Γιατί δεν γίνεται ένα δημοψήφισμα για τους λαθρομετανάστες;

Παρατηρώντας την φωτογραφία των λαθρομεταναστών πριν από την σύλληψή τους από άνδρες του Λιμενικού (κάπου στο Αιγαίο), διαπιστώνουμε πως δεν υπάρχει καμία γυναίκα μεταξύ τους, ενώ οι ηλικίες τους είναι μεταξύ 20 και 28 χρόνων, δηλαδή ηλικίες "στρατιωτών"

Το πρόβλημα της λαθραίας εισόδου των λαθρομεταναστών και τα μετέπειτα προβλήματα που δημιουργούνται στην Ελληνική κοινωνία, στην οικονομία αλλά και στην ασφάλεια, είναι καταγεγραμμένα και εν πολλοίς αναγνωρισμένα. Και όμως κανείς δεν τολμά να αγγίξει το πρόβλημα, κανείς δεν τολμά να αντιμετωπίσει και να εμποδίσει αυτό που έρχεται μέσα από το συγκεκριμένο πρόβλημα, κανείς δεν ενεργεί προς την κατεύθυνση εφαρμογής των ήδη υφιστάμενων νόμων περί της εσωτερικής ασφάλειας των πολιτών και εν γένει της ίδιας της χώρας.

Και στο σημείο αυτό, γεννιέται φυσιολογικά το ερώτημα:

Γιατί δεν γίνεται ένα δημοψήφισμα για τη νομιμοποίηση των λαθρομεταναστών;

Η απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα είναι διφορούμενη, αφού για να γίνει δημοψήφισμα,

α. πρέπει να υπάρξει πρώτα νόμος που να νομιμοποιεί τους λαθρομετανάστες

β. πρέπει να το θελήσει η πολιτική ηγεσία της χώρας

Βέβαια, τον λαό δεν τον ρωτά κανείς από τους λαθροκυβερνώντες (η έκφραση είναι σαφής, γιατί μόνο ως λάθρα κατέχων την εξουσία μπορεί να χαρακτηριστεί εκείνος που άλλα δηλώνει προεκλογικά και άλλα κάνει μετά τις εκλογές και από τη θέση ισχύος που –ατιμώρητα- εξασφάλισε μέσω των συνειδητών παραπλανητικών και ψευδέστατων δηλώσεών του προκειμένου να μεταβάλει το εκλογικό αποτέλεσμα), οι οποίοι αργά αλλά σταθερά κατορθώνουν να αλλοιώνουν τον εθνικο-μορφολογικό χάρτη της χώρας, με την είσοδο νέων κατοίκων τους οποίους επιβάλουν με ταυτόχρονη πασιφανή αλλά σιωπηλή γενοκτονία των γηγενών κατοίκων, αποσκοπώντας στην ουσιαστική μεταβολή των πολιτικών κριτηρίων από τους ψηφοφόρους.

Και όμως, εάν η πολιτική ηγεσία της χώρας ήταν έντιμη, εάν ένιωθε τον κίνδυνο που απειλεί την Ελλάδα (η οποία είναι χώρα γερόντων λόγω της μείωσης των γεννήσεων και το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό μεταβάλλεται ταχύτατα λόγω της επιπρόσθετης εξόδου – φυγής των νέων από την Ελλάδα), εάν αντιλαμβανόταν την ανασφάλεια που βιώνει ο μέσος έλληνας πολίτης από την αύξηση της εγκληματικότητας από την πλευρά των λαθρομεταναστών, τότε θα προχωρούσε άμεσα σε ένα δημοψήφισμα προκειμένου οι πολίτες να αποφασίσουν εάν επιθυμούν ή όχι την συνέχιση παραμονής των υφιστάμενων λαθρομεταναστών (οποιοσδήποτε εισέρχεται λαθραία σε μία χώρα είναι λαθρομετανάστης, αφού δεν χρησιμοποιεί νόμιμες οδούς με χρήση νόμιμων – αναγνωρισμένων κρατικών εγγράφων από την χώρα προέλευσής του) και εάν επιθυμούν την άμεση μεταβολή του υπάρχοντος νομικού πλαισίου περί λαθρομετανάστευσης (συμπεριλαμβανομένης και της περίφημης συμφωνίας «Δουβλίνο 2» την οποία υπέγραψε ως πρωθυπουργός ο Κώστας Σημίτης).

