Την προδοσία πολλοί αγάπησαν· τον προδότη κανείς

Είναι αντιφατικό, αλλά αντί να νοιώθω οργή για τον Αναστασιάδη, νοιώθω ένα παράξενο αίσθημα λύπης για την αδύναμη φύση των ανθρώπων· για τα πάθη και τα παθήματα που κερνάει τους εραστές της αυτή η πλανεύτρα Κίρκη, η ματαιοδοξία. Πρώτα τους μεταμορφώνει σε παχύδερμα, που μένουν απαθή στον πόνο των αδυνάτων και μετά τους κλείνει στο χοιροστάσιο ως αναλώσιμους. Το ηθικό δίδαγμα από αυτήν την Οδύσσεια του ανθρώπινου γένους στους αλαργινούς τόπους της υλιστικής ευδαιμονίας; Ματαιότης ματαιοτήτων. 

Τι τα `θελε τα προεδριλίκια; Δεν καθόταν να καλλιεργεί Κυπριακές πατάτες καλλίτερα, που έχουν πάει 1,2 το κιλό; Τώρα θέλει να πάει και στην Ρωσία για άγρια ξεβρακώματα. Δεν του φτάνει τόση ξεφτίλα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα; Πόσο έχει φυράνει το μυαλό τους πιά; Δεν είναι αρκετό το άδειασμα από τους ευρωδουνουτιάρηδες; Τον χρησιμοποίησαν και μόλις τους έκανε την δουλειά, τον πάτησαν σαν αποτσίγαρο. Ολοι τους είπαν, ότι εκείνοι ζήτησαν κούρεμα στις καταθέσεις άνω των 100.000 και τον άφησαν έκθετο στα μάτια του Κυπριακού λαού και της διεθνούς κοινής γνώμης. Φυσικά είναι απόλυτα δίκαιος αυτός ο διασυρμός, γιατί ο τύπος από την μία κατέστρεψε το Κυπριακό τραπεζιτικό σύστημα για χάρη των Γερμανών πατρόνων του και από την άλλη παριστάνοντας τον υποκύψαντα μετά από σκληρή μάχη για την προάσπιση τάχα των αδυνάτων αποταμιευτών, φόρτωσε ακριβώς σε εκείνους, όσα ξεφόρτωσε από τους μεγαλοκαταθέτες, χωρίς να του το ζητήσει κανείς.

Ποια είναι η δικαιολογία για το χαράτσωμα των λαϊκών καταθέσεων; Ότι διαφορετικά θα επιβάρυναν υπέρμετρα τους μεγαλοκαταθέτες και θα κλονιζόταν η εμπιστοσύνη τους στο Κυπριακό τραπεζιτικό σύστημα!!!!!!!!!! Δηλαδή πιστεύουν στ αλήθεια, ότι υπάρχει περίπτωση να μην αδειάσουν οι Κυπριακές τράπεζες μόλις ανοίξουν, ή μήπως οι ηγέτες της κυβερνητικής παράταξης ανήκουν στην κατηγορία των μεγαλοκαταθετών; Δεν καταλαβαίνουν, ότι και η φήμες μόνο (σαν αυτές που διέσπειρε εδώ και μέρες αυτός ο καλός άνθρωπος, ο Σόιμπλε) είναι αρκετές για να γίνει η ζημιά; Οι Κυπριακές τράπεζες πέθαναν ακόμη κι αν η βουλή ανατρέψει την προεδρική απόφαση και οι πρώτοι που θα φυγαδέψουν τα λεφτά τους (αν δεν το έχουν κάνει ήδη) είναι εκείνοι που πήραν αυτές τις αποφάσεις. [Αλήθεια δεν υπάρχει δυνατότητα να ελεγχθεί η κίνηση των τραπεζιτικών λογαριασμών του Αναστασιάδη και των συνεργατών του; Ετσι θα μαθαίναμε, από πότε ακριβώς το ήξεραν.]

