Ο ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ

Tου Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Με πόσο όμορφες λέξεις, μεταμφιέζονται συχνά τα πιο ωμά και άθλια περιεχόμενα. Διαβάζεις τις λέξεις, “Φιλία της Ελευθερίας”, βάζεις μπροστά και το πρόθεμα “Νέο”, για να ξεχωρίζει από το παλιό, και μένεις έκθαμβος, από την λάμψη των ωραίων εννοιών! Ο όρος που προκύπτει, σε έλκει να τον προτιμήσεις. Αυτός είναι άλλωστε και ο σκοπός του. Να ηχεί όμορφα. Αν οι Σειρήνες δεν τραγουδούσαν υπέροχα, πώς θα μαγεύονταν οι θαλασσινοί από το τραγούδι τους; Ή, πως η πουτάνα, θα κατάφερνε να ξεγελάσει τον άπειρο πελάτη, για να του φανεί νέα και να τον προσελκύσει, αν δεν του παρουσιαζόταν φτιασιδωμένη στο ημίφως, αλλά στο φως; Αυτό, μέχρι το πρωί όμως!

Έτσι και ο νεοφιλελευθερισμός σήμερα. Δε μπορεί πλέον να κρύψει, πίσω από τις όμορφες λέξεις, τη σαπίλα και την ασχήμια του αληθινού του περιεχομένου και την έκπτωση των νοημάτων του. Παραμερίζεις το λαμπερό του εξώφυλλο και βλέπεις από πίσω αίμα, πόνο, θυσία. Τάφος κεκονιασμένος έξωθεν, αλλά γέμων βρόμας και δυσωδίας εντός του. Μια πανούκλα, που θέλει να προβάλλεται ως φάρμακο για την υγεία. 

Κάτι «νέο», μόνο στους τρόπους, αλλά που στην ουσία είναι παλιό, και που αφορά στην εξαθλίωση και στην εκμετάλλευση του Ανθρώπου από τον “άνθρωπο”. Η διαφορά είναι, πως τότε υπήρχε το μαστίγιο, ενώ τώρα η απειλή ενός Delete, μπορεί να εξοντώσει. Μια «ελευθερία», που είναι μόνο για τους λίγους και σκλαβιά για τους πολλούς. Μια «Φιλία» που μεταφράζεται σε φανατική λατρεία, με ανθρωποθυσίες στο βωμό του κέρδους. Ένα οικονομικό Δόγμα στην πανθρησκεία του Χρήματος, όπου λατρεύεται ο θεός του νοσηρού ΕΓΩ, με κέρατα ή άνευ αυτών... όπως προτιμάτε…

Δημοσίευση: Ιουνίου 22, 2013