ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΡΟΔΑΚΗΣ : Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, Η ΓΝΩΣΗ, ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ

Μια μικρή αναφορά στη προσωπικότητα και το έργο του Περικλή Ροδάκη (που έφυγε για το νέο μεγάλο του ταξίδι) έκανε ο Βασίλης Αντωνίου. Δανείζομαι από το κείμενό του: 

Σε όλη τη ζωή του (ο Περικλής Ροδάκης) υπήρξε ένας ακέραιος πολίτης, ένας μαχητής της εθνικής αντίστασης που έκανε «τις ιδέες του πράξη και την πράξη αίρεση βίου σφυρηλατημένη στα πέτρινα χρόνια του λαού μας στα κελιά της εθνικής υποτέλειας και υποκρισίας» όπως είπε σε τιμητική εκδήλωση προς τιμήν του από τον Ποντιακό ελληνισμό, πριν ένα χρόνο ο συγγραφέας Κ. Χατζηαντωνίου, Ιστορικός, δοκιμιογράφος και πεζογράφος. 

«Ο Περικλής Ροδάκης έδωσε το παρών στους εθνικούς και λαϊκούς αγώνες της δεκαετίας του 1940 και πλήρωσε τον έμπρακτο πατριωτισμό του με χρόνια διώξεων, φυλακής και βασανισμών. Είκοσι χρόνια συνολικά από τη ζωή του τα πέρασε στα σκοτεινά κελιά. Κι όμως. Μοιάζει απίστευτο αλλά αυτόν τον άνθρωπο που αποτελεί ζωντανό σύμβολο των αγώνων του ελληνικού λαού, πολιτεία αλλά και φορείς που θέλουν να δηλώνουν φορείς της λαϊκής και δημοκρατικής συνείδησης του λαού μας, δεν τον τίμησαν, όπως έπρεπε. Και η απορία μεγεθύνεται, όταν σταθεί κανείς μπροστά στο τεράστιο συγγραφικό έργο του, έργο ιστορικό, λογοτεχνικό, κοινωνιολογικό, μεταφραστικό. Πενήντα χρόνια τώρα, από το 1963 όταν εμφανιζόταν στην ελληνική βιβλιογραφία με το συμπλήρωμα στην περίφημη Πολιτική Ιστορία του Ασπρέα, ο Ροδάκης με συνέπεια εργάζεται για τον φωτισμό της νεοελληνικής συνείδησης με ζήλο δασκάλου του γένους. Αν ξεφυλλίσει κανείς βέβαια τα βιβλία του θα κατανοήσει γρήγορα γιατί οι κατεστημένες πολιτικές και πολιτισμικές δυνάμεις της δεξιάς αλλά και της αριστεράς θέλησαν να αποσιωπήσουν το έργο του. Είναι ένας δάσκαλος ενοχλητικός. Αυτός όμως είναι κι ο επαρκής λόγος, ο ικανός και αναγκαίος για να διασωθεί στο χρόνο αυτό το έργο σε αντίθεση με τα ψεύτικα έργα μιας μεταπολίτευσης που με πάταγο καταρρέει στις ημέρες μας αλλά και σε σχέση με έργα παλαιότερα, εγκεφαλικά και ανιστόρητα που πάσχιζαν να στριμώξουν το ελληνικό θαύμα μέσα στα ιερά βιβλία κάποιων θεωριών». 

«Ο Περικλής Ροδάκης ήταν ο άνθρωπος που σε ένα τέταρτο της ώρας όταν τον συναντούσες, μπορούσε να σου πει όλη τη διαδρομή και την εξέλιξη των λαών παγκοσμίως αλλά ειδικά στη Μεσόγειο, ειδικά στην περιοχή της Μικράς Ασίας της Μεσοποταμίας όπου έγιναν μεγάλες επαναστάσεις των ανθρώπων… Οι δημοκρατίες, οι κοινωνίες που διοικούνται με ένα χρηστό τρόπο, τιμούν τους άριστους. Αυτό δεν το παρατηρεί κανείς στην Ελλάδα.Στην Ελλάδα δεν τιμούνται οι άριστοι. Η γνώμη μου είναι ότι το Ελληνικό Πανεπιστήμιο εδώ και πολύ καιρό, τον Περικλή έπρεπε να τον εντάξει οργανικά με πολλούς τρόπους… Ο Περικλής είναι από τους ανθρώπους που υπερβαίνουν το χρόνο» είπε ο Μιχ Χαραλαμπίδης στην ίδια εκδήλωση. 

