EΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΣΟΪΜΠΛΕ, ΜΕ ΜΙΑ ΡΙΠΗ ΓΙΑ ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ

Μία ανοιχτή επιστολή στον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας Σόϊμπλε αποφάσισε να στείλει ο ταξίαρχος ε.α γιατρός και καθηγητής Ουρολογίας στο Πανεπιστήμιο των Ιωαννινων, Λάμπρος Βαζαίος.

Και η τελευταία της παράγραφος, το τρίτο υστερόγραφο, είναι μια πραγματική ριπή πολυβόλου που ο απόστρατος στρατιωτικός την επιστρέφει. Μια ριπή που έκοψε το νήμα της ζωής μια 16χρονης το 1944.

Διαβάστε την επιστολή για να δείτε ποια είναι η 16χρονη, αλλά και πόσο σωστά τα λέει στον πολύ κ. Σόϊμπλε.

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Προς τον κ. Β. Σόϊμπλε

Υπουργόν Οικονομικών της Ομοσπ. Δημ. της Γερμανίας

Κύριε Σόϊμπλε

Πρόσφατα στον τύπο δημοσιεύθηκε κάποια συνέντευξή σας. Επρόκειτο μάλλον για συνέντευξη με την παρουσία πολλών δημοσιογράφων. Κάποιος σας ερώτησε, πως διαχειρίζεστε το γεγονός ότι, εξ αιτίας και δικών σας χειρισμών, η Γερμανία είναι αντιπαθής έως μισητή, έτσι ακριβώς διατυπώθηκε, σε πολλές Ευρωπαϊκές κοινωνίες ;

Με ετοιμότητα που προδίδει προετοιμασία, απαντήσατε ότι «δεν μας μισούν, ως Γερμανούς, αλλά μας ζηλεύουν!». Είχατε έτοιμη την ανώδυνη και λίγο ευτράπελη απάντηση, αλλά και τη μεταφορά στο παράδειγμα της σχολικής τάξης με τους καλούς μελετηρούς και εργατικούς μαθητές και τους «άλλους» συμμαθητές! Προφανώς δεν θα ήταν η πρώτη φορά που σας ρωτούσαν κάτι τέτοιο!

Δεν επιθυμώ να σχολιάσω πόσο επιτυχημένη είναι η απάντηση και η μεταφορική αναγωγή σε προβλήματα σχολικής ζωής! Πρέπει όμως να σημειώσω ότι είναι προκλητική!

Προσωπικά πιστεύω, ότι εγώ ο ίδιος, όπως και πολλοί, πάρα πολλοί, Έλληνες και άλλοι Ευρωπαίοι πολίτες, δεν έχουμε τίποτε να ζηλέψουμε, από κανέναν. Ο φθόνος, η ζήλεια, τα συμπλέγματα κατωτερότητας και ότι άλλο πιθανόν υπαινιχθήκατε, δεν μπορεί να προκληθούν από συγκρίσεις με τη χώρα σας. (Φαντάζομαι βέβαια, να μην είχατε βάλει και τον εαυτό σας στο πλαίσιο αυτό). Όχι κ. Σόϊμπλε, δεν έχετε το δικαίωμα να κατηγορείτε ως ζηλόφθονους, όσους υφίστανται την προσεκτικά σχεδιασμένη επιδρομή σας, αλλά κυρίως το καλά μελετημένο πρελούδιο των ύβρεων, του διασυρμού και της τιμωρητικής ηθικολογίας που σχεδιάσατε για να λαφυραγωγήσετε στη συνέχεια πιο εύκολα τους εύπιστους εταίρους σας! (στην προκειμένη περίπτωση την χώρα μου, εμένα τον ίδιο, την οικογένεια μου, τους φίλους μου, τους συμπατριώτες μου, χωρίς βέβαια να παραγνωρίζω καθόλου τις ευθύνες των ανάξιων και διεφθαρμένων κυβερνητών μας που πιθανώς συνεργάζονταν μαζί σας η με τους οικονομικούς παράγοντές σας).

Λέτε στον λαό σας ότι πληρώνει με τους φόρους του τους τεμπέληδες του Νότου. Δεν έχει όμως πάρει χαμπάρι ακόμα αυτός ο λαός, ότι δανείζετε, δεν βοηθάτε, ότι το χρηματοπιστωτικό σας σύστημα κερδίζει τζογάροντας τα λεφτά των δικών σας φορολογουμένων.

Έχω παράπονα από τη χώρα μου, αλλά πρόκειται για απολύτως «οικογενειακό», πρόβλημα που δεν αφορά σε κανέναν άλλο, είναι «ιδιωτική» υπόθεση! Είναι επίσης γεγονός, ότι για πολύ λιγότερα θέματα, από τα παράπονα μου, ντρέπομαι, στο κοινωνικό και εθνικό περιβάλλον μου. Η πραγματική όμως ντροπή αφορά σε όσα από ιστορική, νομική, ανθρωπιστική πολιτισμική, ηθική (όχι ηθικολογική) άποψη, αλλά και εγκλημάτων πολέμου, θηριωδιών, εθνοκαθάρσεων και ων ουκ έστι αριθμός άλλων εγκλημάτων, έχουν οδηγήσει άλλους στα δικαστήρια της ιστορίας. 

