Ἄκου νέο-Ἑλληνᾶκο: Ἐπικρατέειν ἥ Ἀπόλλυσθαι!

-Κι΄ ὅμως ναί! Μόνοι τους καθηλώθηκαν. Εἶναι νέο-Ἕλληνες!

Πολλές -πάμπολλες- φορές ἔχουμε ὅλοι μας διαβάσει κείμενα, μέ τά ὁποῖα οἱ συντάκτες τους, διαμαρτύρονται στούς εὐρωπαίους γιά τό μνημόνιο, θέτοντας ὐπ΄ ὄψιν τους πολτισμικά ἐπιτεύγματα τῆς ἀρχαιότητας. Λένε δηλαδή, ὅτι “δέν πρέπει νά μᾶς τά κάνετε αὐτά, γιατί ἔμεῖς σᾶς δώσαμε πολιτισμό κλπ“.

Κάπου διάβασα ἀκόμη, ὅτι ἀξίζουμε καλύτερης τύχης γιατί κάναμε, τούς “καλύτερους ὀλυμπιακούς ἀγῶνες” (βέβαια ἐμεῖς μόνο χῶρο δώσαμε, ἀλλά αὐτό εἶναι μιά ἄλλη ὐπόθεση).

Τά κείμενα αὐτά, ἀντανακλοῦν τήν μίζερη διάθεση τῶν συντακτῶν τους ἀπέναντι στούς δανειστές. Εἶναι οἱ “παρακλήσεις” τῶν ἀδυνάτων πρός τούς δυνατούς.

Ἄν ὐποφέρει κάποιος ἀφόρητα, ἀντιδρά δυναμικά -καί ὅποιον πάρει ὁ Χάρος -, ἤ ἀντιμετωπίζει ψύχραιμα καί περήφανα τό γεγονός πού τόν ἀπασχολεῖ, ὑπακούοντας στό Ὀρφικό, “Καιρόν πρόσμενε“.

Μυξοκλάμματα τοῦ τύπου, “πήρατε τίς ζωές μας“, “εἴμαστε οἱ φωτιστές τῆς οἱκουμένης γιατί μᾶς τό κάνατε αὐτό“ κλπ κλπ, δέν ἔχουν καμμιά θέση στό στόμα τῶν Ἑλλήνων ὅταν αὐτοί ἀπευθύνονται στούς Ἰσχυρούς.

Ἄν τό Ἔθνος ἤθελε νά ἔχει ἰσχυρή καί ὄχι κλαψουριάρικη φωνή ἀπέναντι στόν κάθε τρίτο -ὅποιος κι΄ εἶναι αὐτός – ὄφειλε νά εἶναι ἰσχυρό. Ἐκεῑ πού μετράει μόνο ἡ Ἰσχύς, ὁ παρακλητικός λόγος καί τό συναίσθημα εἶναι μιά σίγουρη συνταγή ἀποτυχίας.

Τό Ἔθνος ὅμως, προτίμησε νά μπλέξει μέ πασιφιστικές νοοτροπίες καί λογικές τοῦ “τρα-λά-λά”, χωρίς νἀ ἔχει στό πίσω μέρος τοῦ μυαλοῦ του, αὐτό πού ἀπό τόν 5ο π.Χ αἰῶνα, συνέβη μεταξύ τῶν Ἀθηναίων καί τῶν Μηλίων καί πού μᾶς τό παραδίδει ὁ Θουκυδίδης, σάν αἰώνιο παράδειγμα τοῦ ἀμοραλισμοῦ πού διακρίνει τούς ἰσχυρούς, στίς σχέσεις τους μέ τούς ἀδυνάτους.

Εἶναι ἀνόητο νά ἐγκαλοῦμε τούς Ἰσχυρούς μέ βάση τήν Ἱστορία μας, ὅταν ἔμεῖς -τό Ἔθνος Τῶν Ἐλλήνων -δέν ἔχει μάθει τίποτε ἀπ΄αὐτήν. Τήν δική του Ἱστορία.

Κάποτε λοιπόν, πρέπει νά μάθουμε καί νά κατανοήσουμε ὅτι ἡ ἀρχαία Ἑλλάδα, δέν παρέδωσε μόνο Ἀριστοφάνηδες, δέν παρέδωσε μόνο Φιλοσόφους, δέν παρέδωσε μόνο Ρήτορες καί Γλύπτες ἀλλά καί ίσχυρότατα ἐργαλεἰα γιά νά κατανοήσουμε τίς σχέσεις πού διέπουν αὐτόν τόν Κόσμο-πού εἶναι ἴδιες ἐδῶ καί αἰῶνες-ἠ βασικότερη ἀπό τίς ὁποῖες εἶναι μία: Ἐπικρατέειν ἥ Ἀπόλλυσθαι.

- Ἀκοῦς λοιπόν νέο-Ἑλληνᾶκο; Οὔτε νά κλαίγεσαι οὔτε νά χτυπιέσαι. Μόνος σου διάλεξες τό “‘Απόλλυσθαι”. 

cummulus4.blogspot.com

Δημοσίευση: Μαΐου 11, 2013