Έως πότε;

Γραφεί ο Χρήστος Α. Κατσαρός (Chris Sintiki)

Αρθρογράφος - Διεθνής αναλυτής 

Σκηνικό βατραχομυομαχίας θυμίζει πλέον το κλίμα στους κόλπους της Τρόικας σε ό,τι αφορά τις θέσεις τους για το Ελληνικό χρέος προκαλώντας κλαυσίγελο στον Ελληνικό λαό που δοκιμάζεται από τις λάθος συνταγές τους εδώ και τρία και πλέον έτη, που Κύριος οίδε πριν από πόσο καιρό τις έχουν απεργαστεί για να τις εφαρμόσουν τώρα, την κατάλληλη για αυτούς στιγμή. Ναι, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο παραδέχεται – και μάλιστα για δεύτερη φορά – ότι το μείγμα των μέτρων λιτότητας ήταν λάθος, αλλά δυστυχώς η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν μπορούν παρά να εκφράσουν τη λύπη τους και να επιμείνουν στην υλοποίηση του προγράμματος που έφερε σε απόγνωση τον Ελληνικό λαό και ευθύνεται για τις χιλιάδες αυτοκτονίες συνανθρώπων μας που μη δεχόμενοι τον υποβιβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της ζωής τους προτίμησαν τον θάνατο. Για φορολογικές ελαφρύνσεις; Παρά τα εύσημα ούτε λόγος!

Αλλά εν πάση περιπτώσει αυτοί είναι οι δανειστές, τα συμφέροντά τους θα θελήσουν να διασφαλίσουν. Η ελληνική πολιτεία ποιο συμφέρον έχει και τους ακολουθεί; Μήπως δεν θα μας ξαναδανείσουν και θα χρεοκοπήσουμε; Ο Ελληνικός λαός αργοπεθαίνει κι η ελληνική πολιτεία ψάχνει τρόπους να αυτοεπιβεβαιωθεί μέσα από επίπλαστες ιστορίες επιτυχίας. Για ποια επιτυχία μιλάμε άραγε; Για ποια ανάπτυξη; Όλα είναι θεωρητικά∙ πώς μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη με 28% ανεργία και μισθούς πείνας; Μήπως η πολυαναμενόμενη ανάπτυξη δεν αφορά την Ελλάδα και τους Έλληνες αλλά ξένες πολυεθνικές εταιρείες που έχουν ήδη αγοράσει γη, αγαθά και υπηρεσίες; Ο Ελληνικός λαός έχει δικαίωμα να ξέρει τι πρόκειται να συμβεί γιατί αγαπητοί άρχοντες του τόπου αυτού, από αυτόν ζητάτε να σας εκλέξει και σε αυτόν υπόσχεσθε ανέφικτες υποσχέσεις. Αφού έτσι κι αλλιώς μας το λένε καθαρά ότι η συνταγή είναι αποτυχημένη, αλλά εμείς πρέπει να την εφαρμόσουμε ακόμα κι αν αυτό σημαίνει την φυσική, ηθική και οικονομική μας εξόντωση, αφού η εγχείρηση – ή μάλλον το εγχείρημα – πέτυχε αλλά ο ασθενής απέθανε. Με αυτά τα δεδομένα γιατί πιστεύουμε – αν πραγματικά το πιστεύουμε και δεν υπάρχουν άλλες σκοπιμότητες πίσω από αυτό – ότι αυτοί είναι οι σωτήρες μας;

Αλλά ας δούμε ποιοι είναι αυτοί που επαγγέλλονται ότι θα μας σώσουν: κατά βάση μιλάμε για την Γερμανία, αφού αυτή φαίνεται να κινεί τα νήματα μέχρι τώρα. Ο παντοδύναμος κύριος Σόιμπλε είχε την «καλοσύνη» να μας ενημερώσει ότι δεν ήταν λάθος η συνταγή, αλλά πως φταίμε εμείς γιατί δεν επιδείξαμε αποφασιστικότητα και δεν πήραμε γρήγορα μέτρα ούτε προβήκαμε άμεσα σε διαρθρωτικές αλλαγές, δηλαδή καθυστερήσαμε τους μισθούς τύπου Ανατολικής Ευρώπης, δεν κλείσαμε άμεσα νοσοκομεία και σχολεία, αφήσαμε στον Έλληνα μια αμυδρή ελπίδα ότι μπορεί κάποια στιγμή να βγει απ' το σκοτάδι στον ήλιο, δεν αφήσαμε να είναι πολλαπλάσιες οι αυτοκτονίες, δεν πήρε ενδεχομένως η Γερμανία όσα εργατικά χέρια «ακαμάτηδων» - όπως λένε - Ελλήνων χρειαζόταν. Αυτό δεν είναι σχέδιο σωτηρίας, είναι ουσιαστικά σχέδιο γενοκτονίας. Η Ελλάδα έχει, αν το θελήσει, τρόπους να βγει από αυτό τον φαύλο κύκλο που τίποτε άλλο δεν της προσφέρει πέρα από εξευτελισμό και οικονομικό μαρασμό : ο τουρισμός, η αξιοποίηση – όχι η εκποίηση – του ορυκτού μας πλούτου και των ενεργειακών πηγών μας, το εξαγωγικό εμπόριο – και μάλιστα αγαθών που μόνο στην ελληνική γη μπορεί να βρει κανείς σε τέτοια ποιότητα – και η ναυτιλία θα μπορούσαν να αποτελέσουν το αντίβαρο στη λαίλαπα των στυγνών μέτρων που αντιμετωπίζουν τον άνθρωπο ως αριθμό και αναλώσιμο υλικό, ως γρανάζι μιας καλοκουρδισμένης μηχανής και όχι ως φυσική οντότητα και ηθική προσωπικότητα μιας συμμετοχικής και ταυτόχρονα αυτόνομης κοινωνίας, ισότιμης και ισάξιας με αυτές που τώρα την ποδοπατούν. Έως πότε λοιπόν; Έως πότε οι φωνές των ανθρώπων θα είναι φωνή βοώντος εν τη ερήμω; Ας ευχηθούμε να υπάρξουν γρήγορα ευήκοα ώτα…! 

Δημοσίευση: Ιουνίου 14, 2013