Όταν οι συμμαχίες μετατρέπονται σε ηγεμονίες

Γραφεί ο Χρήστος Α. Κατσαρός (Chris Sintiki)

Σε μια απίστευτη επίδειξη αυταρχισμού και εκδικητικότητας η Γερμανία απορρίπτει κάθε εναλλακτικό σχέδιο της Κυπριακής Δημοκρατίας για οικονομική διάσωση της τελευταίας. Η κυρία Μέρκελ, που ο διεθνής τύπος τη χαρακτήρισε ως εμμονική και επικίνδυνη, και ο κύριος Σόιμπλε, ως άλλος Μέττερνιχ, που πολύ θα ήθελε να ηγείται αυτός της καγκελαρίας, αλλά δυστυχώς είναι προς το παρόν υποχρεωμένος να αρκεστεί στη θέση του Υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας, χωρίς να υποτιμάμαι το αξίωμά του, που άλλωστε τον καθιστά σχεδόν πανίσχυρο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και που προσπαθεί να ξεπεράσει το γεγονός ότι είναι δεύτερος και όχι πρώτος τη τάξει ασκώντας πολιτικές μισαλλοδοξίας και ρεβανσισμού έναντι άλλων κρατών, θα έπρεπε ίσως να γνωρίζουν καλύτερα ιστορία και να θυμούνται ότι κάθε φορά που μία δύναμη φτάνει στο ζενίθ της ακολουθεί κάμψη και παρακμή. Θα έπρεπε επίσης να γνωρίζουν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργήθηκε βασιζόμενη στα ιδανικά της ισότητας των εταίρων της και της αλληλεγγύης. Κι αν οι υπόλοιποι τους συγχωρούσαν μέχρι τώρα ότι ήθελαν να έχουν τον πρώτο λόγο εξαιτίας της δυνατής τους οικονομίας, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γίνει δεκτό να μετατρέψουν αυτή την ανοχή σε καθεστώς οικονομικής κατοχής της Ευρώπης, ειδικά με το παρελθόν που έχει η κατά τα άλλα φίλη Γερμανία, περί καθυποτάξεως της Ευρώπης στο άρμα της, είτε με στρατιωτικά μέσα στον Α΄ και Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είτε με οικονομικά μέσα , όπως συμβαίνει τώρα. 

Το βροντερό ΟΧΙ των αδελφών Κυπρίων στο σχέδιο της ντροπής, όπως και παλαιότερα στο σχέδιο Ανάν, απέδειξε ότι η αριθμητική υπεροχή είναι μηδέν όταν μιλάει η ψυχή. Με τη δική τους άρνηση, νιώσαμε κι εμείς περήφανοι που είμαστε Έλληνες, μιας και τον τελευταίο καιρό αισθανόμασταν ότι πρέπει να σκύβουμε το κεφάλι από ντροπή με όσα γινότανε και όσα ψηφιζότανε, όταν ο κάθε υπαλληλίσκος της Τρόικας μας κουνούσε το δάκτυλο υποτιμητικά και επέβαλλε με απειλές πολιτικές αποφάσεις σε ανεξάρτητο και ελεύθερο κράτος και σε δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις . Ο Έλληνας άλλωστε δεν δείλιασε ποτέ μπροστά σε οποιοδήποτε κίνδυνο και προτίμησε ακόμα και τον θάνατο από την παράδοση προκειμένου να σώσει την αξιοπρέπειά του, εξαιρούνται βέβαια αυτοί που είπαν ΝΑΙ σε όλα. Το μεγάλο ΝΑΙ ή το μεγάλο ΟΧΙ, αυτά που εξυψώνουν ή καταβαραθρώνουν τον άνθρωπο, είναι προσωπική υπόθεση της συνείδησης του καθενός και δεν μπορούν να μπαίνουν στα στενά όρια μιας μικροκομματικής λογικής και τακτικισμών περί διασώσεως κυβερνήσεων ή ενός νομίσματος που επέφερε τόσα δεινά σε όσους το αποδέχτηκαν. Απομένει τώρα να δούμε πόση αιδώς έχει απομείνει στους πολιτικούς ή πόσο θράσος τους περισσεύει, ώστε μετά από την γενναία απόφαση της Κυπριακής Βουλής, να πάρουν κραυγαλέα άδικες αποφάσεις ή επιτέλους να αφυπνιστούν.