Ηδη οι Γερμανοί προσκαλούν τις διεθνείς καταθέσεις στην «ασφαλή» Γερμανία. Σαν γνήσια αρπακτικά, έχουν βγεί για πλιάτσικο και βουτάνε ότι βρίσκουν. Στην Κύπρο τις καταθέσεις και το φυσικό αέριο, στην Ελλάδα τα ακίνητα, την Ηλιακή ενέργεια, την δημόσια περιουσία, τους υδρογονάνθρακες. Σε όλα έχουν την ίδια τακτική: 1ο βήμα) εξώθηση σε χρεοκοπία. 2ο βήμα) απαξίωση των στοχευμένων λαφύρων. 3ο βήμα) αφόρητοι εκβιασμοί. Φυσικά σε όλα τα βήματα υπεισέρχεται και η εξαγορά συνειδήσεων. Τώρα πλέον ξέρουμε ποιοι είναι οι πρωταθλητές της δωροδοκίας και της διαφθοράς. Είναι εκείνοι που απαιτούν προνόμια ετεροδικίας ακόμη και για τους ντόπιους συνεργάτες τους. Οι Γότθοι έχασαν και τα τελευταία ίχνη συστολής, που επέφερε η ήττα τους στον πόλεμο και όχι η συνειδητοποίηση των εγκλημάτων τους, γιατί τα νέα τους εγκλήματα αποδεικνύουν, ότι ουδόλως μεταμελήθηκαν. Απλά τώρα νομίζουν ότι μπορούν και προσπαθούν να μας κατακτήσουν χωρίς πόλεμο. Πιστεύω ότι στο τέλος, οι ίδιοι θα την πατήσουν πάλι. Δεν νομίζω, ότι οι διεθνείς καταθέσεις θα τρέξουν στο στόμα των αχόρταγων. Τόσα χρόνια επιλέγουν μικρά και αδύναμα κράτη, που μετατρέπονται σε φορολογικούς και καταθετικούς παράδεισους. 

Όταν η Ελβετία έγινε το διεθνές πλυντήριο και θησαυροφυλάκιο, ήταν ο νάνος ανάμεσα στους (παγκόσμιους τότε) γίγαντες (Γερμανία, Γαλλία, Αυστροουγγαρία, Ιταλία). Βέβαια η Ελβετία διατήρησε την θέση της, ακόμα και όταν ισχυροποιήθηκε πολύ οικονομικά, λόγω συνετής διαχείρισης των προνομίων της, αλλά παράλληλα οι διεθνείς καταθέσεις βρήκαν νέους προορισμούς (πάντα) σε μικρά και αδύναμα κράτη. Είτε είναι συνειδητή, είτε ενστικτώδης αυτή η επιλογή του διεθνούς κεφαλαίου, αποκλείεται από τις επιλογές του μία τόσο βουλιμική χρηματοθυρίδα, όπως αυτή των χοντροκομένων γκαουλάιτερ. Οι χρηματοπιστωτικοί χειρισμοί θέλουν λεπτότητα, που δημιουργεί την εμπιστοσύνη. Χωρίς εμπιστοσύνη δεν υπάρχει κατάθεση. 

Ποιος θα εμπιστευτεί τα αρπακτικά που έπεσαν στις τράπεζες άλλης χώρας για να αρπάξουν τις καταθέσεις; Ακόμα κι αν δεν υπήρχε άλλος κίνδυνος για τις καταθέσεις στις τράπεζες τους, ο βασικός κίνδυνος είναι οι ίδιοι, που μπορούν ανά πάσα στιγμή να τις υπεξαιρέσουν, για να πραγματοποιήσουν τις νέες τρέλες τους. Μήπως δεν υπεξαίρεσαν το αναγκαστικό δάνειο από την Ελλάδα και μάλιστα όχι οι ναζί, αλλά οι δημοκρατικές κυβερνήσεις, που ακολούθησαν; Τι ελπίζουν από την καταστροφή των συμμάχων τους μόνο και μόνο για να τους αρπάξουν, ότι τους γυάλισε; Ότι θα βρούν νέους φίλους μετά; Ότι όποιος έχει τον παρά έχει και φίλους; Θα βρουν πολλούς που ξεχνάνε τόσο γρήγορα τα εγκλήματα που υπέστησαν προς χάριν μίας προοπτικής μακράς και γνήσιας φιλίας;

