Θα χάσουμε άλλα σαράντα χρόνια…

Του Γιώργου Κράλογλου

«Χτίζουμε την Ελλάδα της Αλλαγής» έλεγε ο Α. Παπανδρέου. «Την Ελλάδα του εκσυγχρονισμού» ήθελε ο Κ. Σημίτης. «Νεοφιλελεύθερη Ελλάδα» υποσχέθηκε ο Κ. Μητσοτάκης. «Νέο ελληνικό κράτος» ορκιζόταν ο Κ. Καραμανλής. «Παραλάβαμε χρεοκοπημένη Ελλάδα» ομολογούσε ο Γ. Παπανδρέου. «Χτίζουμε τη νέα Ελλάδα» λέει ο κ. Α. Σαμαράς.

Τον Ιούλιο του 2014 κλείνουμε ακριβώς 40 χρόνια από τότε που μπήκαν στην φυλακή οι χουντικοί που επίσης έχτιζαν… την καινούργια Ελλάδα και είχαν κάνει τον τόπο, επί επτά χρόνια, ένα απέραντο εργοτάξιο… όπως έλεγε και ο Πατακός με το μυστρί στο χέρι…

Έκλεισε λοιπόν το 1974 το εργοτάξιο των χουντικών και άνοιξε το εργοτάξιο της σοσιαλμανίας Καραμανλή και του «σοσιαλισμού» του Α. Παπανδρέου.

Αλλά μετά από τρία-τέσσερα εργοτάξια και μέσα στα σαράντα αυτά χρόνια κατεδαφίσαμε κυριολεκτικά την Ελλάδα. Και τώρα μέσα στα συντρίμμια της λέμε ακόμη μία φορά ότι την ξαναχτίζουμε.

Για να μην ξεφύγουμε δε από την ανοικοδόμηση μπήκε στην αναμονή, για το δικό του εργοτάξιο, και ο κ. Αλέξης Τσίπρας ο οποίος δήλωσε, στους βιομήχανους, ότι για να «κάτσει» το αναπτυξιακό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ που θα αντικαταστήσει τα μνημόνια θα πρέπει να μεταρρυθμισθεί η κρατική μηχανή που σήμερα δεν μπορεί να αποδώσει λόγω κακής ποιότητας. Και αυτό σημαίνει άλλο ένα χτίσιμο σε πλάνα ΣΥΡΙΖΑ.

Επειδή λοιπόν κυβέρνηση μπορεί να αλλάξουμε αλλά το εργοτάξιο δεν το γλιτώνουμε, μας μένει ακόμη να δούμε γιατί μέχρι σήμερα αντί να χτίσουμε την νέα Ελλάδα κατεδαφίσαμε και ό,τι υπήρχε σε σημείο που να γίνει αγνώριστη.

Το πιθανότερο συμπέρασμα είναι ότι δεν υπήρχαν υλικά ποιότητας… Δεν είχαμε καλούς μαστόρους… Δίναμε την δουλειά μόνο «εργολαβικά» και με μίζες… Κάναμε υπερτιμολογήσεις και χρεώσαμε την οικοδομή μέχρι τα αυτιά…Τελικά διαπιστώσαμε ότι μας λείπουν και οι αρχιτέκτονες.

Οπότε το πρώτο που έχουμε να κοιτάξουμε αν υπάρχουν υλικά, αν έχουμε μαστόρους και πάνω απ΄ όλα αν διαθέτουμε σχέδιο ανοικοδόμησης και αρχιτέκτονες να παρακολουθήσουν την εφαρμογή του.

Διαφορετικά πάμε πάλι για κατεδάφιση.

Ας δούμε κατ΄ αρχάς με ποια υλικά πάμε να ανοικοδομήσουμε την Ελλάδα.

