ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ - Ο Πέτρος Τατούλης ανοίγει το διάλογο - Πολιτικό άρθρο

Με αφορμή την ανάρτηση μας (ΕΔΩ), o Πέτρος Τατούλης έστειλε το παρακάτω κείμενο :

"Φίλε «Parakato.gr»

Με ενδιαφέρον διαβάσαμε την αναφορά σας στο άρθρο που είχε δημοσιευθεί στην Απογευματινή το Μάρτιο του 2003.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει διανύσει άλλη μια δεκαετία από τότε, μια δεκαετία που έχει χαρακτηρισθεί από σημαντικές αλλαγές που έχουν σημαδέψει την εξελικτική της πορεία.

Μια από τις καθοριστικές αποφάσεις – σταθμούς για το μέλλον της Ε.Ε. αποτελεί και η Συνθήκη της Λισαβόνας το 2007, η οποία οδήγησε σε περαιτέρω εκδημοκρατισμό των οργάνων της Ε.Ε., στην ενίσχυση της αποτελεσματικότητας της Ε.Ε., καθώς και στην ενιαία στάση της Ε.Ε. απέναντι σε παγκόσμια ζητήματα.

Η ισχυροποίηση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, οι νέες διαδικασίες λήψης αποφάσεων στο Συμβούλιο, η θεσμοθέτηση μόνιμου Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, η θεσμοθέτηση Ύπατου Εκπροσώπου για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής, καθώς και η θεσμοθέτηση της Ευρωπαϊκής Πρωτοβουλίας των πολιτών ενδυνάμωσαν τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε., διατηρώντας, ταυτόχρονα, μια ισόρροπη και ίση αντιμετώπιση μεταξύ των κρατών-μελών.

Οι αρχές της ισονομίας, της ισότητας και της ισοπολιτείας, βασική συνισταμένη της επιχειρηματολογίας μας, παρέμειναν στον πυρήνα της Ε.Ε. Στις ίδιες αυτές αρχές στηριζόταν και η Συνθήκη για τη θέσπιση Ευρωπαϊκού Συντάγματος (2004), που αν και δεν επικυρώθηκε ποτέ, άνοιξε έναν γόνιμο και εποικοδομητικό διάλογο για το μέλλον της Ευρώπης της ελευθερίας, της ισοπολιτείας και της ισότητας.

Ωστόσο, το βασικό ζήτημα παραμένει. Η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας δεν στάθηκε πάνω στην παγκοσμιοποίηση των πολιτικών, με αποτέλεσμα η οικονομία να οδηγεί τις εξελίξεις και οι πολιτικές να τρέχουν από πίσω της να προλάβουν την απόκλιση. Αυτό συνέβη και με την Ευρώπη.

Η νομισματική ένωση δεν ολοκληρώθηκε με πολιτική ένωση μέσω της συνταγματικής συνθήκης με αποτέλεσμα το σημερινό δια ταύτα. Οι βαθιές ρωγμές στον γαλλογερμανικό άξονα επέφεραν ακόμη μεγαλύτερη ανισορροπία.

Και ασφαλώς η ολοένα και συνεχιζόμενη ενδυνάμωση της Γερμανίας, ας θυμίσουμε ότι ήταν ο «μεγάλος ασθενής» του 2003 λόγω των δυσχερειών σύγκλισης μεταξύ του δυτικού και του ανατολικού τομέα, δεν μπορεί να ανακοπεί από την ίδια, αλλά η ανάδυση νέων παικτών πρέπει να έλθει από τα ίδια τα εθνικά κράτη.

Με απλά λόγια. Χρειάζονται πολιτικές bottom – up προκειμένου να αλλάξουν πάλι ισορροπίες. Με αυτήν την στόχευση πρέπει να γίνουν δύο παραδοχές.

Παραδοχή πρώτη. Οι πολιτικές λιτότητας μπορούν να χρησιμεύσουν για ένα μικρό χρονικό διάστημα ως περιοριστικός μηχανισμός των δημόσιων δαπανών, αλλά δεν μπορούν να αναχθούν σε ιδεολογικό πρόταγμα: δεν ταιριάζουν με το ratio του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.

Παραδοχή Δεύτερη. Με το βλέμμα στραμμένο στον Βορρά, περιμένοντας να έλθει ο «Ξανθός Μεσσίας» χάνουμε πολύ από την δική μας ενέργεια. Χωρίς σοβαρό αποτέλεσμα. Το έχω επαναλάβει πολλές φορές. Οι επενδύσεις είναι μια σοβαρή παράμετρος για κάθε οικονομία. Δεν είναι όμως μεσσίας, όπως δεν ήταν και τα ασύδοτα δάνεια. Οι ξένες επενδύσεις πρέπει να έλθουν ομαλά. Και αυτό απαιτεί σκληρή δουλειά και δική μας πρώτα απόδοση.

Ας πάρουμε για παράδειγμα το ζήτημα των σκουπιδιών. Στο διαγωνισμό που ολοκληρώνεται σε μερικές ημέρες στην Περιφέρεια Πελοποννήσου συμμετείχαν όλες οι σημαντικές εταιρείες της χώρας, με «δάνεια εμπειρία» από σημαντικές ευρωπαϊκές.

Αυτές οι τελευταίες δεν μπήκαν αυτόνομα ή σε κοινοπραξία με τις εγχώριες κι αυτό διότι από τη στιγμή που δεν υπήρχε μοντέλο, ήταν αβέβαιη και η έκβαση. Σήμερα που η Περιφέρεια η δική μας έφτιαξε το μοντέλο και αυτό είναι σε κάθε του βήμα αποτελεσματικό, έχει αρχίσει να εντείνεται το ενδιαφέρον των ξένων εταιρειών για διαδικασίες που τώρα ξεκινούν. Οι επενδυτές λοιπόν χρειάζονται βιώσιμο μοντέλο.

Πριν όμως από τους επενδυτές, μοντέλο χρειάζεται η επιχειρηματικότητα της χώρας, η οποία πρέπει πρώτα εκείνη να μείνει ζωντανή. Η χώρα λοιπόν πρέπει να βρει το δικό της μοντέλο κατ’ αρχήν για να οδηγήσει έξω από την κρίση τους δικούς της ανθρώπους, τους πολίτες της.

Προσοχή: δεν πρόκειται για το γνωστό μοντέλο, για το οποίο ακόμη και σήμερα πολλοί ανερυθρίαστα κουνούν τους ώμους ανέφελα και ισχυρίζονται ότι όλα θα λυθούν à la grecque. Η χώρα πρέπει επιτέλους να στηριχτεί στα δικά της πόδια. Και ο Νότος το ίδιο. Όπως οι μεσσίες δεν ήταν τα δάνεια, έτσι μεσσίες δεν είναι και τα μνημόνια, έτσι μεσσίες δεν είναι και οι «Θείοι εξ Αμερικής, Ρωσίας, Κίνας etc».

Βέβαια, το να γίνουμε μεσσίες του εαυτού μας θέλει περισσότερο κόπο από την προσμονή του Μάννα…"

Σ.Σ.: ο διάλογος θα συνεχιστεί την Τετάρτη...

Δημοσίευση: Ιουνίου 17, 2013