Αν επομένως η Γερμανία επιμείνει στην έως τώρα σκληρή στάση της , παρά τους υποκριτικούς της λόγους, και ζητήσει την πλήρη υποταγή του νησιού στους παράλογους όρους του μνημονίου που προσπαθεί να επιβάλει, εξευτελίζοντας –αν το καταφέρει – την κυπριακή κυβέρνηση θέτοντας ως φόβητρο την έξοδο της χώρας από το Ευρώ και την Ε.Ε ή την χρεωκοπία του κυπριακού τραπεζικού συστήματος και της χώρας γενικότερα, τότε οι απώλειες θα αγγίξουν και την ίδια και δεν θα είναι ανάξιες λόγου, το αντίθετο μάλιστα. 

Σε επίπεδο πολιτικό η Γερμανία θα θεωρηθεί υπεύθυνη και θα απομονωθεί από τη διεθνή κοινότητα αφού με την έξοδο της Κύπρου, οι οικονομικές απώλειες θα είναι τέτοιες που θα οδηγήσουν στην αποσταθεροποίηση ουσιαστικά του Ευρώ και η Ε. Ε θα είναι πλέον αναξιόπιστη τόσο σε επίπεδο οικονομικής σταθερότητας όσο και ως εταίρος και συνομιλητής. Θα επιφέρει επομένως ένα μεγάλο πλήγμα δηλαδή το ακριβώς αντίθετο από αυτό που ισχυρίζεται ότι προσπαθεί να επιτύχει, τη διάσωση του κοινού Ευρωπαϊκού νομίσματος.

Όσο για την Κύπρο, κανείς δεν ισχυρίζεται ότι τα πράγματα είναι απλά, οι τράπεζες ακόμα παραμένουν κλειστές προς αποφυγή εκροής κεφαλαίων, όχι όμως χωρίς κόστος για την οικονομία, γεγονός που επιτείνεται και από την αδυναμία επίτευξης συμφωνίας με την Ρωσία, η οποία μετά από δεύτερες σκέψεις εξετάζει το γεγονός τα τραπεζικά κεφάλαια που θα φύγουν από την Κύπρο να εισρεύσουν στις τράπεζες της Ομοσπονδίας. Βέβαια η πόρτα δεν έχει κλείσει εντελώς για τη Μεγαλόνησο που διατηρεί το συγκριτικό πλεονέκτημα για τη Ρωσία να της δώσει έξοδο στη Μεσόγειο με εκμετάλλευση κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην ΑΟΖ και με αγορά στρατιωτικού εξοπλισμού από το Κρεμλίνο. Επιπλέον η κυβέρνηση φαίνεται να έχει συμπαραστάτη την Εκκλησία της Κύπρου που αφενός μεν έχει τη δύναμη να επηρεάζει πολιτικές καταστάσεις αφετέρου δε έχει δηλώσει ότι είναι έτοιμη να προσφέρει τα περιουσιακά της στοιχεία για να σωθεί η χώρα, ακόμα και σε περίπτωση επιστροφής στην λίρα, περίπτωση στην οποία διάκειται ευμενώς, παρά τις προφανείς αντιξοότητες και δυσκολίες σε μια τέτοια απόφαση. Επίσης η Κίνα φαίνεται να είναι σύμφωνα με τις δηλώσεις του Κύπριου ΥΠ.ΟΙΚ. ο επόμενος σταθμός διαπραγματεύσεων. Ο γράφων εύχεται πραγματικά να εξευρεθεί λύση και να μην πρόκειται για «στημένες» αποτυχίες διαπραγματευτικών προσπαθειών ώστε να εμφανιστεί από το παράθυρο, την Τρίτη ή Τετάρτη που αναμένεται να επαναλειτουργήσουν οι Κυπριακές τράπεζες, το σχέδιο της Τρόικας ως δήθεν μονόδρομος για τη διάσωση του νησιού.

Δημοσίευση: Μαρτίου 28, 2013