Αρχική
Επικοινωνία
LIVE.png){kind=small}
Ο Καιρός
Η σημερινή αντίληψη που στηρίζεται σε παρωχημένα κοινωνικά στερεότυπα, όπου ο γονεϊκός ρόλος του άνδρα δεν αναγνωρίζεται σαν βασικό στοιχείο της προσωπικότητας και της συναισθηματικής του ωρίμανσης και ολοκλήρωσης αλλά σαν δευτερεύον χαρακτηριστικό σαφώς παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα του άνδρα και τον κατατάσσει σε πολίτη δευτέρας κατηγορίας.
Το καθεστώς που επικρατεί στον τόπο μας όσον αφορά στην επιμέλεια του παιδιού μετά την λύση του γάμου, σε καμία περίπτωση δεν λειτουργεί υπέρ του συμφέροντος του παιδιού αλλά αντιθέτως παραβιάζει το κατοχυρωμένο από διεθνείς συνθήκες δικαίωμα του στην ψυχοσωματική του ανάπτυξη.
Η ανυπαρξία των κοινωνικών υπηρεσιών στην δικαστική διευθέτηση του θέματος όπου τελείως αντιεπιστημονικά με τρόπο που ντροπιάζει το σύγχρονο ελληνικό κράτος, τα παιδιά, την ψυχοσυναισθηματική τους ισορροπία, αλλά και την ψυχολογική σταθερότητα και εξέλιξη του άνδρα - πατέρα αφήνουν πραγματικά αδιάφορους τους σημερινούς αρμόδιους 'αναρμόδιους φορείς' κατά τρόπο σκανδαλώδη που οι παρενέργειες του πλήττουν την κοινωνία σε θεμελιώδη για την επιβίωση και εξέλιξή της τομείς.
Η ελληνική νομοθεσία αλλά και το Σύνταγμα, ενταγμένα σε ένα πλαίσιο ανισοτήτων δημιουργούν σοβαρό πρόβλημα στην νεοελληνική Παιδεία, Πολιτισμό αλλά και στην κοινωνία.
Οι ρόλοι των γονέων έχουν εξελιχθεί, ο πατέρας ασχολείται αν όχι περισσότερο, τουλάχιστον εξ'ίσου με τη μητέρα. Η ένταξη της γυναίκας-μητέρας στην παραγωγική διαδικασία ήρε τον αποκλειστικό της ρόλο ως οικοκυρά-μητέρα.
Σήμερα, παραβιάζονται βασικά δικαιώματα του παιδιού και του πατέρα-άνδρα και παρεμποδίζεται ο γονεϊκός ρόλος του πατέρα.
Το εκρηκτικό ποσοστό των διαζυγίων (που κατά τα στατιστικά δεδομένα ζητείται αποκλειστικά από τη γυναίκα-μητέρα), το τρομακτικό ποσοστό των παραβατικών ανηλίκων που προέρχονται από μονογονεϊκές οικογένειες, το σχεδόν 99% αποφάσεων δικαστηρίων που δίδουν την επιμέλεια στη μητέρα δίχως καν να ελεγχθεί το περιβάλλον και η καταλληλότητα των δύο γονέων πριν δοθεί η επιμέλεια των παιδιών, έφερε σε δευτερεύουσα ή τριτεύουσα θέση την πατρική-ανδρική αξιοπρέπεια, καταπόνησε τον πατέρα και άνδρα και εξασφάλισε την πλήρη προβληματική ψυχοσωματική ανάπτυξη του παιδιού. Παράλληλα, εγκλώβισε το γυναικείο φύλο στον υποχρεωτικό ρόλο της μητρότητας, διαιωνίζοντας τις πλέον αντιδραστικές εκδοχές της πατριαρχίας και διευρύνοντας το χάσμα ανάμεσα στα δύο φύλα. Η εισαγωγή νέων ηθών και αξιών από νέους και νέες δημιούργησε κοινωνικό-οικογενειακό πρόβλημα.
Σήμερα, πρέπει να αρθεί το στερεότυπο της μοναδικότητας του ενός γονέα που είναι η μητέρα. Υπάρχουν δύο γονείς που έχουν δικαιώματα και υποχρεώσεις έναντι των παιδιών τους και ο αποκλεισμός του ενός προκαλεί τεράστια ζητήματα κοινωνικής, ψυχοσωματικής, οικονομικής και πολιτισμικής ανισότητας με καταπάτηση των δικαιωμάτων του παιδιού. Είναι δεδομένο ότι τα παιδιά έχουν δικαίωμα συνεχούς επαφής με τους δύο γονείς.
