθοδεύσεων στις οποίες προβαίνουν προκειμένου να μη δώσουν τη ΔΕΠΑ και τον ΔΕΣΦΑ στις ρωσικές εταιρείες, που κατά την πρώτη φάση των μη δεσμευτικών προσφορών έδωσαν σχεδόν διπλάσια χρήματα από τους ανταγωνιστές τους. Στη φάση που βρίσκονται ακόμη οι διαδικασίες αποκρατικοποίησης των ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ υφίστανται μόνο μη δεσμευτικές, άρα απλώς ενδεικτικές των προθέσεων, προσφορές.

Η κυβέρνηση κωλυσιεργεί, αλλάζει εκ των υστέρων τους όρους συμμετοχής στον διαγωνισμό, προσπαθεί να βάλει από το παράθυρο εταιρείες που αποκλείστηκαν από την τελική φάση. Οι κυβερνητικές μηχανορραφίες δεν δείχνουν μέχρι στιγμής να αποσκοπούν στο να συσπειρώσουν εταιρείες ευρωπαϊκές ή συγκαλυμμένων αμερικανικών συμφερόντων με στόχο να υποβάλουν δεσμευτικές προσφορές υψηλότερες από εκείνες των Ρώσων! Αντιθέτως, φαίνεται για την ώρα ότι στόχος της συγκυβέρνησης Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη είναι να αποθαρρύνει τους Ρώσους ώστε να τους εξαναγκάσει να φύγουν από τη μέση για να δώσει τη ΔΕΠΑ και τον ΔΕΣΦΑ σε εταιρείες ευρωπαϊκών ή κρυπτοαμερικανικών συμφερόντων (π.χ. αζερινές, καταρινές κ.λπ.) με τα... μισά λεφτά από εκείνα που δίνουν οι Ρώσοι!

Αν η τελική έκβαση των δύο αυτών αποκρατικοποιήσεων επιβεβαιώσει πραγματικά αυτά που σήμερα αποτελούν μόνο υποψίες, τότε θα πρόκειται για πολιτική στάση με σοβαρότατες συνέπειες. 

Θα πρόκειται δηλαδή για συνειδητή υπονόμευση εκ μέρους της κυβέρνησης ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ των οικονομικοπολιτικών σχέσεων με τη Ρωσία. Θα γεννά επίσης απορίες αν ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, ο Κουβέλης και οι υπουργοί τους έδρασαν έτσι μόνο από πολιτικά κίνητρα αμερικανοδουλείας και γερμανοδουλείας ή αν υπεισήλθαν στη δράση κάποιων και λόγοι πολύ διαφορετικής φύσης προσωπικού οφέλους κάθε είδους. 

Οψόμεθα. Η τελική έκβαση αυτών των δύο ιδιωτικοποιήσεων και μόνο θα απορρίψει ή θα επιβεβαιώσει υποψίες.

ΕΘΝΟΣ

Δημοσίευση: Φεβρουαρίου 08, 2013