Η νέα εισβολή των Ούννων στην Κύπρο

Το «έγκλημα» των Κύπριων είναι ότι είναι Ελληνες και δεν στέκει καλά στο στομάχι κάποιων, μία γωνιά του Ελληνισμού να ευημερεί παρά τις τόσες «ευεργεσίες» τους στην διάρκεια της ιστορίας. Το μείζον που μπορούν να αποδεχτούν είναι η επιλεκτική ευημερία των «αφομοιωμένων» Ελλήνων, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο υπηρετούν τα συμφέροντα τους. 

Το έγκλημα του Αναστασιάδη είναι η εσχάτη προδοσία, που διέπραξε υπό το κράτος των εκβιασμών «συμμάχων», «εταίρων» και λοιπών «φιλελλήνων». Το ότι διανύουμε την εποχή των πιο ακραίων εκβιασμών, δεν είναι δικαιολογία. Αν δεν είχε τα κότσια να υπερασπιστεί την πατρίδα του από αυτήν την ξεδιάντροπη επίθεση, ας μην αναλάμβανε.

Το θέμα δεν είναι η απομείωση των καταθέσεων. Ισως είναι αναπόφευκτο να πληγεί και ο Κυπριακός λαός. Το έγκλημα και η προδοσία είναι το καίριο πλήγμα που δέχτηκε ένα βασικό στήριγμα της Κυπριακής οικονομίας· οι εξωστρεφείς της τράπεζες, οι οποίες είχαν καταφέρει να αποκομίσουν μεγάλο μερίδιο εξωχώριων καταθέσεων. Αυτήν την επιτυχία πληρώνουν τώρα οι Κύπριοι. Το ότι χάνουν μέρος των καταθέσεων τους είναι το λιγότερο. Η μεγάλη απώλεια είναι η κότα με τα χρυσά αυγά. Ένα υγιές και κερδοφόρο τραπεζιτικό σύστημα, που υπέστη σοβαρό, αλλά όχι καταδικαστικό χτύπημα από το Ελληνικό psi και ο Αναστασιάδης το έκανε στάχτη σε ένα βράδυ.

Κατανοώ το αφόρητο πλαίσιο κινήσεων, αλλά το πλαίσιο αυτό καθορίζεται και από τις θεμελιώδεις πολιτικές επιλογές κάποιου. Όταν η διακηρυγμένη επιλογή είναι η άνευ όρων πρόσδεση στο άρμα των ισχυρών με οποιεσδήποτε συνέπειες, τα περιθώρια απόρριψης των εκβιασμών είναι ανύπαρκτα. Κατανοώ ότι οι εκβιασμοί δεν είναι απλά οικονομικής φύσεως, το μέγεθος της Κύπρου είναι αμελητέο για τους ισχυρούς και η προσδοκία αποτελεσματικής στρατιωτικής αρωγής από την Ελλάδα ανύπαρκτη. Η απάντηση σε αυτά τα διλλήματα είναι η αλληλεγγύη των λαών της Ευρώπης (ιδίως της νότιας) που δεν θα επιτρέψουν ένα νέο έγκλημα γενοκτονίας σε βάρος του Ελληνισμού. Ένα νέο κίνημα φιλελληνισμού από τους λαούς της Ευρώπης είναι καρφί στο μάτι των εχθρών μας, γιαυτό οι ίδιοι θα αποφύγουν την ηρωοποίηση μας στα μάτια των λαών τους. Μην περιμένουμε όμως, ότι η αλληλεγγύη θα επεκταθεί και στην σωτηρία του τραπεζιτικού τομέα της Κύπρου. Αυτό είναι ευθύνη της Κυπριακής κυβέρνησης και του Κυπριακού λαού. 

Δεν είναι οι Τούρκοι αυτήν την φορά που εισέβαλαν στην Κύπρο. Οι Τούρκοι είναι τα αγριεμένα σκυλιά που μας επισείουν (τα λουριά που τους κρατάνε) ως εκφοβισμό. Οι Ούννοι αυτή την φορά είναι οι ξανθοί ομογενείς τους. Είδαν χρυσαφικά και όρμηξαν να τα αρπάξουν και τα πήραν χωρίς καμία αντίσταση από τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο. Αυτοκολακεύονται (όπως ο Αττίλας) ως «μάστιγες του Θεού» και μας πουλάνε και ηθικολογίες περί πλυντηρίων… Εννοούν, ότι τέτοια πλυντήρια μπορούν να έχουν μόνο αυτοί. Που ξεπλένει τα άπλυτα του ο Χριστοφοράκος; Εκείνο που φαίνεται να αγνοούν είναι, ότι ο Αττίλας κατά ιστορικές έρευνες γύρω από την προσωπικότητα του, αποδεικνύεται αιμοσταγής μεν, αλλά δειλός και άτεχνος στον πόλεμο. Δεν ήταν η προσωπική πολιτική και στρατιωτική αξία, ούτε το αξιόμαχο του στρατού του, που τον ανέβασαν τόσο ψηλά, αλλά οι συνθήκες σήψης και κατάρρευσης των αντιπάλων του. [Κάτι θα άξιζε κιαυτός βέβαια.] Οσο βάρβαρος και αν είναι ο εχθρός, ο αξιόμαχος στρατός δεν πτοείται, αλλά φαίνεται ότι ο στρατός της πολιτικής ηγεσίας του Ελληνισμού είναι η ορδή του Μπρανκαλεόνε.

Π. Ρέππας

Δημοσίευση: Μαρτίου 18, 2013