Δεν υπάρχουν εκ γενετής χαρακτηριστικά που διαφοροποιούν τον άνδρα από τη γυναίκα όσον αφορά την εκτέλεση του ρόλου του ως γονέα. Τα δικαστήρια δεν μπορούν να λύσουν θέματα τέτοιου τύπου ελλείψει δομών, εκπαίδευσης και λειτουργιών και προβαίνοντας με συνοπτικές διαδικασίες σε αβασάνιστες αποφάσεις, που είναι πρακτικά ανεφάρμοστες, ουσιαστικά διαπράττουν «νόμιμες αδικίες» με θύματα τα παιδιά και τους πατεράδες. Ενώ έχει εξαλειφθεί το αδίκημα της μοιχείας, ποινικοποιήθηκε το δικαίωμα της επικοινωνίας του παιδιού με τον πατέρα.
Πιστεύουμε ότι το παιδί «δεν ανήκει» σε κανένα. Η γονική μέριμνα και η επιμέλεια πρέπει να είναι θεσμικά και νομικά κατοχυρωμένοι εξ'ίσου για τους δύο γονείς. Η επικοινωνία με τους δύο γονείς δεν πρέπει να στερείται διά νόμου και η κατοικία μετά το διαζύγιο να είναι ελεύθερη ή εναλλασσόμενη όπου είναι εφικτό.
Οταν δεν γίνεται αυτό και σε περίπτωση που το παιδί είναι δεμένο στον πατέρα ο οποίος διεκδικεί την επιμέλεια λόγω αγάπης και πατυρικής στοργής, τότε οι δικαστικοί αγώνες, η πλύση εγκεφάλου και η συκοφαντική δυσφήμιση σε συνδυασμό με ανεγκέφαλους, απατεώνες και δικομανείς δικηγόρους, καταστρέφουν παιδί και πατέρα δημιουργώντας το Σύνδρομο Γονικής Αλλοτρίωσης-Αποξένωσης το οποί είναι ψυχιατρικό φαινόμενο αποστροφής του παιδιού από τον γονέα που δεν έχει την επιμέλεια.
Ετσι, μετά τις μελέτες και τα παγκόσμια δεδομένα είναι πλέον αναγκαία η μεταρύθμιση του οικογενειακού δικαίου με: Οικογενειακά δικαστήρια, οικογενειακούς δικαστές με γνώσεις ψυχολογίας/παιδοψυχιατρικής, κοινωνικές υπηρεσίες με πραγματογνώμονες/ειδικούς παιδαγωγούς, διαμεσολαβητές, συνεπιμέλεια και κυρίως εναλλασσόμενη κατοικία. Αλλά κυρίως παιδεία/πολιτισμό και ανάπτυξη κοινωνικής πολιτικής της τοπικής αυτοδιοίκησης με ειδικά γραφεία κοινωνικών υπηρεσιών για προβληματικά ζευγάρια και διαζύγια όπως στις σκανδιναβικές χώρες. Σε πολλές χώρες γίνονται ενέργειες για υποχρεωτική εναλλασόμενη κατοικία και υποχρεωτική διαμεσολάβηση.
Ο ΣΥΓΑΠΑ ( www.sos-sygapa.eu ) εδώ και δέκα χρόνια υποκαθιστά την Πολιτεία το έργο αυτό και ενήργησε για το συμφέρον 35.000 ατόμων που απευθύνθηκαν σ'αυτόν. Υπάρχουν όμως 1.000.000 διαζευγμένα ζευγάρια στο έλεος του θεού και ισάριθμα παιδιά με σοβαρά προβλήματα εξ'αιτίας ενός διαζυγίου, μέσα σε μια χώρα με απηρχειωμένους θεσμούς/οικογενεική πολιτική και έλλειψη ικανών αρχόντων που θα επιλύσουν το σοβαρό αυτό πρόβλημα.
Δρ Νίκος Σπιτάλας, καθηγητής, συγγραφέας (Το Κοινωνικό Κίνημα των Διαζευγμένων, Ιστορίες Διαζυγίων, κτλ), Πρόεδρος ΣΥΓΑΠΑ
0 Σχόλια για την ανάρτηση: "Ο γονεϊκός ρόλος του άνδρα"Τα θέματα των αναρτήσεων δεν εκφράζουν απαραίτητα και τις απόψεις των διαχειριστών και των συντακτών του ιστολογίου μας. Τα σχόλια εκφράζουν τις απόψεις των σχολιαστών και μόνο αυτών.
Σχόλια που περιέχουν ύβρεις ή απρεπείς χαρακτηρισμούς διαγράφονται κατά τον έλεγχο από την ομάδα διαχείρισης. Ευχαριστούμε.