Μόλις πριν λίγα χρόνια δεν υπήρχε κανένας αντιγερμανός στην Ελλάδα. Ακόμα και η γενιά που υπέστη τις φρικαλεότητες τους, τους είχε δώσει συγχωροχάρτι. Και ξαφνικά τι ανακαλύψαμε; Ότι ξεχάσαμε εμείς τα παλιά, αλλά αυτοί δεν ξέχασαν την αντίσταση του Ελληνικού λαού. Χύνουν το φαρμάκι, που τόσα χρόνια κράταγαν. Είμαστε οι τεμπέληδες, διεφθαρμένοι, ανίκανοι. Κι αν είμαστε έτσι, ποιος μας έκανε; Πριν μπούμε στην λέσχη τους ήμασταν εργατικοί, φιλότιμοι, επινοητικοί. Τι μας έκανε έτσι που λένε, αν όχι οι ηγεσίες που εκείνοι χρημάτιζαν και με κάθε (αλλοτριωτικό για τον λαό) τρόπο στήριζαν; [Δηλαδή ουσιαστικά μας επέβαλαν τα τσιράκια τους.] Από ποιόν ζητάνε τα ρέστα οι διαφθορείς; Ψέγει ο δάσκαλος τον μαθητή, γιατί έμαθε καλά το μάθημα του;

Τέλος για το πλυντήριο, που εκείνοι οι «ηθικοί» το θέλουν σπίτι τους, θεωρούν, ότι είναι μεγάλο αντιστάθμισμα για την υπερπροσπάθεια αυτοάμυνας απέναντι στα σκυλιά του Αττίλα; Αντί να απολογηθούν που εξακολουθούν να αφήνουν Ευρωπαϊκό έδαφος στους Τούρκους, αποστερούν από την Κύπρο την οικονομική δυνατότητα, να υπερασπιστεί στρατιωτικά τον εαυτό της. Ενας στρατός για να αντιπαρατεθεί αποτελεσματικά στους Τούρκους, που βρίσκονται ήδη οχυρωμένοι πάνω στο νησί, χρειάζεται πακτωλό χρημάτων. Οι Κύπριοι με την επινοητικότητα και την δραστηριότητα είχαν καταφέρει το ακατόρθωτο. Εκαναν διεθνές θησαυροφυλάκιο ένα νησί χωρισμένο στα τέσσερα (Ελληνοκυπριακός τομέας, Τουρκοκυπριακός, Αγγλοαμερικάνικες βάσεις, ζώνη ΟΗΕ). Όλοι οι άλλοι καταθετικοί παράδεισοι εδρεύουν σε κράτη και κρατίδια με εξασφαλισμένες συνθήκες ειρήνης. Μία επιτυχία χωρίς προηγούμενο (και ίσως και χωρίς επόμενο) που τους επέτρεπε να ανταπεξέρχονται στις τεράστιες αμυντικές δαπάνες. Και το κάνουν αυτό την στιγμή ακριβώς που η Τουρκία άρχισε πάλι τις διεκδικήσεις της…

Υπάρχει μία πολύ «ύποπτη» αλληλουχία γεγονότων, που εγείρει εύλογα ερωτηματικά. Η Κύπρος πήγαινε πολύ καλά μέχρι την έκρηξη των πυρομαχικών, που της κόστισε περίπου 2 δις, ποσό δυσβάστακτο για το μέγεθος της, αλλά όχι καθοριστικό. Η μεγάλη κατραπακιά ήταν το Ελληνικό psi. Αυτή η μεγάλη «γαλαντομία» των «εταίρων» μας, που μας κόστισε την κατάρρευση ταμείων, τραπεζών και ιδιωτών και όπως φαίνεται πολύ περισσότερα από αυτά. Τι έφταιγε η Κύπρος για τα Ελληνικά ομόλογα; Τι έφταιγε η Κύπρος για τα ξένα πυρομαχικά; Και μετά την κατραπακιά, ήλθε και το πάτημα στον λαιμό. Γιατί τάχα ήταν τόσο άμεση ανάγκη, να βρεθούν τόσα δις; Τι θα γινόταν διαφορετικά; Θα φτώχαινε η Γερμανία; Δεν μπορούσε αυτό να γίνει σε κάποιο βάθος χρόνου, αφού αναμένονται τόσο μεγάλα κέρδη από το φυσικό αέριο; Συνεπώς αυτό που ήθελαν, ήταν η καταστροφή των Κυπριακών τραπεζών και χάρη στον Αναστασιάδη το πέτυχαν οι παλιολινάτσες.

Π. Ρέππας

Δημοσίευση: Μαρτίου 19, 2013