O Περικλής Ροδάκης γεννήθηκε στη Λυκούργια Καλαβρύτων το 1923. Στην κατοχή πήρε μέρος στην Αντίσταση. Για τη δράση του διώχτηκε από το μεταδεκεμβριανό κράτος, φυλακίστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο (1947). Το 1952 απολύθηκε από τις φυλακές με το Ν. 2058 για να σταλεί σχεδόν κατευθείαν στο Μακρονήσι φαντάρος. Το Δεκέμβριο του 1953 απολύθηκε από το Μακρονήσι με κίτρινο απολυτήριο και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, αλλά μόνο για λίγο. Συλλαμβάνεται για κατασκοπεία με τη μεγάλη ομάδα των στελεχών του ΚΚΕ (Φλωράκη, Λουλέ, Τσεφρώνη, Καρά κ.λπ.). Το 1955 μαζί με 27 άλλους δραπετεύει από τη φυλακή των Βούρλων, για να πιαστεί 4 μήνες αργότερα. Το 1960 αθωώνεται στο στρατοδικείο για να μείνει όμως άλλα δυο χρόνια φυλακή σαν συνέπεια της δραπέτευσης, για να αποφυλακιστεί τελικά αρχές του 1962. Με την επιβολή της δικτατορίας αρχίζουν πάλι οι διώξεις. Συλλαμβάνεται και κρατείται στις φυλακές ως τις 28/8/1973. Συλλαμβάνεται επίσης στα γεγονότα του Πολυτεχνείου αλλά κρατείται λίγο αυτή τη φορά. 

Έχει γράψει πολλά βιβλία ιστορικό-κοινωνικού περιεχομένου. 

Ο εκδότης και οι συνεργάτες της εφημερίδας «Στύξ» αποχαιρετούν τον εργάτη του έθνους, τον μοναδικό , τον άξιο, τον δάσκαλο, τον συνεργάτη Περικλή Ροδάκη για τη συμπόρευση των τελευταίων 13 χρόνων. Το έργο του θα είναι οδηγός και παρακαταθήκη. Συλλυπούμεθα ειλικρινά την σύζυγό του Βασιλική, τους συγγενείς και τους οικείους του. 

Συμπληρώνω μονάχα τη δήλωση του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, και τη πρώτη σελίδα του αφιερώματος του περιοδικού Μοριάς με την ιδιόγραφη παραίνεση του Περικλή. 

ΠΕΡΙΚΛΗ ΧΑΙΡΕ ΑΘΑΝΑΤΟΣ 

Ανθρώπους σαν τον Περικλή Ροδάκη όταν φεύγουν για το νέο μεγάλο τους ταξίδι δεν τους κλαίνε, τους λένε τραγούδια. Οι ράχες της Αίτνας έως το θέατρο των Συρακουσών, του Χελμού έως τις Αρχαιότητες των Λουσών, των Ποντιακών βουνών έως την Πατρίδα του φίλου του, Στράβωνα, του Ολύμπου και του Αραράτ ντύνονται ανοιξιάτικα για να τον αποχαιρετήσουν. 

Περικλή Χαίρε. 

Αθάνατος 

Ήταν η Ελληνική Αριστερά του Ελεύθερου, του Ορθού Λόγου και του Χαμόγελου.

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΚΛΑΔΟΥΧΟΣ

ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ  19/4/2013

Δημοσίευση: Απριλίου 19, 2013