Οι νίκες δεν χαρίζονται, αλλά κατακτώνται

Άλλο θέμα ετοίμαζα για το σημερινό σημείωμα, αλλά διαβάζοντας στην voria.gr. τα πασχαλιάτικα μηνύματα των θρησκευτικών και πολιτικών ηγετών μας, διαπίστωσα πως άλλα περίμενα. Μίλησαν όλοι για την ελπίδα και της Ανάστασης της καθημαγμένης Πατρίδας μας, μόνο που η ελπίδα από μόνη της είναι απλώς ένα βάλσαμο. Αν δεν συνοδεύεται από αγώνα, είναι ελπίδα χωρίς προοπτική, που μάλλον σαν αναισθητικό μοιάζει.

Σαν να είμαστε αμέτοχοι στα δρώμενα, οι καλοί μας πολιτικοί ηγέτες άφησαν να εννοηθεί ότι αρκεί η ελπίδα, αφού οι ίδιοι πασχίζουν για μας, οι δε θρησκευτικοί φυσικά τόνισαν ότι δεν πρέπει να απελπιζόμαστε και τα πράγματα θα διορθωθούν. Ας δούμε όμως πρώτα τα χαρακτηριστικά αποσπάσματα:

Πρόεδρος Δημοκρατίας Κ. Παπούλιας: «… να δείξουμε την υπομονή, το θάρρος και την ελπίδα ότι θα ξεπεράσουμε και τα δικά μας πάθη».

Πρωθυπουργός Α. Σαμαράς: «Ας κρατήσει ο καθένας μέσα του, στην καρδιά του, μια αναμμένη λαμπάδα που να συμβολίζει την προσδοκία για την Ανάσταση και της πατρίδας μας».

Αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης Α. Τσίπρας: «Το αναστάσιμο μήνυμα είναι μήνυμα ελπίδας. Μετά τη σταύρωση έρχεται η Ανάσταση. Για το λαό μας, όμως ο Γολγοθάς του μνημονίου είναι μια συνεχής σταύρωση, χωρίς ανάσταση. Η ανάσταση θα έρθει όταν νικήσουμε τον φόβο και ανατρέψουμε το μνημόνιο».

Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος: «Δια της Αναστάσεως υπερβαίνομεν τον πόνον και την θλίψιν δι’ όλα τα κακά της φυσικής επιγείου ζωής. Η Ανάστασις είναι η απάντησις του Θεού εις την απορίαν του πληγωμένου από τα δεινά του κόσμου ανθρώπου».

Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος: «Στις δύσκολες ημέρες που περνά ο τόπος μας, μην χάνετε το κουράγιο σας. (…) Ας διατηρήσουμε, λοιπόν, το κουράγιο και την ελπίδα μας γνωρίζοντας ότι και τώρα όπως και πάντα ο Παντοδύναμος και Ελεήμων Θεός είναι μαζί μας και τηρεί τις υποσχέσεις Του προς τον Λαό Του».

Για να ξεπεράσουμε επομένως την κρίση, πρέπει «να δείξουμε υπομονή, θάρρος και ελπίδα», να έχουμε «προσδοκία για την Ανάσταση», «το αναστάσιμο μήνυμα είναι μήνυμα ελπίδας», την ανάστασή μας θα την φέρει ο Θεός, και «να διατηρήσουμε το κουράγιο και την ελπίδα μας…».

Εκ Θεού επομένως η ανάσταση τη Πατρίδας, αλλά και εκ της φροντίδας των πολιτικών μας, άλλων μετά Μνημονίου, άλλων άνευ αυτού.

Με συγχωρείτε λοιπόν, με όλον τον σεβασμό προς τους θεσμικούς σας ρόλους, αλλά δεν έχω ανάγκη από παρηγορητικούς λόγους που ακούγονται σε κηδείες και μνημόσυνα. Εγώ περίμενα να ακούσω λόγους εγερτικούς, πρόσκληση σε αγώνες. Ήθελα να ακούσω ότι οφείλουμε να παλέψουμε, να κτυπηθούμε, να ιδρώσουμε, να ματώσουμε, για να νικήσουμε. Οι νίκες δεν χαρίζονται, αλλά κατακτώνται.

Μόνη η ελπίδα ότι κάτι θα συμβεί, και ότι κάποιοι άλλοι φροντίζουν για μας χωρίς εμάς, απονευρώνει κάθε αγωνιστική ικμάδα. Κάτι παραπάνω γνώριζαν οι παππούδες μας, που έλεγαν «Συν Αθηνά και χείρα κίνει». Μας δίνετε με τα μηνύματά σας την «Αθηνά» -επίγεια ή ουράνια-, αλλά μας δένετε την «χείρα». Εκείνο που θέλετε μόνον, είναι να παρακολουθούμε αποχαυνωμένοι τα δελτία ειδήσεων, με την «ελπίδα» ότι θα ακούσουμε κάτι ευχάριστο. Να αφήσουμε δηλαδή το μέλλον μας στα χέρια εκείνων που -άλλος λίγο άλλος πολύ- μας έφεραν σ’ αυτήν την κατάσταση.

Ο Μακεδών

voria.gr

Δημοσίευση: Μαΐου 15, 2013