Ούτε εκλογές θα γίνουν, ούτε η κυβέρνηση θα πέσει

Η φημολογία περί πρόωρων εκλογών εν όψει της υπόθεσης ΕΡΤ είναι σκόπιμη και σχεδιασμένη και αποσκοπεί να συμβάλλει, μαζί με άλλα δεδομένα, στον χειρισμό της μαζικής ψυχολογίας ενός κόσμου που ελπίζει κάθε μέρα κάτι να γίνει και να πάει στα κομμάτια αυτή η κυβέρνηση, ώστε να σώσει τη ζωή του, τη δουλειά του, το σπίτι του, την επιβίωσή του.

Πώς επιδρά αυτή η φημολογία στο χειρισμό της ψυχολογίας μας; Μα αν βλέπει κανείς θεαματικές εξελίξεις όπως το αιφνιδιαστικό κλείσιμο της ΕΡΤ, σκεπτόμενος με τα δεδομένα της κοινωνίας και πολιτείας που είχαμε συνηθίσει μέχρι πριν λίγα χρόνια, όπου υπουργοί και κυβερνήσεις έπεφταν για καταστάσεις πολύ πολύ λιγότερο σοβαρές από αυτήν, περιμένει ότι να, από μέρα σε μέρα θα γίνει το μεγάλο μπαμ. Και περιμένοντας, αδρανεί, χαλαρώνει, δεν πράττει, δεν πιέζει.

Μέγα λάθος να πέσουμε σε αυτή τη λούμπα. 

Στο παιχνίδι του κατευνασμού μας, του αφοπλισμού μας, της εξασθένησης των αντιστάσεων παίζει όχι μόνο η σεναριολογία περί εκλογών που διαδίδουν κυβερνητικοί εταίροι και κύκλοι, αλλά και η στάση κυρίως τη μείζονος αντιπολίτευσης η οποία αυτή τη στιγμή φέρει τεράστιες ευθύνες. Και φέρει τεράστιες ευθύνες γιατί έχει δαγκώσει για τα καλά το δόλωμα ΕΡΤ που πέταξε ο κυρίαρχος Σαμαράς - με τις πλάτες των συμφερόντων που υπηρετεί - και τρέχει πίσω από την πετονιά.

Δε γίνεται όμως τίποτα έτσι. Γνωρίζω οτι μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ η υγιής, προοδευτική βάση δίνει μάχη ενάντια σε αυτό που εμείς προσλαμβάνουμε ως κυρίαρχη θέση του κόμματος από τις δηλώσεις και τις επιλογές των προβαλλόμενων στελεχών και των συνδικαλισταράδων. Μια θέση που περιμένει να πέσει η κυβέρνηση μόνη της, σαν ώριμο φρούτο, όταν και όποτε εκείνη τελικά το θελήσει. Μια στάση που αδιαφορεί για την κατάσταση της κοινωνίας και το αν έχει ή δεν έχει άλλες αντοχές. Μια στάση που τελικά είναι φανερό οτι προτάσσει το πάθος για την εξουσία, όπως γράφτηκε πολύ εύστοχα, ενώ τα λεγόμενα αριστερά προτάγματα φαίνεται να πηγαίνουν σε δεύτερη μοίρα.

Η υπόθεση της απεργίας των καθηγητών είναι τα μέγιστα διδακτική και να μην την ξεχνάμε μια και είναι εκ των πραγμάτων ορθάνοιχτη αφού οι εργαζόμενοι παραμένουν σε επιστράτευση και ακούγεται πως όσοι τόλμησαν να απεργήσουν δέχονται απειλές απόλυσης. Εχτές βγήκε στη ΝΕΤ ο γραμματέας της ΟΛΜΕ που πρόδωσε τον αγώνα των καθηγητών, ο οποίος πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ και παρίστανε τον επαναστάτη. Η ΟΛΜΕ ωστόσο ούτε καν προκήρυξε απεργία για τις 13! Στις ίδιες μεταδόσεις και ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ εμφανίστηκε επίσης με επαναστατική ρητορική, συγκλονισμένος για την κατάλυση της Δημοκρατίας, μόνο που φαίνεται πως την Δημοκρατία την υπερασπίζεσαι με μια 24ωρη! Να μην το ήξεραν και επί Χούντας αυτό, παρά πήγανε και σκοτώθηκαν στο Πολυτεχνείο, ενώ ήτανε τόσο απλό: κηρύσσεις μια 24ωρη και καθαρίζεις. Αν δεν γίνει τώρα Γενική, Καθολική, Πανεθνική Απεργία Διαρκείας μέχρι τέλους, πότε θα γίνει;