Ας μην μιλάμε λοιπόν για σκοινί στου κρεμασμένου το σπίτι, λέει ο λαός μας, που, ειρήσθω εν παρόδω, τόσα έχει υποφέρει! Δεν χρειάζεται κ. Σόϊμπλε να έχω μνήμη ελέφαντα για να μην ξεχνώ τους λόγους επιβολής και τη σχολαστικά λεπτομερή οργάνωση της πείνας της Κατοχής που εξολόθρευσε δύο τουλάχιστον γενιές καλών Ελλήνων! Την «άψογη» οργάνωση της λεηλασίας της χώρας μου με το αναγκαστικό δάνειο, την καταστροφή κάθε υποδομής, τη λεηλασία των αρχαιολογικών θησαυρών και ό,τι άλλο έβαζε ο εργατικός, μεθοδικός και αποτελεσματικός νούς των συμπατριωτών σας, τότε! Η τιμωρητική προτεσταντική «λογική» τους δεν άντεξε την αξιοπρέπεια του Λοχία, του τελευταίου βαθμοφόρου, του Οχυρού Λίσσε! Ήθελαν εκδίκηση, ήθελαν φρέσκο αίμα και το γύρεψαν στα σκελετωμένα μωρά και τους ανήμπορους γέρους. Δεν αφήσατε λίθον επί λίθου! Αρκούμαι σε αυτά!

Δεν πιστεύω στη συλλογική ευθύνη, είναι άλλης «κουλτούρας» ανωμαλία αυτή, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι κωμικό να διατείνεσθε ότι εκτός των άλλων ζηλεύω αυτήν την κληρονομιά και την υστεροφημία που την ακολουθεί!

Ως Δημοκράτης πιστεύω στην κατανόηση της πραγματικότητας και στο σεβασμό στις αρχές και τις αξίες του πολιτισμού και του ορθού λόγου που γεννήθηκαν, εδώ στον τόπο μου, για να διδάσκουν τους ανθρώπους να είναι άνθρωποι! Σε τέτοια σχολεία σπούδασα κ. Σόϊμπλε, όχι σε αυτά που ζηλεύει ο ένας τον άλλο! Εγώ δεν έχω τέτοιες προσλαμβάνουσες και στην ουσία τις απορρίπτω. Σκεφθείτε μόνο την ιστορία, αλλά, γιατί όχι, και το άμεσο μέλλον. Κρίνουν πολύ δίκαια και πολύ αυστηρά και δεν καταλαβαίνουν από φλυαρίες για οικονομίες, για εργατικότητες με τον κακοπληρωμένο μόχθο των άλλων, για λιτότητες, για ανήθικες ηθικολογίες.

Λ. ΒΑΖΑΙΟΣ

ΥΓ. Το πιο πιθανό είναι να μην διαβάσετε ποτέ αυτό το κείμενο. Το ίδιο πιθανό όμως είναι να φανεί χρήσιμο σε όσους το διαβάσουν. Προσωπικά κέρδισα, διαχειριζόμενος το δίκαιο θυμό μου και εσείς μάλλον χάσατε, γιατί δεν είχατε την ευκαιρία να μάθετε Ελληνικά για να το καταλάβετε!

ΥΓ.2 Είναι γλώσσα δύσκολη και απαιτητική και δεν είναι για όλους...

ΥΓ.3 Κατοικώ στο Π. Φάληρο, στην οδό Ήβης Αθανασιάδου. Τον Οκτώβρη του 1944, την ημέρα που οι τελευταίοι Γερμανοί έφευγαν από τον Νοσηλευτικό σχηματισμό που είχαν στην περιοχή, δια της παραλιακής λεωφόρου, μια συντροφιά μαθήτριες, 16 ετών, στη συμβολή του δρόμου με την παραλιακή λεωφόρο, εκδήλωναν τη χαρά τους γελώντας μάλλον περιπαιχτικά, με τους τέως πλέον καταχτητές που έφευγαν. Στο τελευταίο αυτοκίνητο, ο επιβαίνων «αξιωματικός» δεν το άντεξε και με μια ριπή του αυτομάτου του τιμώρησε την Ήβη Αθανασιάδου, 16 ετών, γιατί χαιρόταν που θα ήταν πια ελεύθερη! Δεν άντεξε τη χαρά της κοπελίτσας. ΤΌΣΟ ΡΗΧΗ ΗΤΑΝ Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ... Λένε πως ήταν γιατρός, ποτέ δεν το μάθαμε...

Αυτά κ. Σόϊμπλε!

Ο ίδιος

Δημοσίευση: Απριλίου 24, 2013