Το όλο θέμα είναι πολύ απλό. Αφού οι λαθρομετανάστες αυτή τη στιγμή είναι επίσημα –με δήλωση του σημερινού πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά- περίπου 2 εκατομμύρια (ο ανεπίσημος αριθμός φαίνεται να ξεπερνάει τα 4 εκατομμύρια) και αφού όλοι συμφωνούν πως η δημιουργία ενός τέτοιου αριθμού λαθρομεταναστών ενέχει επικίνδυνα χαρακτηριστικά και για την εσωτερική ειρήνη και ασφάλεια της χώρας, το δημοψήφισμα είναι η μοναδική διέξοδος στο αδιέξοδο που έντεχνα έχει δημιουργηθεί από τις χώρες της βόρειας Ευρώπης (μέσω της Συμφωνίας «Δουβλίνο 2»).

Άμεση κατάργηση – μη αναγνώριση της συμφωνίας, λόγω δημιουργίας εθνικών, κοινωνικών και οικονομικών κινδύνων, δημιουργία νομικού πλαισίου για άμεση αποχώρηση από την Ελλάδα όλων των λαθρομεταναστών και αλλαγή αντιμετώπισης –μέσω αυστηροποίησης των τρόπων αντίδρασης- των παράνομα εισερχομένων στην χώρα και άμεση εκδίωξη της Frontex από την Ελλάδα.

Για να συμβούν όμως αυτά, απαιτείται δημοψήφισμα και –φυσικά- πολιτική βούληση. Επειδή εσχάτως η ψήφος – γνώμη του Έλληνα πολίτη αντιμετωπίζεται ως «κίνδυνος» για την χώρα, επειδή η πολιτική τάξη – ελίτ δεν επιθυμεί να διατηρηθούν τα εθνικά χαρακτηριστικά στους γηγενείς κατοίκους της Ελλάδας κι επειδή ταυτόχρονα δεν υπάρχει βούληση πιθανής έκθεσης σε οποιουδήποτε τύπου εκλογών με ένα σώμα πολιτών αμιγώς Ελληνικών χαρακτηριστικών, το δημοψήφισμα (όπως και κάθε ιδέα περί δημοψηφίσματος) για την γνωμοδότηση – εντολή των Ελλήνων πολιτών ως προς το μείζον θέμα της λαθρομετανάστευσης, δεν πρόκειται να γίνει ποτέ, αφού θα αποτελέσει τον καταλύτη για την εκκίνηση διαδικασιών που θα ανατρέψουν το παρών πολιτικό σκηνικό και που θα σύρουν με κατηγορίες περί εσχάτης προδοσίας ένα μεγάλο αριθμό πολιτικών που συμμετείχαν ενεργά στην χάραξη της κυβερνητικής πολιτικής στην Ελλάδα.

Και όμως, επειδή η δημοκρατία δεν έχει ποτέ αδιέξοδα, το θέμα της λαθρομετανάστευσης πρέπει να οδηγηθεί σε κάλπες ενός δημοψηφίσματος. Ειδάλλως, όχι μόνο δεν πρόκειται να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα, αλλά θα ενταθεί ακόμη περισσότερο και –θεωρείται σχεδόν βέβαιο- θα καταστεί ως το μείζον πρόβλημα (λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών και συνδέσμων με το Ισλάμ των ήδη υπαρχόντων λαθρομεταναστών) επιβίωσης της ίδιας της χώρας και των σημερινών πολιτών της.

Κλείνοντας, θα πρέπει να τονιστεί πως όλα τα προβλήματα λύνονται. Και η Ελληνική ιστορία μας έχει μάθει πως όταν δεν λύνονται, τότε… κόβονται. Αρκεί, φυσικά, να υπάρχει διάθεση…

Μαρία Πετρίδου

ΥΓ: Εκτός εάν εκτελείται από το πολιτικόμ προσωπικό της Ελλάδας συγκεκριμένο σχέδιο ισοπέδωσης των εθνικών χαρακτηριστικών της χώρας, μέσα στα πλαίσια του διεθνισμού και της αποδοτικής πολιτικής του "διαίρει και βασίλευε", οπότε η ιστορία έχει να καταγράψει πολλές μαύρες σελίδες για όσους συμμετείχαν στην δημιουργία και την εκτέλεση ενός σχεδίου που στόχευσε στην "διαγραφή" τουΕλληνικού λαού.

Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Δημοσίευση: Ιουνίου 23, 2013