Ας μην κοροϊδευόμαστε και εμείς οι ίδιοι, όσο και αν επιχειρούν να μας παραμυθιάζουν ένθεν και ένθεν. Ούτε εκλογές πρόκειται να γίνουν, ούτε θα πέσει η τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά άμεσα. Αυτοί που έχουν οδηγήσει τρία χρόνια τώρα τη χώρα μέχρι εδώ, είναι απίστευτα και αδιανόητα αδίστακτοι και επικίνδυνοι και οι δικές μας δημοκρατικές ευαισθησίες για τη Δημόσια Τηλεόραση μόνο γέλιο τους προκαλούν. Αρκεί να παρακολουθήσει κανείς τις δηλώσεις, αιτιάσεις και απαντήσεις που δίνουν στην αντιπολίτευση οι Σαμαράς, Στουρνάρας και λοιποί της συμμορίας.

Αλλά τα δικά μας προβλήματα είναι απόλυτα άμεσα, είναι εδώ και έπρεπε να αντιμετωπιστούν χθες. Κανένας εφησυχασμός και καμιά εναπόθεση ελπίδας εν λευκώ σε κανέναν που έχει αποδείξει προηγουμένως οτι, αν δεν είναι πουλημένος, είναι λίγος.

Το ΠΑΜΕ, ΜΑΣ κατέβασε πάλι τα πρόβατα τον κόσμο του για την εύκολη, ανέξοδη και κυρίως ακίνδυνη για το φασιστικό κράτος που μας κυβερνά, επαναστατική γυμναστική, ενώ στην ΑΔΕΔΥ μαζί με ΝΔ ΠΑΣΟΚ σκότωσαν την απεργία της ΟΛΜΕ. Στο ΚΚΕ δυστυχώς δεν συμβαίνει ότι στον ΣΥΡΙΖΑ, η βάση είναι απολύτως νεκρωμένη διανοητικά και ψυχικά, και αν όχι, πρέπει να το αποδείξει.

Πού βρίσκεται η ελπίδα; Καταρχήν να μη μασάμε κουτόχορτο. Δεν αντιμετωπίζεις ένα τέρας με φτερά και πούπουλα. Η μόνη και πολύτιμη δύναμή μας είναι οτι είμαστε πολλοί. Η επόμενη προϋπόθεση είναι να είμαστε μαζί, οργανωμένοι και όχι ξέμπαρκοι και σκορποχώρι. Η τρίτη να διατηρούμε τη διανοητική μας διαύγεια και το ψυχικό μας σθένος. Για να επιτευχθεί όμως αυτό χρειαζόμαστε και τις κατάλληλες επιλογές. Δεν μπορεί αυτή τη στιγμή ο λαός να κάθεται στη γωνιά κοιτάζοντας πλέον τις αναμεταδόσεις της πειρατικής ΕΡΤ και καλλιεργώντας ψευδαισθήσεις.

Όπου βρίσκεται ο καθένας, το αίτημα προς την υπόλοιπη κοινωνία πρέπει να είναι δυναμικό και άμεσο: Γενική, Καθολική, Πανεθνική Απεργία Διαρκείας Τώρα και μέχρι τέλους. Αυτό είναι το μήνυμα και η απαίτηση που οφείλουμε να έχουμε από συνδικαλισταράδες, φορείς, οργανώσεις, κόμματα, αυτό πρέπει να παλέψει η βάση. Και αν δεν θέλουν ή δεν μπορούν οι αντιπρόσωποι και εκπρόσωποι, να μπούμε εμείς μπροστά. Και η αντιπολίτευση να εγκαταλείψει το θέατρο σκιών του κοινοβουλίου που επίσης πολλαπλασιάζει τις αυταπάτες αλλά κυρίως νομιμοποιεί την εταιρεία δολοφόνων που μας κυβερνά.