Ετοιμαζόμαστε, κατά πως λέει ο κ. Σαμαράς, να θεμελιώσουμε την νέα Ελλάδα αλλά με το ίδιο διεφθαρμένο κράτος έρμαιο της διαπλοκής, της λαμογιάς, της αρπαχτής και των συντεχνιών. Με την παιδεία στο χειρότερο επίπεδο που βρέθηκε μετά το «κρυφό σχολειό» τους Τουρκοκρατίας. Με την άμυνα και την ασφάλεια στα χέρια εξαθλιωμένων οικονομικά και ψυχολογικά δυνάμεων. Με την κεντρική διοίκηση βουτηγμένη στην συντεχνιακή νοοτροπία και την χαμηλή έως ασήμαντη παραγωγικότητα. Με το ένα τέταρτο των εργαζομένων χωρίς μεροκάματο και προοπτική για δουλειά. Με την δικαιοσύνη να βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με την πολιτεία. Με τις παραγωγικές τάξεις κουμπωμένες και επιφυλακτικές. Με τις Τράπεζες σε βήματα τυφλής διαδρομής. Με τις κρατικές υπηρεσίες και τους «ανεξάρτητους φορείς» της όργανα της διαπλοκής.

Ας εξετάσουμε τώρα τα οικονομικά μέσα της ανοικοδόμησης αφού είναι αδύνατον να σταθούμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως δομημένη κοινωνία χωρίς δυνατότητες ανταγωνιστικότητας. Αν λοιπόν φωτίσουμε τα επίπεδα της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας θα διαπιστώσουμε ότι και εδώ μας λείπουν τα υλικά μιας και έχουμε πρόβλημα υποδομής και σταθερότητας σε επιλογές οικονομικής πολιτικής.

Και τώρα ας πάμε στους «μαστόρους» και τους εργολάβους που διαθέτει σήμερα η Βουλή για την ανοικοδόμηση της Ελλάδας.

Η τρικομματική κυβέρνηση έχει μεν τα εργαλεία αλλά τα «σχέδια» πρέπει να ταιριάζουν σε εκείνα που βολεύουν κάθε κόμμα ξεχωριστά. Πως λοιπόν θα φτιάξουμε τα υλικά που χρειάζονται για την ανοικοδόμηση αφού δεν συμφωνούμε απόλυτα στις δόσεις των υλικών και το μίγμα του χτισίματος και της οικονομίας και της κοινωνίας.

Η αντιπολίτευση που επιδιώκει την εξουσία δεν έχει αυτοδυναμία και για να χρησιμοποιήσει τα υλικά που διαθέτουμε θα πρέπει να ξεπεράσει την άποψή της ότι είναι άχρηστα και δεν απαιτείται μεταρρύθμιση. Αλλά αν χρησιμοποιήσει τα ίδια υλικά οδηγούμαστε σε πλήρη κατεδάφιση και ξεχνάμε κάθε σκέψη για ανοικοδόμηση.

Η Βουλή δεν διαθέτει τίποτε άλλο εκτός τους μαστόρους του ΚΚΕ που ο λαός όμως δεν τους δίνει την άδεια να οικοδομήσουν αυτά που έχουν στο μυαλό τους.

Μένει λοιπόν εκ των πραγμάτων ένας και μόνο δρόμος. Ακούστε την φωνή της αγοράς και αφήστε ελεύθερες τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας να αναλάβουν λειτουργικά αυτό που σήμερα εμείς θεωρούμε κρατική μηχανή. Κρατείστε ως κράτος μόνο τον σχεδιασμό, την εφαρμογή των νόμων και την προστασία των συνόρων και των πολιτών. Περιοριστείτε σε ένα κράτος δομημένης κοινωνίας και εμπιστευτείτε όλα τα άλλα στον Έλληνα που έχει αποδείξει (εκτός Ελλάδος) ότι κάνει θαύματα όταν πράγματι λειτουργεί το κράτος και η κοινωνία που τον περιβάλλει είναι σωστά δομημένη.

Αφήστε τα χτισίματα με τα σάπια υλικά που διαθέτουμε. Θα χάσουμε άλλα 40 χρόνια.

capital.gr

Δημοσίευση: Μαΐου 18, 2013