Φάκελος Τατούλης: Ο ποιοτικός διάλογος συνεχίζεται. Λέμε ΟΧΙ στα άλογα, τα καντήλια και τις αγιογραφίες

Αγαπητέ κύριε Τατούλη,

είναι εξαιρετικά ελπιδοφόρο το ότι μπαίνετε σε έναν ουσιαστικό πολιτικό διάλογο υψηλού επιπέδου που υπερβαίνει το φτωχό πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί υπό τη «σκοταδιστική» σκέπη «αγωνιστικών αλόγων» και «καντηλιών που ανάβονται σε ερημικά ξωκλήσια» αποτελώντας κατά περίεργο τρόπο ροή ειδησεογραφίας.

Είναι επίσης ελπιδοφόρο το γεγονός ότι παρότι στα περιφερειακά συμβούλια αντιμετωπίζετε μια «εύκολη» αντιπολίτευση σε γενικές γραμμές, συνεχίζετε να γρηγορείτε και να είστε έτοιμος να συζητήσετε όταν βέβαια σας το επιτρέπουν οι γενικότερες ή «ειδικότερες» συνθήκες και οι υποχρεώσεις σας. Θυμίζετε άλλες εποχές της συχνής αρθρογραφίας σας, που όμως δεν μπορούμε πλέον να ανατρέξουμε σε αυτή μέσω της ιστοσελίδας «tatoulis.gr» που έχει εξαφανιστεί από το διαδίκτυο. Θα ήταν χρήσιμο να την επαναφέρετε, μιας και από το blog σας λείπουν οι περίοδοι στις οποίες αναφέρεστε στο κείμενο που μας στείλατε.

Τώρα θα επιχειρήσω μια ερμηνευτική προσέγγιση του κειμένου σας και παρακαλώ να διορθώσετε ό,τι θεωρείτε ότι δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Αναφέρεστε στο κείμενο στη Συνθήκη για τη θέσπιση Ευρωπαϊκού Συντάγματος και στη Συνθήκη της Λισαβόνας.

Για το μεν πρώτο γνωρίζετε ότι ένας από τους λόγους που καταψηφίστηκε σε δημοψηφίσματα διαφόρων χωρών ήταν το γεγονός πως θεωρήθηκε ότι κλιμακωτά «εξαφάνιζε» κρατικά σύνορα και αρμοδιότητες, ενώ την ίδια ώρα προέβλεπε με ιδιαίτερη σπουδή εμπορικές και οικονομικές «τακτοποιήσεις». Συνεπώς έρχεται σε αντιδιαστολή με αυτό που αναφέρετε στο δικό σας κείμενο περί «ανάδυσης νέων παικτών από τα ίδια τα εθνικά κράτη». Αντιλαμβάνεστε ότι αυτό που λέτε, αντίκειται στο πνεύμα του Συντάγματος, τουλάχιστον όπως το γνωρίζουμε για την ώρα.

Για το δε δεύτερο, τη Συνθήκη της Λισαβόνας, θα ανατρέξω στη δήλωση του ίδιου του κυρίου Μπαρόζο που με αφορμή την υπογραφή της ομιλεί για «μια Ευρώπη διευρυμένη σε 27 κράτη μέλη, επανενωμένη γύρω από την ελευθερία και τη δημοκρατία και μια Ευρώπη που θα έχει καλύτερη θέση από οποιαδήποτε άλλη χώρα ή ομάδα χωρών, όχι για να επιβάλει, αλλά για να προτείνει συνολικές λύσεις τις οποίες χρειάζεται ο κόσμος επειγόντως». Και εδώ δυστυχώς το πνεύμα δεν συνάδει με όσα βιώνουμε σήμερα, αλλά και με εκείνα που εσείς ο ίδιος επισήμως ενστερνίζεστε σήμερα και έρχονται σε αντίθεση με εκείνα που γράφατε το 2003, αλλά και επί της ουσίας σε αντίθεση με το πνεύμα της Συνθήκης της Λισαβόνας.

Τώρα βέβαια αν εσείς επικροτείτε ως επιτυχία το γεγονός ότι ο κύριος Φούχτελ σας αναγνωρίζει «με πολλή νοσταλγία την επίσκεψη αυτή αλλά και την τόλμη του κ.Τατούλη να περπατήσουν μαζί στους κεντρικούς δρόμους της πρωτεύουσας της Πελοποννήσου» και αυτό το θεωρείτε επίτευγμα της Συνθήκης της Λισαβώνας, τότε στους υπόλοιπους περισσεύει. Κατά τη δική μου γνώμη και πολύ λίγο είναι ως επίτευγμα, και πολύ φτηνό.

Για να μη μακρηγορούμε όμως, θεωρούμε ότι δεν αναλύθηκαν όσα εσείς ο ίδιος γράφατε το 2003 και είναι πολύ πρόχειρο να τα αποδώσουμε στην οικονομική δυστοκία της Γερμανίας το 2003, όπως ο ίδιος λέτε, μιας και κάτι τέτοιο δεν καταλαβαίνω και από πού προκύπτει. Γιατί δεν μπορείτε να θεωρείτε ισχυρή μια χώρα, τόσο ισχυρή ώστε να αποτελέσει άξονα το 2003 εναντίον της επέμβασης στο Ιράκ, αλλά ταυτόχρονα να τη θεωρείτε και τόσο μικρή την ίδια περίοδο. Κάτι δεν πάει καλά στο συλλογισμό.

Ωστόσο, δεν συναντηθήκαμε στη σκέψη μας. Ανατρέξτε σε παλαιότερα άρθρα σας εκείνη την περίοδο στα οποία στηλιτεύατε τον αντι-αμερικανισμό. Σήμερα είναι πολλές οι φορές που επίσημα Αμερικάνοι και Γερμανοί έχουν συγκρουστεί για τις οικονομικές πολιτικές. Άρα, αντιστοίχως εσείς έντονα φιλο-αμερικανός από το 2003 έως τα τέλη του 2009 (τουλάχιστον), έντονα φιλο-γερμανός σήμερα, σε επίπεδο πολιτικών ; Αν αυτό αποτελεί μια παραδοχή, δεν μπορεί να βασίζεται σε συνθήκες, ειδικά αν αυτές τις επικαλείσθε ως «κύμα εκδημοκρατισμού» στην Ευρώπη.

Κλείνω για την ώρα με το θέμα των σκουπιδιών που είναι όμως άσχετο με το ερώτημα που τέθηκε στην ανάρτηση που προκάλεσε το δικό σας κείμενο. Γράφετε ότι «συμμετείχαν όλες οι σημαντικές εταιρείες της χώρας, με «δάνεια εμπειρία» από σημαντικές ευρωπαϊκές». Δεν υπάρχει η δυνατότητα να διασταυρώσουμε αυτά που γράφετε, θα είχε λοιπόν ενδιαφέρον να ενημερώσετε από ποιες χώρες συγκεκριμένα προέρχεται η δάνεια εμπειρία που ικανοποιεί το μοντέλο σας και ειδικά αυτή που θα αποτελέσει την τελική λύση.

Αυτά για την ώρα.

Δημοσίευση: Ιουνίου 19, 2013