Η όλη κατάσταση που σέρνεται, όχι μόνο εξασθενεί τις αντιστάσεις, αλλά κυρίως σκοτώνει μέρα τη μέρα τα ίχνη ελπίδας μέσα μας. Το αποτέλεσμα θα έρθει σε πολύ λίγο καιρό, μάλιστα μέχρι το Σεπτέμβρη, αυτός ο λαός θα είναι ψυχικά και σωματικά νεκρός, με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό, από ολοκληρωτική παράδοση, μέχρι τυφλές και ατομικές εφόδους στο ουρανό. Ήδη, οι τεράστιες πορείες του 2010, οι πλατείες, όλοι οι σκληροί αγώνες που δόθηκαν από επιμέρους κοινωνικές ομάδες, τόσος κόπος και αγωνία και πόνος, και να είμαστε ακόμα εδώ, ήδη η ελληνική κοινωνία έχει τελματώσει από κάθε άποψη μη βλέποντας τίποτα να αλλάζει ριζικά προς το καλύτερο. Εκτός του ότι έχει κουραστεί, έχει συντριβεί και ψυχολογικά. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά τα κέντρα εξουσίας που φυσικά δεν κουράζονται με τίποτα, μιας και καλοπερνάνε. Το γνωρίζουν και γνωρίζουν οτι ο χρόνος κυλά υπέρ τους και εις βάρος μας. Οι αντιπολίτευση και δη η αριστερά πώς και δεν το βλέπει; Οι 24ωρες σήμερα πια σε αυτό το τοπίο, μόνο ως ανέκδοτο μπορούν να εκληφθούν, και είναι ντροπή για την αριστερά να τις νομιμοποιεί ως τάχα μου μέσα πάλης.

Θα μου πείτε τι θα μπορούσε να κάνει. Μια ιδέα μόνο: να αποσύρει τους εκπροσώπους της από τα πουλημένα συνδικάτα, να μην τα αναγνωρίζει. Να αποχωρήσει από το κοινοβούλιο, να μην νομιμοποιεί τα σκυλιά της κυβέρνησης και της Χρυσής Αυγής. Να δουλέψει στη βάση και μόνο και από εκεί και μόνο να οργανωθούν απεργίες διαρκείας παντού και μέχρι τέλους. Όχι άλλες αυταπάτες, δεν έχουμε την πολυτέλεια του χρόνου.

Τώρα η υπόθεση της ΕΡΤ λειτουργεί και λίγο ως ναρκωτικό: "πάρε μια δόση επανάστασης, για να κάτσεις μετά ήσυχα και σαν καλό παιδί στα αυγά σου". Να μην πέσουμε σε αυτή την παγίδα. Ανεξάρτητα αν ο Σαμαράς ανοίξει ή όχι την ΕΡΤ, ανεξάρτητα αν την ανοίξει με την παλιά ή με νέα μορφή, αυτός είναι ένας μόνο αγώνας που δεν μπορεί και να βρει δικαίωση σε ένα τοπίο αγωνιστικής ξηρασίας, ως μια νησίδα όασης μέσα σε μια έρημη κοινωνία. Αν το κατανοούσαν αυτό οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ θα άνοιγαν τα μικρόφωνα μόνο για να επιχειρηματολογήσουν για Γενική Στράτευση και Απεργία Παντού, και δεν θα άφηναν διάφορες επαναστατικές γλάστρες τύπου ΓΣΕΕ ΑΔΕΔΥ να σολάρουν το γνωστό τους βιολί. Αλλά αν συνεχίσουν έτσι οι της ΕΡΤ, είναι χαμένος ο αγώνας τους μαζί με τον αγώνα όλων μας.

Η υπόθεση ΕΡΤ εκτονώνει τη γνωστή στα κυβερνητικά και εξωχώρια επιτελεία συσσωρευμένη οργή της κοινωνίας, για να ξεφουσκώσει με άλλη μια απογοήτευση, για να κυλήσει όμορφα το καλοκαίρι και να περάσουν στα μουλωχτά όλα τα μέτρα, όλες οι απολύσεις, όλο το ξεπούλημα. Δεν είναι ηλίθιοι, αν ήταν δε θα μας κυβερνούσαν. Αν δεν κάνουμε αυτό που έπρεπε να κάνουμε εδώ και καιρό, πέρα και ανεξάρτητα από τις εξελίξεις στην ΕΡΤ, είμαστε χαμένοι. Βλέπετε εξάλλου πώς επιχειρούν να ξεπλυθούν όλοι και όλα μέσα από αυτή την ιστορία.

Κεράσια και Κρίνοι

Δημοσίευση: Ιουνίου 23, 2013